ESCAPE FROM THE RULES
Uxlab qolganim sabab ham darslar allaqachon tugaganini sezmay qoldim. Toki kimdir yonimda qah-qah otib kulmaguncha...
"Balki professordir" deb o‘yladim va darhol boshimni ko‘tarib ovoz kelayotgan tomonga qaradim. Yo‘q, bu Jimin edi. U hamon o‘zini kulishdan to‘xtata olmasdi.
~ Nimadir bopldimi? Nega kulyapsiz?)- dedim qoshimni chimirgancha.
~ Oh, sorry. Uyg‘otib yuborishim mumkinligini bilmagandim.
~ Hechqisi yo‘q)- deya atrofga qaradim. Sinfda bizdan boshqa hech kim qolmabdi. Hamma allaqachon uyiga jo‘nab qolgan shekilli.
~ Lekin... (kulishdan to‘xtolmay tutilib gapirdi) Lekin miss... siz uyqingizda gapirdingiz...menga nima deganingizni eslay olasizmi?
U gapini tugatmasdan o‘rnimdan sapchib turdim.
~ Lin Mei. Mening ismim Lin Mei.)- dedim unga qo‘l cho‘zib.
U kulishdan to‘xtadi va biz qo‘l qisib ko‘rishdik.
~ Tanishganimdan xursandman, Mr Park!
~ Yo‘q yo‘q. Shunchaki Jimin deb chaqirishingiz mumkin.
~ Unda... Siz bilan tanishganimdan xursandman Jimin.
~ Oh god! Bir gapni takrorlayverish joningizga tegmadimi, miss?
Men sumkamni oldim va xonadan chiqib ketdim. Qoyil, u kayfiyatini shu darajada tez o‘zgartira olarkanki?!
Karidor bo'ylab yurib borarkanman atrof shu qadar jimjit ediki, faqat karidor oxiridagi xonadangina ovoz eshitilib turardi. G'alati ovozlar...
Beixtiyor ovoz tomonga ergashdim. U yerda meni nimalar yoki kimlar kutishi men uchun umuman qiziq emasdi. Shuning uchun eshik yoniga bemalol ikkilanishlarsiz yurib keldim. Biroq baribir kirishga jazm eta olmadim. Chunki u yerda professor ham bor edi. Yaramas Jimin, u meni birinchi kundanoq yaxshigina qo'rqitib qo'ydi!!
Eshik tutqichini biroz o'zimga itardim va ichkariga mo'ralay boshladim. Ichkarida Professor, va 2ta o'qituvchi va yana 4nafar o'quvchilar bor edi. Mentaniydiganlar faqat Professor va o'quvchilardam biri edi.
Zum o'tmay professor o'quvchilarni aylanib o'tib javondan qoliga qamchi oldi. O'qituvchilar hech narsa deyishmasdi. Professor esa ularni kaltaklay boshladi. Avval bo'yi eng baland bolgan yigitdan kyn esa qolganlar... Demak, Jiminning gaplari rost ekanda...
E yo'q. Professor tashqariga chiqmoqchi agar meni korib qolgudek bo'lsa boshim ketishi aniq.
Men darhol o'rnimdan turib yugurdim va maktab eshigidan chiqgach uyga jo'nadim. Demak bir kun ichida shumcha ko‘nikmaga ega bo‘ldimmi? Menga qoyil qolish kerak! E yo‘q. Hozir emas. Maktabdan qochganimda bu gaplarni o‘zimga aytib maqtanaman hozir esa dam olishim kerak.
Erta tong...
Allaqachon quyosh chiqib ulgurgan va o'z nurlarini atrofga taratardi.
Mei esa otasi bn oshxonada nonushta qilishardi. Mei gapni nimadan boshlashni bilmagach otasi buni sezdi va o'zi gap boshladi.
~Ha aytgancha, ertaga Kimlar xonadoni bn uchrashuvimiz bor unutmadingmi?
~Anoviii kim edits, seokjinmidi o'shani turqini ko'rsam doim asabim buziladi.
~Kim Seokjinni aytyapsanmi? Eshitishimcha u juda aqlli va ishbilarmon bola. Nima uni yoqtirib qoldingmi?
~ Dadaaa qoysangizchi. Uni nimasini yoqtiribman. Umuman chiroydan maxrum bolgan yuzi bn yana qizlarga yoqishga harakat qilganiga o'laymi?
Yaxshisi maktabimga boraqolay.
~ Boraqol. Faqat yana biror ishkal chiqarib qoyma.
Mei sumkasini yelkasiga ildi va qo'l silkitib otasi bn xayrlashdi. U eshik tutqichini o'ziga tortdi va uy ostonasiga chiqganda taq etib to'xtadi.
U yerda sal uzoqroqdagi yo'l chetida - mashina turardi. Qora kozoynakli bir yigit mashinaga suyanib xuddi kimnidir kutayotgandek o'tirardi. Bu Jimin edi. Mei avvaliga bu kim ekanligini bilishga urinib ostonadan biroz siljidi va oldinga qadam tashladi. Bir necha qadam tashlagach u Jimin ekanligini payqadi va nima deyishni bilmay shunchaki "salom" dedi xolos.
~Xayrli tong, Janob Lin!-dedi Jimin.
Mei ortiga o'girildi. Ostonada uning otasi Janob Lin soatiga qarab qo'yar u ishga kech qolayotgandi.
~ Sizga ham xayrli bo'lsin,- dedi Janob Lin.
Jimin qora kozoynaklar orasidan Meiga ko'z qiri bn nazar tashlab yonidan shunchaki o'tib ketdi va Janob Linning yoniga yetib keldi. Ular qo'l qisib ko'rishishdi.
~ Men qizingiz bn bir maktabda o'qiyman,- deya Jimin keng tabassum qildi.
~ Oh bu qanday yaxshi! Ha aytgancha...
Janob Lin Jiminga yaqinroq keldi va past ovozda gapira boshladi.
~ U oldingi maktablarida ham do'stlar orttira olmagan va juda tasirchan. Iltimos unga yaxshi muomalada bo'ling.
~ Bunisidan xavotir olmang, Janob!
Ularning suhbatini Mei bemalol eshitib turardi.
~ Dadaaa hammasini eshityapmannn.
Ular Meining gapidan song kulib yuborishdi. Va yana nimalardir haqda suhbatlashib qolishdi.
Mei esa qoshlarini chimirib, og'ir ufff tortdi va boshini eggancha ularning suhbatiga quloq soldi. Biroq baribir ularning gapini aniq eshita olmasdi. U deyarli uxlab qolayozdi. Toki kimdir yelkasidan turtmaguncha...
Mei cho'chib tushdi va o'ziga kelib olib gapira boshladi:
~ Aa?...Yoq. unday emas. Shunchaki...
Mei boshini ushlab o'ylab qoldi va nimadir deyish uchun og'iz juftladi.
~ biz maktabga kech qoldikmi?
Dedi sekin boshini ko'tarib.
Jimin esa xo'rsinib labini cho'chchaytirib "ha" ishorasini qildi. Mei unga qarab turaverdi va birdan kulib yubordi. U ortiq kuta olmay tez tez mashina tomon yurib ketdi.
Jimin unga yetib olgach mashina eshigini ochdi. Mei esa buni inkor qilmay darhol mashinaga joylashdi. Jimin u boshini urib olmasligi uchun qo'lini mashina eshigiga qo'yib turardi. U joylashgach esa Jimin ham rulga o'tirdi va mashinani o't oldirdi.
~ Nega bunday qilyapsiz? Ya'ni avval menga maktab qoidalari haqda va hatto hammasini aytdingiz(anavi singlisi o'lganini nazarda tutdi). Va menga iltifot korsatdingiz. Bugun esa mashinangizda meni maktabga olib borib qo'yasiz. But why?
Jimin mashina oynasidan unga qaradi va shunchaki jilmayib qoydi.
Taxminan 15daqiqalar ichida ular maktab darvozasi yonida to'xtashdi.
Mei bu safar ham undan biror iltifot kutmay darrov mashinadan tushdi va maktab binosi tomon yurib ketdi. Jimin esa qolib ketdi. U maktab sumkasini qidirardi.
Bu bola nega buncha etiborsiz-a?? Biroz oldin uni sumkasini olgandimlkn zarracha ham sezgani yoq. Endi kun boyi sumka qidiradi. Ehh. Jimin Biroz etiborli bolganingda edi, bunday bolmasdi. Baribir axmoqsanda.
Mei ortiga qaytdi. Jimin esa bu paytda mashina kapotini ham tekshirib chiqishga ulgurdi(😂)
~Nimadir esingizdan chiqdimi yoki yoqotib qoydingizmi?
~ Ha. Sumkam. Uydan chiqayotganda aniq olgandim lkn yoqolib qoldi. O'zi shu yetmay turgandi.
Jimin og'ir uhhh tortib Meiga qaradi. Mei qo'lida Jiminni sumkasini ushlagancha atrofga tikilib o'tirardi.
~Meni sumkam sizning qolingizda? Qachon paydo bolib qoldi?
Bu safar Jimin hechqanday yumshoq va oliyjanoblilik bn emas hurmatsz va kallakesar bezorilardek gapirdi. Chunki hozir uning jahli chiqib turgandi va Mei buni ataylabdan qilganini allaqachon sezgandi ham.
~ Ups! Uzr sizniki ekanligini sezmabmann..
Dedi Mei va boshini egib sumkani Jiminga uzatdi.
Jimin unga tikilib turib etiborsiz izoh qoldirdi.
Ular maktab darvozasidan ichkariga kirishgach muhit o'zgardi. Darslar ham allaqachon boshlangan. Mei xavotirda edi. Chunki ilk kunlardanoq darsga kech qolish - ularga nisbatan katta hurmatsizlik bolardi.
Ular bir narsani sezishmadi. 3-qavatdagi derazadan ularni professor kuzatayotgandi va u hammasini kordi.
Jimin hech narsadan xavotirlanmay sinfxona eshigini ochdi. U o'ziga ishonardi va muammolardan osonlik bn qutula olardi.
~ Dars boshlanganiga 20daqiqadan oshdi. Shuncha payt qayerda eding... hop mayli kiraver. Faqat boshqa qaytarmaslik sharti bn.
~ Hop. - jimin boshini egib o'z stuliga joylashdi va stolga boshini qoygancha uxlashga shaylanayotgan "tentak"ni uyg'otdi.
~ Hoy, Misul!,- deya u tomonga shivirladi Jimin.
~ Ha hozir.
Misul sumkasidan noutbookni chiqardi va Jiminga uzatdi.
~ O'zi bu senga nega kerak bolib qoldi?
~ Agar noutbookga biror narsa bolgan bolsa o'zingdan ko'r.
Jimin noutbookni ochib tekshirdi. U Hech qanday noxushlikni sezmadi.
Jimin Misuldan kopincha shubhalanib turardi. Chunki u doim qovun tushurib kelgan. Biroq boshqa bolalardan farqli o'laroq Misul u bn juda tez chiqishib keta olgan. Ular tanishishganiga atigi 2yil bolgan.
------------------------------------------------------
Jimin darsliklar va noutbookni sumkaga solib qayergadir chiqib ketdi. Sinfda esa faqat bir to'da yigitlar gaplashib turushardi.
~ Ahh zerikdim. Yangi qiz topish kerak,- dedi Heeseung oyoqlarini stolga qo'yib.
~Soyun-chi?,- deya gapni bo'ldi Sehun.
Sehun hech narsa demadi va Heeseungning yonidagi stulga o'tirdi.
~ Senga uni yo'qotishning eng oson yo'lini ko'rsataymi?
Sehun uning qulog'iga bir nimalar deb pichirladi.
~ Pfff chakkimas. Roziman. Lkn buning evaziga hech narsa bermayman. Lkn bundan senga nima foyda tegadi? Axir u seni singling bolsa...
~ To'g'ri u meni singlim. Lkn bilasan uni yoshligida ko'l bo'yida topishgan. Shunday ekan u meni haqiqiy singlim emas va uni umuman yoqtirmayman. Agar reja o'xshasa undan bir umrga qutulaman.
~ Eww, gaplaringni bechora qiz eshitsa yig'lab yuborishi turgan gap. Mayli unda ertaga soat 5:30da hamma shu yerda bolsin sen esa(sehunga ishora qildi) u bn alohida shug'ullanasan.
♡𝒮𝒶𝒷𝓇𝒾𝓃𝒶♡:
Sehun miyig'ida kulib qo'ydi. U miyasiga kelib qolgan fikrdan quvonib ketdi va har doimgi ishiga qaytdi.
Heeseung sinfxonadan chiqdi va oshxonaga bordi. Oshpazdan maxsus ovqat buyurtma qildi. Chunki uning bunga haqqi bor edi. Uning otasi shaharning ko'zga koringan zodagonlaridan va qo'li hamma joyga yetadi.
Heeseung tushlikni qo'lida ushlab turarkan qo'li wizib ketdi va u qo'lini kiydirib oldi. Uning bor etibori uzoqroqdagi deraza yonidagi stolda ovqatlanayotgan ikki insonda edi. U yerda Jimin bor edi va yonida begona qiz...
~ Ayshhh. U qachon yangi qo'g'irchoq topishga ulgurdi? Fuuu unda na chiroy na did degan narsa bor. Qanday qilib Jimin unga o'ralashib qoldi?
Heeseung beixtiyor ularning yoniga bordi va bo'sh stulga joylashdi.
~ Sen yangi kelgan o'quvchimiding?)-Heeseung qoshlarini chimirib unga istehzoli qararkan...
~ Jimin. Rostan ham ahvoling joydami?)-Heeseung. U Jiminning peshanasidan ushlab kordi va kulib yubordi.
~ Menda gaping bormi?,- dedi Jimin kayfiyati o'zgarib. U endi tabassum qilmasdi u o'ta jiddiy ohangda gapirardi.
~ Chidasa bo'ladi. Lkn sizlarni birga korishimdan oldin yaxshi edi. Jimin axir sen bunday emasding. Bu qiz senga umuman mos emas. Ko'rinishi ham kiyinishi ham hammasi g'alatiku?!
Shu payt Mei unga nimadir demoqchi boldi. Lkn bu ularning suhbati edi. Shuning uchun boshqa bir og'iz ham gapirmadi.
~ Hhh bu gaplarni o'zini zo'rman deb o'ylaydigan kichkintoy Hesu aytyaptimi?,- deya Jimin unga biroz emas juda yaqin keldi va qosh qoqib qo'ydi.
~ Nima? Qanday hadding sig'di?
Heeseung unga qo'l kotarmoqchi boldi biroq Jimin uning qo'lini ushlab qoldi.
~ Tshhhh. Tinchlan, axir hamma seni shunday atashini xohlamaysanku tog'rimi?
Jimin Heeseungning qo'lini ortiga qayirdi. Heeseung esa bosh chayqadi.
~ Barakalla. Agar yana sendan shu gaplarni eshitsam bu senga emas kichkintoy hesuga qiyin bo'ladi.
Heeseung bu gaplarni eshitgach shunchaki ortiga burildiyu oshxonani tark etdi.
Jimin u oshxonani tark etgunga qadar undan koz uzmadi va g'oyib bolgach etiborini boshqa yerga qaratdi.
~ Hozir nima boldi?)- dedi Mei. U hozirgi gaplarni hazm qila olmayotgandi.
~ Hech narsa. Shunchaki unuting. )- deya keng tabassum qildi.