At the Threshold of a Perfect Life
Fanfic: "Mukammal Hayot Ostonasida"
Hayot gohida shunchaki o‘tib ketayotgandek tuyuladi. Har kuni bir xil, hech qanday o‘zgarishsiz. Balki shunday kunlarda bizga kichik mo‘jiza kerakdir... Lekin qaysi biri?
Bugun ham xuddi kechagidek edi. Quyosh bir maromda botdi, osmon xira, hech qanday yulduzlar ko‘rinmadi. Men hayotimda biror narsa o‘zgarishini xohlardim, lekin bu xohish o‘zimga ham kulgili tuyuladi. Axir oddiy qizdan qandaydir buyuk voqealar kutishning o‘zi mantiqsiz-ku.
O‘qishdan uyga qaytayotib, mahallamizdagi eski kutubxonadan o‘tib ketdim. Bu joy meni har doim qiziqtirgan, lekin hech qachon ichiga kirishga jur’at etmagandim. Bugun esa nimadir meni ichkariga tortdi.
Kutubxona ichida vaqt xuddi to‘xtab qolgandek edi. Qalin, chang bosgan kitoblar raflarda qat-qat terilgan, havo esa sirli va og‘ir. Men asta-sekin oldinga yurib, kitoblarni kuzatdim. Har birining muqovasi o‘ziga xos, ammo ko‘zlarim birdan sirli qora muqovadagi kitobga tushdi. Unda nom yo‘q edi, lekin qo‘limga olganimda yuragim tez ura boshladi.
Kitobni ochib, ilk sahifasini o‘qiy boshladim:
"Har bir inson mukammal hayotni xohlaydi, lekin u mukammallikning narxini tushunarmikin? Ushbu kitob seni o‘sha mukammallik dunyosiga olib boradi. Ammo esla, bu yerda qolish uchun narx to‘lashing kerak..."
Bu so‘zlarni o‘qib, tanam muzlab ketdi. Narx? Qanday narx? Lekin biror javob topishga ulgurmasimdan, kitob yorqin nur socha boshladi va butun kutubxona yo‘qolib qoldi.
Men ko‘zlarimni ochganimda, o‘zimni boshqa dunyoda topdim. Atrofimda yengil shamol, osmonda rang-barang tumanlar, uzoqda ulkan ko‘k daryolar oqib turardi. Havoda gulning ajoyib ifori, oyoqlarim ostida esa g‘aroyib yumshoq gilamdek o‘t. Lekin bu oddiy dunyo emasligini sezardim.
Birdan qulog‘imga yoqimli ovoz keldi:
"Xush kelibsiz, yangi qahramon! Sizni kutib oldik."
Men ortimga qaradim va nihoyatda go‘zal, g‘aroyib libos kiygan yigitni ko‘rdim. Uning ko‘zlari xuddi yulduzdek porlardi. U menga e’tibor bilan qaradi va jilmayib dedi:
"Bu yerda vaqt va joy yo‘q. Faqat sening tasavvurlaring. Bu dunyo sen uchun maxsus yaratilgan."
Mukammal Dunyoning Sirli Chorlovi
U meni qo‘limdan tutib, meni ulkan bir saroyga boshladi. Har qadamda atrofimizda g‘aroyib mo‘jizalar sodir bo‘lar edi. Daraxtlar gapirar, yer yuzidan yorug‘lik chiqib turar, osmonda begona jonzotlar parvoz qilardi.
Saroy ichiga kirganimda, ulkan zalda o‘zimni ko‘rdim: go‘zal libosda, qaddim baland, ko‘zlarimda ishonch. Bu yerda men mukammal edim. Ammo bu tasvir orqasida bir g‘alati sir yashirin edi...
Yigit mendan so‘radi:
"Bu dunyoda qolishni xohlaysanmi? Ha deb aytsang, sen mukammallikning bir qismiga aylanasan. Lekin yo‘q desang, hech narsa o‘zgarmaydi."
Men nima deb javob berishni bilmasdim. Atrofimdagi go‘zallik meni qamrab olgan edi.
Saroydan chiqqanimda, uzoqdan bir ovoz eshitildi. "Bu dunyo seni o‘ziga jalb qilishi mumkin, lekin ehtiyot bo‘l. Mukammallikning narxi bor..."
Men yana yigitga qaradim va u sirli jilmaydi.
"Narx? Men bilmas ekanman, mukammallik uchun nimani qurbon qilish kerak?" deb so‘radim.
"Bu faqat sening tanloving. Lekin tanlashga ozgina vaqt qoldi..."
Men mukammal dunyoni orzu qilardim. Endi esa bu men uchun haqiqatga aylangandek edi. Lekin bu haqiqatmi yoki faqat o‘z tasavvurimdan tug‘ilgan tuzoqmi?
Mening miyamda bir savol yangradi: “Mukammallikning narxi nima?” Uning nigohi qat’iy va ishonchli edi, go'yo u bu savolning javobini allaqachon bilardi, lekin meni o'zim kashf qilishimni istardi.
“Hoziroq qaror bera olmayman,” dedim, ovozim biroz titrayotganday bo'ldi.
U nozik tabassum bilan qo'lini cho'zdi. “Men bilan boring. Odamlar nega bu yerda qolishni tanlashganini ko'rsataman.”
Biz "Bloom Land" deb atalgan shaharning ko'chalarida yurdik. Har burchakdan ajoyib manzaralar namoyon bo'lardi: oltin daryolar osmonga aks etib, toshqin yuzlarida yorqin yulduzlar ko'rinardi, qanotlari jilolangan qushlar g'azal aytar, va odamlar doimiy kulishar, ularning yuzlarida bir orzu kabi baxt o'chog'i yonib turardi.
Men hayratga tushdim, qalbim eng yaxshi holatda edi. Birinchi marta, men haqiqatan ham tirik his qildim.
“Ko'ryapsizmi?” dedi u, ovozi yumshoq va chaqiruvchidek. “Bu dunyo og'riqsiz, kurashsiz. Bu yerda sen eng yaxshi o'zliging bilan yashaysan—quvvatli, go'zal va sevilgan.”
Men faqat bosh irg'ab, o'zimni maftun holda, gapira olmay qoldim.
Mukammal Hayotni Ta'tib Ko'rish
U meni ochiq maydonga olib keldi, yerda katta bir ziyofat bo'lib o'tayotgandi. Stol atrofida eng go'zal yuzlar, eng baxtli odamlar o'tirishardi. Men bir qadam yaqinlashar ekanman, ular birdan menga qarashdi, so'ng tabassum bilan qarshi olishdi.
“Xush kelibsiz, yangi do'st!” dedi, oltin sochli bir ayol, stakanni ko'tarib. “Bu yerda hamma o'zini o'z o'rnida topadi. Siz ham topasiz.”
Ular meni qiroldek kutib olishdi, taomlar taqdim etishdi, hikoyalar aytishdi va meni hatto juda o'ziga xos tarzda maqtashdi. Birinchi marta men oddiy yoki ko'rinmas bo'lmasdim—muqaddas va muhim edim.
Ammo bu orzular orasida bir narsa menga tashvish tug'dirdi. Bu juda yaxshi emasmi?
Men o'sha yigitga qaradim. “Hali ham narxini aytmagansiz. Men bu yerda qolish uchun nima bermoqchiman?”
Uning tabassumi bir zumga so'nib ketdi, lekin tezda qayta jonlandi. “Bu narsani yo'qotmaysiz,” dedi u sirli tarzda. “Bu dunyo sizning bo'lishingiz uchun mukammaldir. O'zingizni o'tmish hayotingizdan bog'lab turing, va mukammallik sizniki bo'ladi.”
“Ammo agar men chiqmoqchi bo'lsam?” dedim, hayajonlanib.
Bir zumda uning yuzi jiddiylashdi. “Chiqish mumkin,” dedi u, asta-asta. “Lekin odatda odamlar chiqishni xohlamaydilar. Nega xohlasinlar, agar hamma orzu qilgan narsalar shu yerda bo'lsa?”
O'sha kechada, men yolg'iz maydonlarda aylanib chiqdim, miyamda savollar aylanib. Biroq, shaharga qaytganimda, Bloom Landning go'zalligi va samimiyligi meni yana o'ziga jalb etdi.
Yigit meni topdi va muloyimcha qo'limni tutdi. “Doubtingni ko'rganingni bilaman,” dedi u, ovozi yengil va chaqiruvchi. “Lekin nimani qo'lga kiritayotganingni o'ylab ko'r. Bu yerda hech qachon qayg'u his qilmayapsan, hech qanday qiyinchilikni boshdan kechirmaysan. Bunday savdogarlikni amalga oshirishning narxi shunchaki juda arziydimi?”
Men uning ko'zlariga qaradim va so'zlarining jozibasini his qildim. Ammo orqamda, keksa odamning ogohlantirishi yana eshitildi. Mukammal hayot qanday narxda bo'ladi?
O'sha kechada, men qora uyga borib, bir nechta narsalarni o'ylab, qaytib ketdim. “Tanlovimni qilishim kerakmi?” deb o'zimni so'radim. Shunda, shunchaki boshqarilmaydigan joylar va tez-tez shoshilinch tuyg'u bo'ldi.