Автофилия – АҚШ да пайдо бўлган ва бутун дунёга тарқалган оғир руҳий хасталик, унинг моҳияти ўз автомобилига бўлган ғайритабиий меҳр қўйишдан иборат. Автомобиль транспорт воситасидан муҳаббат ва сиғиниш тотемига айланади. Тез-тез қиммат машина сотиб олиш инсон ҳаётининг асосий мазмунига айланади. Бундай одам ҳашаматли машинага эга бўлиш учун ҳамма нарсасидан воз кечишга тайёр бўлади. Унинг учун автомобилнинг транспорт воситаси сифатидаги вазифаси иккинчи, учинчи... ўнинчи ўринга тушиб қолади. Муҳими – обрў, қиймат. Одамлар машинани вазифаси ёки қулайлиги учун эмас, балки ўзлари мансуб доирадаги кишиларда шундай машина борлиги учун сотиб оладилар.
Дунё адабиёти намояндалари Сельма Лагерлёф - Нобель мукофотига сазовор бўлган ва Швеция Академияси аъзосига айланган илк аёл. Машҳур “Митти Нильснинг ғозлар билан қилган ажойибу ғаройиб саёҳатлари” асари муаллифи. Унинг ушбу асар асосида ишланган анимацион фильмни севиб томоша қилмаган одам бўлмаса керак.
Жаҳонга машҳур фантаст ёзувчи Айзек Азимов 1964 йилда ёзилган “2014 йилги бутунжаҳон ярмаркаси” мақоласида ярим асрдан сўнг дунё қандай бўлиши ҳақидаги фаразларини баён этганди. Мана, орадан эллик йил ўтиб, айтилган муддат келди. Фантастика устаси башоратларининг аксарияти амалга ошдими? Келинг, Азимов мақоласида келтирилган фаразларга замонавий қараш орқали назар ташлаймиз.
Бунга анча бўлди. Умуман, шу билан боғлиқ ҳамма воқеаларга анча бўлган: мендан кетиб қолганинг, сенга мактуб ёзишни ўйлаганим ва шунга қарор қилганимга. Албатта, тушунаман, буларни кимдир ўқиса, эҳтимол, мени эси оғиб қолган, дер. Ахир, мактуб одамга ёзилади. Сен эса... мушуксан. Кимларнингдир назарида шунчаки бир ҳайвон, жониворсан. Аммо мен учун сен бундан кўпроғи эдинг. Ҳа, ҳа, сен мен учун оддий мушукдан кўра кўпроқ аҳамиятга эгасан. Нима қила олардим, бу менинг қўлимда эмас. Зеро, одам ким билан дўст тутинишни, кимни ўзига яқин олишни ўзи ҳал қилади, айни пайтда, бу ўзига боғлиқ нарса эмас. Ғалати парадокс бўлдими? Лекин аслида шундай. Дўстлик, севги каби ришталарни одам ўз истагига кўра боғлайди, аммо бунинг учун, аввало...
Ўзбек романчилиги асосчиси Абдулла Қодирийнинг бизга қолдирган мероси - ҳар икки романи, кўплаб ҳикоялари, бемисл ҳажвиёти миллий адабиётимизнинг энг қадри баланд хазинасига айланган ва улар ўзбек тилининг бой латофатини кўз-кўз эта оладиган қимматли манба сифатида қадрли.