The road to hell
Minni pov:
Ko‘zlarimni asta ochdim. Atrof jimjit, faqat qorong‘ilik xonani qoplab olgandi. Xonaning chirog‘i o‘chiq, havo esa bir oz sovuq edi. Biroz yotoqdan ko‘tarildim, ammo butun tanam og‘riqdan zirillab ketdi. Nimalar bo‘lganini eslashga harakat qildim, lekin xotiram go‘yo tuman ichida yo‘qolgandek
Bir lahza to‘xtadim. Ichimda qandaydir sovuq his yugurdi. Keyin birdan hammasi yodimga tushdi ,zax xonada edim, kimdir meni ushlab, tanamni temir bilan kuydirgandi. Hali ham o‘sha og‘riqni his qilardim.
Atrofga qaradim ustimdagi kiyim boshqacha edi. “Kim meni bu yerga olib keldi?” degan savol miyamda aylanardi. O‘rnimdan turishga urindim, lekin oyoqlarim kuchsiz edi. Yotoqdan turdim-u, polga cho‘kib o‘tirdim. Nafasim qisildi, yuragim tez
Minni pov:
Xonada jimlik hukm surardi. Shu payt eshik asta ochildi va ichkariga bir ayol kirib keldi. U elliklar atrofida ko‘rinardi. Sochlariga oq oralagan, yuzida mayin ajinlar paydo bo‘lgan, ammo shunga qaramay, nigohlarida iliqlik va g‘amxo‘rlik bor edi.
Xizmatkor: Xonim, ehtiyot bo‘ling, holatingiz hali yaxshi emas, yaralaringiz bitmagan.
Ayol mayin tovushda gapirardi .
Minni unga tikildi. Begona, lekin qandaydir tanish mehrni his qildi.
Minni: Siz kimsiz? — dedim shubha bilan.
Ayol sekin jilmaydi.
Xizmatkor: Men bu uyning xizmatkoriman. Ismim Kim Namra , Xizmatkor Kim deb mirojat qilishigiz mumkin.
Minni: Xizmatkor Kim, mening kiyimlarimni kim almashtirdi?
Xizmatkor:Men, xonim. Bu uyda mendan boshqa hech kim yo‘q,
dedi u muloyim ohangda.
Bir zum Xizmatkor va Minni jim qoldi. So‘ng Minni chuqur nafas olib chiqardi-da gap boshladi
Minni: meni “xonim” demang. Shunchaki Minni deng.
U boshini qimirlatdi.
Xizmatkor: Yaxshi, Minni.
Minni bir oz ikkilanib, lekin qat’iy ohangda gapirar edi.
Minni: Xizmatkor Kim, menga bu yerdan qochishga yordam bera olasizmi? Meni bu joyga aldab olib kelishgan.
Uning ko‘zlari bir zumda xavotir bilan to‘ldi. U nigohini yerga qaratdi.
Xizmatkor : Minni… Men bunday qila olmayman.
Dedi xavotir oxangda
Jimlikni xizmatkor buzdi.
Xizmatkor: – Minni, yotoqqa yoting, men sizga kechki taomingizni olib kelaman.
Minni joyiga yotdi va X ning gaplarini o‘ylay boshladi.
Minnipov: “Nahotki Sharpa tirik bo‘lsa? Ammo qanday qilib? Men buni aniqlashim kerak... bu yerdan qochishim zarur.”
Shularni o‘ylab yotar ekan, Xizmatkor qaytib keldi.
Xizmatkor: Minni, buni yeb oling, kuchga kirasiz.
Dedi va Minni ni asta yotoqa o'tirg'izib qo'ydi
Xizmatkor nimanidir sezgandek, sho‘rvadan bir qoshiq olib va keyin Minni tomon uzatdi.
Minni sho‘rvani ichdi va so‘radi:
Minni: Xizmatkor Kim Meni bu yerga olib kelgan odam qayerda ?
Jimlikni xizmatkor buzdi.
Xizmatkor: – Minni, yotoqqa yoting, men sizga kechki taomingizni olib kelaman.
Minni joyiga yotdi va X ning gaplarini o‘ylay boshladi.
Minnipov: “Nahotki Sharpa tirik bo‘lsa? Ammo qanday qilib? Men buni aniqlashim kerak... bu yerdan qochishim zarur.”
Shularni o‘ylab yotar ekan, Xizmatkor qaytib keldi.
Xizmatkor: Minni, buni yeb oling, kuchga kirasiz.
Dedi va Minni ni asta yotoqa o'tirg'izib qo'ydi
Xizmatkor nimanidir sezgandek, sho‘rvadan bir qoshiq olib va keyin Minni tomon uzatdi.
Minni sho‘rvani ichdi va so‘radi:
Minni: Xizmatkor Kim Meni bu yerga olib kelgan odam qayerda ?
Xizmatkor: Minni, janob ish bilan ketgan. Va… yana, janob yonida xonim deb atashim zarur sizni.
Minni: Yaxshi, tushundim. Xizmatkor Kim
Xizmatkor jim qolib, boshini egib, chiqib ketdi
*****
Yarim tun.
Minni xonada uxlab yotardi, ammo birdan uyg‘onib ketdi.
Minnipov: Uyg‘ondim... Oyna tomonga qaradim tashqarida qorong‘u tushgan. Yotoq oldidagi soatga qarasam, yarim tun bo‘libdi. Boshim qattiq og‘riyapti…
U boshini ushlab, asta yon tomonga qaradi. Xona g‘alati jim edi. Faqat oy nuri oynadan tushib turardi oyna panjaralar bilan o'ralgan ekanligi endi e'tibor beribman
Minni asta o‘rnidan turdi va eshik tomonga yo‘l oldi. Eshik tutqichini pastga bosdi, biroq afsus — xona qulflangan edi. U yana yotoqqa qaytib o‘tirdi va qochish rejasini o‘ylay boshladi.
Ammo birdan qadam tovushlari eshitila boshladi. Ular tobora yaqinlashib, nihoyat eshik yonida to‘xtadi. Minni darhol o‘tirgan joyidan yotib oldi va o‘zini uxlayotgandek ko‘rsatdi. Eshik sekin ochildi, kimdir xonaga kirdi va yotoq tomon harakatlana boshladi. U yotoq yonida to‘xtab, past ovozda dedi:
X: Uxla, qizaloq… ammo ertaga seni og‘ir kunlar kutmoqda.....
