𝑹𝑰𝑽𝑨𝑳 𝑯𝑨𝑼𝑵𝑻 / 𝑱𝑱𝑲
Odamlarning aytishicha, obsessiya- bu inson aqlining nosog'lom tuyg'usi va men bu fikrga butun qalb va aqliy jihatdan ham qo'shilaman. Lekin biror narsaga rozi bo'lish bu degani emas, bu mavzu bo'yicha o'z harakatlarini to'liq nazorat qilishi mumkin va hozir men bilan shunday bo'lmoqda.
Men obsessiya atamasi qanday qilib bizni egallashini va buni ongimiz, tanamiz, har bir fikrimiz, harakatlarimiz va eng muhimi, o'z qalbimizda his qilishini bilmasdim. Taxminan bir hafta oldin men bu haqda tasavvurga ham ega emasdim. Bu haqda mutlaqo hech narsa bilmasdim!
Ammo hozir men shafqatsiz, ammo ajoyib iblisning xavfli uyi tashqarisida turibman va uni ta'qib qilish orqali mening yangi vasvasaga ega bo'lishni boshdan kechiryapman.
Ha, men otamning eng katta raqibini uch hafta davomida ta'qib qilyapman. Men Lyusifer janob Jeon Jungkookni ta'qib qilyapman, u menga o'sha kuni gunohlar qilmasligimni aytdi.
O'sha oqshom, biz topshiriq orqali birinchi marta uchrashgan kechada u tomog'imga pichoq tirab, tomning iflos polga tashlaganida bu haqoratli bo'lgandi, ammo qiziqarli bo'lgan kichik suhbatda. Meni u haqida ko'proq bilishga qiziqtirdi, u haqidagi ma'lumotlarini o'rganish uchun xayolimni chalkashtirib yubordi. Va men Jimindan uning hayoti haqida ko'proq ma'lumot berishini so'radim.
* Jeon Jungkook, 27 yoshli qo'rqinchli mafiya oilasi bo'lmagan, 4 yil oldin to'satdan paydo bo'ldi va avval butun shaharni, keyin esa butun mamlakatni dahshatga soldi.*
* Uning shaxsiy hayot tarzini hech kim bilmaydi, chunki u shaxsiy hayotini mukammal trazda sir saqlaydi.*
* Uning hayoti faqat mish-mishlardan iborat.*
* Mish-mishlarga ko'ra, u deyarli har kecha tunda yaxshi uxlashi uchun odamlarni o'ldiradi. *
* Mish-mishlarga ko'ra, u odamlarning shaxsiy makoniga bostirib kirishini yoqtirmaydi. *
* Mish-mishlarga ko'ra, u hech qachon hech kimni turli xil buzuq va kasal usullarda sinab ko'rmasdan ishonmaydi. *
* Mish-mishlar bor, u o'z ishidan boshqa narsaga vaqtini sarflashni yoqtirmaydi. *
* Mish-mishlarga ko'ra, u hayotida hech qachon bitta qiz bilan ikki marta yotmagan. Odamlar, shuningdek, u hatto sheriklarining jismoniy ehtiyojlariga ham ahamiyat bermasligini va hech qachon hech narsa bermasligini aytishadi. U shunchaki zavq oladi va ishlatilgan qizlarni buyum kabi uloqtiradi. Bundan tashqari, u hech qachon o'pmaydi, hech qachon old tomondan aloqa qilmaydi. *
Bu Jimin menga berishi mumkin bo'lgan uning shaxsiy hayoti haqidagi minimal ma'lumotlar ro'yxati. U haqida aytishim mumkin bo'lgan barcha ma'lumotlar yoki mish-mishlar meni u haqida bilishga ko'proq qiziqtirdi. Shunday qilib, men u haqida, uning hayoti, ma'lumotlari haqida qazishni boshladim. Ammo men bundan ortiq ma'lumotlarga ega bo'lolmadim, shuning uchun uni kuzatishga qaror qildim. Birinchi 1 hafta davomida uni kuzatganimdan so'ng, men endi shunchaki kuzatmayotganimni angladim balki uning ta'qibchisiga aylangandim. Uni ta'qib qilayotganimni anglaganimdan so'ng, buni qilishdan o'zimni to'xtatishga harakat qildim, lekin o'zimning yangi obsessiya oqimiga ergashib, uddalay olmadim.
Va nima uchun oʻzimni toʻxtat olmadim. Chunki uni kuniga deyarli 15 soat kuzatib, u haqida odamlar bilmaydigan yoki haqida tasavvur ham qila olmaydigan ko'p narsalarni bilib oldim.
To'g'ri, u yirtqich hayvon, har kecha odamlarni shafqatsizlarcha o'ldiradi! Uni kuzatgan kunlarim davomida, o‘z ko’zlarim bilan guvoh bo‘lganman. Avvaliga o'rmon o'rtasida yoki ehtimol, shu shaharning tashlandiq uyida odamlarni qiynoqqa solish va o'ldirish usulidan qoʻrqdim. Ba'zida odamlarni qay tarzda o'ldirilishining barcha pisixopat usullariga guvoh bo'lib, koʻnglim bexuzur boʻldi. Ba'zida uning jirkanch ishlarni qanday qilayotganini o'ylab, tunlar davomida uxlay olmasdim!
Lekin la’nati qizuquvchanligim tufayli Qora Lordning asarlarga guvoh bo‘lishdan to‘xtamadi. Kimni va nima uchun o'ldirganini bilmoqchi edim!
Ammo u oʻldirgan odamlar esa, faqat ayollarga zo'ravonlik qiluvchi, pedofil, bolalarga zo'ravonlik qiluvchi va boshqa jirkanch odamlar ekanligini bilib oldim!
O'sha paytda u odamlarni o'ldirgandan keyin qanday qilib yaxshi uyquga ketishini tushundim. Chunki qra Lord jamiyatdan birin-ketin nayrang va oʻz manfatuni oʻylaydigan odamlarni olib tashlayotgandi. Menimcha, men hurmat qilaman, garchi uning usullari unchalik maqbul boʻlmasa ham.
Ayni damda uning uyi tashqarisida sevimli motosiklim bilan kutyapman, u istalgan daqiqada tungi sayr qilish va jirkanch odamlarni o'ldirish uchun o'zining bikeri bilan chiqishini bilaman. U biker motosikilda yurishni yaxshi ko'radi, men ayta olaman ...
Hozir u bikeriga joylashib, ishiga jo'nab ketayotganini ko'ryabman.
Uyining mashinalar to'xtash joyini tark etishi bilan men motosiklim kalitga buradim va orqasidan kuzatyitganligim haqida gumon qilmasligi uchun masofani saqlab, orqasidan keta boshladim. Avvaliga past tezlik bilan borishga harakat qildim, lekin bu tezlikda uni ushlay olmayman u soniya sayin tezligini oshirmoqda. Men ham tezlikni oshirishim kerak.
Motosiklda taxminan 15 daqiqa yurganimdan so'ng, nihoyat uning tashlandi uy oldida to'xtaganini, eshiksiz va oynalari singan oynalarini ko'rmoqdaman, bu uning jirkanch gunohkorlar uchun odamlardan alamini oladigan joyi.
Uni Bikeridan tushayotganini, uyga kirib borayotganini kuzataman. U bilan oʻrtamizdagi masofani saqlab, qadamlarimni minimal darajada bosib, jimgina kuzatib boraman. Uyning katta zalining asosiy maydoniga kirganda, o'zimni devor orqasiga yashirdim xonaning markazida joylashgan stulga bog'langan odamga qarayman.
U odamning oldiga yaqinlashdi, qo'lidan, sochidan ushlab, gapirayotgandda qo'llari bilan boshini buradi;
- Salom! Seni oʻldiraymi yoki hayotingni saqlab qolishimni xohlaysanmi?
Bog‘lab qo‘yilgan odam qo‘rquvdan qaltirab, gapirayotganda o‘pkasi koʻtarilib yig‘lay boshlaydi.
- Iltimos, yosh Lord, iltimos, jonimni olmang. Boshqa bunday ish qilmayman! Iltimos, yosh Lord, rahm qiling, iltimos ...
- Sen qurbon qilgan qizlar ham yig'lab, jonlarini qiynamasligigni iltimos qilishgan, to'g'rimi? Ular yig'ladi, yolvordi, qo'llaridan kelganini qildilar! Lekin sen ularga rahm-shavqat qildingmi? Iflos nafsing bilan ularni zo'rlashdan to'xtadingmi?
- Meni oʻldirmang, yosh Lord, meni ...
-Seni osonliicha oʻldirmayman, jirkanch ablah. undan oldin o'sha begunoh qizlarga bergan azobingdan chirigan qalbingni azoblayman...
O'sha odamning barcha barmoqlarini kesib, tomog'ini qalin ip bilan bo'g'ib, tomog'ini kesib, o'sha ip yordamida qon chiqarganiga guvon boʻldim. Uni o‘sha odamga o‘n besh marta aniq sanash bilan pichoq urganiga ham koʻnglimni ozdirdi. Uning qo'llari va yuzi qurbonining qoni bilan ho'llanganini ko'rdim. Uning odamlarni qiynab o'ldirish marosimini tugatadi, aqldan ozgan psixopat kabi kulib yuboradi va men hammasiga hayratda qolgan odam kabi guvoh bo'ldim, hali ham bu yerda yashirinib, devor orqasida turibman.
U o'z ishini tugatgandan so'ng,uni o'sha jasadni sudrab, yer ostiga koʻmishini kutaman! Yoki tanani yoqib yuborishi mumkin! U bu tanani nima qilishini hali bilmayman.
Ammo koʻzlarim u jasadni oʻrnida qoldirib, men yashiringan tomonga kelayotganini ko'rdim.
Yo'q, bunday bo'lishi mumkin emas! U odamni o'ldirish bilan band boʻlganida, bu erda yashiringan odamni sezmadi! U sezmagan? Toʻgʻrimi?
Adrenalinim tez shakllanayotganini his qilaman, butun ongim va tanamni vahima bosib, yuzimga ter oqib chiqmoqda. Nima qilishni yoki qanday harakat qilishni tushunmayapman! Uning e'tiboriga tushmasdan bu yerdan qochib ketolmayman! Nima qilishim kerak? Men nima qilishim mumkin; oʻzimga qanday yordam berishim mumkin?
Yuragimning urishi aqilga sigʻmaydigan tezlikda kuchaygani sari uning magʻrur qadamlarining ovozi yashiringan tomon kuchayib boraveradi. Yuragim har soniyada qoʻrquvdan yorilishi mumkin. Sekin nafas olishga harakat qilaman, lekin hech qanday muvaffaqiyatga erisha olmayman. Balki nafas olishni unutgandirman.
Ayni paytda o'zimni yer yuzidagi eng omadsiz odam deb hisoblayabman va nihoyat, uning yovuz jilmayish bilan kelib, qarshimda turganini ko'raman.
Men qurbonining qoni bilan qoplangan qo‘lini ko‘tarib jag‘imdan ushlab, qo‘rqib ketgan yuzimga tirjayganini ko‘raman.
- O'zingni mendan osongina yashiraman deb o'ylaganmiding? Oxirgi uch hafta davomida sizning go'zal qomatingni atrofimda sezmayman deb o'yladingizmi? Seni meni ta'qibchidek ta'qib qilayotganingni ushlamayman deb o'ylaganmidingmi? Men hech narsani sezmayman deb o'ylagan eding, togʻrimi, Renard?
U menga bu so'zlarni aytganda, men mavjud bo'lishni to'xtatdim. U hamma narsani biladi! U men ta'qib qilayotganimni bilgan! U odamlarni o'ldirganiga guvoh bo'lganimni bilardi! U buni biladi, hamma narsani bilgan.
Javob berish uchun og'zimni ochishga majbur qilaman, lekin lablarimni, tilimni qimirlata olmayman, go'yo hammasi muzlagandek.
U jim turishimdan foydalanib, meni devorga qattiqroq itardi, haliyam jag'imni mahkam ushlab turibtu. U gapirayotganda pichog'ini tomog'im oldiga qo'yganini ko'raman,
- Kichik Renard otang nomidan josuslik qilyapsanmi? Sevikli otang bilan meni yo'q qilishni rejalashtiryapsanmi?
Boshimni darhol “yo‘q” belgisi sifatida qimirlatganini his qilaman. Men o'zimni juda past, lekin halol ohangda gapirishga majbur qilaman,
- Men josuslik qilmayman va seni yo'q qilishni ham rejalashtirmaganman. Otamning bunga aloqasi yo'q.
- Unda nega kichik Renard meni ta'qib qildi?
U pichoqni ushlab turgan qo'lini sekin pastga qo'yib, ko'zlariga qaradi:
- Men sen haqingda ko'proq bilmoqchi edim. Men sendan ko'proq narsani xohlayman.
U qoshlarini ko'tarib, jag'imdan mahkam ushlab, gapirayotganda og'riqdan ingrashga majbur qildi,
U bilan gaplashayotganda qo'llarim bilan uning qo'lini bo'shatishga harakat qilaman,
- Chunki qandaydir tarzda senga qiziqa boshladim, shuning uchun men sen haqingda ko'proq bilishni xohlayman ...
Hatto o'zim ham sezmagan holda tan oldim.
Qo'lini jag'imdan olib, tomog'imga siljitdi va og'zimni ochgancha meni ushlab, biroz bo'g'ib qo'ydi.
- Atrofimda oʻralashma. Senning gaplaringa ishonmayman. Va,
U meni qattiqroq bo'g'ib, gapirayotganda nafas olishimni deyarli qiyinlashtirdi,
- Men esa senga qiziqmayman va hozir seni shu yerda o'ldiraman ...
Uni to‘xtatib qo‘yish uchun nima qilish kerakligini o‘ylab, havoda bo‘g‘ilib qoldim.
Zoʻrgʻa nafas olayotganda oaytimda gapirishga muvaffaq bo'ldim.
U so'zlarimni eshitib qo'lini bo'shati, meni tanasiga yaqinroq tortiv bo'ynimdan ushlab oldi. Yuzini mening yuzimga yaqinlashtirib, terimda gapiradi,
Bir harakat qilaman, javob berganimda burnimni uning ichiga suraman,
- Meni o'ldirishdan oldin men bilan aloqa qil. Men bokira bo'lib o'lishni xohlamayman.
U ko'zlarimga qarashi biroz vaqt oldi va meni yana devorga mahkamriq tiradi, u qattiq tanasini mening tanamga bosib, og'zini qulog'imga yaqinlashtirdi va viski ovozi bilan pichirladi:
- Sen bokiramisan? Men bokira qizlarni yoqtirmayman. Ular hech qachon yaxshi tajtiba ...
U qulog'imga gapirayotganda qo'llari ko'kragimga tushib, ko'kragimga teginayotganini his qildim.
- Kichikna Renardni iltimos qila olasanmi?
Uning og'ir ohangidan nafas olaman, elektr teginishlari suyagimni titratib, tanamning issiqligini oshiradi. Uning so'zlariga javob berishga harakat qilaman, lekin birdan uning telefoni jiringladi va u qo'ng'iroqni qabul qilish uchun meni qo'yib yubordi.
Uning telefonda birinchi va oxirgi marta gapirganini eshitaman, chunki darhol u yerdan qochishga harakat qildim. Tezroq yuguraman, to'g'ri uydan chiqib, motosiklga o'tiraman va ortimga bir marta ham orqaga qaramay qochdim.
Uyimga yetib borishim 30 daqiqa vaqtimni oldi, chunki motosiklni dahshatli daxshatli tezlikda haydadim. Yyga kirishim bilan xonam tomon yuguraman, xonamga kirishim bilanoq yuvinish xonasiga bordim.
Hozir ongimni tinchlantirishim kerak. Uning qo‘li tufayli yuzimda qolgan qon dog‘ini yuvishim kerak. O'zimni tinchlantirishim kerak.
Hech kim kirishi mumkin bo'lmagan uynimning maxfiy xonasida o'tirib, tugalagan sur’atimga qarayman. Qorong'u devor yonida turgan go'zal ayolning chuqur jigarrang siren ko'zlari bilan menga qarardi.
Bu undan boshqa hech kim emas, mening kichkina Renardim, u yaqinda oʻzining jasurligi bilan kichikna taqibchimga aylandi.
Endigina bo'yalgan Renardimning sur’tini silab, uni shaxsiy rasm kollektsiyamga qo'shdim. Hozirda uning jami 150 ta surati bor, shu jumladan ularning barchasi devorimda osilgan.
Rassomlik men uchun har doim g'alati qaramlik edi, u kabi. U bu haqda hali bilmaydi va men uni bu haqda bilishini xohlamayman.
Chunki biz birga bo'lmaymiz, hech qachon! Men esa yillar oldin hayotimga kirgan odamning yo'lini o'z qo'llarim bilan to'sganman. 15 yoshli bola bo'lganimda, kuchim, yashash uchun uyim, omon qolish uchun pulim yo'q edi, chunki onam meni bolalar uyiga tashlab ketgandi, o'shandan beri o'zimga hech qachon ayollarni qabul qilmayman deb va'da bergandim. Hech qachon!
Va keyin bu mamlakatning eng qudratli odami, bu qorong'u qirollikning imperatori bo'lish isitmasi boshimga ko'tarilganida, hech kimning hayotimning bir qismi bo'lishiga yo'l qo'ymasligimni yana bir bor eslatdim. Chunki kimgadir bog‘lanib qolish bu dunyoda o‘z qabrini qazish demakdir. Shuning uchun biron bir narsaga yoki hech kimga bog'lanib qolishlariga yo'l qo'ymadim.
Men mamalkatni o‘zimnikiga aylantirish, bu qirolikning imperatori bo‘lish uchun hamma narsani qildim. Men buni hali ham bor ishtiyoqim bilan qilyabman. Sababi bu jamiyatdan nafratlanaman, bu qirollik qoidalaridan nafratlanaman va barcha qoidalarni buzmoqchiman, barcha qonunlarni qayta tiklamoqchiman va o'z qonunimni yaratmoqchiman.
Barcha narsa rejam bo'yicha muammosiz ketayotgan edi. Men qattiq ishladum, mafiya Lordi bo'ldim, o'z qiroligimni qurdim va bu dunyodan keraksiz chiqindilarni olib tashlashni boshladim.
2 yil oldin juda muhim ish tadbirim uchun Amerikaga borganimga qadar hammasi yaxshi edi. Odatiy kunlarning birida ko'zlarim qayergadir qadalib qoldi, men unga umuman e'tiborimni qaratmasligim kerak edi. Bu u edi. Mening go'zal kichkina ayyor Renardim.
Men uni ko'rdim, odamlarga yordam berib, ularning kichik hayotini oʻzi uchun muhim bilib ularning hayotini go'zallashtirdi. U bolalar bilan o‘ynab, keksalar bilan suhbatlashib, ularni xursand qilishga harakat qilardi.
U shu qadar go'zal, nafis, ilohiy ediki, men undan ko'zimni uzolmadim. U haqida hamma narsa meni uning tuzoqqa tushishga majbur qildi.
Men uni o'sha paytgacha bilardim, chunki uning otasi raqiblarni yo'q qilishimdagi eng katta maqsad edi. Uning otasi mening eng katta raqibim edi va hozir ham shunday. Oʻsha vaqtda uning kimligini bilardim. Oʻz otasi uni qurol sifatida yillar davomida qanday tayyorlaganini bilardim. Uning o'ta aqlli va o'tkir miyasi va mukammal jangovar mahorati tufayli u men uchun qanchalik xavfli bo'lishi mumkinligini allaqachon bilardim.
Lekin hayotda birinchi marta ko'rganimda uni bunday bo'lishini tasavvur qilmagandim! Go'yo u har jihatdan otasiga mutlaqo qarama-qarshi odam edi. Ammo bunday bo'lmasligi kerak! U jirkanch yirtqich hayvonning qizi bo'lgani uchun qalbi toza odam bo'la olmaydi.
Ammo otasi uchun go'zal, ammo xavfli quroldan boshqa narsa bo'lmagan jonsiz xudbin bo'lish o'rniga, uning ruhi ilohiylik bilan to'la edi.
Shuning uchun o'sha kuni uni qiziquvchanligim bilan kuzata boshladim. Uning har bir harakatini kuzatib, uyiga yetib borguncha uning xususiyatlarini oʻrganishga harakat qildim.
Uni 7 kun davomida kuzatib, ma’lumot toʻplaganimdan so'ng, nihoyat uning otasidan farqli ekanligini angladim! U haqiqatan ham qalbidan pok edi!
Lekin bu ma'lumotlarni nima qilardim. U qanday go'zal, ajoyib va qalbdan toza boʻlmasin. Hali ham raqiblarimning qizi edi va men hali ham hech kimni hayotimga kirishini xohlamasdim.
Unga e'tibor bermay, Koreyaga qaytib keldim.
Lekin lan’ati xayolimdan chiqazolmadim, ongimda uning har bir illyuziyasi asosid rasmlarini chizib qogʻozga tushirardim.
Uni qayta-qayta bo'yadim, toki 2 oydan so'ng Amerikada uni yana o'z ko'zim oldida koʻrish uchun qidirib topdim. Uni uzoqdan kuzatardim, e’tiborimni tortgan narsa esa ishlari, darslaridan soʻng ballet bilan shugʻulanishi edi. U bir vaqtning oʻzida, abjir harakatlari bilan qurolni oʻynata oladigan, nafis oqqush edi. Doim shugʻulanayotganda uning devloppes harakatlarini kuzatishni yaxshi koʻraman. U doimo shahardagi bitta ballet saroyiga borardi. U sababli hatto menga mutlaqo qiziq boʻlmagan ballet saroyini sotib oldim. Kichkina Renardim ijrosidagi “Oqqush Koʻli” toʻplami betakror edi. Aytishlaricha “Oqqush Koʻli” ballet toʻplami afsonalarga borib taqalar ekan. Odette isimli goʻzal malikani sehirgar oqqushga aylantiradi. Shahzoda Zigfrid esa yovuzlikga qarshi kurashib, Odettega boʻlgan sevgi kuchi ila toʻsiqlarni yengib, gʻalaba qozonishi haqida edi.
Kichik Ranardim ham aslida Mafiya malikasi emas, nozik qalbli pok oqqush edi. Malika Odette va U oarsidagi farq esa, goʻzal oqqushimni yovuz malikaga aylantirishgan.
Oxir oqibat, bu men uchun odatga aylandi. O'zimni qayta-qayta Amerika ko'chasida ko'rdim, unga juda yaqin ammo uzoqdan kuzatardim.
Oradan ikki yil o'tdi, ammo men hamon uni yengib o'tolmadim, xayolim hamon uning go'zal qiyofasi va qalbi musaffo chehrasiga qadalib qoldi. Va men uni shunchaki yomon ko'raman! Meni shu holatga keltirgani uchun uni juda yomon ko'raman! Uni oʻzimga yaqinroq qilishni xohlayotganim uchun. Men uni butun qalbim bilan yomon ko'raman.
Aslida unga hech qachon ega bo'lmasligim kerak.
U Koreyaga qaytib kelguniga qadar va o'sha ziyofatda meni birinchi marta payqamaguncha, hamma narsa muammosiz davom etayotgandi. Biz uchrashdik, ko'zlarimiz to'qnashdi va men uning ko'zlarida oʻzim uchun zavqlanishni his qildim. Ammo bu sodir bo'lmasligi kerak edi! Hech qachon bo'lmasligi kerak. Va bu faqat shu bilan to'xtab qolmadi.
Va bugun kechqurun, men uning go'zal, ammo zerikarli ta'qibini sezmagandek qilib ko'rsatishdan voz kechganimda, u erda deyarli nazoratimni yo'qotdim.
"Men sen haqingda bilmoqchi edim."
"Men senga qiziqa boshladim"
"Men bilam aloqa qil"
"Meni o'ldirishdan oldin aloqa qil. Men bokira bo'lib o'lishni xohlamayman"
Uning har bir so'zi haligacha quloqlarim ostida jaranglaydi, u bu so'zlarning barchasini men uchun aytdi. Uning to'g'ridan-to'g'ri ko'zlarim tikilgan go'zal jigarrang sirena ko'zlari, "Men bilan aloqa qil" deyotgan go'zal lablari, uning tanasi menikiga nisbatan juda yumshoq va iliq edi, bularning barchasi ko'ksimdagi hamma o'pkamni, qonimni oʻrnidan siljitdi.
Lekin men haqiqatni aytdim, men bokira qizlar bilan aloqa qilmayman, chunki ular yaxshi tajribaga ega boʻlmaydi, lekin u bokira ekanligini aytganida va men unga hech kim tegmaganligini bildim! Bu esa fikrlash qobiliyatimni deyarli xiralashtirdi. Hali hamon hech kim unga da'vo qilmaganligi haqidagi ma'lumotni bilgan holda o'zimning maqsadim, hayotim, qoidalarim haqida hamma narsani unutishni va har qanday yo'l bilan unga da'vo qilishni xohlaydim. Uni oʻzimniki qilishni o'ylari meni taranglashtirdi.
Devorga osilgan uning sur’atlari bilan toʻla xonamni qulflab, yashirin xonamdan chiqanimda xayollarimni yigʻishga harakat qilaman.
Asosiy xonaga kirishim bilan eng yaqin do'stim Taehyungni qo'lida nimadir bilan turganini ko'rdim.
- Kim, shaytonning merosxoʻri, ruxsatimsiz uyimda nima qilyabsan.
Taehyung menga istehzo bilan jilmayib, menga qonga belangan qora palelen paketni ko'rsatdi,
- O'ldiraman degan odamning o'pkasi va yuragi. Oilang bo'lmasa yoki u bilan yashamasang, bu kvartirani uy deyishni bas qiling.
Ha to'g'ri! Men bu mamlakatning eng badavlat odami bo'lsam ham, boshqa mafiyalar kabi katta qasrda yashash o'rniga koʻp qavvatli binoda yashayman. Sababi shundaki, mening oilam yo'q va men ham oilaga ega bo'lishni xohlamayman.
- Gap bu haqida emas. Senga qachongacha aytishim kerak, qurbonigning a'zolarini uyimga olib kelma va uyimni qon bilan iflos qilma, shayton merosxo'ri?
- Jeon! Men sen uchun ishlayman, sen Lyusifersan va men senga o'z ishimda qanchalik yaxshi va samimiy ekanligimni ko'rsatmoqchiman. Aytgancha, agar men shaytonning merosxo'ri bo'lsam va sen Lyutsifer bo'lsang, bu seni dadam ekanligingizni anglatadimi? Jeon dadami?
Unga yaqinlashaman ortiga tepdim.
U menga ko'zlarini qadab, orqaga qadam tashlab, qoʻlidagi sumkasini tashlab, menga qarab gapirdi:
- Aytgancha, u Koreyaga qaytganini eshitdingmi?
U kim haqida gapirayotganini bilmagandek ko'rsatdim:
- Qo'ysangchi, oʻzingni tushunmaganlikka olma. Bu seni qo'g'irchog'ing, u bilan o'ynashni xohlaysan, lekin nima sababdan, Xudo biladi. Sen har doim uni ko'rgani borarding.
Gapirar ekanman unga ko'zimni pirpiratdim
- Nima haqida gapiryapsan, bilmayman. Agar qo'g'irchoqlar haqida gapiradigan bo'lsak, hayotimda ular juda ko'p edi.
U koʻzlarimga tikilib, gapirayotganda birdan qulog'imga yaqinlashdi
-Istaganinga yolgʻon gapir, lekin sen meni alday olmaysan. Men seni qo'g'irchoqing bilan o'ynashdan ko'ra, men bilan o'ynashga majbur qilishimdan oldin, borib uxla.
Gapirmoqchi boʻlib, qoʻlini burab yerga tiradim.
- Sen bilan o'ynash qiziq bo'lmaydi. Lekin ha, seni bu qavatda o'ldirish oson bo'lardi. Seni o'ldirsam bo'ladimi, shayton merosxo'ri?
Gapirayotganda og'riqni ezadi,
- Jin Ursin! Qoʻyib yubor Jeon, og'riyapti. Mendan kuchliroqsan. Endi meni qoʻyib yubor...
Uni darhol kvartiram eshigi oldiga sudrab borib eshikdan tashqariga chiqarib, eshikni doimiy ravishda qulflayman.
"Har doim meni jahlimni chiqazishga harakat qiladi."
Doʻstimning xatti-harakatidan biroz jilmayib, yotoqxonam tomon qadam tashlayman. Albatta, u doim men bilan birga bo'lgan, u mening dunyoyimdagi yagona eng yaxshi do'stim va ishongan odamim. U men uchun so'nggi 3,5 yil davomida qotil sifatida ishladi va har doim menga juda sodiq boʻldi. Va u men haqimda boshqalardan ko'ra ko'proq biladi va buning uchun u mening kuchli obsesseyam, raqib qizim "Park Zuha", mening kichkina Renardim haqida ham biladi.
Barcha o'ylarimni chetga surib, o'zimni karavotga tashlab, uxlashga majbur qilaman.
𝐵𝑢 𝑚𝑒𝑛𝑔𝑎 𝑡𝑒𝑔𝑖𝑠ℎ𝑙𝑖 𝑓𝑎𝑛𝑓𝑖𝑐 𝑒𝑚𝑎𝑠.
𝐹𝑎𝑛𝑓𝑖𝑐𝑛𝑖 𝑊𝑎𝑡𝑡𝑝𝑎𝑑 𝑖𝑙𝑜𝑣𝑎𝑠𝑖𝑑𝑎𝑛 𝑜𝑙𝑖𝑏 𝑡𝑎𝑟𝑗𝑖𝑚𝑎 𝑞𝑖𝑙𝑦𝑎𝑏𝑚𝑎𝑛, 𝑖𝑚𝑙𝑜 𝑥𝑎𝑡𝑜𝑙𝑎𝑟𝑖 𝑢𝑐ℎ𝑢𝑛 𝑢𝑧𝑢𝑟 𝑠𝑜'𝑟𝑎𝑦𝑚𝑎𝑛.