𝑹𝑰𝑽𝑨𝑳 𝑯𝑨𝑼𝑵𝑻 / 𝑱𝑱𝑲
Hayotim davomida hech qachon o'z ishlarim va maqsadlarimdan chalg'imaganman va bugungi kungacha tomirlarimda bunday tuyg'ularni his qilmaganman. Balki kimgadir butun vujudi va ruhi bilan hasad qilish shundaydir. Unga boʻlgan tuyg'ularim meni ichimdan o'ldiradi.
Hasad yoki rashk nima bo'lishidan qat'i nazar, qonimni qaynatayotgan, asablarimni bezovta qiladigan va xayollarimni band qilayotgan narsa bu emas, hozir mashinamning orqa o'rindig'ida oʻtrib uyimga ketayotganimda. Bu unga ko'proq ega bo'lish istagi edi. Endi hammasini undan olishni xohlayman. Men uning har bir go'zal gunohkor hayolarini yig'ib, gunohlarining jazosi sifatida bo'laklarga bo'lib tashlashni va har bir singan bo'laklarini o'zimning singan 𝑣𝑦bo'laklarimga moslash uchun yangi naqsh bo'yicha tartibga solmoqchiman. Va agar u mos kelmasa, men bunga ahamiyat bermayman, baribir uni oʻzimga moslashtiraman.
Lekin bu sodir bo'lmasligi kerak, to'g'rimi? Men unga ega bo'lolmayman, uni o'zimning go'zal qoʻgʻirchogʻimga aylantira olmayman. Men uni bunday istamasligim kerak. Men bunday qilmasligim kerak.
Men va mening fikrim o'rtasidagi bahs boshimdagi og'riq kabi sodir bo'lmoqda. Unga ega bo'lishni orzusi, lekin unga ega bo'lolmaslik haqidagi azoblar, og'riqlar yuragimga sanchilyabti.
Topshiriqni ham bajara olmaganimdan g'azablandim, u meni maqsadimda chalg'iti butun e'tiborimni oʻziga qaratdi.
Unga boʻlgan ikki tuygʻylar, istak va nafrat o'rtasida qolib ketganman. Bu istak, men uni birinchi bor farishtadek porlayotganini ko'rgan kundan beri unga qarshi turaman. Men unga o'xshagan odamni hech qachon tanimaganman, bilmaganman.
Va bugun men unga nisabatan his qilgan tuygʻularimni hech kimga his qilmaganman.
Hayollarim u bilan band qilingan, nihoyat uyim joylashgan bino qarshisiga kelganimni hatto anglamadim. Haydovchi mashinadan tushishimni aytganida hayollarim tuman kabi tarqaldi. Eshik qarshisiga kelib, parolni kiritdim, eshikdan uyga kirib qadamlarim yashrin xonam tomon yoʻnaldi. Hech kim bilmaydigan xona. Hatto yagona sodiq do'stim va har doim uyimni oʻzinkidek aylanib yuradigan Taehyung ham.
Yashirin eshik oldiga qo'limni qo'yib, parolni kiritdim. Va endi quligʻida chiroyli bejirim sirg'alari va ajoyib zanjiri, ipak ko'ylakda boʻlgan bugungi oqshomdagi go'zal qiyofasining yana bir durdonasini yaratish vaqti keldi.
Tartibsiz hayotimning ushbu kichik muddati ichida bajara olmagan uchinchi topshiriqim.
Muvaffaqiyatsiz bo'lgan birinchi vazifam yoshligimda sodir boʻlgandi. Odamlarni o'ldirishdan qo'rqqandim. O'sha kuni men birinchi marta muvaffaqiyatsizlikka uchraganimda, otam shunchaki befoyda va qimmatbaho quroli bo'lishga arzimasligimni aytib, meni bo'g'ib o'ldirishiga oz qolgandi.
Muvaffaqiyatsizlikka uchragan ikkinchi topshirigʻim, o'rta maktabdagi sevgilimni o'ldirishim kerak bo'lgan, uni juda yaxshi ko'rardim, lekin u otamning dushmanlaridan birining o'g'li edi. Otam unga o'n yettinchi marta oʻq otib o'ldirishni buyurdi, sababi o'sha paytda o'n yetti yoshda edim. Ammo men topshiriqni bajara olmadim va uni qandaydir tarzda qutqarib, unga bu mamlakatdan ketib, yashirinishga yordam berdim. Va o'sha kuni topshirig'im bajara olmagnimda, otam qo'llarimga oʻq uzgandi, ogʻriq hammon yodimda. Olgan jarohatimdan qo'limda hech qanday iz yoki chandiq yo'q, otam meni plastik jarrohlik amaliyotiga majburlagan va shu orqali o'zining zo'ravonlik alomatlarini yashirgan.
Keyin men o'n sakkiz yoshga to'lib, o'qish bahonalari bilan darhol mamlakatni tark etdim va bir necha kun oldin bu mamlakatga qaytib keldim.
Qaytib kelganimdan keyingi birinchi topshirigʻim edi, men qurbonim boʻlishi kerak boʻlgan oʻljaga oʻzim qurbon boʻldim.
Bugun u shunchalik hayratlanarli ish qildiki, buni hech qachon men bilan qilishini kutmagandim. Bugun u o'z qoidalarini buzdi, u kimgqdir zavqni berdi. Men uning ko‘zlarida, yuzlarida aniq yozilgan oʻsha kishiga boʻlgan sof hasaddni koʻrdim
Lekin nima uchun? Avvalgi kuni u meni rad etdi va endi u men bioan raqsga tushgan, menga tegingan odamga hasad qilyabtimi?
"Lekin u odamning senga boshqa tegishiga yo'l qo'yma ..."
Uning ovozi tinimsiz quloqlqrim ostida jaranglaydi, butun vujudimda yonayotgan teginishlari, og'zi bo'ynimga tegishi, ipak libosdan tashqarida qo'llari terimga teginganlari, qo'llari yalang sonlarimda kezishi.
Qanday o'ylashni bilmayman, nima qilishni bilmay. Shunday qilib, topshiriqdan voz kechib uyga qaytdim.
Xonamga kirmoqchi bo'lganimda, ortimdan amakivachamning, tashvishli ohangini eshitdim.
- Malika, seni topshitiqqa borganingnj eshitdim, qanday o'tdi? Nega kayfiyating yoʻq. O'sha yigit seni xafa qildimi? Senga noo'rin tegdimi? Menga ayt malika, ayt menga ...
Jimining tashvishli yuziga qaradim, u doimo men uchun tashvishlanadi va hozir qanchalik g'amxo'rlik qilishini tushunaman. Chunki men uni butun qalbi bilan yaxshi koʻrgan yagona singlisiman.
Unga tabassum qilaman, gapirar ekanman, boshimni bir oz ko'tardim,
- Xavotir olmang u odam menga yomonlik qila olmadi. Ammo Jimin, men vazifani bajara olmadim...
Jimining ko'zlari xotirjam bo'lib, u gapirayotganda yana tinchlanish uchun tashvishlanayotganini ko'raman,
- Muvaffaqiyatsiz bo'ldimi? Lekin hech bo'lmaganda xavfsizsan. Qani edi men senga butunlay xavfsiz ekanligingni ayta olsam. Otang ... Bu safar nima qiladi, bilmayman. Lekin bugun tunda xavfsizsan, u shahar tashqarisiga chiqib ketgan va ertaga kechqurun qaytib keladi. Uning shafqatsizligiga duch kelishga tayyorlaysan. Va men hamma narsani qila olsam -
Jimining ko‘zlari va ovozida uyat va pushaymonlik hissi paydo bo‘lganini ko‘raman, men qadamlarimni unga yaqinlashtirib, yelkasini erkalab siladim,
- Yaxshi aka. Men yaxshi bo'laman, tashvishlanmang. Men yaxshi bo'laman ...
Xonasi tomon ketayotganini ko'rganimda u menga bosh irg'adi.
Men xonamga kirib, eshikni qulflayman va o'zimni charchagan va tartibsiz ongim bilan karavotga tashlayman.
U haqida o'ylab, tun bo'yi uxlay olmayman, xuddi qora tush kabi o'tadi. Butun tun bo'yi uning teginish tuyg'usi arvoh kabi tanamni egallaydi, uning issiq nafaslarini bo'ynimning terisida his qilaman. Shu kungacha u menga teginganidek, hech kim tegmagan. Ko'zlarimni yumib, yengil uyquga ketganimda ham, tushimda uni ko'raman, men undan xohlagan hamma narsani koʻraman...
Ertasi kun tez o'tdi, chunki oʻsha odam bilan yana uchrashish va tugallanmagan vazifamni yakunlash uchun joylashuvini kuzatish bilan bandman, hech bo'lmaganda otam mendan topshiriq haqida so'raganida, hali ham ishlayotganimni aytishim mumkin. Bu birinchi navbatda, birinchi urinishda muvaffaqiyatsizlikka uchraganimni yashirish uchun. Jimin menga qidirishda yordam berdi, lekin biz uni joylashuvini topa olmayabmiz, u telefonini o'zgartirgan bo'lishi mumkin, buni ishonch bilan aytishimning sababi esa kecha raqsga tushganimizda telefoniga chip qo'shgandim. Bu albatta uni osongina kuzatishim uchun edi.
Butun kun behuda o'tdi va biz uni haligacha kuzata olmayapmiz va dadam allaqachon uyga qaytib kelish vaqti keldi. Jimin ham ish maqsadida uydan tashqarida.
Dadam toʻgʻri xonamga keldi va hozir u xotirjam ifoda bilan qarshimda turib, nihoyat men bilan gaplashmoqda:
- Xo'sh, qizim, topshiriqni a'lo darajada bajardingmi?
Sekin og'zimni ochaman, unga itoatsiz yoki beparvo gapirmaslikka harakat qilaman,
- Dada, kecha to'satdan yuzaga kelgan muqarrar boʻlgan muammo tufayli topshiriqni bajara olmadim. Lekin men hali ham buni ustida ishlayapman. Va'da beraman, men uni yana topsam, u kishidan ma'lumot olib kelaman.
Dadamning sekin men tomon qadam tashlayotganini ko'raman, uning oldida boshimni pastga tushirdim. U sekin yonimga kelib, ikki qo'li bilan tomog'imdan ushlab, meni qattiq bo'g'du va hozir gapirayotganda meni o'ldirishi mumkin.
- Men seni Koreyaga shunchaki o'ynash va topshiriqlardan keyin muvaffaqiyatsizlikka uchratish uchun olib kelganim yo'q. Avval sen o'sha yigit Jeoni telefoniga chipni ulay olmading, endi esa to'liq vazifani bajara olmadingmi? Birinchi marta Jeoni telefonini buzib kirolmaganing kechirgandim, chunki boshqalarniki olish bilan amalga oshirganding, lekin bu safar qanday qilib bunchalik mas'uliyatsiz va beparvo odamdek harakat qila olding? Sen hatto tirik qolishga loyiqmisan?
Uning boʻynimga oʻralgan qoʻllari bosimidan yo'taladim, u to'satdan qo'lini bo'shatdi, ammo yuzimga qattiq tarsaki tushirdi. Yuzimga kelib tushgan zarba ta’sirida koʻzlarim oldi bir necha lahzaga xiralashadi, ichimda unga qarshi kurashish va unga uch marta qattiqroq urish uchun g'azab kuchaydi. U mening otam bo'lsa ham, men buni qilardim, lekin onam tufayli qila olmayman. Agar men unga javob bersam, u shunchaki onamni o'ldiradi, keyin esa meni ham o'ldiradi, bizni hech kim hech qachon ko'rmaydigan tuproq ostiga ko'madi.
Muvozanatimni, g‘azabimni nazorat qilmoqchi bo‘lganimda, u yana yuzimning o‘sha tomoniga urdi. Yonog'imdan asta-sekin qon oqib chiqayotganida uning barmogʻidagi metall uzugi orqali kesilgan bo'lishi mumkinligini angladim.
U yana qo'lini xuddi xuddi shunday urmoqchidek ko'tardi, lekin nimadir uni to'xtatdi va birdan xonadan chiqib ketdi.
Ko'zlarimdan yosh oqayotganini tushunaman. Lekin ko'z yoshlari qayg'uli ko'z yoshlari emas, bu iztirob, afsuslanish, har tomonlama ojizlikni his qilish ko'z yoshlari.
Yo'q, yo'limni yo'qota olmayman, yo'q, hozir emas, onam uchun, chidashim kerak, men chidashim kerak, o'zimni xotirjam tutishum kerak.
Uydan yugurib chiqib, motosiklimga o'tirdum, chunki bu uy meni boshqa tinchitolmaydi. Menga nafas olish uchun toza havo kerak, meni quchoqlash uchun tungi osmon kerak. Men oldin doimiy tez-tez boradigan joyga yo'l oldim. Bu joy tashlandiq va shaharning eng baland binolaridan biri bo'lib, u erda hech kim yashamaydi yoki odatdagidek biror kimsa bormaydi. Qachonki o'zimni tushkunlikka tushib, o'zimni jirkanch his qilsam va hayotimdan boʻgʻlib qolganimda u yerga tez-tez borardim. Hech qanday chegarasiz, men har doim u yerga borib, soatlab osmonga, oyga va yulduzlarga qarab o'tirardim. Odamlar meni doim tashlab ketishgan, lekin osmon hech qachon, na oy, na yulduzlar.
Yigirma daqiqalik yoʻldan, nihoyat bino oldiga yetib keldim. Motosukldan tushib, binoga kiraman. Hali ham ishlayotgan eski liftga kirdim. Liftdan tashqariga chiqib, tom tepasiga yetib kelganimda qolgan zinapoyalarga ko'tarildim. Deyarli tomning burchagiga yetib borar ekanman, qadamlar tashlashda davom etaman.
Agar kimdir orqamdan turmasa, tomdan yiqilmasligim uchun xavfsiz masofada o'tiraman.
Yarim sovuq shabada yuzimga tegadi, bogʻlanmagan sochlarim havoda tebranib, tanamga silliq tegadi. Yulduzlar menga qarasaydi, men ham osmonga qarayman. Bugun musaffo osmonda oy yo'q, faqatgina yulduzlar miltillaydi.
Men bu yerda qancha vaqt o'tirganim hisobini yoʻqotdim. Yig'ladum, faqat yig'ladum, kapalak singari yelkalarimni qoʻlarim bilan toʻsdim, lekin hech narsa yordam bermaydi. Qancha soat o‘tirganimdan keyin ham o‘zimni tushkun his qilyapman. Ko'z yoshlarim quriganidan endi yig'lay olmayman.
Yarim sovuq shabada salqinlashmoqda, chunki u badanimga silliq tegib, meni quchoqlab, tinchlantirishga harakat qilmoqda. Men ham ko‘zimni mahkam yumib, tizzalarimni ko‘ksimga quchoqlagancha shabadani quchoqlashga harakat qilaman. Yana bir necha lahzalar shunday o'tadiki, men birdan orqamda kimdir borligini his qildim.
Ammo bu soatda kim bo'lishi mumkin? Odatda bu yerga hech kim kelmaydi. Qandaydir sharpami? Meni o'ldirmoqchi bo'lgan jin? Yoki jindan ham xavfli odammi?
Yonimda o'tirgan odamning tanish qiyofasini ko'rib, sekin ko'zlarimni ochaman.
Bu yerda bo'lmasligi kerak bo'lgan odsm. Mening obsesyonim, giyohvandligim, janob Jeon ...
Yonimda o'tirgancha menga qaraydi. U mening zerikarli yuzimga, vayron bo'lgan buzilgan holatimga qaraydi. U bir necha daqiqa hech narsa demasdan menga tikilib turdi.
Oramizdagi sukunat juda katta lekin mening qiziqishim bundan ham kattaroq. Sekin gapirib, katta sukunat devorini buzishga harakat qilaman,
- Janob Jeon, nega bu yerdasan?
U bir oz orqaga suyanib, gapirayotganda qo'llarini yerga qo'ydi,
- Bu mening joyim kichkina Renard. Men bu yerga tez-tez kelaman ...
Men javob berar ekanman, uning so'zlariga ko'proq e'tibor berishga harakat qilaman:
- Bu tashlandiq bino seniki, demoqchimisan? Sen sotib oldingmj? Chunki bu yerda yillar davomida tashlab ketilgan...
U sekin gapirarkan menga qaraydi,
- Ha, chunki ko'p yillar davomida tashlab ketilgan va men uni sotib olishim shart emas. Men bu joyni meniki deb belgiladim, shuning uchun u meniki bo'ldi. Lekin bu joyni qayerdan bilasan?
Gapirganimda zaif tabassum qilaman,
- Senuki bo'lishidan oldin meniki edi. Bu mening yashirin joyim,ilgari hech kim bu yerga kelmaganda tez-tez kelardum. Ammo men yo'qligimda kimdir bu sirli joyni mendan tortib olmoqchi bo'layotganini ko'ryabman.
Uning biroz jilmayganini payqadim. Juda kichik. Ammo u menga gapirganda, o'z ifodasini nazorat qiladi,
- Nega tez-tez bu yerga kelarding? Albatta sakrash uchun emas, to'g'rimi? Yoki sen ucha olasanmi Oqqush koʻlidagi…
1 Hayolimga oqqush keldi holos,
Ohista gapirar ekanman, boshimni qimirlatdim,
- Shunchaki, bu joy menga taskin beradi. Osmon, yulduzlar, shabada, hamma narsa...
U bir qo'li bilan yuzimni ushlab, to'liq o'zi tomon burishimga majburlagancha o'tirgan figurasini sekin qo'limga yaqinlashtirdi. U yuzimni, ifodaimni o'rganish uchun bir oz vaqt oladi, u bir necha soat oldin otam menda qoldirgan jarohatni payqashi mumkin. U bo'ynim va tomog'imga tikildi, ehtimol qizil edi va otamning barmoqlari izlari bor.
U sekin yonoqlarimni, chandiq atrofini erkalayotganini his qilyapman, u chuqur g'azablangan ohangda so'radi.
- Buni senga kim qildi? kim seni qiynoqqa soldi?
Men javob berishga harakat qilaman,
"Sening ishing emas " Yoki "Nega senga qiziq?"
Yoki " Meni qiynagan o'zing emasligingdan xafamisan".
Lekin hech narsaga javob bera olmayman, chunki faqat uning teginishiga e'tibor qarataman. Uning teginishi yoqimli, tinchlantiruvchi edi. Men shunchaki uning teginishida erimoqchiman. Uni mahkam quchiqlamoqchiman va uning quchog'ida yangi uyni topmoqchiman. Lekin men bilaman, u kimnidir quchoqlaydigan yoki kimgadir qo'llari ostida xavfsiz joy beradigan odam emas.
Nimadir deyish uchun og‘zimni ochishga qiynalar ekanman, ko‘z yoshlarimni ko‘zimdan chiqarmaslikka harakat qilaman.
U ko'zlarimga, yuzimga qarab har bir lahzani kutmoqda, to'satdan meni o'ziga yaqinlashtirishini va kuch bilan tizzasiga o'tkazganini his qildim.
Men pozitsiyamning keskin o'zgarishini qayta ishlashga harakat qilaman, u meni tizzasida chiroyli tarzda moslashtirdi.
U sekin ikki qoʻli bilan boʻynimdan ushlab, ohista gapirarkan, yuziga qarashga majbur qildi:
- Ayt, buni senga kim qilgan? Kichkina Renard menga uning ismini ayt.
Yuziga qarab sekin javob beraman,
U gapirayotganda yuzimga tegadi, tartibsiz sochlarimni barmoqlari bilan tartibga soladi,
- Demak, qizning dadasi bilan bog'liq muammolar bor?
Gapirayotganda unga yomon tabassum berishga harakat qilaman,
- Balki. Shuning uchun men o'zimga yangi Daddy topishga harakat qilyapman. Yangisi bo'lishni xohlaysanmk?
Gaprishdan oldin pastki labini biroz tishladi:
- Agar men seni yangi Daddying bo'lsam, hozirgu eng yomon dada muammosidan ham koʻproq aziyat chekasan. Sening Daddying bo'lsam, tanangning har qarich terisgni ham qiynoqqa solmasdan qolmayman. Men seni eng yomon yo'l bilan suiiste'mol qilaman, kichkina tanangni har bir burchagini oʻzimniki qilaman.
U burnini mening yuzimga surganday, yuzimni o‘ziga yaqinroq tortayotganini his qilyapman:
- Sen ko'proq qon yoʻqotasan. Sen ko'proq azob chekasa ...
Qo'llarimni uning bo'yniga oʻrab, ko'kragimni unga qo'yaman va sekin deyarli lablariga qarshi gapiraman,
- Hech bo'lmaganda qiynoqlardan zavqlanaman...
Biz bu holatda bir necha daqiqa to'xtab turamiz, men uning lablarimga, terimga, suyaklarimga nisbatan issiq nafasini his qilaman.
Keyin bir qo'lini cho'ntagiga olib borayotganini sezdim. U qo'lida kichik malham ushlab turganini sezdim, asta-sekin qo'llaridagi malhamni olib, yuzimning kesilgan joyiga sura boshladi.
Jarohatga malham surganida yonish hisidan pichirladim va undan sekin so'radim.
- Doim buni oʻzing olib yurasanmi?
- Ha. Menda tez-tez jarohatlar paydo boʻladi, men shunchaki ...
Tomog‘im va bo‘ynimni ohista silab, malham gapi bilan tugatadi:
- Menda boshqa hech kim seni bo'g'masligi kerak. Men hozir otagni qo‘lini kesib olmoqchiman.
Oddiy gapirishga harakat qilaman,
- Lekin men sen uchun yaxshi emasligini aytding.
Meni o'payotganda og'zini bo'ynimga olib, gapirdi:
U sekin og'zini terimga siljitdi. Dadam tufayli sodir bo'lgan terimning holatiga ehtiyot bo'lib, terimni yetarlicha yumshoq so'rib qo'pollik qilmaydi.
Men uning qo'llarini ichida sirg'alib ketayotganini his qilaman, u hali ham bo'ynimning terisini, yelkamni so'rmoqda.
Ko'zlarimni yumaman, uning teginishiga javoban kichik va mayin nolalar bilan javob qilaman qo'llarini ko'kragimga siljitadi va kaftini ko'krak qatlamim ichida surdi.
Men titrayapman, ichki dunyomni olovdan qutqarishga va yonib ketmasligiga harakat qilaman. Lekin u hamkorlik qilmaydi, u tanamni o'ziga yaqinroq tortadi va meni taranglashgan o'tkazdi.
Ammo bizda mato qatlamlari bor, lekin men hali ham uning qattiqligi nozik qismimga bosib turganini his qila olaman,qo'llarini tananing yuqori qismiga siljitdi, men esa yuzimni uning yelkasiga qo'yib, og'zimni uning bo'yniga koʻmdim.
To'satdan u bo'ynidan yuzimni sug'urib olib, hech narsani o'ylamay lablarimni lablariga bosdim.
Ammo men unga lablarimni qoʻyganimda, u qo'llarini boshqa qimirlatmadi, bir necha daqiqa muzlab qolganini his qildim. U hatto lablarini qimirlatib ham o'pmadi.
Noto'g'ri harakat qildim deb o'ylayapman.
"Mish-mishlar u hech qachon o'pmagan"
Undan lablarimni uzganimda Jiminning ovozi boshimga jiringladi.
Ehtimol, u aqldan ozgandir. Ehtimol, u o'pishni yoqtirmaydi va bu uni g'azablantiradi. Bu haqda hech narsa bilmayman.
Soʻng o'zlariga qarayman, u menga chuqur tikilib, chuqur gapirdi,
- Kichkina Renard menga har doim shundayj qiyinchilik tug'dirishi kerakmi?
Bir nafasda bitta jumla va u lablarini lablarimga bosib, bo'ynimdan ushlab oldi. U meni tez, ehtirosli o'padi. U meni tiriklayin yeb qo'yadigandek o'padi, og'zida to'liq eritib yuboradi. U nafaqat lablarini ishlatadi, balki tilini, butun og'zini meni butunlay yutib yuborish uchun ishlatadi.
U meni shunchalik uzoq o'padiki, hech narsani eslay olmayman, uning og'zida to'liq erib ketganim uchun xayolim butunlay bo'sh qoldi. Meni o'padi, tishlaydi, xuddi o'pish bilan jonimni olib qo'yadigandek, o'pish orasida qattiq nola qiladi. U juda och, shunchalik yordamsizki, u meni uzoq vaqt o'pdi.
Va uzoq va aqlli ehtirosli o'pishdan, tiriklayin iste’mol qilganidan so'ng, biz nihoyat o'pkamizga havo olish uchun lablarimizni ajratdik.
Tuyg'ular men uchun g'alati. Lablarim nordon, men qanday qilib to'g'ri nafas olishni unutganman.
Bir necha daqiqa pauza, u yana lablarini lablarimga qo'ydi va yana meni tiriklayin yeyishni boshladi.
Oʻpichlariga javob qaytarayotganimda, to'satdan cho'ntagida telefoni jiringlaganini eshitdim. Ammo u bunga ahamiyat bermayotganga o‘xshaydi. U o'pkamdan havo so'radi, qattiq tishlaydi.
Qattiq tishlash va men lablarim qonayotganini his qilyapman. Keyin lablarini tortib, aqldan ozgan harakatidan soʻng lablarim qonayotganini tushundi. U labimdagi qonni sekin so'rdi.
Men uning harakatlaridan biroz tabassum qilishga harakat qilaman, u lablarimga qarshi sekin gapiradi,
- Koʻrdingmi, meni kichkina qizaloqga Dady qilish yaxshi fikr emas. Sezdigmi, men ham senga ogʻriq keltirdim, shafqatsiz yo'l orqali.
Javob berar ekanman, burnimni unikiga suraman,
- Sen uchun bor jonim bilan qon to'kkan bo'lardim...
- Shaytonning merosxo'ri, menga keraksiz paytda qo'ng'iroq qila olmaysanmi?
Telefonning narigi tomonidagi odam uni g'azablantiradigan narsani aytdi chigʻi
- Yaxshi boraman. Uni tirik ushlab tur. Men borishimdan oldin uni o'ldirma...
U telefonni qo'ydi va meni tizzasidan tushirishga majbur qildi. Sekin o'rnidan turob, meni ham o'rnidan turg'izdi. Gapirayotganda menga qaradi:
- Uyga bor, kichkina Renard. Tez orada sen bilan uchrashib, gunohni undiraman, maylimi? Shuning uchun yomon qiz bo'lishga urinma va og'ir gunohlar qilma. Gunohlar qanchalik og'ir bo'lsa, buning uchun sen ushbu Lyutsifer tomonidan jazolanasan. Tushundingmi?
U orqasiga o'girilib, to'g'ri eshik tomon qadam tashlay boshladi soʻng to'xtab, yana ortiga burildi:
- Mendan boshqa seni qiynoqqa solgan odamga , men g'amxo'rlik qilaman. Senga va'da qilaman. Ungacha men uchun oʻzingni asra.
O'sha kun tomni tark etib, tilining ta'mini ogʻzimda qoldirdi…
𝐵𝑢 𝑚𝑒𝑛𝑔𝑎 𝑡𝑒𝑔𝑖𝑠ℎ𝑙𝑖 𝑓𝑎𝑛𝑓𝑖𝑐 𝑒𝑚𝑎𝑠.
𝐹𝑎𝑛𝑓𝑖𝑐𝑛𝑖 𝑊𝑎𝑡𝑡𝑝𝑎𝑑 𝑖𝑙𝑜𝑣𝑎𝑠𝑖𝑑𝑎𝑛 𝑜𝑙𝑖𝑏 𝑡𝑎𝑟𝑗𝑖𝑚𝑎 𝑞𝑖𝑙𝑦𝑎𝑏𝑚𝑎𝑛, 𝑖𝑚𝑙𝑜 𝑥𝑎𝑡𝑜𝑙𝑎𝑟𝑖 𝑢𝑐ℎ𝑢𝑛 𝑢𝑧𝑢𝑟 𝑠𝑜'𝑟𝑎𝑦𝑚𝑎𝑛.