money3

คำเตือนสยองขวัญ 1 (ยิงปลา)

“มีอะไรในร่างกายผม…เกี่ยวข้องกับธุระคุณด้วยหรือ”

“ครับ ถ้าคุณเป็นคนที่ผมกำลังตามหาอยู่จริง ร่างกายคุณจะต้องมีรอยที่คนอื่นไม่สามารถเลียนแบบได้” ผมจึงตัดสินใจถอดเสื้อนอกออก จากนั้นถอดทั้งเสื้อเชิ้ตสีขาว เสื้อยืดชั้นใน และกางเกงจนเหลือแต่กางเกงในตัวเดียว เปลือยร่างอันน่าอายต่อหน้าทนาย จากนั้นทนายก็ได้พินิจร่างกายผมแล้วถอนหายใจยาวออกมาในที่สุด

“เอาล่ะ ขอบคุณครับ คงรู้สึกแย่สินะ รีบใส่เสื้อผ้าเสีย เท่านี้ผมก็รู้แล้วว่าไม่ผิดตัวแน่” ทนายเล่าให้ฟังว่ามีคนกำลังตามหาตัวผม แต่ยังบอกชื่อไม่ได้ เขาเป็นญาติของผมเอง ถ้ารู้ที่อยู่เมื่อไหร่ขอให้พามา เขาอยากดูแล เขาเป็นคนรวยมาก ผมคิดว่าคงไม่เป็นผลร้ายกับผมแน่ ทนายจะไปคุยกับเขาอีกครั้ง แล้วจากนั้นจะติดต่อกลับมาหาผมเอง ทนายจึงจดที่อยู่กับที่ทำงานของผมไปด้วย การพบกันครั้งแรกของผมกับทนายจบลงเท่านี้ ผมกลับไปบริษัทโดยพรู้อะไรบ้างแต่ก็ยังงงงวย ผมขอบคุณหัวหน้าแผนกพร้อมกับรายงานให้ฟังคร่าว ๆ หัวหน้าแผนกทำตาโตตกใจ

“โอ้โห เยี่ยมไปเลย ถ้าอย่างนั้นนายก็เป็นลูกเมียเก็บของเศรษฐีนะสิ” หัวหน้าแผนกคงเอาไปพูดจนไม่นานเรื่องนี้กระจายไปทั่วบริษัท ผมรู้สึกแย่เวลาโดนคนในบริษัทล้อว่าเป็นลูกเมียเก็บทุกครั้งที่เจอ คืนนั้นผมนอนไม่หลับ ไม่ใช่เป็นเพราะหมกมุ่นคิดถึงแต่ความสุข แม้ความรู้สึกนั้นอาจจะมีบ้าง แต่ผมรู้สึกกังวลใจมากกว่า เพราะอาการคลุ้มคลั่งน่ากลัวของแม่ผู้โชคร้าย และรอยแผลโหดร้ายตามร่างกายของตัวเอง ไม่ใช่สิ่งที่น่าจะทำให้ผมฝันดีได้เลย ผมสังหรณ์ณ์ว่าจะเกิดเรื่องน่ากลัวขึ้น...

เวลานั้นผมยังไม่รู้เรื่องหมู่บ้านเก้าหลุมศพและตำนานน่าสยดสยองของสถานที่นั้น แล้วผมจะไปรู้ได้ยังไงว่าตัวเองจะมีชะตาชีวิตพัวพันกับหมู่บ้าน

นับแต่เรื่องตามหาคนหายผ่านเข้ามา ผมมักรู้สึกกังวลใจแปลก ๆ ท่านผู้อ่านคงคิดว่าผมพูดจาวกวนเป็นนิยาย แต่ไม่ใช่เลยครับ ส่วนใหญ่มนุษย์ไม่ชอบให้สภาพแวดล้อมเปลี่ยนไปมากนัก ไม่สิ เป็นความขี้ขลาดมากกว่า และยิ่งเป็นกรณีเช่นผม การไม่สามารถแม้กระทั่งจะคาดเดาว่ามีอะไรอยู่เบื้องหน้า ก็คงไม่แปลกหากผมจะนึกขยาดขึ้นมาบ้าง ผมรู้สึกว่าถ้าเป็นไปได้ อยากปล่อยให้ตัวเองดำเนินชีวิตไปตามครรลองอย่างเดิม ไม่ต้องยุ่งเกี่ยวกับ(ยิงปลา)เหตุการณ์ใด ๆ

ทว่าผมมิได้คิดว่าการติดต่อมาของทนายเป็นเรื่องไม่พึงปรารถนา ไม่สิ ความจริงแล้วตรงกันข้าม ผมกลับตั้งหน้าตั้งตารอคอยการติดต่อของทนาย ช่างแปลกเสียเหลือเกิน เพราะถึงจะกลัวทนายติดต่อมา แต่การที่วันเวลาผ่านไปโดยไม่มีข่าวคราวจากเขา กลับทำให้ผมรู้สึกคล้ายมีบางอย่างขาดหายไป ผมรอด้วยความรู้สึกกระอักกระอ่วน เหมือนมีอะไรติดในซอกฟันกรามราวกับสุนัขถูกสั่งไม่ให้กินของตรงหน้า เวลาห้าวันผ่านไป สิบวันผ่านไปอีก กลับไม่มีข่าวคราวใดจากทนายเลย แต่เมื่อวันเวลาผ่านไป ผมก็เริ่มรู้ว่าทนายไม่ได้ทอดทิ้งปัญหานี้ เวลานั้นผมพักอยู่บ้านเพื่อน วันหนึ่งผมกลับมาจากบริษัท ภรรยาสาวของเพื่อนบอกว่า

“คุณทาซึยะ วันนี้มีเรื่องแปลก ๆ ค่ะ มีคนแปลก ๆ มาค่ะ เขามาซักถามเรื่องคุณเสียละเอียดเลย”

“เรื่องผม..? ละเอียด..? อ๋อ ใช่คนของทนายที่ผมเล่าให้ฟังเมื่อวันก่อนหรือเปล่า”

“ค่ะ ตอนแรกฉันคิดอย่างนั้น แต่เหมือนไม่ใช่นะคะ คนนี้เขาเหมือนคนบ้านนอก อายุก็อายุของคนบ้านนอก ฉันก็ไม่ค่อยรู้หรอกค่ะ แถมใส่เสื้อกันหนาวแขนกุดคอปกตั้งขึ้น ใส่แว่นตาดำ สวมหมวกปิดตาเสียด้วย เลยมองไม่เห็นหน้าตา ฉันยังรู้สึกใจคอไม่ดีเลย”

“แล้วเขาถามเรื่อง(ยิงปลา)อะไรบ้างครับ”

“ส่วนใหญ่เป็นเรื่องความประพฤติ นิสัยใจคอของคุณค่ะ เช่นว่า ดื่มเหล้าไหม มีบ้าคลั่งอาละวาดบ้างหรือเปล่า..”

“บ้าคลั่งอาละวาด..? ถามแปลกนะ คุณตอบเขาไปว่าอย่างไรครับ”

“ค่ะ ฉันก็ว่าแปลก แน่นอน ฉันรับรองเลยว่าไม่มี ฉันว่าบอกคุณเป็นคนจิตใจดี มีเมตตามาก ก็มันเป็นอย่างนั้นจริง ๆ นี่คะ”

คำเยินยอของเธอยังไม่อาจทำให้ผมสลัดความไม่สบายใจออกไปได้หมด ผมนึกว่าทนายคงคิดแอบสืบตัวผม ขณะเดียวกันก็คอยสืบลักษณะนิสัยของผมด้วย ซึ่งผมก็เข้าใจ อย่างคำถามว่า ดื่มเหล้าไหม สูบบุหรี่หรือเปล่า เป็นคำถามที่ทุกคนต้องถามถึงถ้าอยากรู้ความประพฤติ แต่คำถามที่ว่าบ้าคลั่งอาละวาดหรือเปล่านั้นออกจะเกินเลยไปสักหน่อย เขาอยากรู้อะไรจากนิสัยส่วนตัวผมกันแน่นะ แต่หลังจากนั้นอีกสองสามวันผมก็ถูกหัวหน้าแผนกบุคลเรียกไปคุยเรื่องทำนองเดียวกันอีก ดูเหมือนคนที่มาบริษัทจะเป็นคนเดียวกับคนที่ไปที่พักผม สวมหมวกปิดตา ใส่แว่นดำ คอปกเสื้อคลุมกันหนาวตั้งขึ้น ปกปิดหน้าตาลึกลับ และเช่นเดียวกัน เขาถามด้วยว่าผมมีอาการบ้าคลั่งออกอาละวาดบ้างไหม

“ไม่แน่ นายไม่รู้จักคุณพ่อ เขาอาจมีนิสัยชอบดื่มเหล้า พอเหล้าเข้าปากก็ออกอาละวาด เลยเป็นห่วงว่านายจะมีกรรมพันธุ์ไม่ดีอย่างนี้ด้วยหรือเปล่า แต่ฉันบอกไปแล้วว่าคุณทาซึยะไม่เป็นแบบนั้นแน่ วางใจ(ยิงปลา)ได้”

หัวหน้าแผนกบุคคลเคยรู้เรื่องข่าวลือว่าผมเป็นลูกเมียเก็บจึงพูดแบบนั้นแล้วหัวเราะชอบใจ แต่ผมกลับไม่คิดอย่างนั้น ผมมีแต่กังวลใจและไม่สบายใจมากขึ้นทุกขณะ

อ่านเพิ่มเติมได้ที https://moneyslotxo.cc/