money4

เหยื่อรายที่หนึ่ง 2 (slot)

ผมไม่พอใจมากที่ถูกเลี่ยงไม่ตอบคำถามสำคัญถึงสองข้อ ขณะที่ภายในใจเต้นระรัวไม่เป็นจังหวะยิ่งขึ้น

“ถ้าเช่นนั้น ผมจะขอถามอีกข้อหนึ่ง ปีนี้ผมอายุจะยี่สิบเจ็ดปี ผมไม่เคยรู้เรื่องญาติตัวเองมาก่อนเลย พวกคุณเองก็ไม่คิดตามหาตัวผมด้วย จนป่านนี้แล้วจู่ ๆ ก็เริ่มตามหาตัวผม ฟังจากเรื่องเมื่อครู่ผมพอเข้าจอยู่บ้าง แต่ก็ยังรู้สึกติดใจ นอกจากที่คุณเล่าให้ฟังเมื่อครู่ ยังมีเหตุรีบร้อนอื่นอีกหรือเปล่า” ทนายกับคุณตารีบมองหน้ากัน ในที่สุดทนายก็กลับมามองหน้าผม

“เอ้อ คุณค่อนข้างเป็นคนที่ฉลาดทีเดียว ใช่ เรื่องนี้อาจเกี่ยวข้องกับตัวคุณอย่างยิ่งในอนาคต ผมจะขอเล่าให้ฟังตรงนี้ไว้ก่อน แต่ห้ามบอกใครเด็ดขาดเลยนะครับ” ทนายย้ำเป็นมั่นเหมาะแล้วจึงเล่าให้ฟังว่า โยโซะพ่อของผมมีน้องชายชื่อชูจิ แต่ต้องด่วนออกจากบ้านเพื่อไปสืบทอดตระกูของแม่ นามสกุลจึงเปลี่ยนเป็นซาโตะ ซาโตะ ชูจิคนนี้มีลูกชายชื่อทาโร่ ไปสมัครเป็นทหารจนได้เป้นพันตรี ช่วงสงครามอยู่ศูนย์วางแผนยุทธศาสตร์หรืออะไรทำนองนี้ เขาอวดเบ่งมากพอสมควร พอสงครามสิ้นสุดจึงถูกปลดระวางให้กลับบ้านเกิด มาอยู่แบบธรรมดาสามัญอย่างคนหมดหวัง พี่ทาโร่อายุสามสิบหกหรือสามสิบเจ็ด แต่ยังโสด ไม่มีลูกเมีย เขาเป็นทหารมาก่อน ร่างกายจึงแข็งแรงสมบูรณ์ ดังนั้นถ้าตอนนี้พี่ซายะกับพี่ฮารุเกิดเป็นอะไรขึ้นมา ทรัพย์สมบัติของทาจิต้องตกเป็นของพี่ทาโร่แน่ แต่...

“ไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไร พวกคุณย่าของคุณไม่ชอบคุณทาโร่ ไม่สิ ไม่ชอบคุณชูจิ คุณพ่อของคุณทาโร่มาตั้งแต่สมัยก่อนแล้ว เขาเสียไปแล้วด้วยนะ คุณทาโร่ไม่ใช่แค่เป็นลูกของคนที่คุณย่าไม่ชอบ แต่ยังออกจากหมู่บ้านไปตั้งแต่เด็ก ไม่ค่อยได้กลับบ้านเท่าไหร่ จึงดูเหมือนเป็นคนอื่นไปเลย และไม่ใช่เฉพาะคุณย่าสองคนเท่านั้นที่รู้สึก คุณซายะกับคุณฮารุก็เช่นกัน ดังนั้นกลายเป็นว่าถ้าจะทำให้คุณทาโร่ซึ่งตนไม่ชอบมารับช่วงสืบทอด สู้ออกตามหาคุณยังดีกว่า…ที่เล่ามาทั้งหมดเป้นเจตนารมณ์ของคนในบ้านทาจิครับ เอาล่ะ หน้าที่ของผมก็จบลงแล้ว ที่เหลือคุณลองถามคุณตาเอาเองแล้วกัน ผมขอตัวเลยนะครับ..”

ผมหนักใจขึ้นมาทันที อย่างน้อยมีอยู่คนหนึ่งไม่ยินดีให้ผมกลับไปหมู่บ้าน ถ้าคิดทั้งเรื่องนี้รวมกับเรื่องจดหมายขู่สยองขวัญ ผมรู้สึกราวกับตัวเองกำลังปปะทะกับต้นสายปลายเหตุบางอย่างขึ้นมาทันที เมื่อทนายแยกตัวออกไป พวกเราต่างเงียบกันอยู่ครู่ใหญ่ ความเป็นจริงไม่ได้เหมือนกับนิยายหรือละคร ถึงเป็นญาติกันก็ไม่ใช่จะเข้าถึงกันได้ทันที(slot) ไม่สิ ยิ่งเป็นญาติกัน แรก ๆ ยิ่งเก้ ๆ กัง ๆ ต่างฝ่ายต่างไม่รู้จะทักอะไรกันดี

...ผมจึงตีความที่คุณตานั่งเงียบไปนานเหลือเกินไว้แบบนั้น แต่ความจริงตอนนั้นคุณตากำลังเจ็บปวดเพราะอวัยวะภายในถูกคุกคามเลยไม่สามารถแม้กระทั่งจะปริปากพูดได้ ผมเฝ้าดูเหงื่อเหนียวตามหน้าผากคุณตาอย่างนึกสงสัยพลางตัดสินใจพูดว่า “คุณตาครับ” คุณตาขยับมองแวบหนึ่ง ไม่พูด ปากซึ่งกัดฟันทนความเจ็บปวดสั่นเล็กน้อย

“หมู่บ้านที่ผมเกิดชื่อหมู่บ้านเก้าหลุมศพหรือครับ” คุณตาพยักหน้าเล็กน้อย เสียงครางเจ็บปวดผิดปกติเล็ดออกมาจากปาก แต่ผมยังไม่ทันรู้ตัว

“ถ้าอย่างนั้น ผมมีของอยากให้คุณตาดูครับ เช้านี้ผมได้รับจดหมายประหลาดครับ” ผมเอาจดหมายออกจากกระเป๋าเสื้อ ดึงเฉพาะตัวจดหมายออกมาคลี่ให้คุณตาดู คุณตายื่นมือออกมาจะรับจดหมาย แต่กลับล้มพับไปข้างหน้าทันที

“อ๊ะ คุณตา เป็นอะไรไปครับ” “ทาซึยะ...น้ำ....น้ำ” นั่นเป็นคำแรกและคำสุดท้ายที่คุณตาหันมาพูดกับผมตรง ๆ

“คุณตา เป็นอะไรครับ ไม่สบายหรือครับ” ผมรับยัดจดหมายฉบับนั้นใส่ในกระเป๋าเสื้อ ยกกาน้ำบนโต๊ะขึ้น ทันใดนั้นเองคุณตาก็ชักกระตุกด้วยความทรมานทุรนทุราย ผมเห็นเลือดไหลออกมาเป็นทางราวกับเส้นไหมจากมุมปากของคุณตา จึงเรียกร้องคนเสียงหลงด้วยความลืมตัว

หลังจากนั้นประมาณสิบวัน ผมถูกสูบเข้าไปในวังวนอันหนักหน่วงโดยไม่รู้เรื่องรู้ราว (slot)ถ้าไม่นับเรื่องสงคราม ชั่วชีวิตผมยี่สิบเจ็ดปีโดยส่วนใหญ่ถูกทาด้วยสีเทาน่าเบื่อ แต่เรื่องที่มีคนมาตามหานี้ราวกับเป็นการแต้มสีแดงหยดหนึ่งลงบนชีวิตสีเทาของผม พดอลองมองดู สีแดงนี้ค่อย ๆ ขยายใหญ่ขึ้นจนเปลี่ยนชีวิตผมเป็นสีแดงฉาน และถ้าลองคิดดูระยะเวลาสิบวันนี้ถือว่าเป็นช่วงแรกของวงขยายสีแดงนั้น

แรกทีผมคิดว่าการตายของคุณตาคงมาจากอาการเจ็บป่วยเดิมของท่านกำเริบขึ้นมากะทันหัน แต่เมื่อหมอมาตรวจแล้วกลับสงสัยสาเหตุการตายจึงได้รายงานตำรวจไป ทำให้เรื่องราวพลันใหญ่โตขึ้นมาทันใด

ศพถูกนำส่งไปโรงพยาบาลประจำจังหวัดทันที เพื่อให้แพทย์ในสังกัดตำรวจผ่าตัดชันสูตรศพโดยละเอียด ผลพิสูจน์ออกมาว่าเสียชีวิตด้วยยาพิษร้ายแรงมาก ผมเลยตกอยู่ในสถานะลำบากขึ้นมาทันใด

เริ่มจากตำรวจ ไม่แปลกว่าพวกเขาจะสงสัยตัวผมเป็นอันดับแรก เพราะมีผมเพียงคนเดียวที่อยู่กับคุณตาในช่วงไม่กี่นาทีสุดท้าย ผมได้รู้มาว่าคุณตา(slot)เข้ามาพบพูดคุยกับทนายก่อนผมไปถึงสำนักงานประมาณสามสิบนาที ในระหว่างนั้นยังไม่มีอะไรผิดปกติ และตั้งแต่ผมมาถึงประมาณสิบนาทีแรก ก็ไม่เห็นอาการผิดสังเกตของคุณตา ทนายถึงรู้สึกสบายใจและปลีกตัวออกมาโดยทิ้งพวกผมไว้ แต่หลังจากทนายออกไปได้ไม่นานคุณก็เริ่มเจ็บปวดและตายอย่างทุรนทุราย ทุกคนย่อมคิดว่าผมเท่านั้นเป็นคนวางยา

อ่านเพิ่มเติมได้ที https://moneyslotxo.cc/