money3

เทพเจ้าเก้าหลุมศพ 1(สล็อต)

พอเดินวนรอบบ่อพักน้ำจะมีหน้าผาที่เกิดจากหินแกรไนต์กว้างประมาณสามตารางกิโลเมตร บนหน้าผามีรั้วไม้ดำกั้นล้อมรอบ ข้างล่างบบันไดหินมีป้ายหินสลักไว้ว่า ‘สุสานตระกูลทาจิ’ ตั้งอยู่ ผมเคยมาถึงตรงนี้ตอนงานศพของพี่ชาย ข้างสุสานนี้มีซอยแคบ ๆ เมื่อเดินขึ้นไปตามเนินเตี้ยที่มีต้นสนแดงชะลูดไหว ๆ อยู่กระจัดกระจายโดยรอบ จะพบป้ายหลุมศพขนาดเล็กวางเรียงเป็นจุด เนินเตี้ยเหล่านี้เป็นสุสานของชาวบ้านในหมู่บ้านเก้าหลุมศพ

“คนที่ชื่อเคนตะอิจิยังอยู่หรือเปล่าครับ” ผมบังเอิญคิดขึ้นมาได้จึงถามออกไป คิ้วงามของมิโกะตกลงทันทีโดยไม่รู้สาเหตุ “ค่ะ ยังอยู่ค่ะ”…“เขาเป็นใครกันแน่ครับ เกี่ยวข้องกับตำรวจหรือเปล่า”… “ฉันก็ไม่รู้ค่ะ คิดว่าคงจะเป็นนักสืบเอกชนอะไรทำนองนั้น”… “นักสืบเอกชน...?” ผมตกใจเล็กน้อย “จะมาสืบคดีเรื่องนี้หรือครับ”

“คงไม่ใช่...เขามาก่อนจะเกิดคดีคุณซายะค่ะ แล้วบ้านฉันก็คงไม่มีหน้าที่จ้างนักสืบเอกชนให้กับคดีบ้านทาจิหรอกค่ะ”

“เรื่องนั้นก็ใช่ แต่ทำไมคุณโซคิถึงรู้จักนักสืบเอกชนคนนี้ด้วยล่ะครับ”… “ฉันก็ไม่ค่อยรู้นัก... (สล็อต)เขาคงไม่มีจุดประสงค์พิเศษในการมาที่นี่หรอก เห็นว่าให้มาสืบคดีที่หมู่บ้านโคเบะทางโน้นค่ะ ตอนขากลับเขาแวะมาพักชั่วคราว”

“อืม มีคนจ้างผู้ชายพรรค์นั้นมาสืบคดีด้วยหรือ” ผมเผลอหลุดปากถึงความรู้สึกของตัวเอง มิโกะหัวเราะหึ ๆ

“แหม พูดแรงจัง คนเรามองจากภายนอกไม่ได้หรอก เห็นแบบนั้นอาจะเป็นนักสืบเก่งกาจมีชื่อเสียงก็ได้นะคะ” มิโกะพูดถูกเผง เพราะหลังจากนั้นไม่นานพวกเราก็ได้รับรู้ด้วยตัวเองว่าชายผมรุงรัง ท่าทางซอมซ่อ พูดจาตะกุกตะกักคนนั้นเป็นนักสืบที่เก่งกาจเพียงใด พอขึ้นไปบนเนินเตี้ยที่มีป้ายหลุมศพเล็ก ๆ จะพบถนนตัดผ่านเขา เมื่อเดินข้ามถนนตัดไปฟากโน้น เสียงน้ำซึ่งได้ยินมาตั้งแต่เมื่อครู่ก็ดังขึ้นในทันใด มองเห็นลำธารค่อนข้างเชี่ยวไหลกระทบลงหินอยู่เบื้องล่าง นับเป็นลำธารค่อนข้างกว้างเมื่อมองว่ามันอยู่ในเหวลึกเช่นนี้ มีหินก้อนใหญ่อยู่เกลื่อนกลาดเต็มไปหมด

“ถ้าว่างเมื่อไหร่ลองลงไปที่แม่น้ำนั้นดูสิคะ มีถ้ำหินปูนอยู่เต็มไปหมด ทิวทัศน์นี้หาชมได้ยาก” พวกเราไม่ได้ลงไปถึงขอบแม่น้ำ แต่เราเริ่มปีนเนินตัดขนานกับแม่น้ำขึ้นไป และไปอีกกว่าสองสามร้อยเมตรก็มาถึงใต้บันใดหินของเทพเจ้าเก้าหลุมศพในที่สุด บันไดหินมี(สล็อต)ประมาณห้าสิบขั้น เป็นทางลาดชันพอสมควร การปีนขึ้นมารวดเดียวอาจทำให้หายใจแทบไม่ทัน และพอก้มลงมองดูข้างล่างในระหว่างทางปีนขึ้นก็แทบตาลาย เมื่อขึ้นบันไดหินมาสุดแล้วจะมีพื้นที่ราบหน้าตัดภูเขากว้างประมาณหกร้อยหกสิบตารางกิโลเมตรอันเป็นที่ตั้งของวิหารเทพเจ้าเก้าหลุมศพ ผมคงไม่จำเป็นต้องพูดถึงรูปแบบของเทพเจ้าเก้าหลุมศพนี้อีก เพราะมีลักษณะที่สามารถพบเห็นได้ทั่วไปในญี่ปุ่น

พวกเรากราบไหว้วิหารที่มีเพียงรูปร่าง แล้วจึงวนไปด้านหลังของศาลเจ้าดูว่ามีพระอยู่หรือไม่ แต่ไม่มีเงาคนอยู่เลย ด้านหลังของศาลเจ้ามีบันไดหินสิบขั้นและเมื่อขึ้นไปจะพบที่ราบประมาณหนึ่งร้อยหกสิบห้าตารางเมตร ซึ่งมีหลุมฝังศพเก้าหลุม หลุมใหญ่ตรงกลางหลุมหนึ่ง ส่วนอีกแปดหลุมที่เหลือตั้งล้อมรอบอยู่ หลุมตรงกลางเป็นของแม่ทัพ อีกแปดเป็นผู้ติดตาม ข้าง ๆ หลุมฝังศพมีหินสลักเล่าประวัติเทพเจ้าเก้าหลุมศพแต่เป็นอักษรจีนผมจึงอ่านไม่ออก ห่างไปทางทิศตะวันออกของที่ราบนี้มีต้นสนใหญ่ขึ้นสูงเสียดฟ้า “นี่เป็นต้นแฝดต้นหนึ่ง และต้นตรงนี้เป็นสนที่ถูกฟ้าผ่าตอนฤดูใบไม้ผลิ” ผมหันไปทางมุมทิศตะวันตกของที่ราบตามคำอธิบายของมิโกะแล้วต้องสะดุ้งตกใจทันที

ทางมุมตะวันตกของที่ราบมีเชือกศักดิ์สิทธิ์ผูกติดไว้รอบต้นสนที่เหลือเป็นตอ โดยข้างเชือกศักดิ์สิทธิ์มีร่างหนึ่งนั่งหมอบท่องสวดนับสร้อยเม็ดประคำอย่างตั้งอกตั้งใจ และแม้จะเห็นเพียงด้านหลังแต่มองแวบแรกก็รู้ว่าเป็นแม่ชีหรือเป็นแม่ชีแก่...

“กลับกันเถอะ” ผมกระซิบเสียงต่ำ ดึงแขนเสื้อมิโกะเบา ๆ แต่มิโกะส่ายหน้า “ไม่เป็นไร นั่นไม่ใช่แม่ชีแก่ เป็นแม่ชีแถวบังจิ ชื่อไบโค ท่านเป็นคนใจเย็นสงบเสงี่ยม ไม่ต้องห่วงหรอก” ผมมารู้ทีหลังว่า คำว่าบังจิ เป็นชื่อสถานที่อาจจะเป็นชื่อของตำนานอุบะสุเทะที่ยังเหลืออยู่ตามที่ต่าง ๆ ในญี่ปุ่นก็เป็นได้ (สล็อต)มีวัดชีชื่อว่าวัดเคโชอยู่ที่นั่น แม่ใหญ่ไบโคเป็นแม่ใหญ่อยู่ที่วัดนั้น คำว่าไบโค เป็นตัวอักษรเดียวกับชื่อนักแสดงในละครคาบูกิ แต่แม่ใหญ่ไบโคคงไม่รู้แม้กระทั่งว่ามีนักแสดงที่ชื่อแบบนี้ด้วย

แม่ใหญ่ไบโคตั้งใจสวดอย่างมีสมาธิไม่ฟุ้งซ่านอยู่ชั่วครู่ สุดท้ายลุกขึ้นมองมาทางเรา ท่านทำตาโตแบบคาดไม่ถึงและยิ้มให้ด้วยความอ่อนโยนทันที เป็นแม่ชีผู้มีกิริยาสำรวมดูไม่เหมือนกับแม่ชีแก่เมียวเรน แม่ใหญ่ผิวขาว ใบหน้าอวบอิ่ม จิตใจอ่อนโยนราวกับเจ้าแม่กวนอิม สวมหมวกแม่ชีสีน้ำตาล สวมเสื้อคลุมชุดกิโมโนสีดำ อายุคงจะเกินหกสิบแล้วกระมัง แม่ใหญ่ไบโคขยับนิ้วนับลูกประคำพลางเดินย่ำเข้ามาใกล้อย่างเงียบ ๆ “แม่ใหญ่ สวดมนต์อยู่หรือคะ”

“ใช่ มีเรื่องกลุ้มใจหลายเรื่อง” แม่ใหญ่ไบโคขมวดคิ้วบางพลางจ้องมองผมไม่ละสายตา “เขาคือคนจากบ้านตะวันออก ?”

“ค่ะ ใช่ คุณทาซึยะ คุณทาซึยะคะ นี่แม่ใหญ่ไบโคจากวัดเคโช” ผมคำนับเบา ๆ

“ได้เจอจังหวะดีจริง ฉันกำลังจะไปช่วยคนทางวัดมาโรที่บ้านคุณอยู่พอดี” ... “ถ้าอย่างนั้นต้องขอบคุณครับ”

“แม่ใหญ่คะ (สล็อต)เจ้าอาวาสวัดมาโรเป็นอย่างไรคะ ได้ข่าวว่าอาพาธ...”

“ค่ะ ท่านชราภาพมากแล้ว...วันนี้คงจะให้พระเอเซ็นมาแทน ฉันก็เลยต้องไปเป็นผู้ช่วย”

“ขอบคุณมากครับ งั้นเราไปด้วยกันเลยแล้วกัน” เมื่อพวกเรามาถึงตรงบันไดหินแม่ใหญ่ไบโคหันกลับไปมองแล้วพูดว่า

“โหดร้ายจริง...” “เอ๊ะ? อะไรหรือคะ”… “เรื่องต้นสนโอทาเคะนั่นน่ะสิ” แม่ใหญ่ไบโคชี้ไปทางต้นสนที่ถูกฟ้าผ่า

“เอ้ะ? นั่นเป็นต้นสนโอทาเคะหรือคะ ”

อ่านเพิ่มเติมได้ที https://moneyslotxo.cc/