money5

ล่องไพร ภาค 2 ตอนที่ 31เกมสล็อตออนไลน์

ทันใดที่ปืนลั่นและควันยังไม่ทันจางเสือแมลงภู่ตัวนั้นก็กระโดดลอยขึ้นไปในอากาศ แล้วมันคว้างตกลงมาบนสะพานเชือกพร้อมด้วยเสียงร้องคำรามของมันสนั่นหวั่นไหวและเสียงร้องด้วยความตกใจอย่างถึงขนาดของ ดร.สมิท ต่อมาราวสะพานตอนนั้นก็ขาดออกทั้งเสือและคนหล่นหายลับไปในความมืดข้างล่างท่ามกลางเสียงลมและเสียงน้ำที่กึกก้องอยู่จนกลบเสียงใด ๆ ทั้งสิ้น

ชั่วอึดใจหนึ่งเต็ม ๆ ทุกคนตกตะลึงจังงังไปหมด ครั้นแล้ว ไมรา สมิท ก็ร้องเสียงแหลมปราดเข้าไปที่หัวสะพานเหนือชานผาอันเวิ้งว้างทิ้งตัวพังพาบลงชะโงกหน้าลงไปในหุบอันมืดและลึกพลางร้องเรียกชื่อสามีไม่ขาดปาก

“ทอม! ทอม! ไม่พอที่เธอจะเอาชีวิตมาทิ้งไว้ที่นี่เลย โอ, ไมเดียร์”

ทันใดที่ได้สติ ข้าพเจ้าและตาเกิ้นก็ปราดเข้าไปคุกเข่าลงข้าง ๆ หล่อน เห็นราวสะพานเรือกซึ่งผูกอยู่กับหลักยังโยนตัวไปมาก็เฉลียวใจคว้าไฟฉายจากมือไมรา สมิท ส่องลงไปข้างล่างชั้นแรกเราไม่แลเห็นอะไรนอกจากความมืดและประกายของฟองน้ำที่แตกกระเซ็นอยู่ในห้วย แต่ชั่วครู่ต่อมาตาเกิ้นก็ถอนใจเฮือกเอื้อมมือมาสะกิดแขนข้าพเจ้าพึมพำเบา ๆ ว่า เกมสล็อตออนไลน์

“แหม่มจ๋า นายห้างไม่ไปไหนห้อยหัวเหมือนค้างคาวอยู่ปลายสะพานนั้นช่วยกันดึงขึ้นมาเร็ว ๆ เถอะ ปล่อยไว้นานไปหน่อยจะเข้าใจ ว่าฟ้าเป็นแผ่นดิน”

จริงอย่างตาเกิ้นว่าเมื่อสายตาของเราค่อยชินกับแสงไฟฉายซึ่งทะลุหมอกลงไป ก็แลเห็นร่างของ ดร.สมิทดิ้นกระแด่ว ๆ อยู่ปลาย สะพานเชือกซึ่งขาดออกจากกัน เวลานั้นขาทั้งสองของเขาขัดอยู่กับลูกระนาดศีรษะห้อยปล่อยมือทั้งสองออกไขว่คว้าอากาศรอบ ๆ กาย ข้าพเจ้ารู้ว่าชีวิตของ ดร.สมิทขึ้นอยู่กับขาทั้งสองนั้น ขณะใดที่มันหลุดจากลูกระนาด ขณะนั้นก็หมายถึงอวสานทำนองเดียวกับเสือแมลงภู่ตัวนั้นได้ประสบไปแล้ว จึงร้องตะโกนบอกว่า “อย่าดิ้นคุณหมอ อยู่นิ่ง ๆ ” ไมรา “โอ, ทอมของฉันยังไม่ตายทำอย่างไรดีคุณสากจึงจะเอาตัวของเขาขึ้นมาได้”

ข้าพเจ้า “ปัญหาคงอยู่ที่ความเหนียวของเถาวัลย์ที่เป็นราวสะพานกับการอยู่นิ่ง ๆ ของคุณหมออย่างเดียว ขึ้นลิ้นมากไปเท้าที่เกี่ยวลูกระนาดอยู่หลุดเมื่อใดเราจะไม่ได้เห็นคุณหมออีกเลย” เกมสล็อตออนไลน์

มันต้องการความกล้าอย่างน่าใจหายที่คนเราจะทนอยู่นิ่ง ๆ ได้ต่อหน้าความตายอันเต็มไปด้วยความสยดสยองเช่นนั้นแต่ ดร.สมิท ก็ปฏิบัติตามคำสั่งของข้าพเจ้าเหมือนเด็กว่าง่ายภายหลังที่เวลาผ่านไปเกือบ 20 นาทีเต็ม ๆ และทรมานใจเหมือนอยู่ในนรกสัก 10 ขุม พวกเราก็ค่อย ๆ ดึงสะพานเชือกครึ่งนั้นขึ้นมาจนคว้าขา ดร.สมิทไว้ได้อีกอึดใจ ต่อมาร่างอันใหญ่ของเขาก็นอนเหยียดอยู่ท่ามกลางพวกเราหน้าเขียวไปด้วยเลือดลงศีรษะนัยน์ตาทั้งคู่หลับปี๋ริมฝีปากเผยอจากกันอย่างอ่อนใจ ไมราโผเข้าไปกอดเขาไว้หัวเราะทั้งน้ำตา

“ฉันคิดว่าจะไม่ได้พบหน้าเธออีกเสียแล้วทอมเป็นความผิดของฉันเองที่ไม่เชื่อคุณสากไปยิงเสือตัวนั้นเข้า”

สมิท “ฉันรู้สึกตั้งแต่พวกเราข้ามมาหมดแล้วว่ามีอะไรอยู่ข้าง ๆ ก็ไม่รู้ว่าตัวอะไรจนกระทั่งได้กลิ่นสาบจึงแน่ใจถึงงั้นก็ไม่กล้ามองเพราะเกรงว่าจะก้าวขาไม่ออกบอกไลสงเถอะไมรา พยายามไปให้ถึงหมู่บ้านเซียมิคืนนี้ให้ได้”

ไมรา “ไลสงบอกแล้วว่าหมอกลงหนักอย่างนี้ทางขึ้นเชียมิลื่นเต็มที่น่ากลัวคืนนี้เราจะต้องค้างคืนที่นี่ก่อน”

สมิท “งั้นก็หาที่กำบังลมต้มน้ำให้หน่อย ฉันเกรงว่าแผลที่ข้อเท้าขวาจะถูกหวายผูกลูกระนาดบาดเอาลึกมากทีเดียว” เกมสล็อตออนไลน์

ความเข้าใจของ ดร.สมิทไม่ผิดเลยข้อเท้าของเขาข้างนั้นเป็นแผลเหวอะหวะเลือดไหลโซมตามท้องน่องและหน้าแข้งไปจนถึงโคนขาแขนข้างหนึ่งก็ถลอกปอกเปิกเพราะกระทบกับแง่หินตอนสะพานที่ขาดฟาดเข้ากับหน้าเขา ถึงกระนั้น เมื่อไลสงพาหลบเข้าไปใต้เพิงหินซึ่งเป็นที่กำบังลมเราต้มน้ำชำระบาดแผลและฉีดยาป้องกันเชื้อ สีหน้าที่ซีดของเขาก็ค่อยแดงเรื่อขึ้นขณะที่พูดอย่างขัน ๆ ว่า

“ตกลงในคณะที่มาด้วยกันครั้งนี้ไม่มีใครเลยจะเป็นภาระและตัวลำบากยิ่งไปกว่าฉันน่ารำคาญแต่ไม่ต้องให้ใครมาช่วยฉันขาเดียวนี้ก็ไปได้”

ไมรา “ไลสงว่าสองขายังขึ้นไปเซียมิยากขาเดียวเห็นจะหมดหวัง บางทีเธอจะต้องพักอยู่สักสองสามวัน”

สมิท “เป็นไปไม่ได้ ไมรา ฉันต้องการเห็นหมู่บ้านเซียมิมานานหนักหนา เรามีธุระหลายอย่างที่จะต้องทำที่นั่น ความลึกลับของอำพันที่ไม่มีใครในโลกจะทำได้เทียบเท่า ขนบประเพณีเก่า ๆ ที่เคยมีแต่คนพูดถึงยังไม่มีใครเห็นและเวลาของเราที่จำกัดเหลือเกิน ทุกวันที่ผ่านไปหมายถึงความรวดเร็วหรือล่าช้าในการเดินทางกลับเป็นแรมเดือนหรือแรมปี ฉันต้องการถึงเชียมิพรุ่งนี้บอกไลสงเขา” เกมสล็อตออนไลน์

ถึงเราจะพยายามคัดค้านกันสักเพียงใด ดร.สมิทก็ยังคงยืนกรานในเจตนาเดิมของเขาอยู่นั่นเอง เพราะฉะนั้นในฐานที่เขาเป็นหัวหน้าเราจำเป็นต้องยอมทำตามใจเขา คืนนั้นเป็นอีกครั้งหนึ่งที่จะฝังอยู่ในความทรงจำของข้าพเจ้าไปตลอดชีวิต ประการหนึ่งเพราะเสียงลมและความหนาวที่เราต้องเผชิญทำให้อดคิดถึงคราวไปติดตามล่าอ้ายงาดำไม่ได้ ประการต่อไปเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นอย่างสยดสยองพองขนอีกครั้ง ทำให้ข้าพเจ้าแทบเลิกความตั้งใจที่จะขึ้นไปสู่หมู่บ้านชาวนาคาเผ่าเชียมิทั้ง ๆ ที่เราอยู่แค่ประตูบ้านแล้วก็ว่าได้

อ่านเพิ่มเติมได้ที https://moneyslotxo.cc/