<<AMAZE>>

სტრესის დროს ტვინის ამიგდალა აქტიურდება, რომელიც იწყებს სტრესის მეხსიერების სტიმულირებას. ასეც უნდა იყოს. მაგრამ თუ სტრესი მუდმივია, ისინი იწყებენ დესტრუქციულ მოქმედებას და ერევიან სხეულის საქმიანობაში, ქმნიან მუდმივი შფოთვის განცდას. მოჯადოებული წრე არის ის, როდესაც ეფექტი იწვევს მის მიზეზს.
⠀
სტრესი ასევე ააქტიურებს სიმპათიკურ ნერვულ სისტემას, რომელიც სწრაფად ახდენს ორგანიზმის მობილიზებას „ბრძოლა ან გაქცევის“ საპასუხოდ, გახსოვდეთ, ამის შესახებ უკვე დავწერე, როცა პანიკის შეტევებზე ვსაუბრობდით. სიმპათიურმა სისტემამ დიდხანს არ უნდა იმუშაოს ცხოველთა სამყაროში, სტრესი საერთოდ არ არის ხანგრძლივი, მხოლოდ ადამიანებში გახანგრძლივდა, მაგრამ ამაში დიდწილად თავად ადამიანები არიან დამნაშავენი.
⠀
ყველაზე ხშირად, ადამიანის სტრესი არ არის რეალური საფრთხის ხასიათს ატარებს და ჩვენი სტრესი იქცა სპეკულაციურ კონსტრუქტებად, რომ თუ რამეს არ გავაკეთებთ, მაშინ რაღაც მოხდება და ა.შ. ეს პრობლემები, თეორიულად, პრობლემისადმი დამოკიდებულების შეცვლით წყდება და ის მიბმულია მსოფლმხედველობასთან, რომლის დათმობაც ხშირად არ არის მზად ამ მსოფლმხედველობიდან მიღებული ფარული სარგებლის გამო.
⠀
როგორც არ უნდა იყოს, როცა სიმპათიკური სისტემა აქტიურია, ტონზილები მუშაობენ და დეპრესიაში და შფოთვაში მიგვყავს, რადგან არ იციან, რომ ამდენ ხანს ვერ მუშაობენ, ბუნებაში ასე არ მუშაობენ. მაგრამ ჩვენ დიდი ხანია დავშორდით ბუნებას. თუ სტრესი ქრონიკული ხდება, ამან შეიძლება გამოიწვიოს დეპრესია და სხვა უარყოფითი ფიზიოლოგიური შედეგები. მაგრამ თუ ჯერ ასე შორს არ არის წასული, მაშინ კარგი იქნება, გამორთოთ ტონზილები და ჩართოთ პარასიმპათიკური სისტემა, რომელიც პასუხისმგებელია რელაქსაციაზე.
⠀
ზოგადად, ტონზილებს არ სურთ გამორთვა, როდესაც სიმპათიკური სისტემა აქტიურია, რადგან ეს სისტემა ფაქტიურად პასუხისმგებელია გადარჩენაზე. ეს არის ყველაზე დაბალი ძირითადი მოთხოვნილებები, ამიტომ ისინი ფხიზლად არიან და აკვირდებიან სიტუაციას, თუმცა არის რაღაც, რასაც კი ტონზილებიც კი ვერ უგულებელყოფენ. ეს რაღაც სიმპათიკურ ნერვულ სისტემაზეც კიდია, მაგრამ ნუშისებრი ჯირკვლები არ მუშაობს, რადგან ორგანიზმი ამას სტრესულ მოვლენად არ თვლის. ყოველ შემთხვევაში ცხოველთა სამყაროში აუცილებლად.

ეს არის სექსი. სექსის დროს აქტიურდება სიმპათიკური სისტემაც, ეს პროცესიც ქვედა საბაზისო საფეხურიდან, მაგრამ აქ ნუშისებრი ჯირკვლები დათრგუნულია და სქესობრივი აქტის შემდეგ მაშინვე აქტიურდება პარასიმპათიკური სისტემა, რომელიც ამშვიდებს სხეულს და აღადგენს ძალას. რეაქცია საფრთხეზე და სექსზე დაკავშირებულია ერთსა და იმავე სისტემასთან, მაგრამ საფრთხის განსხვავებული ნიშნით. ამიტომ სექსი ნამდვილად ეხმარება სტრესის მოხსნაში და ორგანიზმს საფრთხის მოლოდინის რეჟიმიდან სიამოვნების რეჟიმში გადააქვს.

შესაბამისად, რეგულარული და კარგი ცხოველური სექსი, დიახ, ასეა, წინააღმდეგ შემთხვევაში სიმპათიკური სისტემა კვლავ განგაშის რეჟიმში იქნება, რაც იმას ნიშნავს, რომ არ დათრგუნავს ამიგდალას, ამიტომ რეგულარული, კარგი ცხოველური სექსი ხსნის სტრესს და იწვევს გადატვირთვას. ეს ერთგვარი ბუნებრივი მექანიზმია. მაგრამ თუ არის პრობლემები სექსთან დაკავშირებით და არსებობს გარკვეული ტაბუ, მაშინ ეს ხდება დამატებითი სტრესის ფაქტორი და აქ ჩვენ კვლავ ვუბრუნდებით მსოფლმხედველობას და სპეკულაციურ საფრთხეებს.

სექსის გამო სტრესთან დაკავშირებულ თემას დიდი ხნის წინ მსჯელობდა ბაბუა ფროიდი, ვისაც აინტერესებს დეტალები, მაშინ ეს მისთვისაა. ძირითადი მექანიზმების ფუნქციონირება მოითხოვს ცხოველურ რეალობას და არა უაღრესად კულტურულ დისკუსიებს ცხოვრების მნიშვნელობის შესახებ. ამ მოსაზრებების შემოტანის მცდელობა იმ ზონაში, სადაც სიმპათიკური სისტემა მართავს, იწვევს მის არასწორ ფუნქციონირებას და მთელი ორგანიზმის წარუმატებლობას, რაც იწვევს კიდევ უფრო სერიოზულ შედეგებს. ასე რომ, ფრაზა << სექსი შენი ჯანმრთელობისთვის" საკმაოდ პირდაპირია.