365 kun
Sevgi, nafaqat hislar, balki harakatlarda ham ifodalanadi.
-Asal yur oyini oldiga ketamz bu Mohi opchang bilan Shohruh amaking baribir sen bilan oʻynashmaydi ertaga birga sen bilan oʻynayman oʻzim
-Mushtariy opcha Yusuf amakim bilan birga ketamizmi
-Haaa birga ketamiz kel oʻzimga deb Mushtariy Asalni koʻtarib oldi
-Mushtariy opcha ertaga tugʻilgan kunizga men hm boramanmi
-Voyyy shumatakayey hamma narsani bilasana Albatta borasan Shohruh amakin seni olib kelmasa tugʻilgan kunga qatnashmaydi dedida Asalni koʻtarib biz bn hauirlashib chiqib ketdi
Men esa ozini divanga tawadm Shohruh stolga oʻtirdi
-Bunchalik qiyin boʻladi deb oylamagandim bola qarash deb koʻzlarimni yumdim
-Shu yerda qilmoqchimisan dedi Shohruh oʻrnidan turib
-Ozgina dam olay keyin ketaman charchadim dedim
-1ta bolaga qaray olmaysang
-Haa nme qilibdi 1 qarich kablokda ertalabdan kechgacha u yoqdan bu yoqqa yugurib yuringchi oʻshanda bilamiz qanaqa boʻlishini dedimda oʻrnimdan turdim
-Men ketdim ertaga Mushtariyni tugʻilgan kuni unga tayyorlanishim kerak edi sizni deb tayyorlana olmadim deya chiqib ketdim uyga borib qande uhlab qolganimni bilmayman ertalan telefonim jiringlaganidan oyogʻimda qattiq ogʻriq bilan uygʻondim kablok kiymay man oʻlay doim kablok kiysam oyogʻim ogʻrirdi lekin bu darajada emas edi
Turib dush qabul qilib bir oz oʻzimga oro berdm sochimni oddiy yoyib oldim ozimga yoqadigan Kastyum shimini kiydm oq krasofka kiyib ishxonaga bordim chunki sovgʻa ishxonamda qolgan edi uyga olib kelsam Mushtariy doim bilib qolardi bu yil bilmaydigan boʻldi deya hursand boʻlib ishxonaga bordim
Doimgiday men yomon koʻradigan malla soch Shohruhga tirjayib suykalyapti hhh menga nme menga desa xotini boʻlib olsn menga yaxshiyu tezroq ketaman Koreaga deya oʻylar bilan Shohruhni oldiga bordim bilmayman doim uni oldiga borsam oʻzimni boshqacha his qilaman.
#Muallif
Mohi Shohruhga qaraganida, o‘zining hayajonini yashira olmas, o‘sha nigohlar unga ta’sir qilardi. Shohruhning ko‘zlarida beparvo tabassum, biroq teranlik yashirinardi, go‘yo u Mohining har bir ichki hislarini bilar, lekin buni ochiqcha aytmas edi. Mohi uni yengilmas bir qudrat kabi his qilardi: Shohruhning ko‘zlarida yashirin bir sehr, og‘ir vazminlik, o‘ziga tortuvchi kuch bor edi.
U Shohruhning yonida turganda, ich-ichidan nimadir uni bu hislardan qochishga chorlar, lekin ayni paytda u Shohruhning yaqinida bo‘lishni, uning jiddiy, ammo mehrli qarashlarini yana va yana ko‘rishni xohlardi. Bu o‘rtadagi nozik o‘yin Mohini o‘zi bilan olishishga majbur qilardi. O‘zini Shohruhdan uzoqlashtirib, odatiy ishchi munosabatlarda bo‘lishga harakat qilar, lekin uning yoniga kelganda hammasi o‘zgarar edi.
-Shohruh bugun kechga boshmisan dedi malla soch man esa chuqur nafas olib chiqarib ularni oldiga bordim toʻgʻri malla soch Shohruhga yoqmayapti battar bolsin hozir borib battar asabini egovlayma
-Shohruh bugun boʻsh toʻgʻrimi Shohruh dedimda tirjaydim
-Yoq men bugun boʻsh emasman ikkingiz ham ishingizni qiling ishdan haydalishni istamasangiz deb malla sochga kulib qaradi.
-Mengaku farqi yoʻq lekin senga qiyin malla soch oʻqishing uchun pul topishing kerak toʻgʻri hozir hato gapiryapma lekin koʻramiz urushda Shohruh kimni tomonini olar ekan
-Malla soch emas Komila ismim Mohlaroy dedi menga ensa qitirib
-Ensa birib duginanga yoki oyinga qotirasan sur bu yerdan hozir shu malla sochlaring bittalab yulib olaman jonginam deb sekin u tomon yura boshladim
-Bugun Mushtariyni tugʻilgan kuni sen esa sovgʻani olgani kelding olda ket dedi Shohruh
-Aytmasang ham ketaman deb honamga koʻtarildim yana oyogʻim pand berdi yana qattiq ogʻrib qoldi joyimga koʻp oʻtirib qoldm yana oyogʻimni tomiri tortisha boshladi ogʻriqdan yigʻlab yubordim
#Muallif_tilidan
Mohi oyog‘idagi tomir tortishishidan kelib chiqqan kuchli og‘riq sabab ko‘zlarida yoshlarini tiya olmaydi. Yig‘lamsirab, qo‘llari bilan oyog‘ini ushlab, og‘riqni yengishga urinar edi, lekin ko‘z yoshlarini to‘xtatib bo‘lmasdi. Shu paytda Shohruh xonaga kirib keladi va Mohining yig‘layotganini ko‘rib, birdan to‘xtab qoladi. Jiddiy qarashlari bir zumda yumshab, yuzida mehribonlik paydo bo‘ladi.
Shohruh sekin Mohiga yaqinlashib, unga qayg‘uli va muloyim ohangda so‘zlaydi:
Mohi o‘zini jilovlashga urinsa ham, ovozi titrab:
"Shoh… bu juda og‘riyapti… Sen… Sen buni tushunmaysan," – deydi yig‘i aralash.
Shohruh hech ikkilanmay, uning yoniga cho‘kadi va ehtiyotkorlik bilan oyoqlarini ushlab, muloyim ovozda gapiradi:
"Mohi, tinchlan. Hammasi joyida bo‘ladi. Men bu yerda sen bilanman."
Shohruhning mehribon qo‘llari Mohining oyoqlarini massaj qila boshlaganda, Mohi beixtiyor titragan nafas bilan ko‘z yoshlarini artadi. Shohning muloyim qo‘llari va ehtiyotkorligi uning og‘riqni unutishiga yordam beradi. Shu paytda Mohining ko‘zlariga qarab, Shohruh jiddiy va samimiy ohangda shivirlab deydi:
"Har safar o‘zingni og‘ir vaziyatda yolg‘iz his qilishingni xohlamayman. Yordam berish men uchun ham muhim."
Bu so‘zlar Mohining yuragini larzaga keltiradi. U o‘zining himoyasizligini yashira olmas, o‘zini Shohruhning qo‘llarida xotirjam his qilardi. Shohruhning mehr bilan qarashi, o‘zining yonida ekanligini his qildirish uchun qilayotgan harakati unga nafaqat og‘riqni, balki ichki dardlarini ham unutishga yordam berar edi.