𝗣𝗢𝗟𝗧𝗥𝗢𝗢𝗡
Tae: esingizdami xoxlasang madel qilishim mumkin degan edingiz
Jk: ha esimda kel buni ertagacha hal qilaman va ertadan ish boshlaysan hozir men ishimga borishim kerak
Jungkook Taehyungga qarab jilmaydi, ammo ichida bir oz hayajon bor edi. U cho'ntagidan telefon chiqarib, Taehyungga tutdi.
Jungkook: Bu telefon... Sengaa
Taehyung hayron bo'lib, telefonni qo'liga oldi.
Taehyung: mengamj? Nega menga kerak?
Jungkook bir oz jim qoldi, lekin keyin asta gapira boshladi, ovozida jiddiylik va iliqlik aralashdi.
Jungkook: Chunki men sen bilan muloqotda,Har doim... Men sening yoningda bo'lishni, seni qo'llab-quvvatlashni xohlayman. Chunki... — u bir nafas oldi va davom etdi. — Men seni sevaman, Taehyung.
Taehyungning ko'zlari katta ochildi, u nimadir deyishni xohlagandek tuyuldi, lekin birdan jim qoldi. Jungkookning gaplari uni to'satdan chuqur o'yga toldirdi. Yana bir bor Taehyungning yuzida tabassum paydo bo'ldi, lekin bu safar unda chuqurroq bir ma'no bor edi.
Taehyung: Seni hazil qilyapti deb o'ylasam bo'ladimi?
Jungkook ko'zlarini Taehyungdan uzmadi, u hazil qilayotganini ko'rsatishni istamasdi. Ovozida halollik bor edi.
Jungkook: Yo'q, Tae. Men bu safar jiddiyman. Sen... sen mening har doim yonimda bo'lishingni istayman.
Taehyungning yuragi tez-tez ura boshladi. Uning ichida hissiyotlar uyg'ondi. U sekin tabassum qildi va telefonni ushlab, Jungkookning qo'liga qaytarib berdi.
Taehyung: Xo'sh, demak sen meni faqat sevganing uchun kuzatmoqchisan dedi va 1 soniya jim qoldi
Jungkook yengil nafas oldi, yuragi yengillashdi. Endi u o'z hislarini yashirmasdi, va bu unga katta ozodlik keltirdi.
Jungkookning yuragi hanuz urayotgan edi, lekin u asta-sekin o'zini qo'lga olib, Taehyungga jilmaydi. U hozircha ortiqcha so'zlarni aytmaslikka qaror qildi, lekin ichida Taehyungning javobini his qilib, bu munosabat qanday rivojlanishini sabr bilan kutdi.
Jungkook: Yaxshi, endi men ishimga ketishim kerak. Bugun juda bandman
U o'rnidan turib, Taehyungga xayrlashishga tayyorlandi. Ammo Taehyung uni to'xtatdi.
Jungkook orqaga qaradi qiziqisj bilan. Taehyung yengil jilmayib, davom etdi.
Taehyung: Men bugun kutubxonaga bormoqchiman. Yaqinda yangi kitoblar kelganini eshitdim, bir necha soat vaqtimni u yerda o'tkazmoqchiman.
Jungkook bir oz o'ylanib qoldi. Taehyungning kitoblarni yaxshi ko'rishini bilmagandi Ammo hozir Taehyung bilan birga bo'lishni xohlasa ham, uni ish majburiyatlari kutayotgandi.
Jungkook: Kutubxona, ha? Men ham birga borishni xohlardim, lekin afsuski, ishlarim bor... — dedi u, bir oz achinish bilan. — Lekin ishlarim tugashi bilan sen bilan uchrashishni xohlayman. Balki kechqurun biror joyga borarmiz?
Taehyung yengil bosh silkib, tabassum qildi.
Taehyung: Ajoyib fikr! Sen ishingni qil, men esa kutubxonada vaqt o'tkazaman. Kechqurun ko'rishamiz.
Jungkook Taehyungga so'nggi marta qarab, uzoqroq turgan holda, yuragini yana bir bor tez-tez urayotganini sezdi. U ishga ketishga tayyorlanar ekan, Taehyungning so'zlari va ko'zlaridagi iliqlik uni bir umr esda qoladigan kunga tayyorlayotgandek edi.
Jungkook: Xo'p, yaxshi. Kechgacha, Tae
U eshikni ochib, tashqariga chiqdi. Ammo uning xayollari hanuz Taehyung atrofida aylanar, sevgi hissi yuragini to'ldirib turardi. U ishga bordi, lekin butun kun davomida faqat Taehyungni o'ylab yurdi
Kutubxonaga kirganida, Taehyung chuqur nafas oldi. Bu joyning osoyishtaligi har doim unga xotirjamlik berardi. U javonlar orasida sekin yurib, kitoblarni ko‘zdan kechira boshladi. Ko‘zi tushgan kitoblardan birini qo‘liga olib, ohista varaqladi. Ammo kitoblarga chuqur diqqat qaratishga harakat qilsa-da, xayollari butunlay boshqa joyda edi.
U bir o‘rindiqqa o'tirib, kitobni o'qishga kirishdi. Bir-ikki sahifa o‘tgach, charchoq bosib kelayotganini sezdi. U kitobni yopib, yana kutubxona atrofida sayr qildi. Yengil tabassum bilan yana bir necha kitobni ko‘zdan kechirdi va yana o‘rindiqqa qaytib, bu safar kitobni sekin o‘qishga urindi.
Tae: esingizdami xoxlasang madel qilishim mumkin degan edingiz
Jk: ha esimda kel buni ertagacha hal qilaman va ertadan ish boshlaysan hozir men ishimga borishim kerak
Jungkook Taehyungga qarab jilmaydi, ammo ichida bir oz hayajon bor edi. U cho'ntagidan telefon chiqarib, Taehyungga tutdi.
Jungkook: Bu telefon... Sengaa
Taehyung hayron bo'lib, telefonni qo'liga oldi.
Taehyung: mengamj? Nega menga kerak?
Jungkook bir oz jim qoldi, lekin keyin asta gapira boshladi, ovozida jiddiylik va iliqlik aralashdi.
Jungkook: Chunki men sen bilan muloqotda,Har doim... Men sening yoningda bo'lishni, seni qo'llab-quvvatlashni xohlayman. Chunki... — u bir nafas oldi va davom etdi. — Men seni sevaman, Taehyung.
Taehyungning ko'zlari katta ochildi, u nimadir deyishni xohlagandek tuyuldi, lekin birdan jim qoldi. Jungkookning gaplari uni to'satdan chuqur o'yga toldirdi. Yana bir bor Taehyungning yuzida tabassum paydo bo'ldi, lekin bu safar unda chuqurroq bir ma'no bor edi.
Taehyung: Seni hazil qilyapti deb o'ylasam bo'ladimi?
Jungkook ko'zlarini Taehyungdan uzmadi, u hazil qilayotganini ko'rsatishni istamasdi. Ovozida halollik bor edi.
Jungkook: Yo'q, Tae. Men bu safar jiddiyman. Sen... sen mening har doim yonimda bo'lishingni istayman.
Taehyungning yuragi tez-tez ura boshladi. Uning ichida hissiyotlar uyg'ondi. U sekin tabassum qildi va telefonni ushlab, Jungkookning qo'liga qaytarib berdi.
Taehyung: Xo'sh, demak sen meni faqat sevganing uchun kuzatmoqchisan dedi va 1 soniya jim qoldi
Jungkook yengil nafas oldi, yuragi yengillashdi. Endi u o'z hislarini yashirmasdi, va bu unga katta ozodlik keltirdi.
Jungkookning yuragi hanuz urayotgan edi, lekin u asta-sekin o'zini qo'lga olib, Taehyungga jilmaydi. U hozircha ortiqcha so'zlarni aytmaslikka qaror qildi, lekin ichida Taehyungning javobini his qilib, bu munosabat qanday rivojlanishini sabr bilan kutdi.
Jungkook: Yaxshi, endi men ishimga ketishim kerak. Bugun juda bandman
U o'rnidan turib, Taehyungga xayrlashishga tayyorlandi. Ammo Taehyung uni to'xtatdi.
Jungkook orqaga qaradi qiziqisj bilan. Taehyung yengil jilmayib, davom etdi.
Taehyung: Men bugun kutubxonaga bormoqchiman. Yaqinda yangi kitoblar kelganini eshitdim, bir necha soat vaqtimni u yerda o'tkazmoqchiman.
Jungkook bir oz o'ylanib qoldi. Taehyungning kitoblarni yaxshi ko'rishini bilmagandi Ammo hozir Taehyung bilan birga bo'lishni xohlasa ham, uni ish majburiyatlari kutayotgandi.
Jungkook: Kutubxona, ha? Men ham birga borishni xohlardim, lekin afsuski, ishlarim bor... — dedi u, bir oz achinish bilan. — Lekin ishlarim tugashi bilan sen bilan uchrashishni xohlayman. Balki kechqurun biror joyga borarmiz?
Taehyung yengil bosh silkib, tabassum qildi.
Taehyung: Ajoyib fikr! Sen ishingni qil, men esa kutubxonada vaqt o'tkazaman. Kechqurun ko'rishamiz.
Jungkook Taehyungga so'nggi marta qarab, uzoqroq turgan holda, yuragini yana bir bor tez-tez urayotganini sezdi. U ishga ketishga tayyorlanar ekan, Taehyungning so'zlari va ko'zlaridagi iliqlik uni bir umr esda qoladigan kunga tayyorlayotgandek edi.
Jungkook: Xo'p, yaxshi. Kechgacha, Tae
U eshikni ochib, tashqariga chiqdi. Ammo uning xayollari hanuz Taehyung atrofida aylanar, sevgi hissi yuragini to'ldirib turardi. U ishga bordi, lekin butun kun davomida faqat Taehyungni o'ylab yurdi
Kutubxonaga kirganida, Taehyung chuqur nafas oldi. Bu joyning osoyishtaligi har doim unga xotirjamlik berardi. U javonlar orasida sekin yurib, kitoblarni ko‘zdan kechira boshladi. Ko‘zi tushgan kitoblardan birini qo‘liga olib, ohista varaqladi. Ammo kitoblarga chuqur diqqat qaratishga harakat qilsa-da, xayollari butunlay boshqa joyda edi.
U bir o‘rindiqqa o'tirib, kitobni o'qishga kirishdi. Bir-ikki sahifa o‘tgach, charchoq bosib kelayotganini sezdi. U kitobni yopib, yana kutubxona atrofida sayr qildi. Yengil tabassum bilan yana bir necha kitobni ko‘zdan kechirdi va yana o‘rindiqqa qaytib, bu safar kitobni sekin o‘qishga urindi.
Lekin har safar Jungkookning so‘nggi so‘zlari xotirasiga qaytib kelar, bu esa Taehyungni chalg‘itardi. Shu tariqa kutubxonada bir necha soat o‘tdi. Taehyung soatga qarab, vaqtning qanday o'tganini sezmay qolganini tushundi. U asta kitobni javonga qaytarib qo‘yib u yerdan chiqib uyga qayti albatta qo'rqichi ham bor edi
Jungkook ishga kelganida, ofis odatiy ko'rinishda edi. Ammo uning ichida kuchli mafiyaning ta'siri borligini faqatgina ichki odamlar bilardi. U kompaniya boshlig‘i sifatida qiyinchiliklar va xavflarga duch kelayotgan edi. Bugun unga juda muhim vazifa topshirilgan edi.
U o'zining yordamchisi Jihoon bilan birga ish joyining bir chetida, uzoqdan hech kim eshitmasligi uchun past ovozda suhbatlashdi.
Jihoon: janob bugun yukni ko'chirishimiz kerak. Sizga hamma tayyormi?
Jungkook: Ha, Jihoon. Lekin bu safar ehtiyot bo'lishimiz kerak. Hech kimga shubha uyg'otmasligimiz kerak. Faqat eng ishonchli odamlar bilan ishlashimiz lozim.
Jihoon boshini silkidi. U Jungkookning ko'rsatmalarini yaxshi tushunardi va har doim unga yordam berishga tayyor edi.
Jihoon: Qanday qilib harakat qilamiz? Odamlarimizni vaqtida joylashtiramizmi?
Jungkook: Hamma joyda turib olishimiz kerak. Agar biror narsa noto'g'ri bo'lsa, tezda reja o'zgartirishimiz mumkin. Xavfli vaziyatlarga tayyor bo'lishimiz kerak.
Jihoon: Tushunarli. Siz ishni qanday rejalashtirmoqdasiz?
Jungkook bir oz o'ylab qoldi. U buni eng yaxshi tarzda bajarishi kerakligini bilardi.
Jungkook: Men bir oz o'zgarishlar kiritmoqchiman. Yukni joylashtirish uchun boshqa yo'lni tanlaymiz. Agar kuzatuvchilar bo'lsa, ularni chetlab o'tishimiz kerak.
Jihoon: Agar shunday bo'lsa, yaxshi. Men bu ishni tezda bajaraman.
Jungkook: Yana bir narsa, Jihoon. Har bir narsani nazorat qilib boring. Hech qanday xato bo'lmasligi kerak. Agar shubhangiz bo'lsa, darhol menga xabar bering.
Jihoon: Albatta, janob Biz buni muvaffaqiyatli amalga oshiramiz.