ʙʟᴏᴏᴅʏ ᴅɪꜱᴇʀᴇ

Kunning kechki payti edi. Sua, odatdagidek, do'sti Yui bilan sevimli kafesida uchrashgan edi. Suaning qo'llarida issiq kofe, Yui esa pirogni tatib ko'rar edi.

Kafedagi shovqin orasida Sua va Yui qulay joyda o'tirib, o'zlarining odatdagi kofelarini ichib o'tirishar edi. Yui sekin tabassum qilib, do‘stiga qaradi:

Yui: "Sua, endi ayt-chi, idealingdagi yigit qanday bo'lishi kerak?"

Sua bunday savolni kutmagandi, lekin biroz o'ylanib turib, ko'zlarini shiftga qaratdi. U har doim odatiy romantik yigitlarni emas, o'ziga xos, sirli va g‘ayrioddiy odamlarni o‘ylardi. Tabassum bilan javob berdi:

Sua: "Bilasanmi, men maniyakka o‘xshagan yigitni idealim deb bilaman. Shunday yigitki, xavfli, lekin meni faqat o‘zi uchun xohlaydigan bo‘lsin."

Yui bu gaplarni eshitib, kofesini tiyiq kulgu bilan ichdi va hayron bo‘lib qaradi:

Yui: "Maniyak? Sua, jiddiy gapiryapsanmi? Bu xavfli emasmi?"

Sua kulib qo'ydi va yelka qisdi:
Sua: "Xavfmi? Balki, lekin menga bunday yigit yoqadi. Yashirin, sovuq, lekin qiziqarli va o‘ta ehtirosli. O‘ziga tortadigan narsa bor unda."

Yui boshini chayqadi, lekin hazilomuz kulib qo‘ydi:
Yui: "Sen bilan hazillashib bo‘lmaydi. Balki, hozir seni kuzatayotgan biror maniyak bordir, o‘zing bilmayapsan."

Sua bu gaplarga qiziqib qaradi, kulimsiradi va o‘zini o‘ylayotgan tasavvurlari ichiga singib ketdi.

Ammo o‘sha paytda, stolda uzoqroqda o‘tirgan bir yigit – Jungkook, suhbatni eshitib turgan edi. Uning sovuq va sirli nigohi Suaga qadalgan edi. U Sua haqida eshitgan gaplarni ongida aylantirarkan, bu unga yoqib tushdi. Uning ko‘zlari o‘tli, xatti-harakatlari esa boshqalarnikidan farq qilardi.

"Maniyakka o'xshagan yigitni ideal deysanmi, Sua?" deb o'yladi Jungkook o'zicha, ichida jilmayib. Bu gap unga shunchaki hazil emasdek tuyuldi.

Yui va Sua suhbatni davom ettirishar ekan, Jungkookning ko'zlari Suadan bir lahzaga ham uzilmasdi. U qizning qanday bo‘lganini, nima uchun bunday xavfli so‘zlarni aytayotganini o‘ylab, unga tobora qiziqib borardi. Jungkookning ichida bunday gaplar boshqacha tuyg‘ularni uyg‘otdi.

Sua o‘zining bunday so‘zlar bilan kimni jalb qilganini hali bilmasdi.

Bir kuni, maktabda yuz berayotgan voqealar tinchligiga suyanib, bir necha o'quvchilar, shu jumladan Sua, o'z darslariga e'tibor berishayotgan edi. Ammo bu tinchlikni bir voqea buzib yubordi – maktabda bir qiz o'ldirildi. Jinoyatni amalga oshirgan shaxs kimligi hali aniq bo'lmaganligi sababli, maktab jamoasi va oila juda xavotirda edi.

Yuragi g'ashlanib, Sua o'zini noqulay his qildi. O'ldirilgan qiz – uning sinfdoshi, yosh va umidvor qiz edi. U har doim kulgu va quvonch taratardi, ammo endi u yo'q edi.

Kecha o'qituvchilardan biri maktab hovlisida jasadni topganidan beri, bu yerda hech kimning yuragi tinch emasdi. Politsiya butun maktabni o'rab oldi. Tuni bilan yog'ingarchilik bo'lib o'tdi, va endi yer nam, havo og'ir edi. Jinoyat joyidagi izlar yomg'irdan o'chib ketayotgan bo'lsa-da, politsiya ishni professional tarzda olib borayotgan edi.

Politsiyachi Suga jinoyat joyiga yetib keldi. Uning yuzi jiddiy, ko'zlari esa voqeani diqqat bilan o'rganayotgan edi. U atrofni kuzatar ekan, uning harakati tez va aniq edi. U allaqachon o'zining rejasini ishlab chiqqan va bu qizning o'limiga olib kelgan sababni topishga harakat qilardi.

Suga qo'llarini cho'ntagidan chiqarib, yerdagi izlarni ko'zdan kechirdi. Atrofda o'qituvchilar va politsiya xodimlari hushyor turgan edi. Hamma uning o'rganish jarayonini kuzatib turardi.

Suga: "Bu qizning jasadi o'ng tomonda topilgan, lekin atrofda hech qanday kuchli qarshilik izlari yo'q. Balki hujumchini tanigandir."

Suga tevarakni ko'zdan kechirib, politsiya xodimlariga ishora qildi. Uning ovozida qat'iylik sezilar edi.

Suga: "Bu qizni hujum qilgan odam aniq kimligini bilgan. Buni tasodifiy qotillik deb o'ylamayman."

U izlanishda davom etarkan, uning fikrlariga bir narsalar botmoqda edi. Bu yerda boshqa ko'rinmas izlar ham bo'lishi mumkin edi, lekin u hali ham aniq yo'nalishni topmagan edi.

Suga boshini qimirlatib, rozi bo'ldi. U chuqur nafas oldi va xotirjamlikni saqlab, vaziyatni to'liq tushunishga urindi. Uning aqli o'tkir edi va qotilning izini topishga intilib turardi. "Qanday qilib bu qotillik sodir bo'ldi?" degan savol uning ongini tark etmasdi.

Shu paytda, Sua politsiya tasmasining chekkasidan ularni kuzatib turardi. Uning ichida bir his paydo bo'ldi — bu yerdagi voqea unga sirli va halokatli tuyuldi. U qizga bo'lgan achinish hissini yengolmay, shunchaki qo'rquv bilan Suga va uning jiddiy ko'rinishini kuzatdi.

Jinoyat joyi hali ham politsiya lentalari bilan o‘ralgan, tekshiruvlar davom etardi. Suga ayanchli manzaraning o‘rtasida turib, barcha tafsilotlarni tekshirayotganida, uning ko‘zi birdan Sua'ga tushdi. U lentalar ortida, jinoyat joyiga diqqat bilan qarab turgan edi.

Suga qoshlarini chimirib, unga yaqinlasha boshladi. U tez va qat’iy qadamlar bilan yurib, Sua yoniga yetib keldi va ovozi biroz qattiq chiqdi.

Suga: "Sen bu yerda nima qilyapsan?"

Sua to'satdan ovozni eshitib, joyida qotib qoldi. U Suga bilan yuzma-yuz kelishini kutmagan edi. Uning sovuq va qat'iy nigohidan Suaning yuragi biroz tez ura boshladi, lekin u o'zini qo'lga olib, sokinlik bilan javob berdi.

Sua: "Men faqat... bu yerda nima bo'lganini bilmoqchi edim."

Suga unga sinchkov qaradi, lekin nigohi hali ham shubhali edi. Uning ovozi biroz yumshadi, lekin hali ham qat'iyatli edi.

Suga: "Bu joy oddiy odamlar uchun emas. Buni yaxshi bilasan."

Sua biroz o‘zini noqulay his qilsa ham, uning ko’zlarida achinish ifodasi bor edi. U jinoyat qurboniga juda achinayotgan edi va bu joyni tark etishni istamayotgandi. Ammo Suga qattiq ohangda gapini davom ettirdi:

Suga: "Agar nimadir bilsang, menga ayt. Lekin bu yerda ko‘rinmang. Xavfli bo‘lishi mumkin."

Sua yengil bosh irg‘adi, ammo ichida hali ham notinchlik bor edi. Suga bir zum unga qarab turdi va uning ichidagi his-tuyg'ularni o'qishga uringandek bo'ldi. Lekin u hammasini ichiga yutdi va ortga chekinib, boshqa joyga qaradi.