Shaytonning koʻzgusi Chapter 4
Namjoon Hana bilan shaharning sokin burchagida, qadimiy kutubxona yonida uchrashdi. Hana unga yuzlandi, ko‘zlarida sovuq yashin chaqnadi.
— Siz men haqimda o‘ylagandek oddiy emasman, Namjoon. — Hana so‘zlarida o‘zi haqida sir ochishni xohlamasdi, ammo bu uni yanada sirli ko‘rsatardi.
Namjoon unga yaqinlashib, sokin va qat’iyatli ovozda javob berdi:
— Men hech qachon seni oddiy deb o‘ylamaganman. Lekin bu o‘yinlarni to‘xtatishga vaqting keldi, Hana.
Hana kulimsirab, uning bu jiddiyligidan zavqlanayotgandek ko‘rindi. U bunday vaziyatlarda o‘zini boshqarishni yaxshi bilardi.
— O‘yinmi? Bu o‘yin emas, Namjoon. Bu faqat boshlanish.
Namjoon Hananing bu so‘zlaridan keyin bir lahza to‘xtab qoldi. Ammo uning yuzida hech qanday his-tuyg‘u sezilmadi. Hana esa unga yaqinlashib, atrofdagi salqin shamolning ovozini tinglagandek yengil nafas oldi.
— Sen nima uchun bu yerga kelding? — dedi Namjoon. — Menga nima taklif qilmoqchi bo‘lsan?
Hana unga javoban bir qadam oldinga yurdi. Uning harakati Namjoonning sovuqqonligiga qarshi o‘ziga xos qo‘rquv va qiziqishni uyg‘otdi.
— Men faqat senga haqiqatni ko‘rsatishni istayman. — Hana uning yuziga yaqinlashib, sekin pichirladi. — Va bu haqiqat seni o‘zgartiradi.
Namjoon uning bu so‘zlaridan keyin bir lahza jim qoldi. Bu gaplar uning ichida g‘alayon uyg‘otdi, lekin u buni yuzida ko‘rsatmaslikka intildi.
Hana Namjoonga qarshi yanada jasur qadam tashladi. U o‘zining barcha imkoniyatlarini ishlatib, uni ruhiy jihatdan sinab ko‘rishga harakat qilardi.
— Sen hech qachon menga qarshi tura olmaysan, Namjoon. — dedi Hana. — Chunki sen mening o‘yin qoidalarimni tushunmaysan.
Namjoon uning bu gaplariga o‘zining sovuqqon javobini berdi:
— Sening o‘yinlaring meni hech qachon yenga olmaydi, Hana. Chunki men sening oldinda nima qilishingni bilaman.
Ularning o‘rtasidagi qarama-qarshilik yanada kuchaydi. Hana uning ichki zaif tomonlarini ochishga urinayotgan bo‘lsa, Namjoon o‘zining mustahkamligi bilan uni mag‘lub etmoqchi edi.
Ularning o‘rtasida davom etayotgan bu munosabatlar tobora murakkablashib borardi. Hana, o‘zining ichki qudrati bilan, Namjoonning qat’iyatiga qarshi turar edi.
— Sen meni to‘xtata olmaysan. — dedi Hana oxirgi bor. — Chunki bu sening qo‘lingdan kelmaydi.
Namjoon uning bu so‘zlariga jiddiy javob berdi:
— Sen menga sirlaringni ochishing kerak, Hana. Aks holda bu o‘yin oxiriga yetmaydi.
Hana bir lahza jim qoldi, ammo uning ko‘zlari o‘zi haqida ko‘proq gapirayotgan edi. Ularning o‘rtasida hali hal qilinmagan bir bog‘liqlik bor edi, va bu hikoya yangi sinovlarga yo‘l ochmoqda edi.