SAVE ME EPIZODE 9
Liam Jungkookga aqldan ozgandek qaradi.
Bu vaqtda Sara Jungkook keltirgan azobdan nolirdi.
-Men yordam beraman. Liam Saraga o'girildi va Jungkookning tabassumi yuzidan o'chdi.
Sara o‘rnidan turmoqchi bo‘ldi, lekin turolmadi.
Yana bir urinib ko'rdi va u o'rnidan turdi.
-Birinchi tibbiy yordam qutisini olib kelaman, kuting. - dedi Liam va xonadan chiqib ketdi.
Bu vaqtda Sara deyarli yiqilib tushdi, lekin Jungkook uni ushlab olishga muvaffaq bo'ldi. U sekin uni karavotga yotqizdi.
"Biz hali tugatmadik ..." u qulog'iga pichirladi va ketdi.
G'ayritabiiy, deb o'yladi Sara.
Sara ko'zgu oldida turib, Jungkook qo'ygan yarasini tekshira boshladi.
Yaradan qizil tomchi qon oqib chiqdi, bo'ynida tishlash izi paydo bo'ldi. Sara uni hozirgina vampir tishlaganiga qarshi emasdi, u buni tushunmadi. Uning boshi hamon bu shunchaki yovuz tush, degan o'y bilan yurardi.
Sara yarasiga tikilib qoldi va barmoqlarini sekin uning ustiga surdi. U biroz xafa bo'ldi
- Bir muddat og'riydi.— dedi Liam beixtiyor.
Sara unga qaradi. e'tibor bermang, kelinining o'limidan keyin u o'zi bo'lmagan.
"Uning kelini bormi?" dedi Sara.
- Qanday qilib u g'oyib bo'ldi? Liamning yuzi qorayib ketdi.
-O'ylaymanki, bir kun kelib o'zi aytadi. u Saraning yarasiga qaradi va lablarini yaladi. Keyin u o'ziga "yo'q" degandek bosh chayqadi.
"Men yordam beraman", dedi u va tez orada katta ko'kargan jarohatni davolashni boshladi.
POV Sara
- Tushunganingizdek, mening ismim Liam.
- Sara, - javob berdim men biroz jilmayib.
-Siz bilan tanishganimdan xursandman. - dedi va qo'limni silkitdi. Uning terisi shunchalik yumshoq va sovuq edi ... - Endi uni nima uchun o'ziga jalb qilganingiz aniq ...
Nima haqida gapiryapsiz? — hayron bo‘lib so‘radi qiz.
-Sening hiding... Juda kamdan-kam, atirgulning hidi... Unda ham xuddi shunday hid bor edi, uning kelini..... Sizda ham xuddi shunday hid bor ekan, demak, siz bilan u o'rtasida qandaydir bog'liqlik bor edi. nimalar bo'lyapti? Menimcha, men aqldan ozganman.
-Nima? Qanday hid? Siz nima haqida gapiryapsiz?
-Bilishga hali erta. Kiyin, ketish vaqti keldi. Siz o'zingizga ko'p e'tiborni jalb qila olmaysiz.
Bir chetda yotgan kiyimlarimni kiyib oldim.
Men kirgan xonam eshigidan chiqib, bu qasrdan chiqish yo‘lini izlab, boshimdan oyog‘imgacha qarab turgan oz sonli xizmatkorlarga duch keldim. Ularning hammasi qandaydir kiyingan edi ... qari? Bizni o‘rta asrlarga olib ketishganga o‘xshaydi.
Nihoyat chiqish yo'lini topib, yana Liamga duch keldim, u keyingi qayerga borishim kerakligini ko'rsatdi. Bu juda ko'p turli xil mashinalarga ega ulkan garaj edi. Qimmat mashinalar. Kerakli mashinani topib, meni to'g'ri yo'nalishga olib borishlarini kutib, unga o'tirdim. Tez orada bu bema'nilik tugashini xohlayman.
5 daqiqadan so'ng Jungkook mashinaga o'tirdi. U hech narsa demay, mashinani haydab ketdi. Tezlik past emas edi, biz tez yurardik. U bilan sayohat qilish nihoyatda qo'rqinchli edi. Menda tez haydash uchun tetik bor edi, chunki men bir marta bir qizning o'limiga guvoh bo'lganman. U yorug'lik tezligida haydab ketdi va oxir-oqibat u shunchaki ko'zlarim oldida qulab tushdi ... Qo'rquv tanamni tobora ko'proq qamrab oldi, shuning uchun Men uni to'xtatishga qaror qildim.
-Men sen bilan bormayman! Mashinani to'xtating - men endi vahima boshladim, vahima.
"Siz allaqachon yo'ldasiz, shuning uchun jim turing", dedi yigit ham tik qarab.
- To'xtating!! - Biz o'rmon yonidan o'tayotgan edik. Men tushunganimdek, qal'a shahardan qirq kilometr uzoqlikda, shu o'rmonda joylashgan edi.
-Yaxshi. - dedi . Yigit o'rnidan turmay eshigim tomon qo'l cho'zdi va eshikni ochdi. Tosh. - dedi u.
“Nima?” dedim bir oz dovdirab... Men nima istayotganimni tushunmadim. Men bu yigit bilan sayohat qilishdan qo'rqardim, lekin bu joyda yolg'iz qolishni ham xohlamadim.
Unga oxirgi marta qaraganimdan so'ng, men shunchaki mashinadan tushdim va eshikni yopib qo'ydim.
