آشنایی با لباس افغانی

هر مناسبت اجتماعی قومی در افغانستان لباس های مخصوص به خود را دارد و آنقدر خرید لباس افغانی در تهران در پوشیدن و پخش آن تلاش می کنند که پشتون ها با توجه به این که در هر نقطه ای که نمی توانند از بودنشان اجتناب کنند پذیرفته می شوند که در این کار جلودار باشند. پوشاک عمومی مشابه را بپوشید. اما خانواده های مختلف این تمایل را ندارند و در هر محیطی که رفته اند سایه لباس افغانی در تهران یک محیط مقایسه ای را انتظار داشته است.

لباس پشتون:

مردان پشتون پیراهن، کمربند، دست و پا کردن، چاپلی و کاور می پوشند. شریک لباس افغانی زندگی آنها پیراهن، کمربند پهن، چادر و پیتزا می پوشند. به غیر از چند پشتون ساکن در شهر، بقیه این یونیفورم را از کنترل خارج کرده و از آن راضی هستند.

لباس هزاره:

مردان هزاره برقع و پوشش می پوشند، شریک زندگی آنها پیراهن، کمربند و چادر دارند. این استاندارد به سادگی در مناطق خط اعمال می شود. زمانی که از آن محدوده دور می‌شوند، لباس‌هایشان را عوض می‌کنند. برای فارغ التحصیلان جدید مدارس نواحی شمالی، بورک را کاملاً نمی شناسند، مقادیر بسیار زیادی از آنها چیز متفاوتی را دنبال می کنند.

لباس ترکمن-ازبکی:

اشتباه یک پیراهن، دو سه شلوار جین، یک کمربند و راهرو نمایشی و فلزی است،لباس افغانی ما امروز نوجوانان مسی نمی پوشند. تمام مناطق شمال تحت تأثیر لباس ازبکی قرار دارند و چپان، جیلک و گبچه می پوشند، زنان در شمال چادر می پوشند و این استاندارد معمولی است. زنان ترکمن لباس های غیر معمولی دارند.

تکه های لباس مردم هرات:

لباس مردم هرات پیراهن، کمربند، ساده و مواج است. کمربندهای بسیار پهن و چروکیده می پوشند. زنان و زنان جوان در تمام نقاط افغانستان لباس های جذاب و زیبا می پوشند و مردان لباس های مستقیم را می پسندند. چند ثانیه پیش و پس از آن، جوانان به لباس‌های سرگرم‌کننده نیاز دارند، که به‌ویژه قابل توجه است.

کالاهای لباس شهری:

سرنشینان بر اساس مکان فرهنگی مردم لباس می پوشند، در کابل که پایتخت کشور است، بیشتر لباس های اروپایی دیده می شود، مردان کرتی و پاتلون می پوشند و زنان نیز دامن و پاتلوهای مختلف می پوشند، این طرح در میان مردمان معمولی تر است. تحصیل کرده . یونیفورم همه کارشناسان سازمان در هر منطقه شهری و حتی لباس افغانی شهرها دری (کورتی و پاتلون) است، اما افراد غیر رسمی که دارای مناصب خودمختار هستند، حتی در مناطق شهری لباس نزدیک خود را می پوشند.

سبک زندگی در مناطق و مناطق مختلف افغانستان متفاوت است و مردم هر منطقه از لباس‌های نزدیک با طرح‌های متفاوت بر اساس آداب و رسوم خود استفاده می‌کنند که گاه مطلقاً با یکدیگر برابری نمی‌کنند. با این حال، اخیراً این فرهنگ مورد هجوم کشورها و کشورهای مختلف قرار گرفته است.

پکتیا یکی از مناطقی است که لباس های نزدیک در آن به شکل برجسته ای چیده شده است. سبک زندگی پوشاک در این شهر از طریق و از طریق منحصر به فرد در ارتباط با مناطق مختلف است.

پیش از این، زنان حدود ده تا پانزده متر پیراهن و پنج تا هشت متر برنزه و حدود پنج متر چادر می پوشیدند و بیش از آن، به دلیل زینت، زه های بلند (نوعی گیاهی که در فارسی به آن معطر می گویند) ریسمان طلا می پوشیدند. آنها لباس های خود را درست می کردند و پیراهنشان قاب کمر بود. اما اخیراً تغییرات زیادی رخ داده است و زنان بالغ پیراهن‌های میان قد می‌پوشند، اما نه به اندازه قبلی که حدود سه متر است و بچه‌های کوچک پیراهن‌های دامن کج و چادر گیج می‌پوشند. قشر نر از یک پیراهن در ناحیه میانی، کراوات پشتیبانی، انعکاس زخم در اطراف جلیقه‌ها و روکش‌های طلایی بلند دیگ منتو قرص استفاده می‌کند که کفن در آن به هم متصل شده است.

در هر صورت، در مناطقی خاص، استفاده از لباس محله در گذشته با توجه به شرایط اجتماعی و پیشرفت حرکت کرده است. یکی از این حوزه ها منطقه نورستان است. پس از تغییر مستقیم به اسلام در دوران حکومت امیر عبدالرحمن خان، آنها دیگر لباس پیش از اسلام نمی پوشیدند.

پس از مسلمان شدن مردم این منطقه، سبک لباس پوشیدن در آنجا تغییر کرد. آنها از چادرهایی به طول حدود دو متر استفاده می کنند و مردان پیراهن، کمربند، پیچانده دستی دور چپان و پوشش طاووس می پوشند. مردم شمال کشور نیز دارای خواص جالبی هستند که با توجه به ایام مختلف سال لباس های برجسته ای را با توجه به محیط انتخاب می کنند.

زنان بدخشان عموماً از پیراهن‌های کمری، دامن‌های اریب و کمربندهای پشتی (وسط سطح و چین‌های زیادی دارد و چین‌ها به سمت بالا می‌رود)، از پارچه‌های شکوفه‌دار و چادرهای پارچه‌ای استفاده می‌کنند و لایه مردانه لباس افغانی از پیراهن استفاده می‌کند. تانبان، لنگی، دور جلدها، لفاف‌ها (نوعی پشم از پرز با چینش خارق‌العاده) توسط چپان یا جیلک استفاده می‌شود که به همین ترتیب توسط رئیس دولت پوشیده می‌شود.