Fiery Hearts
Lilly:pov/
U meni asabimga tegadigan darajada yaxshi taniydi. Nafrat qilaman... Ha, nega unday qarayapti? Men qizishganimni sezishini istamayman.
Jimin og‘ir nafas oldi, nigohini unga qaratdi.
Jimin jilmaydi. Faqat sekinroq ohangda gapira boshladi .
Jm:Sen doim shunaqasan. Olovsan. Ammo seni hech kim o‘chira olmaydi.
Lilly:Sen-chi? Meni olovimni ochira olmaysanmi yoki kuchsizlik qilasanmi?
Jimin sal egilib, yuzini unga yaqinlashtirdi.
Lilly:pov/
Uning nafasini his qilyapman. Yuz metr uzoqlashsam ham, baribir his qilaman.Va hozir, men unga yutqazishni istamayman. Lekin... bu safar, o‘yinni men boshlayman.
Lilly sekin oldinga egildi. Jiminning ko‘zlariga tik qaradi. "Men seni istayman hozir shu on"
Jimin asta uning iyagidan ushlab, boshini o‘ziga qaratdi.
Jm: ishonching komilmi, sen jinoyatchisan bu ishingdan keyinchalik afsuslanmasang boldi
Lilly kulimsiradi, lekin nigohi qattiq edi.
Lilly:“Men hech qachon taslim bo‘lmayman... Men faqat olov ichida yonishni tanlayman.”
Uning lablari Jimnikiga tegdi — sekin, ammo ishonchli. Bo‘sa dushmanlik bilan boshlangan, ammo yurakdagi ehtiros bilan chuqurlashgan. Nafaslar aralashdi, yuraklar urdi. Mashina oynalari bug‘ bilan qoplanib, tashqarini unutdirar darajada yopilib qolgandi.
Jimin sekinlik bilan harakat qila boshladi Lillyni kiyimlarini yechib old orindiqqa tashladi, oz kiyimini ham yechib bir zum Lillyga tikildi
Jm: bu tana har doimgidek mukammal doim meni aqldan ozdirgansan
Shu sozlarni aytarkan qattiqlashgan erektsiyasini Lillyga nisbatan bosdi, Lilly biroz seskandi lekin ozini bilmaganlikka soldi
Jimin avval qizning boyniga keyin esa kokraklariga iz qoldira boshladi oxirgi onga kelganda Lilly namlanganligini his qildi azosini togirlab tiqib yubordi, avval sekinroq keyin esa harakatlarni tezlashtirdi, Lilly kozlarini mahkam yumgancha Nola qilishni boshladi
Jimin tempni tezlashtirib kirib chiqa Verdi orada klitor atroflarini qoli bilan ushlab qoyardi, kozi birdan azosidagi qonga tushdi va aloqani toxtatdi Lilly esa allaqachon orgazmni his qilib bolgandi...
Lilly: jinoyatchi bolganim bilan foxisha emasman ahhh
Lillyni azoyi badani qaqshardi lekin Jiminga sezdirmaslikka harakat qildi
Ornidan turib kiyimlarini Kiya boshladi
Lilly: umuman ogrimadi aslo qondira olmading
Jm: lekin menga bunaqa korinmayabdi
Lilly boshdan oyoq Jiminga qaradi VA ensa qotirib gapirdi
Lilly: seniki Juda kichik edi hatto ushlay desam qolimga ham sigmadi
Dediyu mashinadan tushib ketdi
Jimin Unga tirjaygancha qarab qoldi
Jm: pov/
Kichkina emish shuning uchun baqirganingdan mashinani oynalari sinib ketay dedi gururli nilufarim
...........................
Lilly biroz choloqlandi keyin esa bir skameykaga otirib dugonalariga qongiroq qila boshladi....
Maya va Zara zalda mashq qilayotgan edi. Zara unga zarba yo‘lladi, Maya esa unga qarshi turishga harakat qilarkan, telefonining qattiq jiringlab ketganidan chalg‘ib, ehtiyotsizlik bilan mashq qopini noto‘g‘ri ushladi.
— Axx! — deb og‘riq bilan inqilladi Maya.Zarba to‘satdan kelgan edi. Qopning qattiq zarbasi beliga urildi-yu, yerga o‘tirib qoldi.
— Jin ursin, endi kim bo‘ldi? — dedi Maya belini yengil silarkan, lablari tirishib. O‘sha payt Zara kulib yubordi.
— Kim bo‘lsa ham... — dedi u ko‘z qisib, — shunaqangi bezovta qilgani uchun peshonasidan o‘pib qo‘yaman!
Maya bu gapga kulib yubordi,keyin telefoniga qaradi. Ko‘zlari beixtiyor kulib ketdi.
— "❤️My Angel❤️" deb yozilgan edi Bu... bu Lilly! — dedi.
Darhol qo‘ng‘iroqqa javob berdi:
Ammo javob Lillydan emas, xuddi to‘g‘ridan-to‘g‘ri falokat markazidan kelganday keldi:
— Hoy! Tez meni olib ketinglar, hozir o‘lib qolaman! Tez kelinglar! — dedi baqirib...
Maya hayratdan qotib qoldi. Uning ko‘zlari kattalashdi. Zara esa savolchan ko‘z bilan unga qarab turardi.
— Nima bo‘lyapti o‘zi? — dedi Maya telefonni biroz chetga olib. Keyin yana qulog‘iga tutdi:
— Lilly! Seeeekin! Nega baqiryapsan? Men seni falokat zonadan olib chiqadigan qutqaruv xodimi emasman-ku!
Zara bu gaplarni eshitib, qotib qoldi, lekin kulgidan o‘zini to‘xtatolmay tinmay kulardi
Lillyning ovozi esa telefon orqali titrab chiqardi:
— Maya.Men o‘lyapman hozir! Belim, oyoqlarim... hamma joyim qaqshab ketayapti!
Maya chuqur nafas oldi. Uning yuzida jiddiylik nihoyat paydo bo‘ldi.
— Yaxshi, yaxshi. Joyni ayt. Manzil yubor. Xuddi super qobiliyatli folbinman- a? seni sezib boradigan darajada!
Maya va Zara tezlikda mashq anjomlarini yig‘ib, yo‘lga tushishdi.
Nihoyat ular manzilga yetib kelishdi. Bir chekkada, ko‘chadagi kichik o‘rindiqda o‘zini bazo‘r ushlab o‘tirgan Lillyni ko‘rishdi. Qizning rangi oqarib ketgan, peshonasida mayin ter tomchilari paydo bo‘lgan edi. Nafas olishi og‘ir, boshi biroz egilgan. Qo‘llari tizzasiga tiralgancha, zo‘rg‘a o‘tirardi.
— Lilly! — deb yugurdi Maya yoniga. — Nima bo‘ldi, yaxshimisan?!
— Yuzing oqarib ketibdi... nega bunaqa holatdasan?
— Yurolasanmi? Oyoqlaring... nega bunchalik titrayapti?
Lilly esa asabiy ovozda javob berdi:
— Avval uyga boraylik! Yoki shu holatda soʻroq qilasizlarmi? Oʻzi bazoʻr oʻtiribman — dedi jahl bilan
Qizlar Lillyni ikki tomonidan ushlab mashinani orqa oʻrindiqqa yotqizib oʻzlari oldinga oʻtishdi, yoʻlda ketishar ekan Maya va Zara bir biriga kulib qarab qoʻyishar edi
Bundan Lillyni jahli chiqib
— Hooyy kulishni bas qiling dedi
Maya masxara ohangda javob berdi:
— Hop boʻladi VERONIKA xonim
Zara ham Maya ham kulib yuborishdi
Qizlar Lillyni uyiga olib kelishdi. U oqsoqlanib yurarkan, yuvinish xonasiga kirib ketdi. Maya va Zara mehmonxonadagi yumshoq divanga oʻtirib, bir-biriga qarab Lillyni kutib o‘tirishardi. Xonadagi sukutda faqat soatning ohangsiz “tik-tak” ovozi eshitilib turardi.
Bir necha daqiqadan so‘ng, hammom eshigi ochildi. Bug‘ aralash hidsiz toza havoning izi ortidan Lilly chiqib keldi. U yelkalariga oppoq sochiqli halatni o‘rab olgan, nam sochlari yelkalariga yopishgan edi. Oyoqlari hali ham bir oz zaif qadam tashlayotgan ko‘rinar, lekin u asta-sekinlik bilan divanga yaqinlashib, og‘irlik bilan o‘tirib oldi. Ko‘zlarini yumdi, boshini orqaga tashlab, chuqur nafas oldi. Xuddi birdaniga bir necha kilolik yuk yelkasidan tushgandek edi.
Zara yelkasini qimirlatib, so‘radi:
Lilly ko‘zlarini ochdi, boshini sekin burib qaradi.
— Endi nima bo‘lganini aytarsan, a?
Maya ham unga tikilib qaradi, ohangida qiziqish aralash xavotir bor edi:
— Ha, rostdan, bu qanday holat edi? Nafas olish gʻalati, yurishing qiyin... Biz rosa qo‘rqib ketdik!
Lilly sekin bosh irg‘ab, yana chuqur nafas oldi. So‘ng lablarini qiyshaytirib, ohista gap boshladi:
Zara ko‘zlarini katta ochdi, Maya esa kaftlarini tizzasiga qo‘yib unga engashdi:
— U bilan birga bo‘ldim... mashinada, — dedi Lilly bir nafasda, yuzini chetga burarkan. — Juda noqulay bo‘lar ekan... tanam qaqshab ketdi.
Birinchi aloqa uchun mashina umuman boʻlmas ekan.Shu sababli yurishga qiynaldim
Endi dori ichib, o‘zimga kelyapman.
Zara lablarini ochgancha unga qarab turardi:
— Qanaqa... “birga bo‘ldim” deyapsan? Mashinada? Nimalar deyapsan o‘zi?
— To‘g‘rimi bu? Yani jiddiy aytayapsanmi?
Lilly qizarib, ammo shundoq ham boshlangan gapni to‘xtatmay, davom etdi:
— Ha... birga bo‘ldik. U "kel jonim" dedi, "seni xohlayapman" dedi... Men esa... yugurib bordim.
Bir lahzalik sukut cho‘kdi. Faqat tashqarida itning uzoqdan eshitilgan hurishi bu sukunatni buzgandek bo‘ldi.
Zara o‘zini zo‘rg‘a tutib, boshini qimirlatdi:
— Voy tavba... Yani u senga quchoq ochib, “kel jonim” dedi, sen esa… shunchaki... bordingmi?
— Bilmadim... xuddi bir kuch meni unga tortayotgandek edi. Yani bunday bo‘lishini kutmagandim...
Maya yengil xo‘rsindi, yuzida ozgina charchoq va iztirob aralash ohang paydo bo‘ldi:
— Qizlar, mayli, endi bo‘lib o‘tgan ishni ortga qaytarib bo‘lmaydi. Lekin... bu yigitlardan qachon qutulamiz, a? Har doim yuragimizni bir nimaga bog‘lab qo‘yishadi. Otamiz bilib qolsalar... nimalar bo‘lishini tasavvur qilishga ham ulgurmaymiz!
Zara chuqur o‘yga toldi. Qarshisidagi bo‘sh stakanga qarab, xayolga cho‘mdi.
Necha yil avval
Zara shodon yugurib borar, orqasidan Taehyungning baland ovozi eshitildi:
— Zara, sekinroq! Yiqilasan axir!
Zara orqasiga qarab kuldi:
— Xo‘p, aka!
Taehyung qadamlarini tezlatib, uning yoniga yetib keldi. Jiddiy ohangda dedi:
— Menga "aka" dema. Men akang bo‘lishni istamayman.
Zara birdan to‘xtadi. Ko‘zlari yerga qadaldiyu, ohangsiz, piqqilab gapirdi:
— Nima?.. Men... men yomon qizmanmi? Shu sabab akam bo‘lishni istamaysizmi?
Taehyung kulimsirab, Zara oldida tiz cho‘kdi. Qizaloqning ko‘zlariga tik boqib, shunday dedi:
— Yo‘q, sen juda yaxshi qizsan. Shunchaki... men senga akangdan ham yaqinroq bo‘lishni xohlayman.
Zara ko‘z yoshlarini artarkan:
— Bu qanday bo‘ladi?
Taehyung uning sochini silab:
— Hali sen kichkinasan. Kattaroq bo‘lsang, o‘zing tushunib olasan.
Ular jilmaygancha Jimin va Lilly tomon yo‘l olishdi.
Lilly arg‘imchoqda o‘tirar, Jimin esa uni tebratib turardi. Zara yugurib kelib, xursandlik bilan baqirdi:
— Men ham uchaman, Lilly!
Lilly kulib javob berdi:
— Kel, quyoshim!
Ikkisi arg‘imchoqda parvoz qilayotgandek quvonch bilan kulishardi.
Taehyung atrofga ko‘z yugurtirdi:
— Jungkook bilan Maya qayerda?
Jimin jilmaydi:
— Nima deb o‘ylaysan?
Taehyung xuddi javobni bilayotgandek kuldi:
— Ooo, yana atirgullar bog‘idami ular?
Lilly bosh irg‘adi:
— Ha, ular Jungkook aka bilan bog‘ga ketishdi.
Taehyung kuldi:
— Bu qo‘pol bola yetti yashar qizcha nima desa, shunga qarab yuradimi?
Jimin esa Taehyungga yaqinlashib, qulog‘iga pichirladi:
— O‘zingchi? O‘zing ham xuddi shundaysan-ku...
Zara ularning gapini eshitib, kulib yubordi.
Taehyung esa jim qoldi. Javob topolmadi.
Maya sekin yurib, yo‘l chetidagi gullarga engashib, har birini alohida hidlab ketardi, sochlari yuziga tushgan, lekin u buni sezmasdi ham. Faqat gul hidlarini yutib, qayerdadir chuqur, esini yo‘qotib qolgan hisni izlar edi.
Orqasidan esa Jungkook indamay yurardi, labida yengil tabassum. Mayaning har bir harakatiga qarab, uning o‘z dunyosiga oshiq bo‘lardi.
— Maya... — dedi u sekin. — Sen charchamaysanmi?
Maya orqasiga qaradi. So‘ng yana bir dona oq atirgul oldida to‘xtab, unga egilib, chuqur hidladi. Jim. Sekin.
So‘ng asta turib, unga qaradi.
— Bilasizmi... bu guldan onamning hidi keladigandek tuyuladi menga...
Jungkookning yuragi nimadandir g‘ash tortdi. Kulimsirashi yo‘qoldi. Bir necha qadamda Mayaning yoniga yetib keldi.
Maya esa gulga qarab turar, sekin pichirlardi:
— Har safar shu gulni hidlasam... issiq qo‘llarni eslagandek boʻlaman. Bag‘rida uxlagan paytlarimni eslolmayman. Men u qanaqa ko‘rinishda bo‘lganini ham bilmayman, lekin hidini shunday boʻlsa kerak deb oʻylayman...
Birdan Mayaning ovozi titradi. So‘ng sekin yuzini boshqa tomonga burdi.
Ko‘zlarida yosh yaltirab chiqdi.
Jungkook bir so‘z demadi. Faqat uning kichkina qo‘llarini ushladi.
— Nima bo‘ldi, Maya? — dedi past, mayin ohangda. — Nega yig‘layapsan?
Maya nigohini pastga soldi. Bir soniya sukut. So‘ng pichirladi:
— Bizni berib yuborishlari mumkin ekan...
Jungkook o‘sha zahoti jiddiy tortdi. Qo‘lini kuchliroq ushladi.
— Tarbiyachilar gaplashayotgandi. Men eshitib qoldim... keyin chiqib ketdim.
Yelkasini qisib, ko‘zlaridagi yoshni artdi.
— Men bu yerda qolmoqchiman. Men sizsiz ketishni xohlamayman...
Jungkook pastga qaradi. Yuragining bir cheti achishdi. 13 yoshda u hali katta odam emasdi, ammo bu qizchani hech kimga bermaslik hissi — uning ichini kuydirardi.
U Mayaning yoniga cho‘kdi. Ko‘zlariga tik qarab, qat’iy, lekin muloyim ohangda dedi:
— Hech kim seni hech qayerga olib ketolmaydi. Agar ular seni olib ketishsa.. Seni qidiraman. Topaman. Yana yoningda bo‘laman.
Maya bir zum indamay unga qaradi. So‘ng qo‘llarini uning bo‘yniga o‘radi va qattiq quchoqlab oldi.
— Men siz bilan yashashni hohlamayman...
Jungkook uning kichkina belini asta quchdi. Va faqat bir so‘zni aytdi:
