1 кун, 1 дуо. “Бугун мен янги йўлга чиқдим, Янги йўлни танладим”.

Бу йўл “Ўз – ўзини кашф қилиш йўлидир”. Мен албатта, хар қандай вазиятни бахолаш ва олдимда қўйилган муаммоларни хал қилишим мумкин, шундай қилиб, Роббимга мурожаатим, умид билан, менга кўпроқ куч ва билим бер, менга тўғри тушунча бер. Менинг хаётим- менинг қўлимдаги ягона нарса.

Мен хаетимни муносиб тарзда яшашни хохлайман. Аллох, менга ўзим ва дунёни билиш учун донолик бер, йўлимдаги қийинчиликларни енгиш учун менга ирода бер. Тўғри қарор қабул қилиш учун етарли доноликка ишонаман.

Ахир океан, кўл ёки денгизга қараганда анча катта. Лекин у хеч қачон кичик оқимдан воз кечмайди. Шу кундан бошлаб мен донолик океанига айланаман. Шу кундан бошлаб сизнинг мархаматингиз менга келади. Сизнинг мархаматингиз ва иродангиз билан мен донолик океанига ва билимлар омборига айланаман. Менинг юрагимда Мехрибонлик ва тушуниш жойлашади ва кўп одамларга фойда келтира оламан.

Раббий, қудратли ва буюк, бу билимларга мухтож бўлган хар бир кишига ёрдам бериш учун куч бергин. Ахир, фақат ўз-ўзини англаш орқали инсоният омон қолди. Фақат ўз-ўзини англаш орқали инсоният цивилизацияни ривожлантиришнинг янги даражасига кўтарилди.фақат донолик, берадиган билим, хар қандай вазиятда яхши натижаларга олиб келади.

Бугунги кунда мен яхши талаба бўламан. Ва мен хаёт йўлида учрашадиган хар бир кишидан ўрганаман. Мен хар кимдан – доно табиатдан, барча жонзодлардан, ва хатто жонсиз нарсалардан ўрганаман. Мен хар бир сўзни эшитаман ва тушунаман, ким айтиши мухим эмас- бола, қўшни, дўст, ота-она ёки мураббий (устоз). Менга айтилаётган нарсаларни вақтида эшитиш мухим, Раббий!

Ахир сен менга маслахат берасан. Бу фильмнинг режаси, китобнинг номи, ёки газеталардаги мақоланинг параграфи бўлиши мумкин. Мен сенинг овозингни хама ерда хамма нарсада эшитаман

Маълумотни талаба бўлиш орқали олиш мумкин. Мен сенга мурожаат қиламан Раббий, бугунги кунда мен билибларни ўзлаштириб, доноликга интиладиган талаба бўлишни хохлайман. Юрагимни мехрибон қилгин, онгим ёрқин, менинг хисларим ёрқин ва сўзларим самимий, улар юракдан айтилади.

Асрлар мобайнида инсоният билимларни китоблар, халқ хикоялари, шеърлар, янги ихтиролар орқали етказишга харакат қилди.шу кундан бошлаб, мен инсоният томонидан тўпланган билимларни ўргани ва сотиб олиш учун кучли, режа ва мақсадларга мувофиқ бўламан. Мен ўрганиш ва ўз-ўзини билиш қобилиятига эга бўлган янги ахборотни идрок этишга янада очиқ бўламан. Мен ўқитувчиларимни кутиб олиш учун бораман. Улар мени келишимни кутишмайди ва мен билан бирга бўлганларнинг хаммасини улардан ўрганиш учун эшитаман. Фақат билим мени кучли қилади, фақат билим энг қийин муаммоларни хал қилишга ёрдам беради.

Лекин менинг барча ыарорларим баъзи натижалар бераётганини тушунаман. Ечимнинг етишмаслиги энг ёмони. Хар бир хато менга бирор нарсани ўргатади ва мен янги ютуқларга эришаман.

Хар бир қарор янги тажриба беради, мени доно қилади. Сенинг ироданг ила Раббий онгимни билиш ва тушунчаларни очаман.

Шу кундан бошлаб, мен янги хаёт бошлайман ва бошқа одам бўламан. Хар куни китоблар, газеталар, журналларни ўқийман. Хатто битта ўқилган сахифа менга янги нарса беради, ьирор нарса ўргатади. Мен яшаган хар бир кунни тахлил қиламан, у кун менга менга берган нарсаларга, ўргатганига, эътиборли бўламан. Янги фикрлар, янги ғоялар, янги сўзлар донолик ва хаётимнинг муваффақият кундалигида сақланади. Энди билимларни сақлаш учун куч топаман. Фақат улар, мени катта харфли одам қиладилар.

Шу кундан бошлаб, менинг хаётим қизиқарли ва тўйинган бўлади. Мен қатъий харакат қиламан. Ва хар бир дақиқани, хар бир сонияни қадрлайман, чунки харакатсизлик хеч қандай натижа бермайди. Мен ўрганадиган хар бир нарса, янги нарсаларни ўрганишим менга тўғри қарор қабул қилишга ёрдам беради. Олинган билимлар менга куч беради, харакатга мажбур қилади. Ва мен бу билимлар билан олдинга бораман, тўсиқларни енгиб ўтаман.

Хар куни доно бўламан. Менинг қарорларим янада самарали, фойдалироқ бўлади. Ва менинг билимим хосил беради, дарахат қандай мева беради, янги ихтироларга қандай фойда келтиради.

Мен ўзимни билиш учун вақт сарфлайман, хис туйғуларимни бошлқариш ва ва истакларимни билиш учун ўз гстимда ишлайман. Мен хотиржам бўлиш ва ўзимни қандай бошқаришни ўрганиш, ғазабимни чеклаш учун ўз устимда ишлайман. Мен донолик деб аталадиган янги кучга эришиш учун бораман.

Менинг барча харакатларимда махсус нарса бор, менинг келажагим нима яратади. Бу менга туш кўришга ёрдам беради. Орзулар мени ер юзидаги барча жонзодлардан ажратиб туради. Мақсадга айланадиган туш мени қатъиятли ва мехнатсевар қилади.

Орзулар орзуларча қолади, фақат қатъият ва мехнатсеварлик туфайли хақиқатга айланиши мумкин бўлган ажойиб туш. Орзусиз мақсад бу – қобус (дахшат). Фақат тоғларда ўсадиган хар бир гул ўз мақсадига эга бўлиб, белгиланган дастурга амал қилади. Табиатда мавжуд бўлган барча нарсалар ўз мақсадига эга. Мисол учун, дарахт гўзалликдан мамнун, соя ва салқинлик беради, мева беради.

Ва менда хам мақсад бор. Раббий, сенинг ёрдаминг билан, ўз-ўзини билиш орқали унга бораман. Менда бир орзу бор ва орзу мени харакатга келтиради. Дарахт – дарахтдан туғилади ва дарахтда ўлади. Ит итлигича қолад. Гул – гулдан ўсади ва гуллигича қурийди. Мен асрлар мобайнида тўпланган билим ва доноликни ўзлаштирадиган катта харфли одамман. Ва орзуим сари харакатланаман.

Инсон, Аллох каби, ва у ўз-ўзини такомиллаштириш йўлида, янги ютуқларга эришади. Ва бу холат ердаги барча ижодлардан фарқ қилади. Раббий сен инсонни бир мақсади билан яратдинг, ўз-ўзини кашф қилиш орқали ўзини англади. Бугун мен янги йўл, ўз-ўзини англаш, ўз-ўзини ривожлантириш, ўз-ўзини тиклаш, ўз-ўзини тарбиялаш, ва фаровонлик йўлини танлайман. Бу донолик йўлидир.

Менинг тақдирим учун масъул бўлган ягона шахс мен ўзимдир. Менинг хаётимга мухтож бўлган ягона одам мен ўзимдирман. Сенинг қўллашинг билан Раббий, мен уни бир асар қилишни хохлайман. Менинг барча сўзларим сенга мурожаатдир. Чунки менинг сўзларимда, юрагимдаги хақиқат бордир. Табиатни томоша қилиб, табиатнинг донолигини, кучини ва сабр-тоқатини кўриб оламан. Менторларнинг сўзини тинглаб, асрлар давомида тўпланган ва авлоддан авлодларга узатилган билимларни ўзлаштираман. Дўстлар билан мулоқот қилиб, янги нарсаларни ўрганаман, мен рухий ўсишим учун мухим ва фойдали нарсаларни бой бермаслик учун мен бу мулоқотда кўпроқ эхтиётроқ бўламан.

Китобларни ўқиётганда, мен янги нарсаларн ўрганиш учун диққатимни жамлайман. Хаётимнинг икки нарсани ўзгармас ва абадий бўлиб қолади, бу ибодат ва китобларни ўқишдир. Мен кечки овқатни емасам хам, ибодатни ўтказиб юбормайман. Мен нонушта ва кечки овқатни емасам хам китоб ўқишни ўтказиб юбормайман. Шу нуқтадан бошлаб, мен хар куни қилган ишии одатга кирмагунча буларни такрорлайвераман – эрталаб тишларни тозалаш ва юзимни юваман.

Мен янги одатлар ва янги хулқларни тарбиялайман. Донолик ва билимга бўлган интилишим туфайли хаетимда келиб чиқадиган барча холатларда ечим топаман. Мен ўз-ўзини англаш, ўзини ривожлантириш, ўзини тиклаш, ўзини тарбиялаш, ва фаровонликни танлайман. Мен танлаганим учун бахтиёрман. Менинг танловим энг тўғриси ва мақбулидир.

Мен бу сўзларни хаётимнинг шиорига, мухим қоидага айланмагунча такрорлайман. Агар бизнинг хақиқатимиз орзудан бошланган бўлса, хар қандай орзу хақиқатга айланиши мумкин. Мен бу сўзларни қайта-қайта такрорлайман. Улар мен учун хақиқатга айланмагунча. Мен танамнинг хар бир хужайрасини танишимдан илхомланиб, харакат қила бошлаганимданмаънавий мамнунликни хаис қилаяпман. Мен қальимнинг барча толалари илан илхомланаман. Ва яна ўз ўзини англаш, ўзини ривожлантириш, ўзини тарбиялаш, ўз-ўзини таъминлаш ва фаровонликни тилайман. Ва яна янги ютуқларга ўз-ўзини кашф қилиш ва доноликни тушунишнинг янги ютуқлариг сари бораман.

Мен сенга мурожаат қиламан, Аллох, чунки мен хамма нарсада сенинг ироданг борлигини биламан. Яхшилик ва рахм-шафқат учун юрагимни очгин. Мени синовлардан қутқаргин. Мен хаётимда яратган хар бир вазият менга бирор нарса ўргатганини биламан. Сендан донолик сўрайман. Чунки фақат у, ғазабни, асабийлашишни, мағрурликни тинчлантириши мумкин. Фақат билим бойлиги қашшоқлик ва мухтожликдан кутқариши мумкин.

Бу йўлни танлаш мен учун осон бўлмаслигини биламан. Биламан, биринчи жанг, ўз одатларим ва камчиликларим билан бўлади. Лекин мен хали хам қароримда қатъий ва масъулиятли бўлиб қоламан. Биламан , бу йўлда жуда кўп хатоликлар бўлади. Биламан, бу қийин бўлади. Аввалгидан кўра қийинроқ бўлади. Лекин бу бу йўлни танлайман, чунки бу хақиқий хаётдир.

Хар бир инсондан ва хаётимда учрашадиган хар бир кишидан ўрганиш керак. Хар сафар бошқа одамлар билан сухбатлашаётганда мен буна аввалдан биламан деб ўйлаёман, бир нарса айтишидан олдин тинглаш учун сабр-тоқат қиламан. Мен тушунганимдек, аллақачон маълум бўлган нарсаларни гапириш ёки айтишдан кўра кўпроқ сўраш ва тинглаш яхшидир.

Шу кундан бошлаб, мен одамларни тинглаш ва уларни тушуниш учун янги одатларни шакллантираман. Мен китобларни ўқиш учун эмас, ўқишни тушуниш учун хар бир сўзга қарайман.

Хар куни, хар доим ва хар нарсада, хаётим танловим туфайли яхшироқ ва мазмунлироқ бўлади. Менинг иймоним кучлироқ бўлиб, умидим ошади. Хар куни Қалбимда иймон ва умидни сақлаб, кўп мехнат қиламан ва ўзгараман. Бу менга муваффақиятга эришишга олиб келади.