Twa hotel
.
🗨 معماری قرن بیستم I مجله یوریکا
➖
➕ IGVT➕
➖
در سال ۱۹۵۵ شرکت خطوط هوایی TWA تصمیم گرفت ترمینال خود را در فرودگاه بین المللی نیویورک بسازد و طراحی آن را به اِرو سارینن Eero Saarinen، معمار امریکایی-فنلاندی، واگذار کرد. سارینن تاکید تی دابلیو اِی را بر موضوع جلب نظر عموم با معماری جدی گرفت و از امکانات سایتی که در مسیر راه اصلی فرودگاه بود و بر آن اشراف داشت نهایت بهره را برد. طرح پیشنهادی او ترکیبی از پوستههای بتنی منحنی برای بخشهای چهارگانه سقف بود که بین آنها نورگیرهای سقفی باریکی قرار داشتند. مشخص نیست که سارینن برای فرم ترمینال دقیقا از کجا الهام گرفته بود. احتمالا بخاطر نقش این بنا در ارائه معمارانه چهره شرکت، شباهتش به پرنده یا هواپیمای در حال پرواز را در نظر داشته است ولی خودش هر گونه بازنمایی را رد و بر برداشت انتزاعی از خود ایده پرواز تاکید میکرد.
سیالیت فرم بیرونی ترمینال در داخل نیز ادامه یافته و پوسته قوسی شکل سقف این امکان را ایجاد کرده است که فضای داخلی تقریبا بدون هیچ مرز فضایی و باز و آزاد طراحی شود. هر المان سازهای یا مربوط به سازماندهی حرکت هم با همین سبک طراحی شده است، همه پلهها منحنی هستند و ستونهای نگهدارنده راهروهای فوقانی نیز به صورت منحنیهای یکپارچه قالبگیری شدهاند و به سقف و به زمین متصل هستند. کاربران به فضای زیر یک سایبان منحنی کنسول وارد میشوند که از بلیط فروشیها در طبقه اول شروع میشود و تا رستورانها و اتاقهای ملاقات طبقه بالا ادامه مییابد. محوطه انتظار اصلی در تراز پایینتر از همکف است و با پنجره بزرگش دید مناسبی به محوطه عملیاتی فرودگاه دارد.
با این که این پروژه مورد استقبال عموم قرار گرفت ولی با انتقادات سختی هم روبرو شد. یکی از دلایل نقدها این بود که این پوسته بتنی زیبا از نظر سازهای ضعیف بود و تقویت با مقادیر زیادی فولاد آن را استوار نگه داشته بود. گفته میشد که سارینن به جای اینکه از سبکش در خدمت پروژه استفاده کند، سبک خودش را به پروژه تزریق کرده است. بهرحال ترمینال تیدابلیو اِی در سال ۱۹۶۲ و مدتی پس از مرگ ناگهانی سارینن حین جراحی تومور مغزی، افتتاح شد. ولی در ادامه این پروژه نتوانست به نیازهای روزافزون پروازهای متعدد پاسخ دهد و در سال ۲۰۰۱ تعطیل شد، چهار سال بعد در لیست اماکن تاریخی امریکا قرار گرفت و حالا هتلی را در خود جا داده است.
➖
منابع: آرکدیلی و اطلس آو پلیسز
ترجمه: سروین فیاض
ویرایش: روشنک روشنایی
گردآوری اطلاعات تکمیلی برای انتشار: علیرضا سرحدی