FORBIDDEN DESIRE (Taqiqlangan Istak)
— Hoy, kir! Katta akam meni jilmayib kutib oldi va ichkariga kiritdi.
"Yoongi, bunchalik yaxshi muomala qilishing shart emas. Nega kelganimni o'zing ham bilasan, bugun charchadim..." har doimgidek bugungi vazifam qancha davom etishini bila turib noliyapman.
- Eshit, - u qo'lini bo'ynimga o'radi.
— Kelishuv qildik, pul beraman, sen mening uyimni tozala.
"Bu kelishuvdan afsusdaman, sen hech bo'lmaganda kechqurun ukamizga g'amxo'rlik qilsang bo'lardi. Men har doim shunday qilishdan charchadim", - charchoqimni tushunishi uchun uning qulog'iga chinqirdim.
"Men to'rt yil davomida senga va Daehanga g'amxo'rlik qildim. Shikoyat qilishni bas qil, xo'pmi?"
- Ha... Nima bo'lganda ham... - men uning qo'lini o'zimdan olib, oshxonaga yuraman, u esa katta qora divaniga o'tirish uchun ketayotgandi.
Birdan eshik ochildi. "Jin ursin, Yoongi. Sochiqni qayerga qo'yasan?!" uy ichida notanish erkak ovozi aks sado beradi. Qayerdandir paydo bo‘lgan, eshitishni kutmagan odamga o‘girilib qarasam, ko‘z o‘ngimda baland bo‘yli, yalang‘och, muskuli suyagigacha ho‘l bo‘lgan odam ko‘rindi.
Men hayratdan ko'z yumdim, lekin sababini o'zim ham bilmay qotib qoldim va bu odamdan ko'zimni uzolmayman. Qisqa soniyalarda men tanamning bo'laklarini yig'ib, bundan qochish uchun uzoqqa qarayman. Ko'zlarim yonib ketdi, miyam esa changga aylandi. Men olovdaman va har qachongidan ham xijolatdaman.
"Jungkook! Mening singlim keldi!" — deb qichqirdi akam, men oldimizda bemalol turgan bolaning qiyofasini ko'rganimni tushunib, baqirdim.
— Sh- men...men...uni ko‘rmadim...! - deb qichqiradi erkak, lekin men unga yana qarashga botinolmayman.
— Hammomga qayt...!
Endi men faqat shoshilib tegayotgan oyoq tovushlarini eshitdim. “Bu uchun rahmat!.. Jin ursin...” deb g‘azab va xijolatdan ahmoq akamga qarab qo‘yaman. — Ha. Tinchlan, men uni dushdan shunday chiqib ketishini kutmagandim, xo‘pmi?
"Sen menga gey ekanligingni va kimdir bilan yashayotganingni aytishing mumkin edi."
"Nima? Men gey emasman! U mening eng yaxshi do'stim va men uni uyimda yashashiga ruxsat berdim, chunki uning puli yo'q", dedi u menga hozirgina aytganimdan jinni bo'lib.
"Eng yaxshi do'sting esa, sen uni chaqirganingdek, hech qanday muammosiz uy atrofida yalang'och kezib yuradi? Hazil qilyapsanmi?"
"Y/N. Men gey emasman", deb qat'iy baqiradi u. “Bilasanmi... menga ayta olasanmi... buning hech qanday yomon joyi yo‘q...” Men butun uyni tozalashga tayyorlanish uchun narsalarimni yig‘ishda davom etaman.
— Xudo haqqi, bu shunchaki do‘st, tushundingmi? u bahsni to'xtatishni qattiq ta'kidladi.
"Bunchalik qo'pol bo'lishning hojati yo'q", dedim va oshxonani tozalash uchun suv bilan to'ldirilgan chelakimni oldim, lekin men u yerga borayotib, bir necha soniya ichida avvalgidan farqli kiyinib olgan bolaga duch keldim. U oq futbolka va kulrang sport shimda, bu qulay.
Oramizda hech qanday ko'z tushishiga yo'l qo'ymaslik uchun men tezda uzoqqa qarayman, chunki bu noqulay bo'lib tuyuladi, shuning uchun men unga e'tibor bermayman va uning uzun bo'yli qomati oldidan o'tib ketaman.
— Nima yegansan, cho‘chqa?! Men xonaning o'rtasida joylashgan stolni ko'rib, hamma narsa iflos, pitsa qoldiqlari va har qanday jirkanch arzimas taomlarni ko'rib, qichqiraman.
— Jim bo‘l, televizor ko‘ryapmiz,
— deyishga jur’at etadi menga parvo qilmaydigan dangasa.
Men uni eshitmasdan haqorat qilishim mumkin bo'lgan har qanday so'kinish so'zlarini g'o'ldiradim. U meni shunchaki uning xizmatkori deb o'ylaydi va men uning la'nati singlisi bo'lsam, u menga bechora eski paypoqdek munosabatda bo'lishi mumkin, deb o'ylaydimi?
"Y/N", u mening ismimni chaqiradi.
"Men bandman."
— Kel shu yerda. Men buni qilmayman, lekin o'sha jirkanch stolni tozalashda davom etaman va bo'sh qutilarni va boshqa narsalarni men olgan plastik qopga tashlayman.
— Jin ursin, Y/N. Kelishingni so‘radim! u menga munosabat bildirish uchun ovozini ko'taradi.
Bir necha soniyadan so'ng, men qilayotgan ishimni tugataman va keyin yashash xonasiga qaytib ketaman.
— Nima istaysan, ahmoq? Men divanda o‘tirgan ikki kishiga qaradim, ikkalasi ham menga g‘alati nigoh tashlayotgandek bo‘lgan bu notanish bilan tikilib, meni tepaga va pastga qarab ko‘zdan kechirmoqda.
"Iltimos, bizga ikkita pivo olib kel", deb so'radi u va ularning filmini tomosha qilish uchun ko'zlarini ekranga qaratdi. "Kechirasan? Men bu yerga sizning serveringiz bo'lish uchun emas, tozalash uchun kelganman. Ishonmayman..." Men itoat qilmay bir chetga o'taman.
— Men hozirgina pivo so‘radim, marhamat!
"Men rad etdim, mehribon", men uni biroz g'azablantirishga harakat qildim. "Men uyiga hech qanday pulsiz qaytib keladigan odamni bilaman", deb meni qo'rqitadi, u bilgan narsasi bilan ishlaydi.
Men istamay oshxonaga boraman va ikkita bolaning oldiga borish uchun ikkita quti pivo olib, ularga ichimliklarni uzataman. "Kichkina sh*t."
— Rahmat, — akam menga kulimsiradi. "Oh, kut," u men qochib ketishdan oldin bilagimni ushlab oldi. "Jungkook trubichka istaydi."
"Trubichkami? Pivoni trubichga bilan kim ichadi?"
"Nima muammo? Men uni xohlaganimdek ichaman", dedi u birdan ovoz almashinuvida.
— Men sening fikringni so'radimmi? Men odamning katta ko'zlariga tikilaman.
"Xo'sh, asosiy mavzu men haqimda, shuning uchun men gapirishga haqqim bor", - uning ingichka lablari biroz yuqoriga egilib, unga mendan boshqa hech kimga qaratilgan takabburlik ko'rsatdi.
"Ammo sen ham og'zingni yopishga haqqing bor", deb o'zimni Yoongining qo'lidan ozod qildim va yana o'z vazifamga qaytdim.
Eshik qo'ng'irog'i meni hayratda qoldirdi, lekin men bu odamni oddiy yetkazib beruvchi bo'lishi uchun allaqachon ibodat qilardi..
— Yoongi, uka! -deydi bolakay kirgan zahoti baland ovozda umidlarimni puchga chiqardi. Men boshqa xonada nima bo'layotganini ko'rish uchun ularga qarayman, lekin bir guruh bolalarga duch keldim.
"Kel, o'ynaymiz, Tae. Yoongi bu judayam...", - yalang'och odamning og'zidan chiqayotgandek tuyulgan ovoz xona bo'ylab yangraydi, uning ortidan biroz kulgi bor.
Men u yerga qaytishga jur'at etolmayman. Men juda uyatchanman. Jozibali va ekstravert bo'lgan bir guruh erkaklar, bu meni juda bezovta qiladi.
“Y/N, kel, do‘stlarim bilan salomlash, odobsizlikka yo‘l qo‘yma”, deb akam boshqalarning oldida mening ismimni tilga oldi. Buni qilishdan boshqa choram qolmagani uchun, jasoratimni to'plab, etagimni pastga tushirganimdan so'ng, to'satdan nihoyatda asabiylashdim.
"Oh, bu sening qiz do'stingmi?" — deb so‘radi qora sochli, unchalik baland bo‘lmagan yigit yuzida keng tabassum bilan.
“U mening singlim,” deb oyog‘iga uradi.
"Hm, bu menda imkoniyat borligini anglatadi", u menga qattiq tikilib jilmayib qo'ydi.
— Jin ursin, unga hech kim tegmaydi.
"Isming nima?" u ko'zlari tabassum bilan menga yaqinlashadi. Men uchun hech qanday bola bilan yaqinlik yaxshi bo'lmaydi. U qayerga kelyapti deb o'ylaydi?
"Y/Yo'q", men oddiygina javob beraman. "Tanishganimdan xursandman, Y/N. Men Jiminman, sening yigiting, lekin sen hali bilmagan eding, - u kulgili tarzda noz-karashmaga harakat qiladi, lekin men darhol uni to'xtatib qo'yaman.
- Mening ishim bor. Rahmat, lekin vaqtim yoʻq, — deb lablarimni burib, avval men yigʻishtirayotgan yotoqxonamga qaytdim. “Singlimni tinch qoʻy, aytganimni tushundingmi?” deb uradi akam men ketayotganimda.
Butun uyni yanada yangi va yorqinroq qilish uchun vazifamni tugatgandan so'ng, men tez dush qabul qildim va kuyimimni yaxshiroq narsaga o'zgartirdim. Oq ko'ylagim va yubkam. Endi ukamni maktabidan olib ketishim kerak.
"Yoongi, men tugatdim," men uning oldiga boraman, uning tanasi barcha do'stlari bilan divanda o'tirgan edi.
"Pul oshxona peshtaxtasida," u hisob-kitoblarni qo'ygan joyini ko'rsatdi, shuning uchun men uning oldiga boraman va hamma narsani sumkamga solib qo'yish uchun ularni ushlab olishga shoshildim.
— To‘lasam, mening ham uyimga kelasanmi? oldingi odam yana urinib ko'radi. Aytgancha, uning ismini unutibman.
-Jimin senga nima dedim? akam uning yuziga qaradi.
Endi eslayman, bu Jimin.
Men ko'zlarimni aylantirib, eshik oldiga borib unga e'tibor bermayman.
— Hoy, qayoqqa ketyapsan deb o‘ylaysan?
Yoongi meni to'xtatib, orqaga qaytishga majbur qildi.
"Soat uch bo'ldi, shuning uchun men Daehanni maktabdan olib ketishim kerak. Men sizlar kabi video o'yin o'ynaydigan dangasa emasman."
– “Ketishdan oldin o‘pmay qayoqqa ketyapsan” degan edim? u yoqimli, yoqimli tabassum qiladi.
Men bu zerikarli odamga qaytib kelaman va lablarimni uning yonoqlariga bosaman.
"Ertaga ko'rishguncha."
"Ko'rishguncha va unga sevimli qandolatini sotib olish uchun novvoyxona yonidan o'tishni unutma", deb eslatadi u, agar unutib qo'ysam.
"Bilaman, qizil muzli donut, lekin yo'q. Bu juda zararli."
" Ertaga o'lib ketsang, ahmoqona parhezga o'tirganing uchun mazali taom yemaganingdan afsuslansangchi?" u to'satdan menga shunday dedi.
"Men o'lib qolsam, hech narsadan afsuslana olmayman", - deyman, kichik ukam bilan uyimga qaytish uchun yaqin atrofdagi maktabga shoshilish uchun uydan chiqishdan oldin.
Eshik ochiladi, akam emas, boshqa birov bilan salomlashdim Jungkook, adashmasam. Garchi men uning munosabatidan nafratlansam ham, u juda yoqimli.
“Akang ketdi, itini sayrga olib chiqish uchun”, deb tushuntiradi men uyga kirayotganimda.
Kutib turing. Demak, men notanish odam bilan yolg'izman.
"Yaxshi..." Men unga javob berib, yotoqxonaga kirib, kiyimimni almashtiraman va har safar bu yerga kelganimda tozalaydigan oddiy shortik va futbolkalarimni kiyib olaman. Men bunday ish haqida shikoyat qilmoqchi emasman, bu oson va akam menga yaxshi maosh beradi, shuning uchun men juda omadliman.
Qanday bo'lmasin, men bu ishning birinchi bosqichini tugatgandan so'ng, orqaga o'girilaman, lekin g'alati bir narsaga ko'zim tushdi.
Men uni yopganimga ishonchim komil bo'lsa ham, eshik biroz ochiq edi.
Kiyinayotganimda yonimdagi odam meni ta'qib qilganmi? Ha bo'lsa, u juda buzuq.
Men xonadan chiqaman va u bir soniyadan keyin hammomdan chiqqanini ko'raman. Qasam ichaman, agar u haqiqatan ham men o‘ylagan narsani qilgan bo‘lsa, men uni o‘ldiraman.
Men har kuni qiladigan narsalarni qilaman, chelakka suv to'ldiraman, tozalovchi vositalarni, polietilen paket va shimgichni olib kelaman. Qanday qilib uy bir kunda bunchalik iflos bo'ladi? U hech bo'lmaganda axlatni axlat qutisiga tashlash uchun qo'lini qimirlatadimi?
"Mening xonamga kirma", - dedi u menga bunday murojaat qilishga jur'at etdi.
- Bo'lmasam, Yoongi ishimni yaxshi bajarmaganimni aytib, pulning yarmini menga beradi.
"Men unga aytaman. Xonamga kirma," deb buyurdi u ovozida yoqimsiz ohangda.
"Nima? Siening jirkanch suratlaringni yoki shaxsiy narsalaringni ko'rishimdan qo'rqasanmi? To'g'risi, men ahamiyat bermayman... Kecha bundan ham yomonini ko'rganman..." O'tgan kuni guvohi bo'lganlarimni eslab qoshlarimni ko'tarardim va bu hali ham meni ta'qib qilmoqda.
"Sening ishing bo'lmagan narsaga e'tibor berishni to'xtata olasanmi?"
"Tinchlan, xo'pmi? Men sening do'sting emasman va agar ishimni to'g'ri bajarayotganim seni bezovta qilsa, u holda akamning uyida yashama", - deb o'zimni g'azablantirgan xatti-harakatimni qildim.. U to'satdan o'rnidan turdi va yonimdan g'azablangan tezlikda yurib, xonasini qulflab, keyin divanga o'tirib, la'nati video o'yinlarini o'ynadi. "Assho..."
— Kechirasan, hozir men haqimda gapiryapsanmi? u menga o'lim nigohini berish uchun birdan menga qaradi.
“Yo‘q, men qo‘shni haqida gapiryapman,” deb kinoya bilan javob beraman unga.
"Meni kim deb o'ylaysan, bilmayman, lekin men haqimda gapirganda, tilingga e'tibor berganing ma'qul."
“Tilim bilan xohlaganimni qilaman”, deb unga qarshi chiqaman va bu bahsdan qochmay, joyimda turdim.
— Xavotir olma, men ham tilim bilan xohlaganimni qilaman va senga aytsam, meni sinashni bas qilishing kerak.
— Senda men bilan muammo bormi? Kofe stoliga qo'yish uchun boshqaruvchini tushiradi.
— Xo‘p, ha, men ishlayotganimda meni bezovta qilyapsan.
"Men o'ynab yuribman, sen esa meni bezovta qilyapsan", deb javob qaytardi u.
"Bechora bola", - dedim ma'nosiz va aqldan ozmaslik uchun bu xonani tark etdim.
Uyda sokinlik nihoyat saqlanib qolmoqda, lekin u hali ham odamning o'yin tovushlari va vaqti-vaqti bilan shovqinli shikoyatlari bilan zavqlanadi.
Ovqatlanish xonasi tezda tozalandi, men stoli
ni tozalash uchun mehmonxonaga xonasiga qaytib boraman, kechagi kechadan keyin biroz iflos, bu yerda erkaklar soni juda ko'p bo'lgan bo'lishi kerak.
Pivo qutilarini olib, joy bo‘shatish uchun qo‘limdagi qopga tashlayman.
– E... Ko‘rishimga to‘sqinlik qilyapsan, men esa o‘ynay olmayman, – u ekran oldida men bezovta qilmasligim uchun u yoqdan-bu yoqqa siljiydi.
— E... menga baribir, faoliyatingni pauza qil, bunga vaqtim yo‘q.
"Sen meni jahlimni chiqarish uchun shunday qilyapsan! Sen jiddiymisan?!" u ovozining balandligini oshirdi.
— Nima deb o‘ylaysan, men tozalashdan zavqlanyapmanmi?! Xudo haqi, o‘rningdan turib, tugatgunimcha kutib tur!
"Sen juda zerikarli qizsan, la'nati! Qanday qilib bunchalik asabiylashish mumkin?!" u o'rnidan turadi va o'ynashni davom ettirish uchun o'z pozitsiyasida qoldi.
"Mana! Men yutqazdim!" kasal odamdek qichqiradi. "Fu-" u o'z so'zini ushlab turdi, lekin men ketmoqchi bo'lganim uchun boshqaruvchini divanga qo'ydi, uning qo'li g'azabini bildirish uchun ko'kragimga urildi. Bu meni pichoqlagandek tuyuldi.
Ko'zlarim o'ta g'azab bilan unga qaraydi. Men uni shu kvartiraning derazasidan uloqtirmoqchiman. — Men... — u ko‘z ochib yumguncha qo‘lini tanasining chizig‘iga qaytaradi.
"Menga hozir bo'yningni sindirmaslik uchun dahshatli sabab ber", men tozalovchi mahsulotim shishasini mahkam ushlab, uning yuziga urish va uni og'riqdan yig'lash uchun ishlatishim mumkin edi.
"Men... Bu baxtsiz hodisa edi... Qasam ichaman ..." u birdan men bilan ancha xotirjam va uyatchanroq harakat qildi, hatto uzoq vaqt ko'z bilan aloqa qilmadi, lekin qandaydir pushti rangga ega bo'ldi yonoqlarida.
Bu juda yoqimli, lekin bu faqat mening qo'llarim ruxsat etilgan joyga qo'l tekkizgan odam haqida o'ylashning vaqti emas.
Oshxonaga ketayotib, uning qop-qora, ammo qo‘rqoq ko‘zlariga tikilib, yerda turgan polietilen paketimni oldim. Men hamma narsani axlat qutisiga tashlayman.
Avvaliga bu yigit yechinayotganimda meni poylab, keyin ko‘kragimga tegadi? Bu qanday kun?
Turar joyning eshigi to'satdan ochilib, Yoongi ikkalamizga salom aytdi. "Uh...Yaxshimisiz, Jungkook?...Issiqmisan? U hali ham qizarib ketgan bolaga savol berishda davom etardi. "Ha, bir oz ..." u qizil yuzining haqiqiy sababini aytmaslik uchun unga yolg'on gapirdi.
“Yaxshi...” u ko‘proq bilishga urinmay, yolg‘on ma’lumotni qabul qildi. "Hey, qara, y/n sen uchun nima bor."
U menga yaqinlashadi va qo'lida nima ushlab turganini ko'rish uchun boshimni o'ngga burganimda yuzim oldida katta qovun paydo bo'lishi uchun uni tanamning oldidan uzatadi.
"Bilaman, sen meva iste'mol qilishni yaxshi ko'rasan, shuning uchun men senga eng yaxshi ko'rgan mevangni oldim", dedi u uni oshxona peshtaxtasiga qo'yadi.
"Rahmat, Yoongi," men unga minnatdorchilik bildirish uchun tabassum qildim.
— Qanchadan beri bu yerdasan? u kelib, yonimdagi muzlatgichdagi bir shisha sutni olish uchun kurtkasini yechib oladi.
— Ayta olmayman, balki bir soat.
— Oh, rostdan ham? u mening javobimdan ko'zlarini katta ochadi.
— Ha, yoki kamroq. Eslay olmayman.
"Jees... Men Xollini sayr qilishim kerak edi, keyin uni bobomning oldiga qaytarishim kerak edi, shuning uchun men butun shaharni aylanib chiqdim va vaqt o'tganini bilmadim", dedi u ichimlikdan bir necha qultum ichishdan oldin.
"Uning ahvoli yaxshimi? Men uni anchadan beri ko'rmadim..."
"Ha, u sog'lom va kuchga to'la", - og'zidan mayin kulgi chiqadi. "Ajoyib" lablarim o'z-o'zidan yuqoriga burishadi.
— Voy, darvoqe, aytishni unutibman, menish topdim, nihoyat pul topaman.
Nima? Bo'lishi mumkin emas. Bu har safar bu yerga kelganimda, ya'ni tez-tez o'sha odam bilan qolishim kerakligini anglatadimi? Yolg'izmi?
"Yaxshimisan?" joyimda qotib qolganimdan keyin u meni xayolimdan chiqarib yubordi. "Ha... ha..." Men o'zimni va aqlimni yig'aman.
"Ha, va bu ish yaxshi to'laydi, shuning uchun bu yanada yaxshi. Vazifang uchun ko'proq olasan", - deb kuldi u va kelishuvimizdan keyin uning uyida qilishim kerak bo'lgan la'nati yumushlardan voz kechmay.
— Ha... u holda men uchun ham yaxshi, — deyman tomog‘imdagi achchiqlik bilan.
"Kel, bundan xursand bo'l", dedi u yelkamga tegib, biroz yaramas jilmayib qo'ydi.
— O‘sha qovunni kesib, ishing tugagach, televizor qarshisida yeyishga ruxsat beraman.
Men u menga bugun ertaroq tugatishimga va biroz bo'sh vaqt berishga ruxsat beradi deb o'yladim, lekin aniqki, u bunday qilmaydi. Men juda optimistik edim.
Yaxshi dushdan so'ng, Daehanni men bilan uyga qaytarish uchun maktabga borishimga hali deyarli qirq daqiqa qolganini tushundim.
Men qovun bo'laklari bilan to'ldirilgan idishni olib, qulay divanda Yoongining yonida o'tiraman, lekin anavi buzuqning yonida emas. Men vilkani shirin meva bo'lagiga botirib, uni og'zimga qarataman va televizorda o'ynalayotgan narsaga diqqatimni qaratib ovqatlanaman.
Yoongi tizzamga yostiq qo'ydi, lekin men unga savol nazari bilan qaradim, bu harakatni tushunmay turib.
— Sening yoningda boshqa odam bor, shuning uchun men u yubkada oyoqlaringni ko'rishini istamayman.
"Men hatto qaramadim ...." - deb o'zini himoya qiladi bola.
"Jim bo'l, men ko'zlaringni ko'rdim", - dedi akam va u, ehtimol, men o'ylaganimdek, xonada meni kuzatib turgan bo'lishi mumkinligini isbotlaydi.
"Agar shunday desang..." u buni hatto inkor etmaydi yoki Yoongiga zid ham qilmaydi.
— Har qalay, qachon ish boshlaysan? Men bu noqulay mavzudan qochishga va boshqa narsaga o'tishga harakat qilaman.
—Nima Allaqachon...? Bir oz umidsizlik yuzimda aks etadi, chunki Jungkookga deyarli har kuni chidash qanchalik qiyin bo'lishi haqida o'ylashni to'xtata olmayman.
"Ha!" uning lablaridan gummy tabassumi hosil bo'ladi va u uzun barmog'i bilan yonog'imni siydi.
"Ha. Men senga nima dedim? Yuzim emas!" Uning terisini yuzimga tegizganda, men bir oz yoqmaydi, men har doim juda toza bo'lishni xohlayman.
“Oh, oh... Judayam manyaksan...” jahl bilan tepaga qaraydi.
"Men hech qanday sivilce yoki boshqa narsa bo'lmasligi uchun yuzimni toza saqlashni yaxshi ko'raman.