Xiyonatning shirin ta'mi
3-qism
Choi San va Xeeso shahar markazidagi hashamatli, sirli yashirin kvartiraga qaytib kelishgan edi. Xeeso hozirgina o'tgan xavfli vazifadan keyin ozroq nafas rostlamoqchi bo‘lgan bo‘lsa-da, ichida hali ham g‘alayonli hislar bor edi.
San jim o‘tirar, ichimlik stakanini qo‘liga olib, Xeesoga qarab tikilib turardi. Uning nigohlari haligacha sinovchan va sovuq edi, lekin ulardagi g‘aroyib ishonch Xeesoni asir qilib qo‘yganday edi.
— Sen o‘z vazifangni bajarishingni bilardim, — dedi San xotirjam ohangda. — Lekin bu hali boshlanishi. Men sendan ko‘proq narsani talab qilaman.
Xeeso uning so‘zlariga qarshi hech nima demadi, lekin ichki isyonini bostirolmasdi. Bir tomonda u San bilan bu xavfli o‘yinni davom ettirishni xohlamas edi, lekin boshqa tomonda uning ko‘zlari va ovozidagi kuch uni o‘ziga tortardi.
— Agar talablaringni bajarishga qodir bo‘lmasamchi? — dedi Xeeso uning qarshisiga yaqinlashib.
San uning so‘zlariga javoban kulimsiradi. Bu kulgi mehribonlik emas, balki hukmronlikni bildirardi.
— Agar qodir bo‘lmasang, o‘zingni himoya qilish uchun mendan uzoqroq yurishing kerak bo‘ladi, — dedi u. So‘ng stol ustiga tirsagini qo‘yib, biroz egildi va pichirlab davom etdi: — Lekin sen bunday qila olmaysan, shundaymi?
Xeeso bir lahzaga indamay qoldi. Sanning bu ishonchli ohangi uni o‘ziga rom qilayotgan edi. U ichida turli hissiyotlar to‘lqinini his qilardi: g‘azab, qo‘rquv va... istak.
San Xeesoning yaqinligidan foydalanib, barmog‘i bilan uning yuzidan sekin o‘tib o‘tdi. Bu harakat Xeesoning bo‘g‘ziga qadar issiqlik olib kelganday edi.
— Nega mendan qo‘rqmaysan? — so‘radi San jiddiy ohangda, uning ko‘zlari chuqur va o‘tkir edi.
— Chunki bilaman, qo‘rquv meni zaiflashtiradi, — javob berdi Xeeso.
San bu so‘zlardan keyin jilmayib qo‘ydi. Uning tabassumi boshqaruvchi va maftunkor edi. U o‘rnidan turib, Xeeso tomon sekin yurdi.
— Zaiflikni yomon ko‘raman, — dedi San va Xeesoning yoniga kelib, uning soch tolalarini yengil o‘ynatib qo‘ydi.
Xeeso nafas olishni unutganday bir lahzaga harakatsiz qoldi. Ammo uning ichida bir tuyg‘u bo‘y ko‘tardi – bu nafaqat qo‘rquv, balki Sanning yaqinligini xohlagan sirli bir istak edi.
San uning yuziga qarab, qoshlarini biroz ko‘tardi va pichirladi:
— Bu xavfli o‘yinni davom ettirishga tayyormisan, Xeeso?
Xeeso unga tikilib qaradi. U biror so‘z aytmasdan boshini qimirlatib, rozi ekanligini bildirdi.
San bu tasdiqdan keyin qoniqqanday, uning yuziga yanada yaqinlashdi. Xeesoning yuragi tez urardi, lekin u o‘zini har qanday holatga tayyor his qilardi.
Xona ichida havo og‘ir va issiq edi. San uning beliga qo‘lini qo‘yib, uni o‘ziga yaqinlashtirdi. Ularning o‘rtasidagi masofa qisqargan sari nafaqat xavf, balki ehtiroslar ham cho‘qqiga chiqayotganday edi.
Xeeso o‘zini San bilan bu masofani qisqartirayotganini sezganida, ichida nima uchundir qarshilik qilgisi keldi. Ammo Sanning ko‘zlaridagi o'tkirlik va lablarining yaqinligi uni to‘xtatib qo‘ydi.
San asta-sekin lablarini Xeesoga yaqinlashtirdi, va ularning birinchi o‘pishi kutilmagan, ammo issiq va ehtirosli edi. Bu nafaqat o‘pich, balki o‘rtalarida ko‘tarilayotgan xavf va o‘yinga kirishning belgisi edi.
Xeeso va Sanning o‘rtasidagi masofa tobora qisqarib, hissiyotlar cho‘qqiga chiqayotgan bir paytda, Xeeso o‘zini boshqa bir dunyoda his qilardi. Sanning lablari Xeesoning lablariga tegib, ehtiros bilan davom etar ekan, uning qo‘llari Xeesoning belida mahkam turar, u esa o‘zini bu lahzaning asiriga aylanganini his qilardi.
San o‘zining tajribali va nazoratni yo‘qotmaydigan qiyofasida qoldi, lekin uning harakatlarida his-tuyg‘ularining aslati bilinib turardi. Xeeso uning nafaqat kuchli, balki o‘ziga xos ehtirosli ekanligini sezdi. Ularning bu lahzasi nafaqat yaqinlik, balki bir-birlariga bo‘lgan ishonchsizlikni yo‘q qilishga qaratilganday edi.
San Xeesoni sekin orqasiga qarab o‘tkazib, uni devorga suyanishga majbur qildi. Xeeso uning harakatiga qarshi chiqmadi, aksincha, Sanning ko‘zlarida yana nimadir yashirinligini his qilib, unga bo‘ysungan holda kuzatib turdi.
— Nega qarshilik qilmayabsan? — deb so‘radi San past ovozda, uning lablari Xeesoning bo‘yniga yaqinlashar ekan.
— Chunki... — Xeeso javob berishga urindi, lekin Sanning lablari uning bo‘ynini o‘par ekan, so‘zlarini davom ettira olmadi. Nafas olishiga to‘siq bo‘lganday edi.
San uning noqulayligini sezib, lablarini Xeesoning qulog‘iga yaqinlashtirdi va pichirladi:
— Men bilan o‘ynashma, Xeeso. Men faqat o‘zim istagan narsani olaman.
Bu so‘zlar Xeesoning ichida g‘alayon uyg‘otdi. U hech qachon biron kimsaga bu qadar taslim bo‘lmagandi, lekin Sanning yaqinligi uni o‘ziga jalb qilayotgandi. Xeeso qo‘llarini Sanning ko‘ksiga qo‘ydi, lekin uni chetga surib yubormadi.
San esa uning harakatlarini boshqarganday, sekin va ehtiyotkorlik bilan Xeesoning yuzidan, so‘ngra bo‘ynidan pastga tomon harakat qildi. Xeeso uning har bir harakatini his qilib, tanasida qandaydir titroqni sezdi. Bu titroq qo‘rquv yoki xavotir emas, balki yangi his-tuyg‘ularning boshlanishi edi.
— Bu o‘yin sen o‘ylaganchalik oson emas, — dedi San va uning egnidagi kiyimini asta-sekin yechishni boshladi. Xeeso Sanning harakatlarini kuzatib, ichida yana nimadir uyg‘onayotganini his qildi.
Sanning qo‘llari Xeesoning belidan sekin pastga tomon harakat qilarkan, uning nigohlari Xeesoning yuzidan ketmasdi. Har bir harakatda u Xeesoni sinayotganday edi: u qanday javob qaytaradi, qanday qarshilik qiladi yoki o‘zini qanday tutadi.
Xeeso esa o‘zini bu vaziyatda zaifroq his qilsa-da, ichki kuchini yo‘qotmaslikka harakat qilardi. Ammo uning tana tili buni inkor qilardi – u bu yaqinlikni rad eta olmasdi.
San Xeesoning yuziga yana yaqinlashib, lablarini sekin o‘pdi. Ammo bu safar o‘pich yanada chuqurroq va ehtirosli edi. Ularning o‘rtasidagi barcha chegara yo‘qolgan, ular o‘zlarini his-tuyg‘ulari bilan bosib ketayotganday edi.
Sanning o‘pishlari tobora chuqurlashar, uning har bir harakati Xeesoning qalbini va tanasini qamrab olardi. Xeeso bu yaqinlikni o‘zidan chetlatishga harakat qilsa ham, uning ichidagi istaklar kuchliroq edi. San uning har bir harakatini boshqarar, o‘z nazoratini bir zum ham yo‘qotmasdi. Xeesoning qarshilik qilish niyati tobora susayar, uning yuragi va tanasi Sanning haroratiga bo‘ysunayotgan edi.
San o‘zining sovuq va sinovchan nigohlari bilan Xeesoni kuzatishda davom etar ekan, u yana asta-sekin uning qulog‘i yaqiniga pichirladi:
— Bu faqat boshlanishi, Xeeso. Sen hali men bilan o‘yinning qoidalarini tushunmading.
Uning ovozidagi kuch va ishonch Xeesoning titroq yuragiga ta’sir qilgan edi. Xeeso ichki g‘alayonini bostirishga urinsa-da, Sanning nigohlari va harakatlari uni bu vaziyatga yanada bog‘lab borardi.
San uning qo‘llarini asta-sekin ko‘tarib, Xeesoning bilaklarini devorga bosdi. Ular orasidagi masofa yana qisqardi. Xeesoning nafasi tezlashdi, ko‘zlari esa Saning ko‘zlariga mahkam mixlandi. U bu holatda o‘zini zaif his qilar, lekin ayni paytda, bu zaiflik unga begona tuyulmasdi.
San unga yanada yaqinlashib, uning lablariga asta o‘z lablarini bosdi. O‘pish tobora ehtirosli bo‘lar, Xeeso o‘zini yo‘qotib, San bilan bu masofani yo‘q qilishga majbur bo‘layotganday edi.
San Xeesoning lablaridan bo‘yniga tomon o‘tib, uning bo‘ynini mayin o‘pib, uni o‘z ehtiroslari bilan asirga oldi. Bu harakat Xeesoning tanasida yangi hissiyotlar uyg‘otar, uning ichidagi barcha qarshiliklarni yo‘q qilardi.
— Sen juda xavflisan — dedi Xeeso past va titroq ovozda. Uning nigohlari Saning ko‘zlaridan bir zum ham uzilmasdi.
— Ha, xavfli. Lekin bu seni qo‘rqitmaydi, shundaymi? — deb so‘radi San kulimsirab. Uning nigohlari yanada sovuq va hukmron edi.
Xeeso javob bermadi. Uning ichida g‘aroyib bir qarama-qarshilik bo‘lar edi: San bilan birga bo‘lish istagi va undan uzoqlashish xohishi bir vaqtning o‘zida hukmron edi.
San uning jimligini ko‘rib, yanada kuchliroq bir harakat qildi. U Xeesoning bilaklarini mahkam ushlab, uni devordan uzoqlashtirdi. Keyin uning belidan mahkam quchib, uni o‘ziga yaqinlashtirdi. Ularning nafaqat tanalari, balki hissiyotlari ham birlashayotganday edi.
— Xeeso, sen o‘z xataringni tushunmaysan, — dedi San. Uning ovozi past, lekin aniq edi. — Men bilan o‘ynash xavfli. Lekin sen allaqachon o‘yin ichidasan.
Xeeso bu so‘zlarni tinglab, o‘zining tanlagan yo‘lini yana bir bor ko‘zdan kechirdi. Sanning bu sirli va kuchli dunyosida qolish uning uchun qanchalik xavfli bo‘lmasin, bu xavf uning yuragiga yaqin edi.
— Men hech narsadan qo‘rqmayman,— dedi Xeeso qat’iyat bilan. — Agar bu o‘yin ichida qolish kerak bo‘lsa, men tayyorman.
San uning bu javobidan keyin jilmaydi. Uning tabassumi yana hukmronlikni bildirardi. U Xeesoning yuzidan ohista ushlab, dedi:
— Yaxshi. Endi sen mening o‘yinimning bir bo‘lagisan. Va bu o‘yin faqat men xohlaganiday davom etadi.
Bu so‘zlar bilan u Xeesoni quchog‘iga mahkam tortdi va ularning hikoyasi tobora chuqurroq va xavfliroq bir botqoqqa kirib borayotgan edi.
Xona ichida og‘ir sukunat hukm surdi. Faqat ular orasidagi ehtirosli nafaslar va yurak urishlari bu sukunatni buzib turardi. Endi ular faqat bir-birlariga ishonib, xavfli o‘yinning davomida birgalikda bo‘lishga majbur edilar.