عمل جراحی بواسیر(هموروئید)، عوارض و مراقبت های پس از آن
در صورتی که روشهای درمان خانگی و درمان دارویی نتوانند بیماری را برطرف کنند. پزشک انجام روشهای تهاجمی تری
مثل جراحی یا درمان بواسیر با لیزر را پیشنهاد می کند.
به برش و یا قطع هموروئید تحت بیهوشی و در اتاق عمل، جراحی هموروئیدکتومی گفته میشود. این درمان به جز در مواردی ضروری توصیه نمیشود. این درمان مناسب هموروئید داخلی درجه 3 و 4 و یا هموروئید خارجی پیشرفته است و به دو روش زیر انجام میشود.
هموروئیدکتومی بسته :
این روش اغلب برای درمان هموروئیدهای داخلی کاربرد دارد. این جراحی تحت بیهوشی و در بیمارستان انجام میشود. پزشک با استفاده از تیغ جراحی، الکتروکوتر، قیچی و … بافت متورم شده را قطع میکند. سپس زخم با استفاده از نخ بخیه قابل جذب بسته میشود. به این ترتیب احتمال عفونت در این درمان کمتر است. این جراحی با وجود عوارض گوناگون اگر با دقت انجام شود، تا حدود 90% احتمال بهبودی وجود دارد.
هموروئیدکتومی باز :
این روش مشابه روش بسته عمل می کند. با این تفاوت که این بار بدون بخیه زدن و باز رها میشود تا به مرور ترمیم شود. احتمال عفونت در این مورد بیشتر است. البته در صورتی که برش در جای نامناسب باشد و یا احتمال عفونت وجود داشته باشد، پزشک از ترکیب روش باز و بسته برای درمان استفاده می کند.
به منظور کاهش درد پس از عمل جراحی پزشک ممکن است از روشی به نام اسفنگتروتومی داخلی-جانبی استفاده نماید. در ضمن تزریق بوتاکس نیز می تواند در کاهش درد بعد از جراحی بواسیر موثر باشد.
طول درمان
طول درمان بعد از عمل هموروئید به عوامل متعددی بستگی دارد. سلامت جسمی بیمار؛ میزان و عمق برش زخم و نیز مراقبت های پس از درمان همگی در مدت زمان طول درمان اثر گذار هستند. معمولاً بیماران بین 10 – 14 روز پس از عمل به بهبود نسبی می رسند. اما برای درمان کامل مراقبت ها باید تا حدود 1 ماه ادامه داشته باشد.
خطرات و عوارض بعد از عمل هموروئید
صدمات و عوارض جراحی هموروئید، که گاها جبران ناپذیر هم هستند، موجب شده این درمان به ندرت انجام شود. مهمترین این عوارض عبارتند از :
درد شدیدی که در حین عمل و پس از آن بیمار را آزار میدهد.
خونریزی بعد از عمل هموروئید
هزینه های که باید بابت بیمارستان و طول درمان پرداخته شود. (برای اطلاع از اینکه هزینه عمل جراحی هموروئید و درمان بواسیر با لیزر چقدر است؟ بر روی لینک کلیک نمایید.)
احتمال آسیب به اسفنکتر مقعد که در نتیجه آن بی اختیاری مدفوع و گاز روده ایجاد میشود.
طولانی بودن دوره نقاهت
نیاز به استفاده از تامپون و پانسمان که تعویض آنها ممکن است برای بیمار دردناک باشد.
تنگ شدن کانال مقعد
خطر عود مجدد بیماری
فیستول (مسیری غیر طبیعی مابین کانال آنال و رکتوم)
پرولاپس یا بیرون زدگی بواسیر
عفونت
انسداد روده
مشکل در تخلیه ادرار (برای رفع این مشکل ممکن است به دریافت سوند نیاز داشته باشید.)