MENDAN QOCHOLMAYSAN
"Sevgi kulrang hayotga rang kiritadigan yoki rangli hayotni kulrang qila oladigan g'alati tuyg'u..."
Bir necha soniya davomida butun dunyo jim turgandek tuyuldi. Yuragim gursillab urar, har nafasim og‘ir edi. Taehyungning nigohidagi og‘riqni sezdim, lekin qora libosli ayolning qo‘li harakatga undayotgandek edi. Nihoyat, nafasimni rostlab, ayolning tomonga yurdim.
Taehyung chuqur xo‘rsindi. Uning ovozidagi shikast mening yuragimga o‘qday botdi:
– Aveline, sen meni unutib ketmoqchimisan? Men seni qanchalik sevganimni sezmayapsanmi?
Men unga javob bermadim. Ko‘zlarimda yosh g‘iltillab, qora libosli ayolning tomoniga bordim. U mening qo‘limni tutib, ohista, lekin qat’iy ovozda dedi:
– Aqlli qaror qabul qilding. Men seni xavfsiz joyga olib boraman. Bu qasrning zulmatidan chiqasan.
Taehyung bir qadam oldinga bosdi, lekin ayol unga tik boqib, qo‘lini ko‘tardi:
– Endi yo‘l yopildi, Taehyung. Bu uning tanlovi. Sen orqangga qayt, boshqa bu masalaga aralashma.
Taehyungning yuzi oqarib ketdi. U faqat boshini egib, meni kuzatdi. Uning nigohi mening yuragimga og‘ir yuk solsa-da, men qora libosli ayolning ortidan ergashishda davom etdim.
Qora libosli ayol meni qasrning orqa tomonidagi tor, yashirin yo‘lakka olib bordi. Devorlarda mayda shamlardan chiqayotgan nur faqat yerdagi soya-suratlarni yoritardi. Uning ovozi eshitildi:
– Aveline, bilib qo‘y, Taehyungning sevgisi soxta emasdi, lekin u seni o‘z dunyosiga bog‘lab qo‘ymoqchi edi. Bu qasr – seni unutib yuborishga mo‘ljallangan tuzoq. U yerda qolsang, hech qachon o‘z dunyongga qaytolmasding.
Men boshimni egib, ichimda so‘rashni xohlagan savollarni yig‘a boshladim. Nihoyat, qat’iy ovozda dedim:
– Lekin nega men bu yerga tushib qoldim? Bu qasr nima? Va sen kim bo‘lasan?
Ayol bir lahza to‘xtadi, yuzida sovuq tabassum paydo bo‘ldi:
– Men bu joyning qorovuliman. Men seni bu qasrda asir qolishdan saqlash uchun keldim. Taehyung – aslida bu joyning malikasi seni olib qolish uchun yaratgan tuzog‘idir. U seni sevadi, lekin bu sevgi seni erkinlikdan mahrum qiladi.
So‘zlari meni qaltirashga majbur qildi. Agar men Taehyung bilan qolsam, chinakam asirga aylanardimmi? Yoki bu ayolning so‘zlari ortida o‘zi yashirayotgan bir sir bormidi?
Yo‘lak oxiriga yetganimizda ayol devorga bosib, yashirin eshikni ochdi. Yuzimga yangi dunyoning havosi urildi – tiniq va pokiza. Bu dunyo mening o‘zimniki edi. Bu yerda men yana oddiy hayotimga qaytishim, kitoblarimni ochib, Taehyungni unuta olishim mumkin edi.
Ammo bu erkinlikka erishish narxi bor edi.
Men orqamga qarab, qorong‘i yo‘lak tomon tikildim. U yerda Taehyung qolib ketgan edi – uning so‘nggi nigohi, ovozi, yurakni titratgan so‘zlari hali ham xotiramda aks etardi.
– O‘zingni ayama, Aveline, – dedi qora libosli ayol. – Bu tanlov seni ozod qiladi. Lekin unutmaki, haqiqat har doim shirin bo‘lmaydi.
Men qadam tashladim. Quyosh nuri yuzimni yoritdi, shamolda yangi hayotning nafasi esardi. Lekin yuragimning tub-tubida shubha g‘imirlardi – men to‘g‘ri qaror qildimmi? Yoki ortimda haqiqatning bir qismi qolib ketdimi?
Men yana o‘z dunyomga qaytganimda, hamma narsa avvalgidek edi. Lekin Taehyungning ovozi, uning «chirog‘im» degan so‘zlari xayolimdan ketmasdi. Men kitobni ochib, u yerda yana nimadir izlashni boshladim. Ammo kitobning sahifalari bo‘sh edi.
Bu haqiqatmi yoki xayolmi? Men o‘z hayotimni qayta o‘ylab, ushbu tanlovim uchun mas’uliyatni o‘z zimmamga olishga majbur edim.
Bu hikoya shu yerda tugamaydi. Men bilardim – Taehyungning hikoyasi va qora libosli ayolning sirli dunyosi yana bir kuni meni topadi. Lekin bu safar men haqiqatni izlashga tayyor bo‘laman.
Bu ffni final qismi umid qilamanki esda qolarli va tasrli ff bòldi🥹❤️🩹