"Dark Affection" (Qorong‘i muhabbat)
Sua Lorenz POV:
Hayotimning eng qorong‘u tunida ham yuragimda bir nur bor edi — o‘sha nur men uchun Taehyung edi. U meni hech qachon ko‘rmaydi, bilaman. U mendan uzoqda, boshqa bir dunyoda yashaydi. Lekin men uni sevishdan hech qachon voz kechmayman.
Bu sevgi meni qanchalik o‘zgarib ketganimni anglatadi. Chunki endi men sevgidan ko‘ra ko‘proq nafratni his qilaman. Kimdan? O‘z singlim — Sugana Lorenzdan.
Sugana meni har doim soya sifatida ko‘rardi. Biz ikki egizak edik, lekin u har doim men bilan tenglasholmaydigan darajada chiroyli va mukammal bo‘lib ko‘rinar edi. Endi esa Taehyungni ham undan tortib olishim kerak edi.
Sugana Lorenz POV:
Sua... mening egizagim, lekin men uni tushuna olmayman. Nega u meni doim dushman sifatida ko‘radi? Nega har doim men olgan narsalar uchun rashk qiladi?
Bugun kechqurun Taehyung bilan restoranda uchrashuvga bordim. Bu sevgi emas, balki bizning oila bitimimiz edi. Men uni sevishim shart emas, lekin uning sovuqqonligi menga qandaydir o‘ziga xos joziba berardi.
Restorandan chiqqanimizda, taqdir o‘zining yangi o‘yinni boshladi. Bizni kuzatib turgan bir juft ko‘z bor edi — Jungkookning ko‘zlari.
Taehyung POV:
Sugana bilan restoranda bo‘lganimda, ichimni bir his yonib yotgandek edi. Bu hisni qanday izohlashni bilmayman. Bu sevgi emas edi, balki boshqa narsaga o‘xshardi — qasosga.
Jungkookni uzoqdan ko‘rib, unga qandaydir o‘tkir nafratni his qildim. U meni kuzatardi. Uni juda yaxshi bilaman. Uning ko‘zlaridagi xohishnik ham bilaman. U Sugana uchun men bilan o‘ynashni xohlaydi. Lekin men uning bu o‘yinga kirishiga ruxsat bermayman.
Jungkook POV:
Men uzoqdan ularni kuzatib turdim. Taehyungni Sugana bilan ko‘rganimda, ichimda bir narsa yorilib ketgandek bo‘ldi. Bu sevgi ham emas, shunchaki qasosga bo‘lgan ishtiyoq edi.
Taehyung har doim mendan kuchliroq bo‘lishni xohlardi. Lekin bugun men unga nima bo‘lganini ko‘rsataman. Uning sovuqqonligi va kuchi uning eng katta zaifligi bo‘ladi.
Bu kecha men unga yaqinlashaman. Lekin avval, Sugana bilan muloqot qilishim kerak...
Yarim tun:
Sua Lorenz, Sugana Lorenz, Taehyung va Jungkook taqdirning turli yo‘llarida edi, lekin ular bir kechada birlashadi. Ularning sevgisi, nafrati va qasosi bir-biriga bog‘lanib, ular uchun qochib qutulib bo‘lmaydigan qismatga olib boradi.
Sua Lorenz POV:
Tungi soat ikki. Bu vaqtda shahar jimjit, faqat men va ichimdagi qasos olovi uyg‘oq. Taehyungning meni sezmasligini bilaman, lekin singlim Sugana bilan o‘tkazayotgan vaqtini ko‘rib chidab turolmayman. Bu shunchaki rashk emas. Bu biror narsani boy berish qo‘rquvi edi.
Men telefonimni oldim va Jungkookga yozdim:
“Tayyor bo‘lsang, bu kechani boshlaymiz.”
Undan javob uzoq kutilmadi. Jungkook har doim yirtqich edi. U menga hech qachon sevgi haqida gapirmagan, lekin biz bir maqsadda birlashgan edik — Taehyungni yer bilan yakson qilish.
Sugana Lorenz POV:
Tongga yaqin uyga qaytdim. Taehyung meni eshikda kutib oldi. U har doim sovuqqon, og‘ir tabiatli bo‘lsa-da, ko‘zlarida nimadir o‘zgacha yaltirab turardi.
Men shoshmasdan javob berdim:
— Mona bilan vaqt o‘tkazdim. Bu sen uchun muhimmi?
U bir qadam yaqinlashdi va ovozi past, lekin xavfli edi:
— Ha, muhim. Chunki endi men senga o‘zimni haqiqiy yuzimni ko‘rsataman.
Mening yuragim tez urib ketdi. Nima degani bu? U nimani nazarda tutyapti? Taehyungning so‘zlari menda qo‘rquv va qiziqishni uyg‘otdi.
Jungkook POV:
Sua bilan kelishuvimizni amalga oshirish vaqti yetdi. Taehyung meni yaxshi biladi, lekin bu safar u mening qanchalik kuchayganimni his qiladi. Sua menga faqat vosita edi, lekin u qanchalik o‘yinga moslashganini ko‘rib, unga qiziqib qoldim.
Men uning yoniga bordim. Sua o‘ziga xos, nafrati bilan hayotni o‘zgartiradigan ayol edi. Biz bir-birimizga tikilib qaradik va bu jimlik ichida qasos qasamyodini sezdim.
— Bugun Taehyungni yer bilan yakson qilamiz, — dedi Sua.
— Va Sugana-chi? — deb so‘radim.
Uning ko‘zlari qorayib ketdi:
— Uni Taehyung bilan birga yo‘q qilamiz.
Taehyung POV:
Sugana meni ichimda yonayotgan tuyg‘ulardan tortib chiqardi. Men bu ayolni sevmasdim. Sevgi men uchun zaiflik edi. Lekin uni himoya qilish — bu mening vazifam edi.
Jungkookning qadam tovushlarini eshitganimda, ichimda biror narsa chayqalib ketdi. U kelmoqda. U men bilan yuzma-yuz gaplashishga jur’at qilyapti. Bu menda nafratni yanada kuchaytirardi.
Men qurolimni oldim va sug‘urib, tayyor turdim. Bu jang emas, balki taqdirning oxiri edi.
Sua Lorenz POV:
Bu kecha men, Jungkook, Sugana va Taehyung bir joyda bo‘lamiz. Bizni birlashtiradigan faqat bitta narsa bor — qasos. Lekin bilmadim, bu qasos qaysi yo‘nalishda tugaydi.
Biz Taehyungning villasi tomon yo‘l oldik. Qorong‘u osmon ostida ko‘rinishimiz yirtqichlar soyasiga o‘xshardi.
Sugana Lorenz POV:
Taehyung men bilan gaplashayotganda uning telefoniga xabar keldi. U xabarga qaradi va yuzida qattiq ifoda paydo bo‘ldi.
— Qolganlarini ham kutib olish vaqti keldi, — dedi u.
Men biror narsani tushunmasdim, lekin bu kecha nimadir bo‘lishini sezardim. Taehyung meni qo‘limdan ushlab, uyning ichkarisiga olib kirdi.
Yarim tun:
Taehyung, Sugana, Sua va Jungkook bir xonada edi. Har birining ko‘zlarida boshqa-boshqa tuyg‘ular porlardi: sevgi, nafrat, rashk va qasos.
Sua sekin gap boshladi:
— Bugun kimdir bu uyda qonini to‘kadi.
Taehyung jilmaydi:
— Bu men bo‘lmasam kerak.
Uning qo‘lida qurol bor edi. Sua ham yon cho‘ntagidan biror narsani sug‘urib oldi. Jungkook esa birdaniga Taehyungga yaqinlashdi. Lekin bu shunchaki boshlanish edi...
𝐖𝐑𝐈𝐓𝐄𝐑: @SUGANA_CR