MENDAN QOCHOLMAYSAN
"Sevgi kulrang hayotga rang kiritadigan yoki rangli hayotni kulrang qila oladigan g'alati tuyg'u..."
Yo‘qotilgan ishonch va ochilgan sirlar
Taehyungning so‘zlari qalbimda bir nemarta aks-sado berdi: "Sen mening dunyoimni yoritgan malika bo‘lishga tug‘ilgansan."
Ammo qora libosli ayolning gaplari ham meni tinch qo‘ymasdi: "Taehyungning ortidan ergashish – bu faqat zulmatga qadam bosish."
Men jim turib, Taehyungning ko‘zlariga tikildim. Uning nigohi iliq edi, lekin men unda qandaydir yashirin og‘riqni sezdim. Shu payt ichimda bir narsa uyg‘ondi – haqiqatni bilish istagi.
– Taehyung, bu yerda nima sodir bo‘lyapti? Bu kitob, bu qasr, bu odamlar – hammasi menga g‘alati. Nega men bu yerga tushib qoldim? Nega men sen bilanman? – dedim qat’iy ovozda.
U yelkasini qisdi va chuqur xo‘rsindi:
– Haqiqatni eshitishga tayyormisan, Aveline? Bu yer sening dunyong emas. Sen bu yerga tasodifan tushmading. Bu qasrning maqsadi bor. Va men... men seni bu yerda saqlash uchun yuborilganman.
Bu gaplarni eshitib, yuragim o‘z o‘rnidan chiqib ketgandek bo‘ldi. Uning gaplari menga tushunarsiz edi, lekin bir narsani angladim – men bu joyga tasodifan kelmaganman.
– Nega? Nega aynan men? Va sening vazifang nima? – deya so‘radim.
Taehyung ko‘zlarini yerdan uzmay dedi:
– Sen bu qasrning nurisan. Ammo sening nuring menga kerak. Bu qasr men uchun bir turmaga aylangan, Aveline. Faqat sen meni bu turmadan ozod qila olasan. Shuning uchun men seni bu yerga chaqirdim.
Men ortga chekindim. Uning so‘zlaridagi haqiqat meni qo‘rqitdi. Men unga ishonmoqchi edim, lekin bu qasrning sirli atmosferasi va qora libosli ayolning ogohlantiruvlari ichimdagi shubhani yo‘q qilolmadi.
– Sen meni aldayapsan. Bu gaplarning bari yolg‘on. Sen meni bu yerda qoldirish uchun qo‘rqitmoqchisan! – dedim va ortga yurib, kitobni uning qo‘liga tashladim.
U menga yaqinlashib, yumshoq ovozda dedi:
– Men seni bu yerda qoldirmoqchi emasman, Aveline. Men seni yo‘qotishdan qo‘rqaman. Men seni sevdim. Bu qasrda hech kim menga seni olib kelishni buyurmagan. Bu mening qarorim edi.
Uning so‘zlari yuragimni titratdi. Mening ichimda his-tuyg‘ular kurashi davom etardi. Sevgi va shubha, ishonch va qo‘rquv bir-biriga qarshi chiqardi.
Shu payt xonaning eshigi g‘iyqillab ochildi. Ostonada qora libosli ayol paydo bo‘ldi. Uning yuzi qat’iyatli, nigohi esa sovuq edi.
– Men senga aytgandim, Aveline. Bu yigitning ortidan ergashish – zulmatga yo‘l. U seni faqat o‘z foydasi uchun ishlatadi. Uning sevgisi yolg‘on.
– To‘xta! – deya Taehyung ayolni to‘xtatdi. – Sen ham uning hayotiga aralashishga haqli emassan. Bu faqat bizning taqdirimiz. Aveline o‘zi qaror qabul qiladi.
Men ularning so‘zlarini eshitib, nima qilishni bilmasdim. Taehyungni sevish va unga ishonish istagi ichimda uyg‘onar, lekin qora libosli ayolning so‘zlari menga boshqa yo‘lni ko‘rsatar edi.
Ayol menga qo‘lini cho‘zdi:
– Kel, Aveline. Bu yerdan ketaylik. Men seni o‘z dunyongga qaytaraman. U seni bu yerda qoldirishni istaydi, lekin men seni ozod qilaman.
Taehyung boshini egib, ovozi titrab dedi:
– Men seni majburlay olmayman, Aveline. Tanlovingni o‘zing qil. Ammo bilib qo‘y – agar ketishga qaror qilsang, men yana yolg‘iz qolaman. Va bu qasr hech qachon avvalgidek bo‘lmaydi.
Men ikkala tomonga tikildim – qora libosli ayol va Taehyung. Ularning har biri o‘z dunyosini va’da qilardi. Ammo bu va’dalar ortida yashiringan haqiqatni faqat men ochishim kerak edi.
Bu qaror mening nafaqat taqdirimni, balki sevgi va ozodlik haqidagi haqiqatni ham belgilardi. Yuragimni tinglab, men tanlov qilishga tayyor edim...
Bu hikoyaning davomi faqat Avelinening yuragi orqali aniqlanadi...
Taehyungning so‘zlari qalbimda bir necha marta aks-sado berdi: "Sen mening dunyoimni yoritgan malika bo‘lishga tug‘ilgansan."
Ammo qora libosli ayolning gaplari ham meni tinch qo‘ymasdi: "Taehyungning ortidan ergashish – bu faqat zulmatga qadam bosish."
Men jim turib, Taehyungning ko‘zlariga tikildim. Uning nigohi iliq edi, lekin men unda qandaydir yashirin og‘riqni sezdim. Shu payt ichimda bir narsa uyg‘ondi – haqiqatni bilish istagi.
– Taehyung, bu yerda nima sodir bo‘lyapti? Bu kitob, bu qasr, bu odamlar – hammasi menga g‘alati. Nega men bu yerga tushib qoldim? Nega men sen bilanman? – dedim qat’iy ovozda.
U yelkasini qisdi va chuqur xo‘rsindi:
– Haqiqatni eshitishga tayyormisan, Aveline? Bu yer sening dunyong emas. Sen bu yerga tasodifan tushmading. Bu qasrning maqsadi bor. Va men... men seni bu yerda saqlash uchun yuborilganman.
Bu gaplarni eshitib, yuragim o‘z o‘rnidan chiqib ketgandek bo‘ldi. Uning gaplari menga tushunarsiz edi, lekin bir narsani angladim – men bu joyga tasodifan kelmaganman.
– Nega? Nega aynan men? Va sening vazifang nima? – deya so‘radim.
Taehyung ko‘zlarini yerdan uzmay dedi:
– Sen bu qasrning nurisan. Ammo sening nuring menga kerak. Bu qasr men uchun bir turmaga aylangan, Aveline. Faqat sen meni bu turmadan ozod qila olasan. Shuning uchun men seni bu yerga chaqirdim.
Men ortga chekindim. Uning so‘zlaridagi haqiqat meni qo‘rqitdi. Men unga ishonmoqchi edim, lekin bu qasrning sirli atmosferasi va qora libosli ayolning ogohlantiruvlari ichimdagi shubhani yo‘q qilolmadi.
– Sen meni aldayapsan. Bu gaplarning bari yolg‘on. Sen meni bu yerda qoldirish uchun qo‘rqitmoqchisan! – dedim va ortga yurib, kitobni uning qo‘liga tashladim.
U menga yaqinlashib, yumshoq ovozda dedi:
– Men seni bu yerda qoldirmoqchi emasman, Aveline. Men seni yo‘qotishdan qo‘rqaman. Men seni sevdim. Bu qasrda hech kim menga seni olib kelishni buyurmagan. Bu mening qarorim edi.
Uning so‘zlari yuragimni titratdi. Mening ichimda his-tuyg‘ular kurashi davom etardi. Sevgi va shubha, ishonch va qo‘rquv bir-biriga qarshi chiqardi.
Shu payt xonaning eshigi g‘iyqillab ochildi. Ostonada qora libosli ayol paydo bo‘ldi. Uning yuzi qat’iyatli, nigohi esa sovuq edi.
– Men senga aytgandim, Aveline. Bu yigitning ortidan ergashish – zulmatga yo‘l. U seni faqat o‘z foydasi uchun ishlatadi. Uning sevgisi yolg‘on.
– To‘xta! – deya Taehyung ayolni to‘xtatdi. – Sen ham uning hayotiga aralashishga haqli emassan. Bu faqat bizning taqdirimiz. Aveline o‘zi qaror qabul qiladi.
Men ularning so‘zlarini eshitib, nima qilishni bilmasdim. Taehyungni sevish va unga ishonish istagi ichimda uyg‘onar, lekin qora libosli ayolning so‘zlari menga boshqa yo‘lni ko‘rsatar edi.
Ayol menga qo‘lini cho‘zdi:
– Kel, Aveline. Bu yerdan ketaylik. Men seni o‘z dunyongga qaytaraman. U seni bu yerda qoldirishni istaydi, lekin men seni ozod qilaman.
Taehyung boshini egib, ovozi titrab dedi:
– Men seni majburlay olmayman, Aveline. Tanlovingni o‘zing qil. Ammo bilib qo‘y – agar ketishga qaror qilsang, men yana yolg‘iz qolaman. Va bu qasr hech qachon avvalgidek bo‘lmaydi.
Men ikkala tomonga tikildim – qora libosli ayol va Taehyung. Ularning har biri o‘z dunyosini va’da qilardi. Ammo bu va’dalar ortida yashiringan haqiqatni faqat men ochishim kerak edi.
Bu qaror mening nafaqat taqdirimni, balki sevgi va ozodlik haqidagi haqiqatni ham belgilardi. Yuragimni tinglab, men tanlov qilishga tayyor edim...
Bu hikoyaning davomi faqat Avelinening yuragi orqali aniqlanadi...
Yo‘qotilgan ishonch va ochilgan sirlar
Taehyungning so‘zlari qalbimda bir necha marta aks-sado berdi: "Sen mening dunyoimni yoritgan malika bo‘lishga tug‘ilgansan."
Ammo qora libosli ayolning gaplari ham meni tinch qo‘ymasdi: "Taehyungning ortidan ergashish – bu faqat zulmatga qadam bosish."
Men jim turib, Taehyungning ko‘zlariga tikildim. Uning nigohi iliq edi, lekin men unda qandaydir yashirin og‘riqni sezdim. Shu payt ichimda bir narsa uyg‘ondi – haqiqatni bilish istagi.
– Taehyung, bu yerda nima sodir bo‘lyapti? Bu kitob, bu qasr, bu odamlar – hammasi menga g‘alati. Nega men bu yerga tushib qoldim? Nega men sen bilanman? – dedim qat’iy ovozda.
U yelkasini qisdi va chuqur xo‘rsindi:
– Haqiqatni eshitishga tayyormisan, Aveline? Bu yer sening dunyong emas. Sen bu yerga tasodifan tushmading. Bu qasrning maqsadi bor. Va men... men seni bu yerda saqlash uchun yuborilganman.
Bu gaplarni eshitib, yuragim o‘z o‘rnidan chiqib ketgandek bo‘ldi. Uning gaplari menga tushunarsiz edi, lekin bir narsani angladim – men bu joyga tasodifan kelmaganman.
– Nega? Nega aynan men? Va sening vazifang nima? – deya so‘radim.
Taehyung ko‘zlarini yerdan uzmay dedi:
– Sen bu qasrning nurisan. Ammo sening nuring menga kerak. Bu qasr men uchun bir turmaga aylangan, Aveline.turmadan Faqat sen meni bu turmadan ozod qila olasan. Shuning uchun men seni bu yerga chaqirdim.
Men ortga chekindim. Uning so‘zlaridagi haqiqat meni qo‘rqitdi. Men unga ishonmoqchi edim, lekin bu qasrning sirli atmosferasi va qora libosli ayolning ogohlantiruvlari ichimdagi shubhani yo‘q qilolmadi.
– Sen meni aldayapsan. Bu gaplarning bari yolg‘on. Sen meni bu yerda qoldirish uchun qo‘rqitmoqchisan! – dedim va ortga yurib, kitobni uning qo‘liga tashladim.
U menga yaqinlashib, yumshoq ovozda dedi:
– Men seni bu yerda qoldirmoqchi emasman, Aveline. Men seni yo‘qotishdan qo‘rqaman. Men seni sevdim. Bu qasrda hech kim menga seni olib kelishni buyurmagan. Bu mening qarorim edi.
Uning so‘zlari yuragimni titratdi. Mening ichimda his-tuyg‘ular kurashi davom etardi. Sevgi va shubha, ishonch va qo‘rquv bir-biriga qarshi chiqardi.
Shu payt xonaning eshigi g‘iyqillab ochildi. Ostonada qora libosli ayol paydo bo‘ldi. Uning yuzi qat’iyatli, nigohi esa sovuq edi.
– Men senga aytgandim, Aveline. Bu yigitning ortidan ergashish – zulmatga yo‘l. U seni faqat o‘z foydasi uchun ishlatadi. Uning sevgisi yolg‘on.
– To‘xta! – deya Taehyung ayolni to‘xtatdi. – Sen ham uning hayotiga aralashishga haqli emassan. Bu faqat bizning taqdirimiz. Aveline o‘zi qaror qabul qiladi.
Men ularning so‘zlarini eshitib, nima qilishni bilmasdim. Taehyungni sevish va unga ishonish istagi ichimda uyg‘onar, lekin qora libosli ayolning so‘zlari menga boshqa yo‘lni ko‘rsatar edi.
Ayol menga qo‘lini cho‘zdi:
– Kel, Aveline. Bu yerdan ketaylik. Men seni o‘z dunyongga qaytaraman. U seni bu yerda qoldirishni istaydi, lekin men seni ozod qilaman.
Taehyung boshini egib, ovozi titrab dedi:
– Men seni majburlay olmayman, Aveline. Tanlovingni o‘zing qil. Ammo bilib qo‘y – agar ketishga qaror qilsang, men yana yolg‘iz qolaman. Va bu qasr hech qachon avvalgidek bo‘lmaydi.
Men ikkala tomonga tikildim – qora libosli ayol va Taehyung. Ularning har biri o‘z dunyosini va’da qilardi. Ammo bu va’dalar ortida yashiringan haqiqatni faqat men ochishim kerak edi.
Bu qaror mening nafaqat taqdirimni, balki sevgi va ozodlik haqidagi haqiqatni ham belgilardi. Yuragimni tinglab, men tanlov qilishga tayyor edim...
Bu hikoyaning davomi faqat Avelinening yuragi orqali aniqlanadi...
3-qism tugadi reaksiya va comment yozish esdan chiqmasin ushbu fanfic Runa uchun yozilmoqda umid qilamanki unga ham juda yoqadi