The Horror Behind The Smile
Bora uyg‘ondi. Tong otmagan, atrof sokin edi. U yuragida g‘alati bir bezovtalikni his qilardi. Xonada nimadir o‘zgargandek edi. Yonidagi soat to‘xtab qolgan, deraza oynasida esa tumanli dog‘lar bor edi — ichkaridan hech kim tegmagan bo‘lsa-da.
U qo‘rqinch bilan atrofga qaradi. Yotoqxona eshigi ochiq edi. Bora asta sekin yurib chiqdi. Oshxonaga kirdi. Sovutgich ustida yozuv bor edi — qon bilan yozilgandek ko‘rinar edi.
Bora cho‘kib qoldi. Nafas ololmay qoldi. Uning boshi aylanib, yuragi qattiq urardi. U eshik tomon yugurdi, lekin eshik qulflangan edi.
Ortidan sovuq shamol esdi. Bora asta orqasiga qaradi — devorda bir ayolning silueti paydo bo‘ldi. U yengil yurgan, uzun sochli, ko‘zsiz arvoh edi. Bora baqirib yubordi va hushini yo‘qotdi.
Taehyung tongda ishidan qaytganida, Borani polga yotgan holda topdi. Uni hushiga keltirdi, u esa hansirab:
B: U keldi… meni olib ketmoqchi…
Taehyung bu gaplarni eshitgach, yuragi muzlab ketdi. Demak, u qaytgan edi. O‘tmishdagi jinoyat izidan, arvoh qasos uchun kelgandi. Va bu safar nishon — Bora edi.
Taehyung darhol o‘sha ayol haqidagi eski yozuvlarni ko‘ra boshladi. Gazeta maqolalari, qidiruv xabarlari, rasmli fayllar — u o‘ldirgan ayol — Yoon Aerin ismli bir ruhshunos ayol edi. Va u o‘lgunga qadar arvohlar bilan bog‘liq ishlar ustida ishlagan.
Taehyung nihoyat tushundi — bu oddiy arvoh emasdi. Bu qasoskor ruh, o‘limidan oldin o‘zini himoyalash uchun ruhiy kuchlar bilan aloqa qilgan ayol edi. Endi u faqat Taehyungdan emas, balki sevadigan hammasidan voz kechtirish uchun qaytgan edi.
Shu kundan so'ng Taehyung Borani ancha tinchlantirib yonida bo'layotgandi. Oradan bir necha kun o'tdi.
So‘nggi kunlarda Boraning harakati o‘zgara boshladi. U tongda hushsiz uyg‘onar, ba’zida tanasida chizilgan ko‘k yallig‘lar paydo bo‘lardi. Ba’zan esa u hatto o‘zining qayerda turganini eslay olmasdi.
B: Men... bu men emasman, Taehyung... — derdi titrab.
Bir kuni tunda Taehyung uni xonada yolg‘iz holda gaplashayotganini ko‘rib qoldi.
B: Men buni qilmayman... iltimos, ket... u meni sevadi… — dedi Bora, hech kim yo‘q xonada.
Taehyung yuragida qorong‘i bir g‘oya paydo bo‘ldi: arvoh Boraning ichiga kira boshlagan edi.
Bora oynaga qaraganida o‘zini ko‘ra olmay qoldi. U oynada boshqa qizni ko‘rdi — qorong‘i ko‘zli, yonoqlarida qon izlari bor, sochlari nam, qop-qora. U jilmayib turardi.
A:Endi sen men... men senman, — dedi oynadagi arvoh.
Bora baqirdi, lekin ovozi chiqmadi. Og‘zi ochiq edi, ammo tovush chiqmasdi. Taehyung xonaga yugurib kirganda, u Borani polga cho‘kkan holatda, ko‘zlari xira, rangsiz bo‘lib turganini ko‘rdi. Bora asta sekin jilmaydi, lekin bu tabassum Bora emasdi. Bu… arvohning jilmayishi edi.
A: Qani endi? Uni sevasanmi? — dedi u past, vahimali ovozda.
A: Uni men bilan bo‘lishishga tayyormisan?
Taehyung orqaga tisarildi. U ilk marta sevgan insoni ichida jinoyati soyadek yashayotganini ko‘rardi. Endi u tanlashi kerak edi:
o‘tmishi bilan kurashishmi… yoki sevgisi uchun o‘z jonini qurbon qilishmi…
Taehyung Boraning holatidan qo‘rqib, uni qutqarish uchun izlanishni boshladi. U eski maqolalarni, kitoblarni ko‘zdan kechirdi. Nihoyat, Seul chekkasida yashovchi bir shaman ayol haqida eshitdi — Madam Haejin. U arvohlarni tanib, ularni tanadan haydab chiqaradigan kuchga ega edi.
Taehyung uni topdi. Madam Haejin Boraning holatini eshitgach, boshini sekin silkidi:
H: Bu oddiy arvoh emas. Bu ruh — o‘lim oldidan la’nat qoldirgan, kuchli nafratga to‘la jonzot. U sening jonin orqali yashamoqchi…
Kechasi. Shamlar yoqilgan. Bora uyquda. Atrofida tuz halqasi, qora ip bilan bog‘langan talismonlar. Madam Haejin iboralar o‘qiydi, shiddatli shamol esadi. Bora titraydi, ko‘zlarini ochadi. Lekin bu ko‘zlar Boraga tegishli emasdi — ular qorong‘i, sovuq va bo‘sh edi.
A:U chiqmaydi… u meniki! — deb baqiradi arvoh Boraning tanasida.
Haejin yuqori ovozda ruhni haydab chiqaradigan iboralarni o‘qiy boshlaydi. Taehyung Boraning qo‘lini ushlab turadi.
T:Sen kuchlimisan yoki sevgimiz? — deb so‘raydi u qizdan.
Bora ichkaridan — qalbining eng chuqur nuqtasidan kurasha boshlaydi. Ko‘zlari yoshga to‘ladi. Uning yuragi urmoqda. U ichkarida arvoh bilan gaplashadi:
B: Men seni qo‘yib yuboraman… men seni kechiraman… lekin sen mening hayotim emassan!
Birdaniga yorug‘lik chaqnaydi. Qora tuman tanadan chiqib ketadi. Bora hushidan ketadi. Atrof tinch. Madam Haejin esa sekin:
— U endi ketdi, — deydi.
Taehyung va Bora o‘ylaydi, bu la’nat tugadi, deb. Ammo… Madam Haejin ortga qaraydi, lablari orasidan sekin pichirlaydi:
H:Lekin ruh bo‘linib chiqqan… bir qismi hali bu yerda...
