The Horror Behind The Smile
Marosim tugaganidan so‘ng Bora hushiga kelgan bo‘lsa-da, u hali ham arvohning ta’siridan butunlay qutulmagan edi. Taehyung buni his qilardi. Madam Haejin esa ohangdor ovozda shunday dedi:
H: U tinchlanmagan. Uning tanasi hali ham bu dunyoda. U qabriga qaytmaguncha, u doim sizning orqangizdan kelaveradi.
Taehyung qaror qiladi: arvohning qabrini topib, uni u yerga qaytaradi.
Qorong‘i o‘rmon, eski qabriston
Tungi soat ikki. Bora uxlayapti. Taehyung qog'ozda yozilgan manzilga qarab yo‘l oladi. U o‘rmon ichidagi qadimiy qabristonga yetib keladi. U yerdagi bir qabr chuqur tirjaygan daraxt soyasida edi. Qabr toshida arvoh qizning ismi: Yoon Aerin.
T: Men seni tushunaman, — deydi Taehyung past ovozda.
T: Senga ham sevgi kerak edi, lekin bu dunyo seni rad etdi. Endi men seni unutmayman. Bora ham unutmaydi. Ammo u erkin bo‘lishi kerak.
Taehyung qabr yoniga yengil shamlar qo‘yadi, so‘ngra yonida olib kelgan Boraning kundaligidan bir varaqni yirtib, unga yozadi:
"U seni kechirdi. Endi tinch uxlashing mumkin."
Varoqqa o‘ralgan gulni qabr ustiga qo‘yadi. Shunda yengil shamol esadi. Daraxt yaproqlari shitirlaydi. Qorong‘u osmon yorishadi. Havo yengillashadi.
Oradan bir daqiqa o‘tib, u o‘z orqasida nimanidir his qiladi — bu Aerin edi. Uning ruhi. Ammo bu safar u jahl bilan emas, ko‘zida yosh bilan turardi.
A: Rahmat... — dedi arvoh shivirlab.
A: Meni kimdir eslagani, men uchun yig‘lagani… bu birinchi marta.
So‘ng u xira nurga aylanib, osmonga ko‘tariladi. Taehyung uzoq vaqt ko‘zlarini yumgancha turadi. Yengillik... sukut. Nihoyat, haqiqiy tinchlik.
***
Taehyung ertalab uyga qaytganda, Bora hali uxlab yotar edi. Lekin bu safar u tinch edi. U hech qanday arvoh yo‘qligini, hech qanday g‘alati tushlar ko‘rmaganini aytar darajada xotirjam edi.
U uyg‘ongach, Taehyung unga faqat shuni dedi:
T: U endi ketdi. Va men seni endi yolg‘iz tashlab qo‘ymayman.
Bora tabassum qiladi. Va ilk bor o‘zini haqiqiy hayotga qaytgandek his qiladi.
O‘sha voqealardan so‘ng bir oy o‘tadi. Bora sog‘lig‘i tiklana boshlaydi, universitetga ham sekin-asta qaytadi. Taehyung esa har kuni uni kutib oladi, uni bir daqiqa yolg‘iz qoldirmaydi. Ular bir-birlariga ko‘nikishadi, mehr yanada chuqurlashadi.
Ammo… bir kuni tunda Bora yana tushida nimanidir ko‘radi. Qorong‘ulik, qabriston, bir-biriga ulanmagan shivirlovchi ovozlar…
— U yolg‘on gapirdi... sen hali ham xavf ostidasan...
U uyg‘onadi, terga botgan. O‘sha tunda oynaga qaraydi va... yana o‘sha qiz. Ammo bu safar boshqa biri.
Bu safar arvoh yosh bola ko‘rinishida edi. U oynaning ichida ko‘z yosh to‘kardi. So‘ng birdan:
A: U meni o‘ldirdi. O‘sha sen sevgan yigit. U o‘ldirdi. Ishonma unga!
Bora dahshatga tushadi. Yuragi gursillaydi. Taehyung xonaga kirganda, u g‘azab bilan qichqiradi:
B: Sen yana yolg‘on gapiryapsanmi? Qanaqa yana arvoh? Bu kim?
Taehyung jim turadi. U og‘ir nafas oladi. So‘ng past ovozda aytadi:
T: Men... men birgina qotillik qilmaganman. U voqea sen o‘ylagandek emas edi. Men o‘zimni himoya qilgandim... lekin u bola aralashib qoldi. Bu men xohlamagandim.
Bilaman oz bolip qoldi. Keyingi safar ko'proq yozishga harakat qilaman
4-qism tugadi