The last warmth
Jungkook Bora bilan mashinasida ketayotganida, yuragidagi noaniqlik uni chalg‘itadi. Bora esa derazadan tashqariga qarab, o‘zining ichki dunyosida nimalar sodir bo‘layotganini anglashga harakat qilmoqda. U ko‘zi bilan Jungkookni kuzatadi — g‘alati odam, lekin qandaydir kuchli energiya bor. Bora unga aniqroq nazar solishga qaror qiladi, lekin u haqda biron narsa anglash juda qiyin.
Bir necha daqiqadan keyin, Jungkook mashinasini yo‘lning chetiga to‘xtatadi.
Jk: Bora, endi uyga ketishing kerak, – deydi u sovuqqina, boshini o‘girishni boshlaydi. – Yaxshi, seni uyga olib borishim shart emas.
Bora ko‘zlarini kengaytiradi, uning ichidagi nafratni yashira olmaydi.
B: Sen... nima? Nega bunday qilayapsan?
Jungkook yuzini sekin buradi. Uning ko‘zlarida begona sovuqlik bor, biroq ichidagi tortishuvni Bora sezadi.
Jk:Menga bu kerak emas. Boshqa hayot, boshqa yo‘llar, – deydi u. – Tashlab ketishim kerak, Bora. Sen mening dunyomga kirganingni tushunishing kerak.
Bora shok holatida qoladi, u ishonmaydi. U hech qachon o‘zini bunday past his qilmagan edi.
B:Sen... Sen nima deyapsan? Biz bir necha kun oldin tanishdik. Nega endi bunday qilayapsan?
Jungkookning ko‘zlari qorong‘ilikka to‘lib, u nima deyishni bilmaydi. Fikrlari aralashgan. Bora esa bu voqeani bir kechada o‘zgartira olmaydi. U orqaga qaytadi.
– O‘zingni xavfda deb his qilishing kerak. Menga yaqin kelma.
Bora mashinadan chiqib, ortiga qarab turadi. Har bir so‘zi unga o‘ta og‘ir eshitiladi. Jungkookning ko‘zlaridagi sovuqlikni his etadi. Lekin u uning haqiqiy niyatini tushunolmaydi.
