December 5, 2023

9 кніг ад Гані Горн

Пісьменніца і даследчыца Ганя Горн — пра кнігі, якія засталіся ў памяці апошнім часам. «Здаецца, частка ўспамінаў пра кнігі — гэта таксама пра месцы-дзе ды людзей-з-кім гэтыя кнігі былі прачытаныя», — кажа Ганя.

1. Chris Kraus «Aliens & Anorexia»

Дзе: Берлін.

Крыху спякотных-самотных летніх дзён я правяла на гарадскіх пляжах ці ў цягніках з гэтай кнігай. І яна стала вельмі добрай спадарожніцай, калі шчыра.

2-3. Мэгги Нельсон «Аргонавты» і «Something Bright, Then Holes»

Дзе: Менск і ў дарозе.

Тэксты М. Нельсан — гэта простая магчымасць адысці ад ды прыйсці да сябе наноў. «You’ve punctured my solitude <...> I feel I can give you everything without giving myself away».

4-5. Катя Петровская «Кажется Эстер» і «Das Foto schaute mich an»

Дзе: Менск.

Гэтыя кнігі чытала ўжо пэўны час таму, але заўсёды цешуся, што ёсць магчымасць вярнуцца да іх. «Babuschka in the Sky with Diamonds».

6. Мойшэ Кульбак «Мэсія з роду Эфраіма»

Дзе: Берлін.

Адна з апошніх, якую я набыла ў Менску, у «Кніжнай шафе». Перад ад’ездам заставалася ўжо не так шмат часу чытаць кніжкі, таму гэтую я пакінула на «па той бок мяжы». Дзіўнае пачуццё злавіла калі, едучы ў берлінскім метро ў снежні 2022-га, чытала кнігу, што была напісаная тут жа, у 1922-м. Такі лёс.

7. Jonas Mekas «I had nowhere to go»

Дзе: Берлін – Ростак – Вільня.

Гэтыя дзённікавыя запісы мастака за 1944–1954 гады — даволі вялікая кніга, таму чытаецца мной, зноўку, амаль заўсёды ў дарозе. Улічваючы змест (ваенныя і пасляваенныя падзеі, дэпартацыя і эміграцыя) — думаю, гэта самае месца для такога чытання. Нягледзячы на змест, у гэтых запісах — шмат жыццёвай энергіі і прагі ствараць, ісці насуперак дурноце рэчаіснасці, — што часам вельмі падтрымлівае.

8. Patti Smith «Year of the Monkey» і іншыя кнігі ўспамінаў і вершы Паці Сміт

Дзе: Масква.

Знаёмства з мастачкай пачалося для мяне ва ўніверсітэцкія гады і суправаджалася, здаецца, усім, што да яго належала: каханнем, вандроўкамі, расчараваннем, разбітым сэрцам ды — спакоем, што, дзякуй немаведама каму, усё ж такі наступае ў рэшце рэшт. Апошнюю для сябе, «Year of The Monkey», чытала ў жнівеньскай вады, праваджаючы сябро:вак у эміграцыю.

9. Марк Шагал «Моя жизнь»

Дзе: Менск – Віцебск – Масква.

Апошнія некалькі год гэта кніга падарожнічае са мной як напамін пра надзею і неабходнасць верыць у лепшае. Пра дзіцячае «Мы зевали, мечтали и вечно что-нибудь жевали и грызли», што нібыта цягнецца ў будучыню. Думаю, таксама праз гэта захацела пакінуць яе апошняй у гэтым спісе.

🧷Instagram «Экслібрыс»