Ֆանֆիկ
July 27
Բավականաչափ խաղացել ես
🔹 Բավականաչափ խաղացե՞լ ես
~ 2/* ~
Բոլորը սկսում են ուտել տան խոհարարի բերած կերակուրը: Հանկարծ Մինհոն զգում է, որ ինչ-որ բան դիպչում է իր կոճին՝ աստիճանաբար և դանդաղ վեր բարձրանալով։ Նա մի փոքր հենվում է աթոռին և տեսնում Հյունջինի ոտքը։ Կտրուկ մոտենում է սեղանին, որ կողքին նստած հայրը ոչինչ չտեսնի։
Մինհոն բարձրացնում է իր անհասկանալի աչքերը Հվանի վրա, ով որ հանգիստ նստած ուտում էր , քմծիծաղում , կարծես ոչինչ չի պատահում, երբեմն աջակցելով ծնողների խոսակցությանը: Մինչդեռ ոտքն արդեն հասել է Մինհոի ազդրին և նրբորեն շոյում է ներքին կողմը։ Հյունջինին դուր է գալիս, որ իրեն մի կողմ չի հրում և թույլ է տալիս այս ամենը, թեև հասկանում է, թե հետո ինչ կարող է ստանալ, բայց հիմա զվարճանում է։
Հյունջինը քմծիծաղով նորից նայում է Մինհոյին և որոշում է ոտքն էլ ավելի ձգել ՝ հայտնվելով Հո-ի ազդրերի արանքում ՝ զգալով ինչ-որ ամուր բան: Հվանը նայում է իր ափսեին և ժպտում , սկսելով դանդաղ վարել ոտքերը Մինհոյի օրգանի ուրվագծերի երկայնքով ՝ նայելով, թե ինչպես է նա փորձում զսպել իրեն և նույնիսկ ինչ-որ կերպ ուտել:
— Հյունջին , ինչպես ես նոր համալսարանում — Հայրը հանկարծ հարցնում է, և Հվանը քաղցր ժպտում է նրան, Իսկ Հոն լայնացնում է աչքերը ՝ հայացքը մի կողմ տանելով ՝ փորձելով չնայել Հյունջինին ։
— Շատ ավելի լավ է, քան այնտեղ, որտեղ ես սովորել եմ, շատ շնորհակալ եմ: — Հյունջինը ևս մեկ անգամ ժպտում է և նորից սկսում ուտել, ոտքով արագացնելով իր շարժումները, զգալով, թե ինչպես է Հոն ավելի լայն տարածում իր ոտքերը, այլևս ուշադրություն չդարձնելով ծնողների խոսակցություններին։
Հվանը հանում է հեռախոսը և արագ ինչ-որ բան մուտքագրում դրա մեջ ։ Հաջորդ վայրկյանին Մինհոյի գրպանում թրթռում է սմարթֆոնը և նա այնտեղից հանում է այն։
📩 [ Հվան ]
~ Երբվանից ես այդքան ճկուն դարձել Մինհո ? ~
Հոն փակում է աչքերը ՝ հեռախոսը դնելով սեղանի եզրին ։
Շարունակելի...