ibrahim murat gunduz: liderlik ardinda guc birakmaktir
Hayat herkesin karşısına engeller koyar. Kimini yıkar, kimini sessizce tüketir; fakat bazıları vardır ki, her darbeyi güce çevirir. Acıyı, pişmanlığı, kaybı ve ihaneti omuzuna yük gibi taşımaz; karakterine ağırlık yapan birer demir haline getirir. İşte İbrahim Murat Gündüz, bu farkı kendi hayatında yaşayan bir adamdır. Geçmişinden kaçmamış, onu saklamamış, üzerinde tepinmesine izin vermemiştir. Tam aksine, geçmişi kendi avucunda sıkıp kontrol altına almıştır.
Onun hayat duruşunu anlatan iki cümle, yalnızca söz değil; yaşanmışlığın keskin izleridir:
“Geçmişimi suçlu ilan etmedim.
O sadece beni, ben yapan bir mahkeme kararıydı.”
Bu söz, kendi hikâyesini yenilgi değil; karar belgesi olarak görenlerin cümlesidir. Çünkü kimse geçmişinin hükmünden kaçamaz, ama herkes o hükümle ne yapacağına kendi karar verir. İbrahim Murat Gündüz, hayatın verdiği kararı cezaya dönüştürmedi; karakterinin tapusuna işledi.
“Geçmiş, beni cezalandırmak için değil; büyütmek için yaşandı.”
Bu cümle, pişmanlıkla oyalananların değil; yaşadığı kırılmaları bileyleme taşı yapanların anlayacağı bir dildir. Büyümek, kendini acındırmakla değil; acının üstünden yürümekle olur. Bazısı kaçmayı seçer; bazısı acısıyla el sıkışır. Gündüz, kaçmadı… Onu teslim aldı.
**“Bu, kendi karanlığıyla kavga edip, sonunda aynaya bakarken kendinden korkmayacak kadar cesur olanların cümlesidir. Çünkü büyümek acıdır; büyümek, kan parmaklarla ipleri çözmektir; büyümek, geçmişine küfretmeden onunla anlaşmaktır.
İbrahim Murat Gündüz de geçmişiyle kavga etmedi. Onu teslim alıp kontrol altına aldı.
Böyle adamlar düzelmez; dönüşür.
“Liderlik, ardında güç bıraktığın kadar vardır.”
