BLOOD LOVE
Y/Nning otasi hamma narsani tushuntirdi. U Jungkook bilan kelishuvni buzganini, endi esa faqat bitta yo‘l borligini aytdi: qizi unga turmushga chiqishi kerak. Y/Nning yuragi g‘azab va hayrat bilan gupilladi. "Bu menikidan ko‘ra sizning xatoyingiz, nega men to‘lashim kerak?" – deb baqirdi u.
Ammo otasi shunchaki boshini egdi: "Bu yagona yo‘l, qizim. Aks holda hammasi tugaydi."
Bu orada, Jungkook yordamchilariga tayyorgarlikni boshlashni buyurdi. "Hammasi muhtasham bo‘lishi kerak, hamma narsa mening nazoratimda bo‘ladi," – dedi u. Ichida esa Y/Nni rozi qilishning yo‘llarini o‘ylardi. U majburlashni xohlamasdi… lekin boshqa tanlov ham yo‘q edi.
Y/N esa qaror qilish arafasida edi: qochishmi yoki taqdirga bo‘ysunishmi?
Jungkook maxfiy to‘yga tayyorgarlikni boshlab yubordi. Hammasi sir saqlanishi kerak edi. U yordamchilariga tezlik bilan joy, kiyim-kechak va boshqa detallarni tayyorlashni buyurdi. Hech qanday ortiqcha shov-shuv bo‘lishi mumkin emas.
Bu orada, RM Y/Nni olib ketish uchun uning uyiga keldi. U buni oldindan rejalashtirgan edi. RM darvozadan sekin yurib kirdi va ichkaridan Y/Nning asabiy nafas olayotganini eshitdi. "Tez bo‘l, bizda ko‘p vaqt yo‘q," – dedi u past ovozda.
Y/N mashinaga o‘tirganidan so‘ng, RM mashinani notanish yo‘l bo‘ylab hayday boshladi. U derazadan tashqariga qarab, qayerga ketayotganlarini tushunishga harakat qildi. Nihoyat, mashina hashamatli uyning oldida to‘xtadi.
Y/Nning yuragi tez urib ketdi. "Bu... bu Jungkookning uyimi?" – deb shivirladi u.
RM unga qarab jilmaydi: "Ha, sen qocholmaydigan joy"
Eshik ochildi... va Jungkook oldida turardi.
Y/N Jungkookka nafrat bilan tikildi. "Meni aldab olib keldinglar!" – deb baqirdi u, RMga qarab.
Jungkook sovuqqina jilmaydi va oldinga yurdi. "Men senga qochish imkonini bermasdim. Endi esa... yangi hayotingni qabul qilishing kerak."
Y/N chekinmoqchi bo‘ldi, lekin Jungkook uni qo‘lidan ushladi. "Bizning to‘yimizdan oldin yana bir bor o‘ylab ko‘r. Sen menga tegishli bo‘lasan."
Y/N qochish haqida o‘ylay boshladi... ammo qanday?
Jungkook Y/Nni mahkam ushlagancha ichkariga olib kirdi. Uy nihoyatda hashamatli edi—baland shiftlar, qimmatbaho mebellar, lekin... bu qamoq edi.
Derazalar mustahkam panjaralar bilan yopilgan, har joyda kameralar o‘rnatilgan. Qo‘riqchilar esa har bir burilishda nazoratda turardi. Yagona chiqish yo‘li – eshik edi.
Y/N yuragini hovuchlab, atrofga qaradi. "Sen meni asir qildingmi?" – dedi u g‘azab bilan.
Jungkook esa sekin kulib qo‘ydi. "Yo‘q, bu endi sening uying."
Y/N xonasiga olib borildi. U xonani ko‘zdan kechirdi—hashamatli edi, lekin baribir qamoqdek tuyulardi. U derazaga yaqinlashdi, lekin panjaralar mustahkam edi.
Jungkook eshik oldida turib, unga qaradi. "Bu yerda menga bo‘ysunsang, hayoting yomon bo‘lmaydi."
Y/N esa orqaga chekinib, unga tikildi. "Men senga hech qachon bo‘ysunmayman!"
Jungkook jilmaydi. "Ko‘ramiz."
Jungkook to‘y uchun tayyorgarlikni boshlab yubordi. U yordamchilariga eng qimmatbaho liboslar, gullar va bezaklar buyurtma qilishni buyurdi. "Hammasi mukammal bo‘lishi kerak," – dedi u jiddiy ohangda.
Mehmonlar ro‘yxati cheklangan edi—faqat eng yaqin odamlari kelishi mumkin. Bu maxfiy to‘y edi.
Bu orada Y/N hanuz qochish yo‘lini o‘ylardi. Ammo qo‘riqchilar har joyda edi, kameralar esa harakatini kuzatib turardi...
Y/N asta-sekin eshik tomon yurdi. Yuragi shiddat bilan urardi. "Agar shunchaki eshikni ochsam, hech kim sezmaydi," – deb o‘yladi u.
Ammo qo‘lini eshik dastagiga qo‘yishi bilan... baland signal yangradi!
Y/N qo‘rquvdan orqaga tisarildi. Bir necha soniyadan so‘ng, qo‘riqchilar yugurib kirdi. Ular ortidan esa... Jungkook paydo bo‘ldi.
U qoshini ko‘tarib, sovuq jilmaydi. "Sen hali ham qochishga harakat qilyapsanmi?"
Jungkook Y/Nning qo‘rqib turganini ko‘rib, asta-sekin unga yaqinlashdi. "Men seni qochishga urinishingni oldindan bilardim," – dedi u sovuq ovozda.
Qo‘riqchilar joylarida kutib turishardi. Jungkook eshikni qulfladi va kalitni cho‘ntagiga solib qo‘ydi. "Endi bundan ham qattiqroq nazorat ostida bo‘lasan."
Y/N tishlarini tishlab, yuzini boshqa tomonga burdi. "Mendan hech qachon haqiqiy kelin chiqmaydi!" – dedi u g‘azab bilan.
Jungkook esa kulib qo‘ydi. "Ko‘ramiz, malikam."
Ertasi kun
Quyosh nurlari deraza orqali xonani yoritardi, ammo Y/N uchun bu erkinlik nuri emas edi. U kechagi voqealardan so‘ng charchagan edi, ammo taslim bo‘lishni istamasdi.
Eshik ochildi, Jungkook kirib keldi. Uning qo‘lida oq kelin ko‘ylagi bor edi. "Bugun to‘ying," – dedi u qat’iy ohangda.
Y/N ko‘zlarini qisib unga qaradi. "Men bu to‘yga rozi bo‘lganim yo‘q."
Jungkook uning oldiga kelib, ko‘ylakni karavotga tashladi. "Lekin uni kiyasan."
Y/N o‘zini yo‘qotib qo‘yganday his qilardi. Oq kelinlik ko‘ylak karavotda yotardi, ammo unga umuman tegishni istamasdi.
"Sen meni qanchalik majburlama, bu to‘yga o‘zim istab chiqmayman!" – dedi u qattiq ovozda.
Jungkook sovuqqina jilmayib, uning oldiga bir qadam tashladi. "Senga tanlov qoldirdim deb o‘ylayapsanmi?"
Y/N tishlarini tishlab, orqaga bir qadam tashladi, ammo devorga tiraldi. Jungkook barmog‘i bilan uning iyagini ko‘tarib, ko‘zlariga tikildi. "Bugun hamma narsa rejaga muvofiq ketadi. Sen rafiqam bo‘lasan."
"Yo‘q!" – Y/N uning qo‘lidan qutulib chiqib, xonadan chiqish uchun eshik tomon yugurdi. Ammo eshik qulflangan edi.
Jungkook unga ortidan qarab, kulib qo‘ydi. "Bekorga harakat qilma. Bu yerdan chiqolmaysan."
Y/N qattiq nafas oldi. Yuragi g‘azab va umidsizlik bilan urardi. Uning boshiga faqat bitta narsa keldi—agar qochishning iloji bo‘lmasa, unda bu to‘y buzilishi kerak!
Y/N xonada jim o‘tirar, yuragi esa bezovta urardi. U qochish haqida o‘yladi, lekin… agar to‘y buzilsa, ota-onasi qashshoqlikda hayot kechirardi. Eng yomoni, Jungkook ularga zarar yetkazishi mumkin edi.
Eshik yana ochildi. Jungkook uning qarshisida turar va bosiq ohangda dedi: "Agar to‘yni rad etsang, oilang hech narsasiz qoladi. Sen esa meni kimligimni yaxshi bilasan."
Y/N og‘ir nafas olib, boshini pastga tushirdi. Endi u tushunardi—unga boshqa yo‘l yo‘q.
"Men... roziman," – dedi u past ovozda.
Jungkook yengil jilmaydi. "Aqlli qaror qilding, farishtam."
Shu payt xizmatkorlar kirib, kelinlik libosini kiyintirishga tayyorlana boshlashdi. Oyna qarshisida turgan Y/N o‘z aksini kuzatar ekan, ich-ichidan bo‘g‘ila boshladi. Bu to‘y uning orzusi emas edi, lekin oilasi xavfsizligi uchun bunga rozi bo‘lishi kerak edi.
Xizmatkorlar Y/Nni atrofga o‘rab olishdi. Ulardan biri kelinlik libosini ushlab turar, yana biri sochini tartibga keltirish bilan band edi. Oyna qarshisida turgan Y/N o‘z aksiga tikilib qoldi. Oq libos unga ajoyib darajada yarashgan bo‘lsa ham, yuragida hech qanday quvonch yo‘q edi.
“Bu sening hayoting, Y/N. Endi qaytish yo‘q.” – o‘ziga shunday dedi u.
Xonaga Jungkook kirdi. U odatdagidan ham rasmiyroq ko‘rinardi. Ko‘rinishidan sovuqqina va ishonchli edi. U Y/Nga yaqinlashib, unga qaradi.
“Hali ham meni yomon ko‘rasanmi?” – deb so‘radi u xotirjam ovozda.
Y/N o‘zining ko‘zlarini undan olib qochdi. “Bu ahmoqona savol.”
Jungkook kulib qo‘ydi. “Shunday bo‘lsa ham, bugun baribir meniki bo‘lasan.”
Xizmatkorlar libosini joyiga tushirib, Y/N tayyorligini e’lon qilishdi. Qo‘riqchilar allaqachon tashqarida kutishardi.
Jungkook unga qo‘lini cho‘zdi. “Ketdik.”
Y/N og‘ir nafas oldi. Uning tanlovi yo‘q edi. U Jungkookning qo‘lidan ushlab, asta-sekin u bilan birga chiqdi.
Zal hashamat bilan bezatilgan edi. Oq gullar har tomonga chiroy berib turar, mehmonlar esa pichirlashar edi. Lekin bu oddiy to‘y emas edi—bu kuch va nazorat namoyishi edi.
Y/N zinadan tusharkan, uning yuragi g‘azab va hayajon bilan urar edi. Jungkook esa xotirjam qadam tashlab borardi. U Y/Nning qo‘lini mahkam ushlab turdi.
To‘y marosimi dabdabali o‘tardi. Mehmonlar saf tortgan, zal gullar bilan bezatilgan edi. Ammo Y/N uchun bu shunchaki sahna edi.
U zinadan tusharkan, ko‘zlari mehmonlarni qidirdi va... ota-onasini ko‘rdi.
Onasi ko‘z yoshlarini artib, kulimsiragancha unga tikilar, otasi esa odatdagidek jiddiy edi. Ularning nigohida g‘urur bilan birga, chuqur g‘am ham bor edi.
Y/Nning yuragi siqildi. "Men ular uchun shu to‘yga rozi bo‘ldim."
Jungkook uning yonida mahkam turardi. U ham ota-onasiga qaradi va so‘ng Y/Nga shivirladi: "Ular xavfsiz. Endi sen ham xavfsizsan."
Ammo Y/N bu hayotda chinakam baxtli bo‘lishiga ishonarmidi?..
Marosim boshlanib, nikoh uzuklari olib kelindi. Y/N nafasini ichiga yutdi. Endi hammasi tugadi… u qocholmadi.
“Siz Jeon Jungkook, Y/Nni rafiqangiz sifatida qabul qilasizmi?”
Jungkook ko‘zlarini Y/Ndan uzmay jilmaydi. “Ha.”
Endi navbat unga edi. Y/N boshini ko‘tardi, o‘zining hayotiga nazar tashladi. Agar rad etsa, oilasi nobud bo‘ladi.
Mehmonlar qarsak chalishdi. Nikoh uzuklari taqildi. Jungkook Y/Nni o‘ziga tortdi va lablariga yengil tegdi.
Endi u rasman Jungkookning rafiqasi edi.
Mehmonlarning qarsaklari yangrayotgan bo‘lsa ham, Y/N o‘zini baxtli his qilmasdi. U mayus ko‘zlarini ota-onasiga tikdi. Onasi ko‘z yoshlarini yashirishga urinayotgan bo‘lsa, otasi o‘zini mustahkam tutishga harakat qilardi.
Jungkook Y/Nning belidan ohista ushladi va qulog‘iga shivirladi: “Ular sen uchun shu yerda. Endi sen mening rafiqamisan, hammasi o‘zgartirilmaydi.”
Marosim tugagach, mehmonlar Y/N va Jungkookni tabriklash uchun yaqinlasha boshlashdi. Ota-onasi ham kelishdi. Onasi uni mahkam quchoqladi.
“Seni baxtli ko‘rishni istayman, qizim,” – dedi u ovozi titrab.
Otasi esa Jungkook tomon o‘girilib, unga tikildi. “Unga yaxshi munosabatda bo‘l. U mening yagona qizim.”
Jungkook ishonch bilan jilmaydi. “U endi mening rafiqam. Uni himoya qilish mening burchim.”
Y/Nning yuragi siqildi. “Himoya qilishmi? Yoki nazorat ostida ushlash?” – deb o‘yladi u.
"Bu qanday hayot? Men shunchaki o‘yinchoqmanmi? Boshqalarning xohishi uchun qurbon bo‘lishim kerakmi?"
U o‘zini birdaniga begona dunyoda qolganday his qildi. Hamma narsa juda dabdabali, juda mukammal edi… lekin u erkin emas edi.
"Agar men qochsam, ota-onam xavf ostida qoladi… Lekin shu tarzda yashashga qanday chidashim mumkin?"
Jungkookning so‘zlari xayoliga keldi: “Men seni hech qachon qo‘yib yubormayman.”
Y/Nning yuragi siqildi. "U meni haqiqatdan ham sevadimi? Yo‘q, bu faqat nazorat. Men unga tegishli emasman, hech qachon tegishli bo‘lmayman."