𝐄𝐍𝐒𝐋𝐔𝐕
Jungkook shpritsni tayyorlayotganida, Y/N to‘satdan yuzini burishtirdi va past ovozda shivirlaganday bo‘ldi:
— Jungkook… qo‘lim og‘riyapti… ukol bu og‘rityapti…
Jungkookning qo‘li havoda to‘xtadi. U Y/Nning yuziga qaradi, yuragi siqildi. U hech qachon unga zarar yetkazishni xohlamasdi. Ammo Y/N allaqachon bu dorilar uni falaj qilish uchun ekanini bilardi. U shpritsni ko‘rib, vahimaga tushdi va boshini chayqab, ovozi titrab shivirladi:
Jungkook chuqur nafas oldi. U Y/Nning qo‘rquvini sezib turardi. Bir lahza ikkilanib turdi, so‘ng shpritsni stolga qo‘ydi. U qizning yoniga tiz cho‘kib, yuzini iliq mehr bilan siladi.
— Shhh, malikam, men senga zarar bermoqchi emasman. Sen faqat dam olishing kerak, shunday emasmi? — dedi u yumshoq ovozda.
Y/Nning ko‘zlaridan yosh dumaladi, ammo u zaif holda bosh chayqadi. Jungkook barmoqlari bilan qizning sochlarini silab, uning ko‘zlariga tikildi.
— Men seni yo‘qotmoqchi emasman, — dedi u sekinlik bilan. — Lekin bu sening yaxshiligin uchun, Y/N.
Y/N esa hanuz qo‘rqib qarardi. Jungkook shpritsni bir chetga surib, boshqa bir yo‘l topishi kerakligini angladi. U Y/Nning yuzini qo‘llari orasiga olib, mayin jilmaydi.
— Agar dori ichishni istamasang, men boshqa yo‘l topaman, malikam. Sen faqat menga ishon, xo‘pmi?
Y/N uning so‘zlariga javob bera olmadi, lekin yuragi hamon bezovta urardi. Jungkook esa unga eng yumshoq va taskin beruvchi ohangda gapirishda davom etdi. Xonaga sokinlik cho‘kdi, lekin bu tinchlik uzoqqa cho‘zilmasdi...
Jungkook Y/Nning yuziga qarab, bir lahza o‘ylanib qoldi. U shpritsni bir chetga qo‘ygan bo‘lsa ham, Y/N o‘ziga kelishi va tinchlanishi uchun hali ham dorini ichishi kerak edi. U asta-sekin stol tortmasini ochdi va ichidan dorini oldi. So‘ng uni ezib, kukun holiga keltirdi.
Y/N uning har bir harakatini kuzatardi. U Jungkookning asl niyatini yaxshi bilar va yana qattiq vahimaga tushdi. Jungkook esa kukun holidagi dorini bir stakan suvga aralashtirdi va ohista aralashtirib, qizga yaqinlashdi.
— Mana, malikam. Bu faqat sening yaxshiligin uchun, — dedi u past ovozda.
Y/N esa bosh chayqadi. U og‘zini mahkam yopib, boshini boshqa tomonga burdi.
— Yo‘q… iltimos… men buni ichmayman… — dedi u titrab.
Jungkook chuqur nafas oldi va sabr bilan jilmaydi. U stakanni ushlab, yana bir qadam oldinga intildi.
— Qaysarginam… ich, — dedi u mayin, lekin qat’iy ohangda.
Y/N ko‘zlari bilan unga qaradi, lekin hanuz bosh chayqardi. Jungkook asta-sekin uning iyagini tutib, yuziga yaqinlashdi.
— Men senga zarar bermoqchi emasman, faqat sog‘ayishingni istayman. Iltimos, menga ishon, — dedi u sekin ovozda.
Ammo Y/N hanuz rad etayotgan edi. Shunda Jungkook ohista jilmayib, yengil ohangda shivirladi:
— Mayli, unda men o‘zim senga ichiraman.
U ehtiyotkorlik bilan Y/Nning lablariga stakanni yaqinlashtirdi, lekin qiz og‘zini ochmadi. Jungkook biroz o‘ylab turdi-da, boshqa yo‘l topdi. U stakanni chetga qo‘yib, Y/Nning yuzini kaftlari orasiga oldi va lablarini muloyimlik bilan uning lablariga bosdi.
Y/N bu harakatdan hayratda qoldi, va shu ondan foydalanib, Jungkook ohista suyuqlikni uning lablari orasiga o‘tkaza boshladi. U qizning iyagini muloyimlik bilan ushlab, uni dorini yutishga majbur qildi.
Y/N bir necha soniya qarshilik ko‘rsatdi, lekin oxir-oqibat dorini yutishga majbur bo‘ldi. Jungkook asta jilmayib, uning sochlarini siladi.
— Qarang-a, shunaqa bo‘lishi kerak edi, malikam, — dedi u past ovozda.
Y/N esa hech narsa deyolmadi, faqat ko‘zlarini yumib, chuqur nafas oldi. Jungkook esa uning yelkasiga muloyimlik bilan boshini qo‘ydi.
— Hammasi joyida bo‘ladi, sevgilim. Men hammasini hal qilaman, — shivirladi u.
Xonada yana tinchlik hukm surardi. Ammo bu tinchlik uzoq davom etmasligi aniq edi...
Jungkook Y/Nning sochlarini sekin silab, unga mehr bilan tikildi. Dorini ichirgach, qizning nafasi biroz sekinlashdi, ammo u hanuzgina hushyor edi. U Y/Nni muloyimlik bilan karavotga yotqizdi va o‘zi ham yoniga joylashdi. Uni mahkam bag‘riga bosib, qo‘llari bilan orqasidan ohista siladi.
— Men shu yerda, malikam. Hammasi yaxshi bo‘ladi, — dedi u past ovozda.
Y/N bir necha bor charchagancha ko‘zlarini ochdi-yopdi. Uning tanasi asta-sekin bo‘shashayotgan edi. Jungkook yonoqlarini ohista silab, pichirladi:
— Bir oz dam ol, sevgilim. Men senga bir narsa kuylab beray, xo‘pmi?
U Y/Nning boshi ko‘kragiga qulay joylashganini sezgach, mayin ovozda asta kuylay boshladi. Bu ularning sevimli qo‘shig‘i edi. Y/Nning nafasi yanada sokinlashdi va u asta-sekin uxlab qoldi. Jungkook qizning yuziga qarab jilmaydi va uning sochlariga so‘nggi bor yengil o‘pib qo‘ydi.
— Shirin tushlar, malikam, — dedi u shivirlab.
U ohista karavotdan turdi va eshikni shovqinsiz ochib tashqariga chiqdi. Koridorda Taehyung hanuz kutib o‘tirardi. Jungkookning chiqishini ko‘rib, u biroz qaddini rostladi va unga savolomuz tikildi.
— Uxladimi? — deb so‘radi Taehyung past ovozda.
— Ha, uxlab qoldi, — dedi u qisqa qilib. So‘ng biroz sukut saqlab, ohangini jiddiylashtirdi. — Taehyung, nega Koreyaga qaytding?
Taehyung biroz o‘ylanib turdi, so‘ng chuqur nafas oldi.
— Bu yerda seni yolg‘iz qoldirishni xohlamadim, — dedi u. Ota onamizning o‘limidan keyin men bu yerdan uzoqlashdim lekin hozir o‘ylab qoldim sen azyat chekyotganda men seni bir o‘zingni qoldirganim uchun kechir, sen juda yosh eding— Bir oz oldin qanday ahvolda eding, bilaman. Y/Nga g‘amxo‘rlik qilayotganingni ko‘rib, sen tuzalib ketyapsan deb o‘ylayman. Lekin…
Jungkook qoshlarini biroz chimirdi.
Taehyung unga sinchkov tikildi.
— Psixolikga borishni davom ettiryapsanmi? — deb so‘radi u ehtiyotkorlik bilan.
Jungkook bir lahza jim qoldi, ko‘zlari nimadir haqida o‘ylayotgandek jilmaydi. So‘ng chuqur nafas olib, yengil bosh irg‘adi.
— Ha, albatta. Hammasi joyida, — dedi u hech qanday ikkilanmasdan.
Taehyung uning javobini eshitib, yengil tortdi, lekin baribir ich-ichidan biroz shubhalanardi. U Jungkookning ko‘zlariga tikildi, lekin u yerdan yolg‘on yoki ikkilanish alomatlarini topa olmadi. Axir, bu Jungkook edi — u doim hamma narsani mukammal yashira olardi.
— Yaxshi, — deb bosh irg‘adi Taehyung. — Agar biror narsa bo‘lsa, bilasan, men doim shu yerdaman.
Jungkook jilmaydi, ammo bu jilmayishda nimadir g‘alati edi.
— Bilaman, aka, — dedi u xotirjam ovozda. — Sen doim shu yerdasan.
Ammo ich-ichida Jungkook bilardi — hech kim unga yordam bera olmasdi. Chunki uning yagona shifosi Y/N edi…
Jungkook Taehyung bilan bir necha soat bolalik va hozirgi ishlar to‘g‘risida gaplashishadi. Oqshomgi sukunatni faqat bir ovoz buzadi. Y/N birdan baqirib yubordi. Yomon tush ko‘rgan edi, uning ko‘zlarida qo‘rquv va vahima bor edi. O‘tmishda ota-onasi unga yomon muomala qilganligi uchun u ba’zan bunday yomon tushlar ko‘rardi. Bu safar, u o‘zini himoyasiz his qilardi va kimdirga ehtiyoji bor edi.
Jungkook buni bilardi va hech ikkilanmasdan Y/Nning yoniga yugurib bordi. U Y/Nni ko‘rib, uni tezda bag‘riga bosdi. Y/N, qimirlay olmay, faqat baqirib yig‘lardi. Jungkook uni tinchlantirishga harakat qilib, muloyimlik bilan unga yaqinlashdi.
— Hammasi joyida, men shu yerdaman, — dedi u yumshoq ovozda.
Y/N, darhol unga talpindi, Jungkook uni shunchalik mahkam bag‘riga tortib, tinchlantira boshladi. Taehyungning qadam tovushi eshitildi. U xonaga kirib, Y/N uni ko‘rib, baland ovozda baqirdi.
— Yo‘q! Ket! — dedi Y/N qo‘rquv bilan.
Jungkook darhol Taehyungga qarab, keskin:
Taehyung sekin orqaga tisarildi va xonani tark etdi.
Jungkook Y/Nni bag‘riga mahkam bosgancha, sekin boshini silardi. Y/N esa titragancha faqat bitta gapni tinmay takrorlardi:
— Iltimos, men aybdor emasman... Iltimos, men aybdor emasman...
Jungkook uning so‘zlarini eshitib, yuragi ezildi. Uning yuragida qattiq og‘riq paydo bo‘ldi. Y/Nni shunday holatda ko‘rish unga juda og‘ir edi. U lablarini Y/Nning sochlariga bosib, shivirladi:
— Albatta, sen aybdor emassan... Sen hech narsaga aybdor emassan, Y/N... Men seni himoya qilaman...
Y/N asta-sekin tinchlana boshladi. Uning nafasi ham, yurak urishi ham sekinlashdi. Nihoyat, u charchoqdan ko‘zlarini yumdi va Jungkookning quchog‘ida uxlab qoldi. Ammo Jungkook uni qo‘yib yubormadi. U hatto joyidan ham qimirlamadi, Y/N uyg‘onib ketishidan qo‘rqdi.
Jungkook Y/Nning yengil nafasini, uning mayin, iliq tanasini his qilib, unga yanada mahkamroq yopishdi. Go‘yo Y/Nni butun dunyodan himoya qilgisi kelayotganday edi. U shunchaki o‘tiraverdi, xuddi haykalga aylanib qolgandek...
Bu orada Taehyung boshqa xonada asabiy yurib yurgan edi. U hech narsani tushunmasdi. Nega Y/N uni ko‘rib bunchalik qo‘rqib ketdi? Nega Jungkook unga baqirdi? Axir, bu shunchaki oddiy ayol emas, Jungkookning xotini edi! U qanday hayot kechiryapti?
Ko‘p o‘ylanishdan charchab, Taehyung yotoqxona tomon sekin yurdi. Eshikni shunchaki ozgina ochib, ichkariga qaradi.
Jungkook xuddi bir qotib qolgandek, o‘rnidan siljimasdi. Uning tizasida Y/N yotardi, boshi esa Jungkookning keng ko‘ksida edi. Jungkook shunday jimgina, harakatsiz o‘tirardi. Y/Nni uyg‘otib yubormaslik uchun u nafas olishga ham ehtiyot bo‘layotganday edi.
Bu manzara Taehyungni qattiq hayratlantirdi. Uning ukasi shunchalik mehr bilan, shunchalik sabr bilan Y/Nni bag‘rida ushlab o‘tirardi... Go‘yo Y/N Jungkookning butun dunyosi edi...
Taehyung o‘ziga kelib, eshikni yana sekin yopdi. U chuqur nafas oldi va asta xonaga qaytib ketdi. Ammo uning ichida bir tuyg‘u uyg‘ongan edi. Bu shunchaki oddiy muhabbat emasdi... Bu narsa juda chuqur edi... Juda qorong‘i va tushunarsiz...
Taehyung endi bilardi—bu nikoh oddiy emas edi. Va Jungkookning sevgisi ham oddiy emasdi...