JK-201021-01

MONEY RICH 88

ล่องไพร ภาค 2 ตอนที่ 29 เกมสล็อตออนไลน์

ไมรา “ไลสงว่า พวกนาคาเชียมิช่วยกันสร้างสะพานนี้ไว้สำหรับเดิน ไม่ใช่สำหรับตกไปตาย ไลสงว่าถ้าพวกลูกหาบเหล่านี้ไม่ยอมไปก็ให้ทิ้งข้าวของไว้ที่นี่ไม่มีใครลัก ไม่มีใครขโมย เมื่อพาเราไปถึงหมู่บ้านแล้วจะส่งคนมาขนไปเอง”

ตาเกิ้นได้ฟังก็หันไปส่งภาษาบอกบรรดาลูกหาบทั้งหลายมีเสียง พึมพรำดังอื้ออึงขึ้นในระหว่างพวกเขาสีหน้าทุกคนเลิกลักด้วยความตกอกตกใจ เสียงที่โต้ตอบเต็มไปด้วยความเร่งรีบและร้อนรน

ตาเกิ้นหันมาบอกว่า “มันว่าปล่อยพวกมันไว้ที่นี่ก็เหมือนทิ้งให้ตายไม่มีใครเลยจะยอมอยู่สักคน”

ข้าพเจ้า “งั้นก็บอกให้ออกเดินทางต่อไป” เกมสล็อตออนไลน์

ตาเกิ้น “มันว่าขึ้นบังคับให้ข้ามสะพานนั่นก็เหมือนบอกให้มันไปตาย ไม่มีใครเลยจะยอมสักคน”

“แล้วจะเอายังไงกัน?” ข้าพเจ้าถามด้วยความเดือดดาล “บอกมันให้เลือกตายเอาทางหนึ่งอยู่ที่นี่ซึ่งตายแน่? หรือข้ามสะพานที่มันมีโอกาสจะอยู่มากกว่าจะตาย?”

ตาเกิ้น “ทุกคนนับถือนาย ไว้ใจนาย เชื่อฟังนาย สั่งให้ตายอย่างไร มันคงยอมตายอย่างนั้น”

ข้าพเจ้า “งั้นก็ตามฉันมา” ข้าพเจ้าปราดออกไปที่เชิงสะพานด้วยความเดือดดาลตั้งใจจะก้าวให้ทันไลสงซึ่งล่วงไปข้างหน้า แต่พอเท้าพ้นจากชานผาสัมผัสกับลูกระนาดของสะพานเรือกเป็นก้าวแรกเท่านั้นก็ขาสั่นใจหายวูบ เมื่อรู้สึกว่าสะพานเรือกทั้งสะพานโยนตัวเหมือนชิงช้าที่ถูกไกวเต็มแรง มองไปข้างล่างเห็นกระแสน้ำที่เชี่ยวควักกระทบแก่งซึ่งระเกะระกะเป็นฟองขาวอยู่ลิบ ๆ เสียงอึกทึกครึกโครมของมันดังสนั่นขึ้นมาอื้อหูประกอบกับเสียงลมที่พัดอ้อมาปะทะร่างเต็มแรงทำให้ข้าพเจ้าต้องเกาะราวสะพานซึ่งทำด้วยเถาวัลย์ไว้แน่นเพื่อมิให้เสียหลักร่วงลงไปสู่ลำธารมฤตยูข้างล่างได้ ท่ามกลางเสียงอื้ออึงเหล่านั้น ข้าพเจ้าได้ยินเสียงสั่น ๆ ของตาเกิ้นตะโกนปลอบใจตามหลังมาว่า

“ใจดี ๆ ไว้นาย ตาเกิ้นกำลังจะตามไปอีกคน”

เวลานั้นไลสงข้ามสะพานไปยืนส่งภาษาเสียงนกเสียงกาของเขาอยู่บนชานผาฟากโน้นแล้วอย่างสะดวกสบาย ขณะที่ข้าพเจ้ายังตะเกียกตะกายเกาะเถาวัลย์ไต่ไปตามสะพานนั้นทีละก้าวเหมือนหัวใจจะหยุดเต้น ไม่กล้าที่จะหันกลับไปมองดูข้างหลังไม่กล้าที่จะก้มลงดูข้างล่างหรือแสดงกิริยาตื่นตระหนกตกประหม่าออกไปเมื่อสะพานทั้งสะพานกวัดไกวด้วยถูกลมถี่แรงขึ้นทุกทีขณะที่ออกไปอยู่กึ่งกลาง แม้จะอยู่ในฐานะและภาวะเช่นนั้นข้าพเจ้าก็อดสังเกตเห็นด้วยหัวใจอันสั่นระริกไม่ได้ว่าลูกระนาดสะพานหลายลูกที่ขันชะเนาะไว้ด้วยเถาวัลย์จวนจะขาดมิขาดจากกันเพราะความเก่าของเวลาและบางลูกก็ทำท่าเหมือนจะผุเมื่อข้ามผ่านไป เกมสล็อตออนไลน์

อย่างไรก็ตามหลังจากครึ่งชั่วโมงของการใจหายใจคว่ำครึ่งชั่วโมงของความทุกข์ทรมานและเหนื่อยอ่อนเหมือนสะพานยาวสัก 100 ไมล์ แทนที่จะเป็น 100 เมตร ข้าพเจ้าก็ถึงปลายสะพานด้านตรงกันข้ามแล้วก้าวขึ้นสู่เชิงผากว้างที่ไลสงยืนยิงฟันขาวคอยอยู่ด้วยความโล่งใจเหมือนยกภูเขาไปจากอก สามารถหันกลับไปดูตาเกิ้นซึ่งเริ่มก้าวลงมาสู่สะพานเชือกเป็นคนถัดไปได้อย่างสงบและแม้กระทั่งขบขันวาดภาพของคนเมาที่ทรงตัวแทบไม่อยู่เตาะแตะตรงเข้ามาหาท่านก็จะได้แก่ภาพของตาเกิ้นขณะนั้นศีรษะซึ่งสู้ลมของแกประเดี๋ยวพยักหมึกมาข้างหน้าประเดี๋ยวผงะกลับไปข้างหลังราวกับตุ๊กตาล้มลุกก้มลงไปดูอากาศอันเวิ้งว้างและลำธารที่ดังสนั่นอยู่ข้างล่างทีไรนัยน์ตาหลับที่นั้น จนข้าพเจ้าต้องร้องเตือน

“ดูฉัน ตาเกิ้นแล้วก็เดินต่อมาอย่าเหลียวซ้ายแลขวาหรือก้มลงดูอะไร”

ตาเกิ้นตะโกนตอบด้วยเสียงสั่น ๆ ว่า เกมสล็อตออนไลน์

“ตาเกิ้นดูนาย ตาเกิ้นไม่เห็นตีนตาเกิ้นว่าตาเกิ้นก้าวลงไปที่ไหน ตาเกิ้นเห็นตีนตาเกิ้นทีไร ตาเกิ้นเห็นแก่งลิบ ๆ อยู่ข้างล่างด้วยที่นั้น โอย! จะหายใจไม่ออกแล้วนาย”

“ใจดี ๆ ไว้ตาเกิ้น ” ข้าพเจ้าร้องบอก “เดินต่อมาอย่ามัวชักช้า เดี๋ยวค่ำที่นี่เสือสมิงชุม”

เจตนาของข้าพเจ้าอยู่ที่จะยั่วให้แกมีกำลังใจแต่ลั่นวาจาออกไปแล้วก็อดเสียใจและประหลาดในอภินิหารของคำนั้นไม่ได้ ข้าพเจ้าเห็นตาเกิ้นยึดตัวตรงและก้าวพรวด ๆ ต่อมาราวกับว่าถูกเสือร้ายสักฝูงหรือช้างสักโขลงไล่แกทำท่าว่าจะทำเวลาในระยะครึ่งทางที่เหลืออยู่เร็วกว่าไลสงเจ้าของถิ่นด้วยซ้ำไปก็พอดีได้ยินแกร้องเสียเสียงหลงขณะที่เท้าเหยียบลูกระนาคผุ ๆ ลูกหนึ่งหักกลาง ตัวตาเกิ้นหมุนคว้างล้มลงแต่มือข้างหนึ่งคว้าเถาวัลย์ซึ่งเป็นราวสะพานไว้ได้ ห้อยต่องแต่งอยู่ในลักษณะค้างคาวแม่ไก่ถูกลมดีกวัดไกวอยู่เหนือลำธารมฤตยูสายนั้นอย่างน่ากลัวหน้าของแกซีดจนไม่มีเลือดเสียงที่ร้องก็ฟังเกือบไม่เป็นเสียงมนุษย์ เกมสล็อตออนไลน์

“ช่วยด้วย นาย! ช่วยบอกยายทั้งเล็กและใหญ่ของตาเกิ้นว่า ลาก่อน”

“จับไว้ให้แน่นตาเกิ้นไม่เป็นไรไม่ต้องกลัว” ข้าพเจ้าบอกแก เหตุการณ์ซึ่งเกิดขึ้นอย่างกะทันหันท่ามกลางเสียงน้ำที่ดังสนั่นและลมที่พัดกู่ทำให้ทุกคนบนฝั่งตรงกันข้ามยืนตะลึงอยู่กับที่เหมือนถูกมนต์สะกดไม่สามารถขยับเขยื้อนเคลื่อนไหวได้