JK-201019-02

MONEY RICH 88

ล่องไพร ภาค 2 ตอนที่ 26 ยิงปลา

ฝีเท้าของมันอาจจะเบาลงเมื่อพ้นจากบริเวณป่าแต่กลิ่นสาบแรงกล้าขึ้นทุกทีเมื่อมาใกล้มือซ้ายข้าพเจ้ากุมแน่นอยู่กับไฟฉายซึ่งทาบกับลำกล้องปืน นิ้วชี้ขวาสอดอยู่ในโกร่งไกเสียงลมหายใจของทุกคนที่ยืนอยู่ข้างหลังได้ยินถนัด พอเงาตะคุ้มเงานั้นพ้นจากร่มครึมของต้นไม้สุดท้ายออกมาสู่แสงจันทร์เหนือตลิ่ง ข้าพเจ้าก็ยกปืนขึ้นประทับบ่า ปิดไฟฉายและเตรียมยิงก็พอดีไมรา สมิท ร้องขึ้นสุดเสียง

“หยุด! คุณสาก...อย่ายิง! นั่นไลสง!”

เสือหรือคน? ยิงปลา

ข้าพเจ้าลดปืนลงช้า ๆ ตามคำสั่งของ ไมรา สมิทเหมือนร่างกายเป็นอัตโนมัติรู้สึกใจหวิวและเย็นวาบไปตามไขสันหลัง เมื่อคิดว่าหวุดหวิดต่อการเป็นผู้ร้ายฆ่าคนเพียงใด ไลสงกระพริบตาถี่ด้วยความเคืองต่อแสงไฟฉายที่ข้าพเจ้ายังคงส่องที่ใบหน้าเขาตลอดเวลาเหล่านั้น เขาลงเดินลงตลิ่งมาที่พวกเรายืนอยู่ด้วยฝีเท้าและจังหวะอันสม่ำเสมอ สีหน้าของเขาปราศจากความรู้สึกและนัยน์ตาก็เลื่อนลอยเหมือนคนที่อยู่ในอาการละเมอ จนกระทั่งอีกไม่กี่ก้าวจะถึงพวกเรา จึงตื่นจากภวังค์และหยุดชะงักพลางยกมือขึ้นขยี้ตา ข้าพเจ้าดับไฟฉายทันทีแต่ก็ยังไม่เร็วไปกว่าความสังเกตจากนัยน์ตาอันคมเป็นกรดของตาเกิ้น แกสะกิดแขนข้าพเจ้าอย่างกระตือรือร้นเลี้ยวศีรษะเข้ามากระซิบถามว่า

“เห็นอะไรที่ปากของไลสงหรือเปล่า นาย?”

อ้อ, ข้าพเจ้าเห็นมากกว่านั้น ข้าพเจ้าเห็นจมูกซึ่งบานเข้าออกเพราะการถอนใจแรงของไลสงและนอกจากเลือดสด ๆ จะยังเปรอะอยู่ที่ปากมันยังหยดเกรอะกรังอยู่ที่ทรวงอกและมือทั้งสองของเขา ข้าพเจ้าเห็นต่อไปด้วยถึงเค้าอันดุร้ายของใบหน้านั้น ค่อย ๆ เปลี่ยนเป็นใบหน้าอันเกลี้ยงเกลาและเปิดเผยของชายหนุ่มผู้นั้นได้ว่างามตามธรรมชาติ กลิ่นสาบที่รุนแรงเมื่อสักครู่ก็เพลาลง ข้าพเจ้าคิดว่านอกจากตาเกิ้นกับข้าพเจ้าคนอื่น ๆ ก็คงจะสังเกตเห็นและรู้สึกอย่างเดียวกัน เพียงแค่ไม่มีใครแสดงอะไรออกมา ยังไม่ทันที่ข้าพเจ้าจะพูดหรือทำอะไรต่อไป ไมรา สมิท ก็ก้าวเข้าไปยืนอยู่ตรงหน้าไลสง ถามด้วยเสียงนกเสียงกาอันเป็นภาษาของเขา ชายหนุ่มลูกหัวหน้าเผ่านาคาเชียมินิ่งอยู่สักครู่ก็ตอบด้วยภาษาเดียวกัน เขาพูดอยู่นานอย่างเหน็ดเหนื่อยและเลื่อนลอยทันใดที่มันจบลง ข้าพเจ้าก็เอ่ยขึ้นด้วยความอยากรู้จนอดรนทนอยู่อีกไม่ได้

“เขาพูดว่ากระไร มิสซิสสมิท?”

ไมรา “ไลสงพูดหลายอย่างจนฉันฟังเกือบไม่รู้ว่าเขาพูดถึงอะไร เขาบอกว่านอนอยู่ดี ๆ ที่โคนต้นไทรกับพวกลูกหาบเหล่านั้น ฝันว่ามีอะไรมากระซิบที่ข้างหูให้เขาลุกขึ้นตามไป ไปไหน? และอย่างไรบอก ไม่ถูก? จนกระทั่งพบพวกเรานี่แหละ” ยิงปลา

“งั้นเขาก็ไม่รู้ว่าลูกหาบคนหนึ่งของเราถูกเสือคาบไป?”

“เขาไม่รู้เลย” “ถามเขา, แหม่ม ว่าเลือดเหล่านั้นมาจากไหน?”

ไมรา “ฉันถามเขาแล้ว ไลสงไม่รู้ว่ามันติดมาได้ยังไงบางทีจะได้สู้กับสัตว์ป่าหรือบางทีถูกกิ่งไม้แทงและหนามเกี่ยวเอาก็ได้”

มันเป็นคำอธิบายซึ่งมิได้ทำให้ความข้องใจของเราคลายลงเลย แม้กระนั้นการคาดคั้นถามไลสงต่อไปก็ไม่ทำให้เราได้รับความรู้ใหม่กระจ่างแจ้งขึ้น ตกลงความตั้งใจของข้าพเจ้าที่จะออกติดตามกะเหรี่ยงลูกหาบ ที่ถูกเสือคาบไปในคืนนั้นและการสอบถามไลสงต่อไปก็เป็นอันระงับไว้ เพื่อรอแสงสว่างของเวลากลางวันซึ่งจะกระทำกันได้ด้วยความถนัดยิ่งขึ้น

ตลอดคืนที่เหลืออยู่เราไม่เป็นอันหลับอันนอนกันเลย สมิททั้ง 2 ผัวเมียมานั่งคุยอยู่กับ ร.อ.เรืองและข้าพเจ้ารอบกองไฟที่เราก่อไว้หน้ากระโจม กิริยาของไมรากระสับกระส่ายสีหน้าก็เต็มไปด้วยความกังวลเหมือนมีอะไร ๆ คอยถ่วงหัวใจอยู่จนสามีอดเอ่ยถามขึ้นไม่ได้ ยิงปลา

“ยังไม่หายสงสัย ว่านายคนนั้นเป็นเสือคน?”

ไมรา “มันไม่ใช่อย่างนั้น ทอม, พยานหลักฐานทุกอย่างทำให้ใคร ๆ ทุกคนคิดว่าไลสงเป็นเสือคน แต่จนกว่าจะเห็นกับตาไม่มีอะไรเลยจะมาทำให้ฉันเชื่อว่ามันเป็นไปได้ นี่แหละเป็นเรื่องหนักใจฉันเชื่อในความบริสุทธิ์ของไลสง แต่จะอธิบายให้ใครเข้าใจอย่างไรถึงเรื่องลูกหาบคนนั้นถูกเสือคาบไปแต่ไม่มีรอยเสือ? จะบอกให้ใครเขาเชื่อหรือเข้าใจ ได้อย่างไร ถึงเลือดที่ติดปากและร่างกายไลสงมา คุณสากว่าอย่างไร? คุณนายทหารรวงว่าอย่างไร?”

ข้าพเจ้า “ฉันก็อย่างเดียวกับแหม่มไม่คิดว่ามันจะเป็นไปได้แต่ก็ไม่รู้ว่าจะหาเหตุผลอธิบายให้พวกนั้นเชื่อได้อย่างไร ทั้งตาเกิ้นทั้งพ่อเฒ่าหัวหน้าบ้านเผโบมา ลูกสาวของแกและบรรดากะเหรี่ยงลูกหาบเหล่านั้นต่างเชื่อกันว่าไลสงเป็นเสือสมิงทั้งสิ้น”

สมิท “เสือสมิงอะไร? ผมรู้จักเสือโคร่ง เสือไฟ เสือลายตลับ เสือดาว และเสือดำของเมืองไทย เสือสมิงเป็นอย่างไรไม่เคยเห็น ยิงปลา

ข้าพเจ้า “อย่างเดียวกับที่คุณหมอเรียกว่าเวียไทเกอร์หรือเสือคนนั่นเอง”

ไมราถอนใจ “ฉันอยู่ในอินเดียมานานได้ยินเรื่องอย่างนั้นมามากคนดี ๆ หรือโยคีถูกวิญญาณผีป่าเข้าสิง กลายเป็นเสือคนไปแต่สืบไปถึงต้นตอทีไร ไม่มีอะไรยืนยันความจริง”

ข้าพเจ้า “ถึงฉันก็เหมือนกัน”

สมิท “งั้น, เสือสมิงพวกเดียวที่ผมเคยเห็นก็ได้แก่พวกมนุษย์เสือดาวในอัฟริกา”

ข้าพเจ้า “นั่นเป็นมนุษย์ที่เอาหนังเสือมาคลุมกายและเอาเล็บเหล็กใส่มือสำหรับฆ่าคนละเรื่องกับเสือสมิงซึ่งยังเป็นความลึกลับของป่า ไม่ว่าจะเป็นในเมืองไทยหรือในอินเดีย”