JK-201019-01

MONEY RICH 88

ล่องไพร ภาค 2 ตอนที่ 25 https://moneyslotxo.cc/

ไมราพึมพำ “ถ้าเราพยายามทำให้ทุกฝ่ายและทุกคนมองเห็นคุณค่าของการอยู่ร่วมกันด้วยกฎแห่งใจอย่างพวกเซียมิแทนอยู่ร่วมกันด้วยคำมั่นสัญญาและตัวบทกฎหมายซึ่งอาจสลัดทิ้งได้เมื่ออารมณ์ร้ายบังคับสันติภาพถาวรก็อาจเกิดขึ้นและดำรงอยู่ได้” เกมสล็อตออนไลน์

ข้าพเจ้า “แน่ละ แต่ไม่ก่อนเวลานั้น”

ไมรา “ถึงงั้นเราก็ควรพยายามไม่ใช่หรือคุณสาก?”

ข้าพเจ้ารู้สึกละอาย เมื่อได้ยินกระทู้ถามข้อนี้จนไม่สามารถที่จะตอบอะไรออกไปได้ อุดมคติของไมรา สมิท มิได้ต่างไปจากอุดมคติของข้าพเจ้าเลย เพียงแต่สภาพของเราเท่านั้นที่มีน้ำหนักแตกต่างกันไป ความคิดนั้นกรุ่นอยู่ในสมองของข้าพเจ้าไม่หายแม้กระทั่งเข้านอนและใคร ๆ หลับกันไปหมดแล้ว

ท่ามกลางแสงเดือนที่สุกสว่างส่องลอดเข้ามาถึงเตียงสนามที่นอนอยู่ ข้าพเจ้าคิดถึงชีวิตของการผจญภัยที่ผ่านมาแล้วอย่างโชกโชน ตลอดจนความปรารถนาที่มีต่ออนาคต ครั้นแล้วก็ได้สำนึกว่าความสงบสุขเป็นยอดแห่งความต้องการของชีวิตเหนือสิ่งอื่นใดหมด ถึงกระนั้นแต่ละครั้งที่ได้มาก็ล้วนแต่ต้องอาศัยการฆ่าฟันและการทำลายชีวิตเป็นสื่อ ทั้งนั้น อย่างสัตว์ใหญ่ทั้งดุร้ายและไม่ดุนับร้อย อย่างอ้ายเกและอย่างอ้ายงาดำ

ข้าพเจ้าจะหมกมุ่นอยู่ในความคิดนั้นช้านานสักเพียงใดจำไม่ได้ มาได้สติตื่นจากภวังค์ก็ต่อเมื่อได้ยินเสียงร้องดังด้วยความตกใจอย่างถึงขนาดมาจากใต้ต้นไทรที่พวกลูกหาบนอนอยู่ ข้าพเจ้าคว้าปืนกระโดดผลุงออกไปนอกเต็นท์ที่พักทันทีก็พอดีเผชิญกับ ดร.สมิทและไมรา ซึ่งนอนเร็วโผล่ออกมาทันควันเหมือนกัน

“เสียงพวกนั้นละเมอหรืออย่างไรกัน คุณสาก?” ดร.สมิทถาม

“เห็นจะไม่ใช่คุณหมอมันดังผิดวิสัย น่าจะเกิดอะไรขึ้นเป็น แน่...”

ขณะนั้นทุกคนตื่นหมดที่ใต้ต้นไทรย้อยซึ่งพวกลูกหาบกะเหรี่ยงของเราพักอยู่เต็มไปด้วยความชุลมุนวุ่นวาย เราวิ่งลงเนินตรงไปทางนั้นก่อนที่จะทันถึงก็สวนทางกับตาเกิ้นซึ่งกำลังจะมารายงานเรา ข้าพเจ้าร้องถามโดยเร็ว

“เกิดอะไรขึ้น ตาเกิ้น?” เกมสล็อตออนไลน์

“อ้ายชิลอง...ลูกหาบของเราคนหนึ่งถูกเสือคาบไปนาย” ตาเกิ้น กระหืดกระหอบ “พวกนั้นว่ามันออกมาก่อไฟได้ยินเสียงร้องให้ช่วยทีเดียวก็เงียบหายพากันวิ่งออกมาดู เห็นอ้ายลายคาบเผ่นขึ้นฝั่งห้วยไปแล้วไม่มีใครทันช่วยอะไรมันได้”

เหตุร้ายซึ่งเกิดขึ้นอย่างกะทันหันครั้งนี้ดูจะทำลายขวัญพวกลูกหาบทั้งหลายยิ่งกว่าการเผชิญภัยกับพวกจิรีและอันตรายต่าง ๆ ในดงดิบมฤตยูมาแล้วก็เพราะว่าเป็นเวลาที่ทุกคนรู้สึกมั่นใจในสวัสดิภาพของคนเมื่อใกล้จุดหมายปลายทางเข้าไป ฉะนั้นทันใดที่มันเกิดขึ้นทุกคนก็ผิดหวังและกระเทือนใจได้สำนึกว่ามฤตยูยังติดตามเข้าไปทุกหนทุกแห่งในการเดินทางครั้งนี้ แม้นจะอยู่ในที่และแดนซึ่งคิดว่าพ้นภัยแล้ว

ข้าพเจ้าเข้าไปสำรวจบริเวณที่เกิดเหตุนั้นรู้สึกได้รับความอัศจรรย์ใจอย่างยิ่งก็เพราะถึงจะมีรอยเลือดซึ่งทะลักจากแผลที่ถูกเขี้ยวเสือขบปรากฏอยู่ตามหาดทรายพร้อมทั้งรอยเท้าและมือของกะเหรี่ยงลูกหาบผู้น่าสงสารถูกลากเป็นทางไปก็ไม่ปรากฎรอยเท้าของเสือร้ายเลยจนแห่งเดียว เมื่อเหลียวไปดูตาเกิ้น ร.อ.เรือง ดร.สมิทและไมราก็รู้สึกไม่ได้ว่าน่าจะกำลังคิดอย่างเดียวกัน ดร.สมิท พิจารณาบริเวณตรงนั้นจากแสงไฟฉาย ในมืออยู่อีกนานก่อนที่จะสั่นศีรษะและเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงแสดงความหลากใจ เกมสล็อตออนไลน์

สมิท “ถ้าเป็นเสือจริงทำไมไม่มีรอยตีน? แต่ถึงจะเป็นสัตว์อื่นมาคาบเอาไปกินก็ควรจะมีร่องรอยเหมือนกัน”

ตาเกิ้น “แต่พวกลูกหาบ 4 คน นัยน์ตา 4 คู่ ยืนยันเป็นเสียงเดียวว่าเสือแน่นายห้าง แสงเดือนก็สว่างแสงไฟรึมีอยู่ระยะเพียง 2 วา ตา 4 คู่จะผิดไปได้ยังไง?”

สมิท “งั้นรอยตีนของมันไปไหน?”

ตาเกิ้น “ถามอ้ายลายที่คาบอ้ายชิลองไปกิน นายห้างอย่าถามตาเกิ้น”

เราเดินตามรอยเลือดและรอยเท้าของชายเคราะห์ร้ายที่ถูกลากผ่านชายหาดข้ามลำธารที่ตื้นเขินไปขึ้นชานตลิ่งฟากตรงกันข้าม พยายามสำรวจตรวจดูอย่างพินิจพิเคราะห์อีกครั้งตามพื้นดินเปียกก็ไม่ปรากฎวี่แววรอยเท้าของเจ้าเสือตัวนั้นอยู่นั่นเองความประหลาดอัศจรรย์ใจซึ่งทวีขึ้นทุกทีทำให้ข้าพเจ้าอดที่จะตกลงใจอย่างบ้าบินขึ้นไม่ได้หันไปบอกทุกคนว่า “กลับไปแค้มป์กันดีกว่า ขอเวลาผมสักประเดี๋ยว”

ไมราได้ฟังก็ร้องขึ้นเบา ๆ “คุณสากหมายความว่าจะตามเสือตัวนี้ไปคนเดียว? แล้วในเวลากลางคืน?”

ข้าพเจ้า “ไม่เป็นไร แหม่ม ภูมิประเทศที่เป็นป่าโปร่งอย่างนี้ฉันพอระวังตัวเองได้ ฉัน...”

ยังไม่ทันที่ข้าพเจ้าจะพูดขาดคำตาเกิ้นก็เอื้อมมือมาสะกิดแขนข้าพเจ้ากระซิบเบา ๆ ว่า “ตุ๊ย! ฟัง...นาย!” ข้าพเจ้ายกมือขึ้นเป็นสัญญาณให้ทุกคนนิ่งแล้วก็เงี่ยหูสดบตรับฟังอย่างเคร่งเครียดชั้นแรกไม่ได้ยินเสียงอะไรเลยนอกจากจักจั่นที่แว่วมาจากละเมาะป่าทางต้นน้ำและเสียงนกระวังไพรที่ร้องมาแต่ไกลเป็นระยะ ๆ แสงเดือนที่คล้อยลงทางทิศตะวันตกกราดสว่างทั่วไป ชั่วขณะหนึ่งคิดว่าหูของตาเกิ้นเหลวไหลอุปาทานทำให้ได้ยินไปเองแต่ภายในไม่ถึงอึดใจต่อมา ข้าพเจ้าก็ได้ยินเสียงและได้กลิ่นสาบนั้น เกมสล็อตออนไลน์

มันเป็นเสียงกรอบแกรบของกิ่งและใบไม้แห้งที่ถูกเหยียบมาตามทางด่านซึ่งเผชิญหน้าเราอยู่ตอนบน ข้าพเจ้าอาจจะคิดว่าเป็นเสียงฝีเท้าคนที่ย่องกริบด้วยความระมัดระวังตัวเพียงแต่กลิ่นสาบที่ตามลมเขาลงมาเท่านั้นบอกให้แน่ใจและปลดห้ามไกปืนอยู่ในท่าเตรียมพร้อมทันที กลิ่นสาบนั้นบอกให้ทุกคนรู้โดยปราศจากข้อสงสัยว่าเป็นเสือ!