عروسی افغانی و لباس های افغانی
عروسی های افغان جشن های بدیع و جاری افراد افغانستان است. لباس افغانی این رسم است که در آن، مانند شاه امان الله خان و ملکه ثریا طرزی، بانو و مرد خوش شانسی که پادشاه و ملکه شام محسوب می شوند. به علاوه این رسم در عروسی پسر عموی امین الله بود که او شمشیر خود را بر زمین گذاشت و روی زمین خم شد و به بانو و مرد خوش شانس گفت که شب عروسی آنها واقعاً مورد توجه است، آنها می توانند به عنوان حاکم و ملکه هر دستوری بدهند. عصر. برای عروسی لباس سبز پتو افغانی می پوشند
برای دعوت از بازدیدکنندگانی که وارد ورودی ورودی می شوند، یک صف از خانم ها در سمت راست و یک صف از مردان در سمت چپ باقی می مانند. خانم و مرد خانواده های ساعتی پذیرایی می کنند و بازدیدکنندگان را تا میزهایشان همراهی می کنند. بازدیدکنندگان در یک عروسی افغانی بهترین لباس ها و جواهرات خود را می پوشند. قیمت لباس افغانی بازدیدکنندگان در اطراف دوستان و خانواده خود جمع می شوند و در مورد زندگی خود صحبت می کنند. زمانی که همه بازدیدکنندگان حاضر شدند یا اتاق تقریباً نصف شد، نوازندگان شروع به نواختن موسیقی معمولی یا آهنگ‌های معاصر می‌کنند. در گوشه پایین صحنه، صندلی های زیبایی برای خانم و مرد روز قرار دارد. قبل از صندلی ها میزی است با مجموعه ای بسیار زیبا که شامل شمع ها و شکوفه ها است.
یک عروسی مرسوم افغانی در اکثر موارد حوالی ساعت 5 بعد از ظهر شروع می شود و طبق قانون در ساعت 2 بامداد یا تا زمانی که با لابی هماهنگ شده باشد بسته می شود. در عروسی حوالی ساعت 20:30 یک آهنگ استثنایی به نام «آهستا بورو و به پشتو بابا بسم الله قدم رواخلا» خوانده می شود که به معنای «به تدریج راه بروید» که ظاهر بانوی ساعت و شوهر را می شناسد. در حالی که این آهنگ مانند مراسم راهپیمایی عروسی در عروسی‌های آمریکایی پخش می‌شود، همه شروع به ایستادن می‌کنند و پوزخند می‌زنند تا اینکه شوهر و بانوی ساعت به جای خود قرار می‌گیرند. در حالی که بانوی ساعت و مرد خوش شانس در پیاده رو قدم می زند، قرآن (کتاب مقدس اسلامی) بر سر زوج های جدید نگه داشته شده است. پتو افغانی
و لباس های افغانی نیکا
این یک سرویس عروسی اسلامی سختگیرانه است که در آن قرارداد ازدواج منعقد می شود. معمولاً به صورت خصوصی با رویداد اجتماعی خانواده نزدیک زوج برگزار می شود و توسط یک کلیسای اسلامی به نام ملا هدایت می شود. در عروسی‌های افغانی، بانوی وقت و شوهر به طور کلی در اتاق‌های مجزا نگهداری می‌شوند. بانو در Nikah توسط پدرش یا یکی از اعضای مذکر خانواده نزدیکش خطاب می شود. نکاح در برابر ملا بین شوهر و بانوی کارگزار ساعت معامله می شود. از شوهر سؤال می شود که آیا مفاد ازدواج را تصدیق می کند؟ پس از اقرار مرد خوش شانس، آخوند در این هنگام از آن خانم پیشی می گیرد و می پرسد که آیا او ازدواج را تصدیق می کند یا خیر. وقتی خانم تصدیق می کند، آنها را یک زوج بیان می کنند. بعد از اتمام مراسم نیکا، خانم و مرد خوش شانس وارد لابی عروسی می شوند و یک آهنگ معمولی برای ورود آنها پخش می شود. پس از سرو غذا، آداب و رسوم مختلفی پیش خواهد آمد. یکی از روش‌های شناخته شده‌ای که در طول یک عروسی افغانی اتفاق می‌افتد این است که زن و مرد وقت با پوششی بهتر پوشانده می‌شوند که در زیر آن یک ورودی برای مطالعه قرآن به آنها داده می‌شود و توسط یک آینه تقویت‌شده دنبال می‌شود تا خود را به‌عنوان یک زوج متاهل ببینند. . در سالهای گذشته، این اولین فرصتی بود که بانو و مرد خوش شانس به دلیل سازماندهی ازدواجشان، قیافه یکدیگر را می دیدند. سپس شنل برداشته می‌شود و بانوی روز و شوهر باید به هم دسر بخورند، بازوهایشان را به هم می‌چسبانند و به یکدیگر طعمی از یک طراوت می‌دهند، معمولاً آب یک محصول ارگانیک. روش های مختلف شامل حنا گذاشتن روی دست بانوی وقت و داماد و بریدن کیک عروسی است. فروش لباس افغانی در ایران
به طور کلی، بریدگی‌های کوچکی در کف دست‌های بانوی روز و شوهر بریده شد تا بتوانند در خون شرکت کنند. با گذشت زمان، حنا جایگزین آن شد. حنا گیاهی است که برای جویدن مو، ناخن، پوست گوساله و پشم گوسفند استفاده می شود. حنا تمیزتر و کمتر هرج و مرج دیده می شود. در حال حاضر یک بانوی جوان که لباس‌های متداول افغانی می‌پوشید، با یک بشقاب نقره‌ای با شمع‌ها و ترکیبی از شکوفه‌های جدید با محفظه‌های کوچک حنا در حال حرکت و چرخاندن درست به سمت خانم و شوهر، از ورودی عبور می‌کرد. مادر مرد ساعت یک قاشق چای خوری پر از حنا را روی کف دست خانم می گذاشت و روی آن را با مواد سه طرفه از بافت ظریف و درخشان می پوشاند. خانم مامان ساعت حنا را روی انگشت صورتی شوهر می گذاشت و به همین ترتیب روی آن را با بافت می پوشاند.
لباس افغانی عصرانه
حدود یک ساعت پس از اینکه عروس و داماد ابتدا در پیاده رو قدم زدند، آنها باقی می مانند تا اول غذا تهیه کنند. بازدیدکنندگان سپس، در آن نقطه، یک صف می سازند و در نزدیکی بوفه ای آراسته قدم می زنند، که در آن انواع غذای معتبر افغانی معرفی می شود. از شوله گشته تا سه نوع برنج مجزا به نام های پالو و چلو انواع کباب‌های متعددی وجود دارد: کباب چوپان، چپلی کباب، تکه کباب، شامی کباب، همچنین مانتو اوشک با نان افغانی، و نان سفره شام را تمام می‌کند. برای دسر فرنی، برنج خالص (پودینگ برنج) و باقلوا با محصولات آن دوره سرو می شود. بعد از اینکه شیرینی ها تمام شد، خانم و مرد خوش شانس به سمت کیک سه طبقه قدم می زنند. همانطور که زن و شوهر کیک را برش می دهند، یکی از بستگان آن را به قطعات کوچک برش می دهد و از بازدیدکنندگان پذیرایی می کند.
پس از آن دوره‌های طولانی لذت فرا می‌رسد: نوازندگان آهنگ‌های سریع‌تری را می‌نوازند و با حرکت همه تا پایان سرویس، که اغلب تا طلوع آفتاب انجام می‌شود، زمین رقص بالا می‌رود. پتو افغانی
عطان رقص عمومی مردم پشتون در افغانستان و رقص مرسوم در میان پشتون ها است. با وجود اینکه مجالس قومی دیگر آن را در عروسی ها اجرا می کنند، رقص عمومی انبوه مجالس نیست. به عنوان مثال تاجیک ها کاری را انجام می دهند که به آن قرصک (پنجشیر) می گویند. عطان یک رقص گرد است که در پایان کار اجرا می‌شود و نقطه شروع آن مربوط به دوران اوستایی پیش از اسلام در افغانستان است. عطان در گذشته رقص سختی بود که شامل دایره های زیادی در اطراف آتش می شد، برخی می گویند این رقص مبارزان در اطراف آتش بود که قبل از انجام نبرد انجام می شد، اگرچه این رسم در دوره اسلامی از بین رفته یا تغییر یافته است، اما به زودی در طول زمان. قرن چهاردهم در میان کوه های هندوکش به خوبی شناخته شد. اگرچه در عروسی های امروزی افغانستان عطان فقط یک بار انجام می شود، اما معمولاً دو بار (در ابتدای عروسی و در پایان آن) و برخی اوقات به طور قابل توجهی بیشتر، به ویژه در میان پشتون ها انجام می شود.