May 29, 2022
عروسی در فرهنگ افغانستان
عروسی در فرهنگ افغانستان
من بخش قابل توجهی از زندگی خود را به عنوان پناهنده گذرانده ام، بنابراین چندین فرهنگ را تجربه کرده ام. یکی از فرهنگی که من از آن لذت می برم فرهنگ غنی و منحصر به فرد افغانستان و گند افغانی برای عروس است. این فرهنگ شباهت هایی به فرهنگ های شرقی و غربی دارد اما هویت خاص خود را حفظ کرده است که متأسفانه چندان شناخته شده نیست. تصمیم گرفتم در مورد سنت های عروسی بنویسم، جشن نمادین هر فرهنگی.
فرهنگ افغانستان حتی در زندگی روزمره بسیار رسمی و پر از پروتکل است. مهمان نوازی یک هنجار فرهنگی و نمادی از اعتبار در جامعه افغانستان است. خانواده های محترم به مهمان نوازی و آراستگی و آداب و رسوم معروف هستند. عروسی های افغانی نیز به همین ترتیب رسمی و مهمان نواز هستند و آنها را به جشنی از زندگی و فرهنگ متعارف افغان تبدیل می کند.
پیشنهادات و شیرینی خوری
عروسی ها با یک پیشنهاد شروع می شود که باید توسط داماد در خانواده های سنتی افغان انجام شود.
عروس و خانواده اش به خانواده داماد دیمل و خمچه می دهند تا از این خواستگاری استقبال کنند. Dismal یک تکه پارچه تزئین شده است که به معنای ورود عضو جدید خانواده است. دلتنگی را بیشتر بزرگان خانواده داماد می گیرند.
خمچه سینی پر از شیرینی و تافی است و با گل و روبان تزئین شده است. شیرینی های خمچه بین همه اعضای خانواده توزیع می شود تا همه بدانند که پیوند درست شده است.
این مناسبت که خانواده عروس تمایل خود را نشان می دهند و خواستگاری را می پذیرند، شیرینی خوری نامیده می شود. شیرینی در فارسی به معنای شیرینی است.
پس از توزیع شیرینی، عروس به افتخار خانواده داماد تبدیل می شود. در اکثر خانواده های سنتی، پس از این توزیع، دیگر گزینه ای برای انصراف از پذیرش پیشنهاد وجود ندارد، زیرا این امر برای خانواده ها باعث افتخار است. این امر به ویژه در خانواده‌های پاتان، جایی که افتخار امری مرگ و زندگی است، صادق است.
شاید به همین دلیل باشد که گاهی ماه ها یا حتی سال ها طول می کشد تا خانواده عروس این خواستگاری را بپذیرند و شیرینی دهند. او ممکن است داماد را منتظر نگه داشته باشد، نه این پیشنهاد را می پذیرد و نه رد می کند تا بتواند در صورت ازدواج با داماد، خانواده ای را که با آنها مرتبط است، بررسی کند.
پروتکل های قبل از عروسی
پس از پذیرفتن خواستگاری، در هر روز یا مناسبت خاص، عروس از خانواده نامزدش هدایایی دریافت می کند، از جمله:
افطار ضیافتی است که در ماه رمضان به عنوان یک سنت به خانواده عروس تحویل داده می شود.
عیدی هدیه ای است که در هر دو عید سال داده می شود و شامل پول، غذاهای سنتی و همچنین لباس و سایر هدایا می شود.
نوروز جشن سال نو است که در آن به عروس هدایایی همراه با شیرینی و غذاهای فصلی و سنتی اختصاص می یابد.
هدایا معمولا پول یا لباس، شیرینی و غذا هستند. در بیشتر این مواقع خانواده عروس غذا را بین همه اقوام نزدیک تقسیم می کنند.
این رویدادهای کوچک با موسیقی سنتی تنبور که توسط زنان و دختران نواخته می شود جشن گرفته می شود. آنها همچنین آهنگ های خاص و سنتی و نیز آهنگ های محبوب افغانی را با شادی و پایکوبی می خوانند.
مخارج عقد و جهیزیه
عروسی در فرهنگ افغانستان به عنوان لطفی به داماد از سوی عروس تلقی می شود که از خانه خود برای پیوستن به زندگی داماد خارج شده است. به همین دلیل است که در عروسی های افغانستان اغلب می بینید که خانواده عروس در موقعیت قدرتمندتری نسبت به داماد قرار دارند.
برخلاف بسیاری از فرهنگ های دیگر، جامعه افغانستان مرد را مسئول تمام هزینه های عروسی می داند. از خواستگاری و نامزدی گرفته تا شب حنا، شب عروسی و تخت جامی، همه مناسبت ها توسط داماد و خانواده اش تامین می شود.
شب حنا یک مهمانی دخترانه و زنانه است که دستان عروس توسط هفت دختر خانواده داماد با حنا رنگین می شود.
تخت جامی جشنی است بعد از عروسی که در آن مهمانان هدایایی می دهند و به زوجی که زندگی جدید خود را آغاز می کنند تبریک می گویند. یک هفته پس از عروسی برگزار می شود و تصور می شود زمانی است که عروس یکی از اعضای واقعی خانواده می شود و دیگر مهمان خانواده داماد نیست.
به جای یک جهیزیه سنتی، عروس به سادگی همه چیزهایی را که ممکن است برای خودش نیاز داشته باشد، به خانه جدیدش می آورد. در بسیاری از فرهنگ های شرقی دیگر، خانواده عروس باید مبلغ زیادی پول بپردازند و تمام اثاثیه و لوازم خانه را خودش به عنوان نیاز جهیزیه تهیه کنند. در مقابل، عروس‌های افغان برای شروع زندگی جدید، لباسهای خود، تعدادی لوازم منزل، یک سری روتختی و برخی از ملزومات کوچک دیگر را با خود می‌آورند، در حالی که داماد و خانواده‌اش همه چیز را فراهم می‌کنند.
در برخی مناطق، خانواده عروس حتی مقدار زیادی پول از داماد می‌خواهند که به آن والوار می‌گویند تا همه چیزهایی را که ممکن است در خانه جدیدش نیاز داشته باشد، بخرند، زیرا ممکن است بیشتر از آنچه خانواده داماد به او می‌دهند نیاز داشته باشد.
عروسی های افغانی 4 تا 5 ساعت یا بیشتر طول می کشد زیرا بسیاری از سنت ها باید رعایت شوند.
ابتدا دختران در ورودی سالن منتظر می مانند تا مهمانان از راه برسند و هنگام ورود از آنها استقبال کنند. طبق معمول در عروسی ها، مهمانان قبل از عروس و داماد می آیند. این زوج در نهایت با همراهی آهنگ های خاص وارد می شوند و در مسیری پر گل به سمت صحنه ای که مراسم عروسی برگزار می شود، قدم می زنند. آنها به آرامی همراه با موسیقی حرکت می کنند تا به صحنه می رسند و در آنجا منتظر می مانند و به مهمانان سلام می کنند.
هنگامی که آنها برای اولین بار در سالن ظاهر می شوند، عروس یک لباس سبز رنگ می پوشد که رنگ لباس عروس سنتی افغانی است. این رنگ در مراسم نکاح - مراسم عروسی - پوشیده می شود زیرا نشان دهنده پاکی و شادی برای زندگی جدید زوج است. بعد از یک ساعت یا بیشتر، عروس و داماد سالن را ترک می کنند و از مهمانان شام پذیرایی می شود.
نکاح قبل از صرف شام انجام می شود. بعد از اینکه زن و شوهر به پیوند خالص نکاح گره خوردند، داماد به تالار می رود و همه مهمانان را ملاقات می کند و به آنها سلام می کند و از آنها در عروسی استقبال می کند.
بعد از شام، عروس و داماد به سالن برمی گردند. این بار عروس لباس سفید می پوشد. از مهمانان با چای پذیرایی می شود و بعد از آن عروس و داماد کیک عروسی بزرگ خود را بریده و سپس از مهمانان پذیرایی می شود.
دراینجا عروس و داماد اولین جرعه نوشیدنی و اولین لقمه کیک را از شریک زندگی خود دریافت می کنند. تمام طلا و جواهرات ساخته شده برای عروس روی صحنه نمایش داده می شود. عروس و داماد در شالی پوشیده شده و آیاتی از قرآن کریم را تلاوت می کنند و چهره یکدیگر را در آینه می بینند.
این سنت به آیین مصاف معروف است که در سال‌های اخیر کمتر رایج شده است، زیرا امروزه برخلاف قدیم، عروس و داماد همدیگر را دیده‌اند، اما برخی همچنان به این سنت ادامه می‌دهند.
موسیقی سنتی و رقص با ورود خانواده داماد به سالن شروع می شود. به طور سنتی، خانواده داماد شادتر از خانواده عروس هستند که غم از دست دادن یکی از اعضای خانواده را همراه با شادی جشن زندگی جدید خود احساس می کنند. امروزه بسیاری از گرایش ها و احساسات تغییر کرده است و خانواده عروس در حال حاضر به طور مساوی در جشن عروسی و لذت بردن از عروسی شرکت می کنند. عروسی با یک آهنگ پایان خاص و شیار و اشک بر چهره عروس و خانواده اش به پایان می رسد.
در پایان مراسم، برادر یا پدر عروس، پارچه سبز رنگی مانند کمربند را به دور کمر عروس می بندند. این سنت نشان دهنده پیامی از طرف برادر یا پدر است که باید برای زندگی جدید خود آماده شود. برخی از اعضای خانواده عروس را تا خانه جدیدش همراهی می‌کنند تا سنت‌های باقی‌مانده را انجام دهند. پس از ورود عروس به خانه جدید، جشن و پایکوبی ادامه می یابد و باز هم عروس با تنبور و آوازهای عروسی افغانی به خانه جدیدش پذیرایی می شود. جشن ها تا روزهای زیادی بعد از عروسی ادامه دارد.
صبح روز بعد، خانواده عروس اولین صبحانه او را از بسیاری از غذاهای لذیذ افغانی در خانه جدیدش برای او می آورند. امروزه غالباً ناهار است، اما این روند همچنان به نام نشتی (فارسی صبحانه) شناخته می شود.
روندهای نوظهور عروسی افغانستان
مردم افغانستان دوست دارند برای روزهای خاص خود، جشن‌های عجیب و غریب برگزار کنند. این روزها عروسی فقط به دنبال یک یا دو وعده غذایی نیست، بلکه گاهی اوقات قبل و بعد از غذا از مهمانان بستنی، آب میوه و تنقلات نیز سرو می شود.
اقوام نزدیک زن برای نشان دادن شادی و هیجان خود در شب عروسی، لباس های دو، سه یا چند لباس می پوشند.
تقریباً تمام مراسم جشن عروسی که قبلاً در خانه های خانوادگی برگزار می شد، اکنون در هتل ها برگزار می شود که تجارت هتل عروسی را تقویت کرده و آن را به یکی از تجارت های سودآور در افغانستان تبدیل کرده است.
نیکا ترجیحاً قبل از شب عروسی انجام می شود تا در زمان باقی مانده سنت های عروسی صرفه جویی شود.
لباسهای عروسی
ماکسی سبز برای نکاح و ماکسی سفید برای عروسی کد رنگ فرهنگی برای لباس عروس باقی می ماند، اما لباس خاص افغانی به همان اندازه در لیست لباس های عروس که باید در روز خاص او بپوشند، مهم است. رسم بر این است که در شب حنا لباس افغانی بپوشد یا برای نکاح خود یک لباس سنتی افغانی سبز بسازد تا در شب عروسی بپوشد.