Aqldan ozgan ammo hammasi joyida
"𝗔𝗾𝗹𝗱𝗮𝗻 𝗼𝘇𝗶𝘀𝗵 𝗵𝗮𝗺 𝘀𝗮𝗻'𝗮𝘁, 𝗮𝗴𝗮𝗿 𝘀𝗲𝗻 𝘂𝗻𝗶 𝗰𝗵𝗶𝗿𝗼𝘆𝗹𝗶 𝗯𝗮𝗷𝗮𝗿𝘀𝗮𝗻𝗴"
1–𝗤𝗜𝗦𝗠
Moonyoung onasini o'limidan so'ng ancha tushkunlikka tushib qoldi.Onasini o'lmi unga judayam yomon ta'sir qilgach bolalar uchun ertak yozishni to'xtatdi.Bir necha yildan so'ng u onasi bolalar uchun yozgan ertak kitoblarni topib oldi.Moonyoung bir qadah vinoni ichib ertak kitoblarni birma-bir ko'rib chiqardi.U sahifalarni varaqlar ekan, onasining eng sevimli ertagi “Oy malikasi” sahifalari orasiga yashiringan yozuvni topdi.Yozuvda shunday yozilgan edi: "Qizim, agar o'zingni yo'qolgandek his qilsang, bu hikoyalardagi sehr haqiqat ekanligini unutma.Oyning hidoyatini qidiring".Moonyoung oxirgi gapni o'qiganda "Qizim men orzu qilgandek bolalar ertak kitobini yozadigan inson bo'l" deb yozilgan edi.Moonyoung yozuvni o‘qib bo‘lgach, bu so‘zlar xonada aks-sado bergandek bo‘ldi. U onasining so‘zlarni shivirlayotgan ovozini deyarli eshitib turardi, uni qalam olishga va onasi boshlagan sehrli hikoyachilik merosini davom ettirishga undadi.Uning qo‘lidagi vino qadahi biroz titrardi.Moonyoung qadahni qo'yib,bor e'tiborini ertak kitoblarga qaratdi.Har bir kitobni varaqlar, onasi bolaligida aytib bergan ertaklarini esladi. "Griffin va atirgul", "Shivirlayotgan shamollar", "Quyosh shahzoda va oy malikasi". Har bir sarlavha xotiralar oqimini qaytardi.Moonyoung kechasi bilan hamma ertak kitoblarni ko'rib chiqdi.Uning hayoliga ertak kitob yozishni davom ettirish keldi,lekin unga hamkor kerak edi.Onasini hamkori bu otasi edi.Lekin Moonyoung o'ziga yangi hamkor topishi kerak edi.Ertak kitob uchun chizadigan rassom.Tongning yumshoq nurida Moonyoung onasining orzusi va ishtiyoqini so'ndirmasligiga qaror qildi. Unga o‘z hikoyalarini vizual tarzda jonlantiradigan odam,qalbi onasidek pokiza ijodkor kerak edi. U o'zining tanishlari haqida o'yladi, lekin hech biri mos kelmadi.Moonyoung uydan chiqib mashinaga o'tirgancha,ruhiy kasallar shifoxonasiga bordi.Otasi unga meros qilib ruhiy kasallar xonasini qoldirgandi.Moonyoung birinchi bor bu yerga kelishi edi.U kasalxonaga kirgach, uni dezinfektsiyalovchining tanish hidi va bemorlarning mayin shovqini kutib oldi. U otasini va bu yerda o‘tkazgan vaqtlarini eslab, koridorlar bo‘ylab yurdi.Moonyoung kiraverishda devorga rasm chizayotgan bir yigitni ko'rib termulib qoldi.U ajoyib rasm chizayotganini ko'rib yuziga tabassum ulashdi.Yigit tamon yaqinlashib bordi.Bu Sangtae edi.Ruhiy kasallar xonasiga rasm chizadigan yigit,u ham ruhiy kasallar shifoxonasida davolangan.Hozircha ahvoli yaxshi lekin sog' odam emasdek edi.Sangtae Moonyoungning tabassumini payqab qo'lida cho'tka bilan unga yaqinlashdi. Uning ko'zlari ijodning manik uchqunlari bilan porladi
—Mening devoriy suratim sizga yoqdimi?) deb so‘radi u kasalxona devorini bezatgan, injiq parilar va ulug‘vor maxluqlar tasvirlangan jonli manzaraga vahshiylik bilan ishora qilib
—ajoyib,bu rasm menga onam yozgan bir hikoyani eslatib yubordi.Hohlasang men bilan hamkor bo'lishing mumkin.Menga shunday ajoyib rasmlarni chizib berasan)Moonyoung sumkasidan shartnoma qogo'zini chiqardi.Sangtae ko'zlarini katta-katta o'qimasdan shartnomani ushlab oldi
—Bu men sizning hikoyalaringiz uchun rasm chizishim mumkinligini anglatadimi? Masalan, professional tarzda?)U jon-jahdi bilan jilmayib qo'ydi, u allaqachon sehrli mavjudotlar va olis yurtlarni ko'z oldiga keltirdi
—Endi imzolasam bo'ladimi? Fikringizni o'zgartirishdan oldin?
—Albatta)Sangtae shartnomani gullab-yashnagan holda imzoladi. Moonyoung uni yengil tabassum bilan kuzatib, uning ustidan yengillik hissi paydo bo'ldi. U o'zining sherigini, onasining hikoyalarini yana bir bor jonlantirish uchun mukammal rassomni topdi.Moonyoung ruhiy kasallar shifoxonasini vaqtinchaga boshliq qilib topshirgan qo'ygan insoni xonasiga kirib bordi.U yoshi kattaroq, mehribon chehra va iliq tabassumli janob edi
— Oh, Moonyoung)dedi u o‘rnidan turib salom berib — Oradan ancha vaqt o‘tdi)Moonyoung jiddiy yuz bilan unga qarab kresloga o'tirgancha sigaretini olib chekishni boshladi
U o‘z kabinetida sigaret chekayotgan Moonyoungni ko‘rib qoshini ko‘tardi, lekin hech narsa demadi.Buning o'rniga u kresloga suyanib, barmoqlarini birlashtirdi
—Bugun seni nima olib keldi, Moonyoung? Agar muhim narsa bo'lmasa, kamdan-kam tashrif buyurasan
—Bu yerga kelmaganimga yillar bo'libdi.Men,endi kasalxonani o'zim boshqarmoqchiman
—Kasalxonani o'zing boshqarasanmi? Bunday yukga tayyor ekanligingga ishonching komilmi?
—ha albatta,siz ancha qarib qoldingiz dam olsangiz ham bo'ladi.Men endi otam vasiyat qilib qoldirgan iltimoslarni bajarmoqchiman)Janob kulib yubordi, ko'zlari burchaklarida g'ijimladi
—Yaxshi, Moonyoung.Sen har doim qat'iyatli eding.O'ylaymanki, men nafaqaga chiqib, kasalxonani senga topshirish vaqti keldi)U Moonyoungga qalin papkani uzatdi
—Mana senga kerak bo'lgan barcha hujjatlar)Moonyoung kech bo'lishi bilan uyga qaytayotgandi.Uni uyi shahar chetida edi.O'rmonga yaqin joyda,bir o'zi yo'lg'iz yashardi.Moonyoung uyga yetib kelgach.Oshxonaga kirib vinoni olib bir qadah ichdi.U vinodan ho‘plar ekan, u kundagi voqealar,shartnomalar imzolash, kasalxonani o‘z qo‘liga olish og‘irligini hamon his qilardi. U deraza oldiga bordi va qorong'i o'rmonga qaradi, oy daraxtlar orasidan dahshatli soyalarni tashladi. Sukunat taskin beruvchi, ammo biroz asabiylashtirdi.Moonyoung uyning balkonida o'tirib noutbukda hujjatlarni to'g'irlab chiqardi.Oldida bir shisha vino ham bor edi har doimgidek.Balkonda o‘tirganida, tungi salqin shabada uning sochlarini o‘tkazib yubordi, noutbuk ekranining xira nurlari uning yuzini yoritib turardi. U yana bir qultum sharob ichdi, butun boshi oldidagi vazifaga,shifoxona boshqaruvini qayta qurishga qaratildi.To'satdan o'rmondan g'alati shovqin keldi.Barglarning shitirlashi va novdalarning sinishi Moonyoungning diqqatini jamlashini buzdi. Yaqin atrofdagi o‘rmon tagida nimadir harakatlanayotganga o‘xshardi. U to'xtab, diqqat bilan tingladi, barmoqlari hamon noutbuk tugmalari ustida turdi. Shovqin kuchaydi, keyin,butalar orasidan kiyik chiqib keldi. Moonyoung chuqur nafas olib, tinchlandi— jin ursin)Moonyoung noutbukni yopib xonasi tamon kirib ketdi.Yotoqda onasini sog'incha o'yga cho'kib yotardi.Yumshoq karavotida yotgan Moonyoungning ko‘zlarida yosh oqdi, onasining mehrli tabassumi xotirasi xayolidan o‘tib ketdi. U onasi ishlatgan yostiqni qo'liga oldi, go'yo uzoq davom etayotgan hidni ushlamoqchi bo'lgandek chuqur nafas oldi— Ona— deb pichirladi u ovozi titrab
Ertasi kuni Moonyoung ruhiy kasallar shifoxonasiga kirib borar ekan,yomg'ir to'satdan yog'ishni boshladi.Moonyoungni sochlari va kiyimlari nam bo'ldi.Moonyoung tezda kasalxonaga kirganida to'satdan bir yigitga turtilib ketdi.U yomg'irdan namlangan qora sochlari bilan yigitga g'azab bilan qaradi
—Qayerga ketayotganingga e'tibor ber) Uning qo'polligidan hayratga tushgan yigit ko'zlarini pirpiratdi.Moonyoungni g'azabli va qo'pol gapiga e'tibor bermay,Kangtae karidor bo'ylab yurib ketarkan.Moonyoung unga hayron bo'lgancha qarab qoldi.Kangtae koridorda yurishda davom etdi, uning uzoq qadamlari masofani yeb bordi. U tiniq oq ko'ylak va qora ko'ylak shim kiygan, sovuq va yaqinlashib bo'lmaydigan nafislik havosini taratgan. Yomg'ir uning sochlarini bir oz aralashtirib yubordi, peshonasiga bir nechta tolalar tushdi.Moonyoungni yuragi tez urishni boshladi.Ko'ksini ushlagancha u tamon qarab qoldi.Moonyoung xonasi tamon kirib ketdi.Xonani o'zgartirishlarini,o'zi istagan dizaynda qilishlarini buyurgandi.Moonyoung mamnun bo'lib nim tabassum qilib qo'ydi va kresloga o'tirdi.Kompyuterda kasalxonadagi barcha ishlarni ro'yxatini ko'rib chiqarkan.Tanish yuzni ko'rib ko'zlari kattalashib ketdi.Hozirgina u bilan turtilib ketgan yigitni yuzini ko'rib ensasini qotirdi
—jin ursin men uni bemorni yaqini deb o'ylabman)Moonyoung hamshiralardan biriga Sangtaeni xonasiga kelishini buyurdi.Sangtae xonaga kirib keldi,qo'lida bo'yoqlar va rasmlar edi
—o'tir Sangtae.Senda muhim gapim bor)Sangtae,Moonyoungning ovozidagi jiddiy ohangni payqab, qoshlarini biroz chimirdi.U bo'yoqlari va molbertini qo'yib, uning stoli oldidagi stulni tortib o'tirdi
—Bu nima haqida? Siz meni allaqachon ishdan bo'shatib yubormayapsizmi?
—yo'q albatta.Sendek rassomni ishdan bo'shatadigan ahmoq emasman.Senga bir taklifimni aytaman.Meni uyimda birga yashashga nima deysan?)Sangtae kulgini bosganday ko‘zlari burchaklarida g‘ijimladi
—Siz bilan yashashimni xohlaysizmi?
—Ha
—Men roziman,roziman.Kangtae biz bilan birga yashaydi,shundaymi?
—Kangtae)Moonyoung qoshini chimirgancha unga qaradi
—Ha, u mening ukam, meni shu ruhiy kasalxonaga sudrab olib kelgan o‘zi)deb tushuntirdi Sangtae, uning ovozida bezovtalik bor edi
—Agar siz uning yonida bo'lishdan mamnun bo'lsangiz, men siz bilan yashayman
—Albatta roziman)Moonyoung nim tabassum qildi,huddi istamagandek jilmayib qo'ydi
—Ajoyib)dedi Sangtae,tabassumi kengayib
—Bugun kechqurun ukamga xabar beraman. U hayajonlanadi)U o'rnidan turdi va davom etishdan oldin unga yuzlandi
—Xo'sh, qachon ko'chib o'tishimni xohlaysiz?
—xohlasang bugunoq)Sangtae xursand bo'lgancha xonadan chiqib ketdi.U Kangtae bor xonaga kirib bordi
—Kangtae.Moonyoung menga taklif berdi.U bilan birga yashayman.Unga rasmlar chizib beraman.U menga yetarlicha pul beradi.Shunda biz yangi uy sotib olamiz.Bu ajoyib shundaymi?)Sangtae xonani uyoqdan buyog'iga yurarkan,Kangtae jiddiy yuz bilan hayron bo'lgancha unga qaradi
—Men hami?)deb so‘radi u sovuqqonlik bilan, ko‘zlari biroz qisib
—U mening ham ikkovingiz bilan yashashimni xohlaydimi?
–Ha)Sangtaeni javobidan u qo'llarini sochlari orasidan o'tkazib xo'rsindi
—Aka aljirashni bas qiling! O'tiring,dorilaringizni vaqtida ichdingizmi?Moonyoung kim bo'ldi? u sizga nega birga yashashni taklif qildi?