Кшталт Слова. Паэтычны вечар #2. Выступоўцы. Частка 2.    

Каб азнаёміць вас з выступоўцамі Паэтычнага Вечару #2, мы запыталіся ў іх наконт жыцьцёва важных пытаньняў, а таксама папрасілі пагадаць на Санетах Шэкспіра, каб даведацца ня толькі сьвядомыя адказы, але й надсьвядомыя.

Цімур Кудзеліч

Паліць, гарыць. Жалеза часам гарыць, Жалеза часам гарыць, як дрэва. Пад тым дубам крыніца стаяла, І пад клёнам крыніца стаяла Там ваду набірала штокожная зь іх Дварэц, Паляна, Макавічы. Тут і суперніцтва, тут і саступкі Яны, як і людзі, праяўляюць. Праўда – часам – ярам, А туман падчас даліною.

Дзьве жанчыны Дамы, прыбудовы, хлявы, стагі й хатняя жывёла. Лясы, тарфянікі, жытнёвыя палі: Яны заўсёды дзьве, зрэдчас яны па адной. Тут, за і наперадзе, адзіным немагчымым, ледзь успрымальным, ледзь узьяднальным.

Адзінае немагчыма Адзінае магчыма разам. Туман ярам, ярам, далінай, Туман там ярам, ярам туман, Часы маўчалі, там ваду набіралі. Там – кожная – ваду набірала,

Ды ўтапіла залато вядзерца.

1. Што рабіць, калі вершы не пішуцца?

— Не пісаць.

2. Якая ты кветка?

— Гарыца. Я амаль як дыван.

3. Гаданьне па Санетам Шэкспіра. Мы папрасілі Цімура задаць пытаньне сусьвету, а потым напісаць радок (сам радок пазначаны тлустым) і старонку. Вось што атрымалася:

Пытаньне: "Што будзе далей?"

Адказ: "Мастацтва здольных збольшылі намнога,

У крылле ім далі багата пёр."

Сац.Сеткі паэта: instagram.com/cimkud

Сяргей (Сербскі Нож)

Аскепак

Без падзякі, без паклону Мой аскепачак душы Праляціць па-над абшарам, Зьнікне быццам лёккі сплін.

Мне аднойчы расказалі Лёс памёрлых мараходаў Пераблытаныя ноты Для аркестра ў пераходзе.

Мой засалены калпак, Як чырвоныя знамёны Камунараў-змагароў Ды паэтаў пад канвоям.

Саржавелі ўсе мундуры, Сплесьнявелі ўсе прыкметы. Хтосьці маляваў з натуры, Але фарбы звар'яцелі

1. Што рабіць, калі вершы не пішуцца?

— Желательно расслабиться и не писать через силу.

2. Якая ты кветка?

— Я чертополох, любимый мой цветок, суровый, симпатичный, немного застенчивый.

3. Гаданьне па Санетам Шэкспіра. Мы папрасілі Сяргея задаць пытаньне сусьвету, а потым напісаць радок (сам радок пазначаны тлустым) і старонку. Вось што атрымалася:

Пытаньне: "Вопрос миру — вопросов не имею"

Адказ: "Не давядзе мне люстра, што стары я,

Пакуль тваё юнацтва не міне.

Калі цябе час зморшчкамі ускрые,

Тады скажу: «Пара памерці мне!»."

Сац.Сеткі паэта: t.me/serbskiynozh

Канстантын Літвінаў (Lo-Fi Adapter)

Жизнь пробрала по самые нити - Мне не выдержать этого счастья. Я намерен со всем распрощаться!

С лицом, онемевшим под частые вдохи, Скоротечностью взятый за горло, Я, живой, никому здесь не нужен!

Так ли весна глубоко-необъятна? - Однажды хлебнувши счастья, До конца своих дней горечь сплёвывать!

1. Што рабіць, калі вершы не пішуцца?

— Плакать. Шучу. Чтобы плакать не нужна причина, а если стихи не пишутся - не писать. Кататься на велосипеде, валяться в траве, играть в шахматы, купаться в воде, дарить женщинам цветы, улыбаться.

2. Якая ты кветка?

— Одуванчик (лат. Taráxacum): дело не только в волосах, а он, как и я, однолюб, сорняк, удивительно живуч и лёгок. Французы называют одуванчик pissenlit, что буквально означает «писать в кровать».

3. Гаданьне па Санетам Шэкспіра. Мы папрасілі Канстантына задаць пытаньне сусьвету, а потым напісаць радок (сам радок пазначаны тлустым) і старонку. Вось што атрымалася:

Пытаньне: "Когда уже альбом лоу-фай адаптера?"

Адказ: "Належыць лету водар летніх квет,

Хоць кветка тая пацвіце і звяне.

Калі ж загана ў ёй праложыць след,

Нат пустазелле прыямнейшым стане."

Сац.Сеткі паэта: t.me/lofiadapter