#Vaqt_va_taqdir
Men hech kimga hazil qilmoqchi emasman, lekin bu yashirin majlisda nimani gaplashishlarini eshitishim kerak. Jungkook bilib qolsa ham farqi yoʻq, u menga hech nima qilmaydi.
Men sud zalidagi 2-ulkan parda ortidagi derazaga oʻtirib oldim. Tez orada sirli majlis azolari birin ketin kira boshlashdi.
[Tushuntirish: 35 chapterni boshini biroz kesdim. Jungkook qaytib keladi va sud zalida maxfiy majlis oʻtkazmoqchi boʻladi. Jihye yashirincha sud zaliga kirib olgan]
Kengash aʼzolarini koʻrib hayratda qoldim. Buyerda faqat boy-zodagonalar emas, bu yerda har xil odamlar bor edi. Keksa va yosh, boy va kambag'al, yuqori tabaqa va oddiylar. Hatto ayollar ham borligini ko'rib hayron bo'ldim.
— O'rnashib oling, xonimlar va janoblar.
Bu ChonUning ovozi edi.
Birdan xona jim bo'lib qoldi.
Ehtiyotkorlik bilan pardadan tashqariga qaradim, Jungkook ichkariga kirib kelganini va hamma unga taʼzim qilganini koʻrdim.
U taxtga o'tirdi va hamma uning orqasidan ergashdi.
— Barchangiz Vultures bilan boʻlgan voqeadan habardorsiz. Bu majlisdagi yagona maqsadimiz keyingi harakatlarimizni reja qilishdir.
— Aygʻoqchilarim tinimsiz Vulturesni izlashdi ammo u topilmadi. "Vultures" ni boshqarayotgan odam – bu marhum Velkan Vulturesning yakka oʻgʻli Viktor Vultures ekanini aniqladik.
Ismning o'zi meni hayratda qoldirdi. Agar u menga hujum qilgan yigit bo'lsa-chi?
— Qanaqasiga?? Biz shu kungacha laʼnati Velkanning oʻgʻli borligi haqida bilmaganmiz. U rostan ham Velkanning oʻgʻliliga ishonchingiz komilmi???
— Ishonchim komil, janob general.
— Uni koʻrinishi qanday?? – deb so'radi Jungkook.
— Hech kim bilmaydi, janob. U niqobini hech qachon yechmas ekan.
Nafasim tomog'imga tiqilib qoldi. Men Jkning tishini gʻichirlatgancha ChonWo bilqn bir birlariga qarashganini sezdim.
Niqobli odam! Hozir uni ikki marta ko'rgan yagona odamman. U meni 2 marta oʻldirishiga oz qolgandi...
— Janobi oliylari, sizga aytadigan gapim bor.
O'rta yoshli bir kishi o'rnidan turdi.
— Qirolim, tulporlar, ehtimol, Tetoris choʻlida yashiringan, deb ishonish uchun asoslarim bor. Choʻldan o'tayotgan sayohatchilar gʻoyib boʻlgani haqida eshitdik.
— Ular qoʻrqqanidan yashiringan.
— Bu yoki chindan qo'rqoqlik, yoki ular hujum uchun kuch toʻplashyabdi. – dedi Jungkook va ko'pchilik rozi bo'lib bosh irg'adi.
Qarasam, bir keksa odam sekin o'rnidan turdi.
— Bu yillar davomida ular shaharga kirishga jur'at eta olmadilar va endi biz to'satdan biz ularni qal'a ichidagi soqchilarga yashirincha pistirma qilishayotganini topdik. Bu nimani anglatadi?" - so'radi u hammaga qarab.
Haqiqiy hujum menga bo'lganini hech kim bilmasdi.... Ular meni kimligimni ham bilishmaydi.
— Ular yillar davomida kuch yigʻishgan.
— To'g'ri, o'g'lim. Ular jangga tayyorgarlik ko'rishmoqda, biz ham shunday qilishimiz kerak.
— Dono maslahatingiz uchun rahmat, Albert. – dedi Jungkook minnatdor bo'lib.
Chol ta'zim qilib yana o'tirdi.
— Ushbu yig'ilishning yana bir sababi, bizning oramizda xoin borligini sizlarga aytishdir. – dedi Nikolay.
Hamma nafas olib, bir-biri bilan pichirlashdi.
— Hammangiz mening eng sodiq va ishonchli odamlarimsiz va men xiyonat qiluvchining topilishiga shubxam bor.
— Mening taxminimcha, bizning eng zo'r jangchilarimizdan biri xoin bo'lishi mumkin. Ser Genri, general Karterdan bilan birga siz ham mening barcha ritsarlar va jangchilarimni kuzatib borasiz. Bu haqda nima demoqchisiz?
Ser Genri asabiy o'rnidan turdi.
— Genri, men sizga ishonaman. Siz o'z sodiqligingizni va jasoratingizni ko'p marta isbotlagansiz. Men sizdan so'rashim kerakki, mening har bir odamimga ishonasizmi? Hech qanday shubhali harakatni sezdingizmi?
— Janob hazratlari, men ritsarlardan biri bizga xiyonat qilishini tasavvur qilishga jur'at eta olmayman. Garchi ser Jerald va ser Ivan grippga chalinganliklari haqida xabar berishim kerak, shuning uchun men ularni anchadan beri ko'rmadim.
— Hozircha ularni kuzatib turing.
Shunda sariq sochli goʻzal ayol o'rnidan turdi.
— Janobi oliylari, - u boshini egdi.
— Estelle xonim, nima demoqchisan??
— Janob, Tetoris cho'lga aylangan va o'nlab yillar davomida hech kim yashamagan. Lekin, men odamlar ko'p marta bayram qilish uchun yig'iladigan Taverna manzilgohini bilaman. Agar ruxsat bersangiz, men u yerga borib, ulardan birini sirli ma'lumot olish uchun yo'ldan ozdiraman.
Shunday deb sariqsoch Jungkookga jilmayib qaradi. Toʻxta, nega u Jkga bunday qaraydi??
— Sen buni qila olishingga ishonching komilmi? Bu xavfli ish.
Ayol tasdiq ma'nosida bosh irg'adi.
Jungkook bu sariq mashakka gʻamxoʻrlik qilyaptimi?? Bu fikrdan ichimda rashk azobini his qildim.
— Davom eting. Sanga omad tilayman, Estelle xonim.
Nima bo'lganda ham! Ko'zlarimni yumdim.
— Biz majlisni tugatishimizdan oldin nimadir demoqchi boʻlganlar bormi?? – dedi ChonWo.
— Ha, menda bor. – deb javob berdi Jungkook hech qanday ifodasiz.
Men parda tashqarisiga biroz qaradim, faqat Jungkookning ko'zlarimga tikilgan qattiq teshuvchi nigohini uchratdim.
Men tezda orqaga qoqilib, yashirindim, lekin foydasi yo'q edi.
Jk meni allaqachon ko'rgan edi.
— Chiq va oʻzingni koʻrsat, malika. – deb buyurdi u...
Men pardalarni sekin chetga surib, derazadan pastga sakradim. Butun zaldagi odamlar meni koʻrib nafasi tiqilib qoldi.
— Bu jinoyatchini jazolash kerak!
Meni tanigan kam odam jim bo'lib, menga shunchaki tikilib qolishdi. Ular mening kimligimni bilishardi, lekin bilmaydigan ko'plar, ehtimol, Jungkook meni o'ldiradi deb o'ylashgan.
Men g'azablangan Jungkookga o'girildim.
— Men qarorni qabul qildim, boʻlishi mumkin bo'lgan urushga tayyorgarlik ko'ra boshlang. – dedi u taxtdan turib.
— Hammangizga ruxsat, joʻnashingiz mumkin!
Hamma o'rnidan turib, eshik tomon yo'l oldi, ularning qiziq nigohlari doim menda edi.
Zaldan eng oxirgi boʻlib ChonWo chiqib ketdi va men orqamga oʻgirilib Jungkook men tomon yaqinlashayotganini sezdim.
— Yaxshimisan?? – so'radi Jungkook menga xavotir bilan qarab.
Men yaxshi edim, lekin nima uchun u havotirda?
U ko'rsatkich barmog'i bilan iyagimni ko'tardi, shunda men uning havotir va mehrga tlgan nigohlariga duch keldim.
Men butunlay sarosimaga tushdim, lekin keyin tushunib yetdim. [Kxm kxm kechagi voqeani eslimiz😐]
Jungkookning menga shunday g'amxo'rlik qilayotganini ko'rib, yonoqlarim qizarib ketayotganimni his qildim.
— Bu yolg'on, malika. Yana bir bor so'rayman... og'riyaptimi?
— Ozgina.. – dedim past ovozda.
Lekin og'riq unchalik yomon emas edi. Bu chidash mumkin edi.
— Seni qirollik tabibining oldiga olib boraman. – dedi u menga o'ychan tikilib.
— Yo'q! Men haqiqatan ham yaxshiman. Zerikarli og'riqni his qilyapman. Shifokorga borishning hojati yo'q.
— Siz... Yaxshimisiz? – deb so'radim kechagi kunni nazarda tutib.
Men uning o'tmishini baham ko'rish oson emasligini bilardim. Menga qaraganida ko'zlari yumshab ketdi.
— Quchoqlashimni xohlaysizmi??
Men unga tabassum qildim. U indamadi, faqat menga tikilib qoldi.
Keyin birdan, go'yo nimanidir tushungandek, tezda his-tuyg'ularini yana yashirdi.
— Bu yerda nima qilib yurgan eding, malika? - so'radi u sovuq chuqur ovozda.
— Bu yerda ekanligimni qayerdan bildingiz!?
— Men kirganimdayoq sizning o'sha yoqimli hidingni his qildim.
Haqiqatan ham uning hislari baland!
— Lekin yerda nima qilib yuribsan? – deb baqirdi u.
— Men sizni ko'rishni xohladim. Men faqat majlis tugashini kutayotgandim.
— Bu senga eshitishing va eshitmasliging kerak bo'lgan narsalarni eshitishga, hech qanday huquq bermadi. – Jk qo'limdan mahkam ushladi. Bu ogʻriqli edi.
— Kechirasiz... i-iltimos meni qo'yib yuboring, – ovozim beixtiyor titrab ketdi.
U shunchaki qo'lini mahkam siqib, meni o'ziga tortdi. Qop-qora ko'zlari bilan menga tikilib, yuzimga yaqinlashdi.
— Men seni o'ldirolmayman, lekin meni bundan ham yomonroq narsaga majburlama, malika, – dedi u meni tahdidli ohangda.
— Mening eʼtiborimdan chetda qolasan. – deb meni qo'yib yubordi va qayrilib ham qaramasdan, chiqib ketdi.
Nega u bunday dedi?..
Bilmadim.
Balki kechagi voqea bilan bogʻliqdir. Jk meni qoʻrqitmoqchimi? U meni oʻzidan nafratlantirib, meni oʻzidan uzoqlashtirmoqchimi?
Jungkook, mendan uzoqlashishga harakat qilayotgan edi...
ChonWoo menga oʻrgatayotgan mashgʻulotlar koʻnglimdagidrk boʻlmadi.
— Jihye, u sendan qochmayapti. Shunchaki hozir birozgina bandroq...
ChonWoni yelkasiga qayta zarba berishda davom etarkanman, gaplariga e'tibor bermadim.
— Axir u senga oʻtmiahi haqida gapirdi, tushun, unga ham oson emas ...
— SEN 21 KUNDAN BERI SHU GAPLARNI QAYTARYAPSAN OVSAR!!!
Ha, Jungkookni koʻtmaganimga 21 kun va 11 soat boʻldi.
Ha! Uni ko'rganimga yigirma bir kunu o'n bir soat bo'ldi. Kunim ChonWo bilan mashgʻulotlardan boshlanib, yana mashgʻulotlar bilan tugaydi.
Hamma Jk muhim ish bilan bandligini aytyapti. Lekin u 21 kun ichida hech boʻlmasa bir marta kelishi kerak edi!
Agar u boshqa ayolni topgan bo'lsa-chi?
Shu fikr miyyamga kelishi bilan qarshimdagi ChonWooni bor kuchim bilan tepib yuborganimni sezmay qoldim.
— VOYY!! Jihye, iltimos sekinroq... – dedi Chonu qoqilib yiqilib tushgan joyidan turishga urinar ekan.
— Chuqur nafas ol, Jihye. Tinchlan...
Men hech qachon bunchalik jahldor bo'lmaganman, lekin Jungkook meni o'zidan uzoqlashtirishga qaror qilganidan beri oʻzgardim
Har kecha uning kelishini kutardim, lekin kelmadi. Keyin uxlab qolgunimcha yig'lardim
Bir kuni tunda yonimda, uning iliq nafasini his qildim. Men uni quchoqlab oldim..
— Yomon ayiqcha... meni tashlab ketma... deb shivirladim uyqisiragan holatda. Keyin uning qah qah otgan kulgusini eshitdim xolos.
Bu sodir bo'lganiga ishonchim komil emas edi, chunki ertasi kuni ertalab uni topa olmadim.
Bu ahmoqona tush bo'lsa kerak!
— Kechirasan, ChonU, men shunchaki hayajonlanib qoldim.
O'sha kundan beri faqat ChonU doim men bilan birga edi. Bunday do'stim borligidan baxtiyorman. Men tushkunlikka tushganimda, u koʻnglimni koʻtaradi.
— Jihye, sen so'nggi ikki hafta ichida ajoyib yutuqlarni ko'rsatding. Agar mashq qilishda davom etsang, bu yerdagi jangchilarning yarmidan ko'pini mag'lub etishingga shubham yo'q.
— Bu mantiqqa to'g'ri kelmaydi. Men endigina o'rganishni boshladim.
Men bu ulkan jangchilar bilan raqobatlasha olmayman.
— Men senda jangchi bo'lish imkoniyati borligini ko'ryapman. Men yolg'on gapirmayman.
— Kel qilich mashgʻulotlariga oʻtamiz.
Men jangda juda zo'r edim, lekin dastlab qilichni ushlab turishga qiynaldim. Albatta, u menga haqiqiy qilich emas, o'zimga zarar yetkazmaslik uchun yog'och qilich berdi.
U xuddi haqiqiy qilichdek og'ir edi. Haqiqiy qilichni ham barmogʻida aylantirib tashlaydigan ChonWo meni masxara qilardi.
— Jihye, mashgʻulotlar orqali erishadigan narsang bu kuch emas, mahoratdir. Agar mahoratni oʻzlashtira olsang, qilichlar sen uchun oʻyinchoqdek boʻlib qoladi.
ChonU haqiqatan ham zo'r jangchi va o'qituvchi edi. U sabr-toqat bilan har qanday xatolarimni tuzatishga yordam berdi.
Men qisqa vaqt ichida juda ko'p yangi narsalarni o'rgandim.
Men taslim bo'lmadim, aksincha, soatlab birga mashq qildim va endi men qilich bilan munosib kurasha olaman.
— Ushla! – dedi u menga to'mtoq yog'och mashq qilichini berib.
— Demak, bugun men chinakam qilich bilan mashq qila olmaymanmi?
— Hali unta yetti qovun pishigʻi bor, Jihye.
U meni o'rgatishini boshlaganida, u ham bu oson bo'lmasligini aytdi.
Men deyarli har kuni mushaklarim og'riydi. Ba'zi kunlarda men shunchaki taslim bo'lgim keldi, lekin men bunga qarshi turdim.
Men har kuni mashg'ulot paytida ba'zi ko'karishlar va engil jarohatlar oldim, bu ChonWooni juda xavotirga solardi.
Agar men uni mashg'ulotni davom ettiraman deb turib olmasam, u meni ketishga majbur qilgan bo'lardi.
Sejin menga har kuni sho'rva va sog'lom ovqat tayyorladi va bu kuchayishimga yordam beradi.
U ham bizning kichik sirimizni bilar edi va u meni har tomonlama qo'llab-quvvatladi.
Men saroy ichida kiyiladigan malika kiyimlari uchun harakatlarim ancha cheklangan edi.
Sejin men uchun maxsus jangchi kiyimini tikishni buyurdi, chunki boshqa zirhlarning hech biri menga toʻgʻri kelmasdi, chunki ular juda katta edi.
Men kiyimimni mutlaqo sevib qoldim.
Bu uzun yengli ko'ylak va tor shim bilan tanasiga bog'langan charm zirh edi. Belimga qurol-yarog'larni saqlash uchun kamar va nihoyat, tizzamgacha yetib boradigan jangovar charm etiklar o'ralgan edi. Men butun jangchi qiyofasini to'ldirish uchun sochlarimni oʻrdim.
Bu vaqt ichida men ham ota-onamni juda sog'indim... lekin ChonU bu xavfli ekanligini aytib qal'adan chiqishimga ham ruxsat bermadi. Xo'sh, men Velkan Vulturiosning nishoniman yoki niqobli odamdan ehtiyot boʻlishim kerak.
Biroq, bu bugun tugaydi. Men ota-onamning oldiga borishim va ularga qolgan narsalarni berishim kerak.
Men strukturani qurishni tugatdim, shuningdek, hisob-kitoblarni tayyorladim. Qolgan yagona narsa – vaqt mashinasini yig'ish.
— Sen chalg'iganga o'xshaysan, Jihye. Menga diqqatingni qaratishing kerak. – dedi ChonWo meni xayolimdan olib chiqib.
— Kechirasan. – dedim va o'zimning jangovar pozitsiyamga o'tdim, chunki ChonU menikiga qarama-qarshi o'rnini egalladi.
Men o'ng oyog'imni oldinga olib, uning tomoniga sonimni egib, ChonU o'rgatgandek tizzalarimni biroz bukdim.
Men qilichni yelkam darajasida joylashtirdim va uni mahkam ushlab oldim. ChonU yashirincha atrofimni aylanib chiqdi va men uning har bir harakatiga diqqatimni qaratdim.
Birinchi kuni men ikki marta o'ylamasdan to'g'ridan-to'g'ri hujumga bordim. 2 soniya deganda qilich va men polda yotibmiz...
Chonwo bilan qilichbozlik qiyin emas edi, imkonsiz edi. U juda tez va chaqqon edi va uning harakatlari juda nazorat ostida va oldindan aytib bo'lmaydigan edi. Uning keyingi harakatini tushunish men uchun qiyin edi.
Hozir men uning birinchi hujum qilishini kutaman.
Ko'zlarim unga qadaldi, so'ng qayerdandir o'ng tarafdan salgina men tomon otildi, tepadan qilichni urib, yelkamni nishonga oldi. Men tezda javob qaytardim va qilichimni diagonal ravishda o'ng tomonimga olib, o'ng yelkamni himoya qilib, uning hujumini to'sdim.
— Ammo Jihye hato qilding. - dedi u qilichini bemalol oldinga surdi va men qalin yog'och qilich endi bo'ynimni tiqayotganini his qildim.
Men yana bir bor mag'lub bo'ldim!
— Agar bu chinakam qilich bo'lganida, sen oʻlgan bo'larding, tushunyapsanmi?
Men hafsalasi pir bo'lib boshimni qimirlatib qo'ydim.
— Mana, men senga buni qanday qilishni ko'rsataman.
Men uning aytganini qildim va yuqoridan unga zarba berdim va hayratda qoldim, men uni urishimdan oldin u bir necha qadam orqaga chekindi va qilichim havoda osilib qoldi.
Endi u o'z ustunligida edi, u tezda mening qilichimni nishonga oldi, uni bir marta pastga urdi va qilichini oldinga surib, boshimga qaratdi.
— Yaxshi. – dedim va o'rnimni egalladim.
U bu safar hujum qildi va men u menga o'rgatgan narsaga qat'iy amal qildim va uning hujumiga muvaffaqiyatli qarshi chiqdim.
— Yaxshi ish, Jihye. Sen juda mahoratlisan.
— Yetar, tugatdik. Bugunga yetarli
— Yo'q, hali emas. Menga ko'proq o'rgat.
— Jihye, siz aniq holdan toygansan va men senga haddan tashqari kuch sarflashingga yo'l qo'ymayman.
Xo'sh, u xato qilmadi. Men qattiq nafas oldim va mushaklarim og'riyapti. Va men ota-onamga borishim kerakligini deyarli unutgan edim. Men tayyorlanishim kerak...
— U juda chiroyli! – dedim Sirius tomon yurib. Men uni erkalab, boshidan o'pdim va Sirius javoban yuzimni yaladi.
[Eslataman, Sirius bu Jungkookni oti🗿]
ChonU hayratda qoldi va men uning yuzini ko'rib kulib yubordim.
— Ota onangni uyi qayerda oʻzi??
(ChonU va Jihye ikkalasi 2 ta otda ketishyabdi)
Men javob berishga ulgurmay, kimdir havoda hushtak chalindi.
Sirius to'satdan to'xtab qoldi va quloqlarini tovush kelayotgan tomonga cho'zdi.
— Sirius, yaxshimisan? - deb so'radim uning mo'ynasini silab.
Sirius javoban kishnab, xirillab yubordi va hushtak chalinayotgan tomonga oʻqday uchib ketdi.
Karter orqamdan qichqirdi va men uning orqamdan kelayotganini eshitdim. Lekin ChonUni oti Siriusdek tez emasdi...
Soniya deganda Sirius ota onam uyi oldiga yetib keldi.
Koʻz oldimda, 21 kundan beri koʻrmagan sevgilim turardi..
— Oʻgʻlim, vanihoyat kelding! Seni kutayotgandik.
Otam hozirgina Jungkookni quchoqlagan edi.
Oldimdagi manzarani ko'rib, ogʻzim ochilib jag'im tom ma'noda erga tushib ketdi.
Hayot kutilmagan hodisalarga to'la, shunday emasmi?
— Yaramas sen buni bilarmiding?!
— Haligi men qanaqa qilib senga aytishni bilmagandim?
— Qizalogʻim nega turibsan? Men bilan salomlashmaysanmi? Qani ikkalangiz ham kiringlar!
— Hozir bu yerda nimalar boʻlyabdi?!
Men ichkariga kirib, Jungkook va dadamni stolda yonma-yon o'tirganini ko'rdim. Jungkook nimadir dedi va dadam kulib yubordi va xursand bo'lib orqasini silab qo'ydi.
— Birinchi uchrashuvda Jungkook dadamni soʻyib tashlashiga oz qolgan edi! Nimalar boʻlyabdi oʻzi?!
— Dadang bilan Jungkook yaxshi kelishayotganidan xursand emasmisan??
— Men baxtliman, ChonWo. Lekin kimdir voqealarni tushuntirib bersa boʻlar edi!
— Oh, hudoga shukuraa – deb oyimni quchoqlash uchun u tomon otildim.
Ajablanarlisi shundaki, u meni payqamadi ham, lekin Jungkookni ko'rgandan keyin xursand bo'lib chiyilladi.
— Jungkook!.. Qachon kelding, oʻgʻlim?
— Jihye! Voy, bu kelishgan yigit kim?
Nega ular menga eʼtibor bermayabdi?! Balki oyim meni unutib Jk bilan Chwni oʻgʻil qilib olmoqchidir?!
— Men Jihye va Jungkookning do'stiman. Siz bilan tanishganimdan juda xursandman, xonim.
— Jihye, qizim, nega hali ham o'sha yerda turibsan? Kelinglar. va o'tiringlar, men pechenye pishirdim.
Ikkalamiz stolda dadam va Jungkookning qarshisida o'tirdik.
Nega o'zimni ota-onam bilan noqulay his qilyapman..
— Hey, men sening his-tuyg'ularingni tushunaman. Menimcha, ular Jungkookni o'zlariga o'g'il qilishdi, chunki u sendan yaxshiroq.
— Sen itvachcha yban ekansan! Men tomondasan deb oʻylagandim eshshak ChonU!
— Soʻkib tashama gandon san tomondaman shundogʻam. Lekin qara, Jungkook ota onangga yoqibdi.
Ota onam mendan koʻproq Jungkookni yaxshi koʻrsachi?!
Men Jungkookning ham, dadamning ham e'tiborini tortdim.
— Jihye, qizim yaxshimisan? Nima boʻldi?
Chonwo kulgidan tiqilib qoldi va eʼtiborimiz pechenye koʻtarib kelgan oyim bilan boʻlindi.
Oyim Jungkookni ikkinchi tarafiga oʻtirdi. Bular nima qilishyapti jin ursin??
Men o'girilib, ogʻzi yorilib ketgude qilib pecheneni qalashtirib tiqvotgan ChonWoni koʻrdim.
— Xonim pechenelar shirin ekan! Oʻzim bilan opketsam boʻladimi?.. – dedi befarosatlarcha ogʻziga yana 3 ta pechene tiqib.
— Albatta, azizim. Qancha xohlasangiz, bemalol oling.
Jiddiymi? Ular alamdan orqam yonayotgan payti koʻngimga pecheneni qanday sigʻdirishyapti?
— Uning rangi oqarib ketgan. O'zingizni yaxshi his qilyapsanmi qizim? – dedi dadam.
Hammaning e'tiborini tortgancha stoldan turdim.
Men Jungkookga qaradim, uning lablarida sirli jilmayish bor edi.
— Ikkalangiz.... mendan voz kechdingizmi.. aaaaa?!
Ota onam bir zum bir-birlariga qarashdi, keyin esa qattiq kulib yuborishdi. Jungkook menga hayajon bilan qaradi, ChonU esa pechene yeyishdan boʻshamadi.
Endi ular meni masxara qilishyapti.
Dadam menga qaradi va darhol kulishni bas qildi.
— Yo'q! Yig'lama, azizim, biz hazillashdik.
Dadam ohista kuldi. Ho'l yuzlarimga tegmagunimcha yig'laganimni sezmay qolibman.
— Jin ursin. – bu Jungkookni ovozi edi.
ChonU darhol pechenesini qo'ydi, meni yupatishga urindi.
— Bunga sen aybdorsan Endryul Qizimizni mazax qilmoqchi bo'lgan sen eding!! Mana, bolaginamni yig'latib yubording!
Dadam dahshatga tushgan ko'rinardi va qo'rquvdan yutib yubordi. U men tomon yurdi va meni quchoqladi.
— Azizim, biz sizni ajablantirmoqchi edik va bu juda noto'g'ri bo'ldi. Iltimos, yig'lashni bas qil va biz hamma narsani tushuntiramiz, xo'pmi?
Ko'z yoshlarimni artib, burnimni tortgancha bosh irg'ab oldim. Men uzoq vaqt ota-onamsiz yashadim va bu kabi hazillar meni qo'rqitdi.
Men ularni yana yo'qotishni xohlamayman.
Men tashqariga yugurib chiqib ketdim. Men ko'zlarimni yumdim va o'zimni bo'shashtirdim, sovuq shamol yuzimga shunchaki yumshoq tegdi.
Ortimdan qadam tovushlarini eshitdim. O'girilib qarasam, onam va dadam jilmayib turgan ekan.
— Tushuntirishimga ibozat ber, qizalogʻim. Oʻsha kundan beri Jungkook har kuni kelib bizdan kechirim soʻraydi...
Rostdanmi?! Men uni boshqa ayolni topib olgan deb oʻylagan edim!
— Avvaliga biz unga ishonishni istamadik. Lekin Jungkook harakatdan toʻxtamadi, u hatto uy yumushlarini bajardi va hatto har kuni oʻtin olib keldi.
— Biz undan nima uchun bularning barchasini qilyapti, deb so'raganimizda, u nima deganini bilasanmi?
— Jungkook "men buni uning uchun qilyapman" dedi. Biz uni yuragimizga kiritish uchun eshitishimiz kerak edi.
— Ko'p o'tmay Jungkook bizga yoqa boshladi. Kichkina tasodifiy suhbat chuqur suhbatga aylanadi. Biz buni anglamasdan oldin biz uni kechirgan edik.
— Demak, dada, Jungkook bilan endi muammongiz yoʻqmi?
— U seni sevadi, qizim. Men bunga hech qanday shubham yo'q
Vaqt va taqdir moniven tomonidan
Ota-onam uni qabul qiladi deb o'ylamagandim.
— U ham ota-onasi va ukasi haqida gapirdi. Yuragim haligacha og'riyapti. Nega ota-onasi yirtqich hayvonlarday biz bilan qattiq muomala qilganini endi tushunamiz. Bechora!
— Jungkook juda ko'p narsalarni boshdan kechirdi, Jihye va bizni uni o'zimiznikidek qabul qilishdan boshqa hech narsa qolmadi. Men sen bilan uning o'rtasida nima bo'layotganini bilmayman, lekin bilsangiz kerak, men va onang allaqachon uni kuyovimiz sifatida qabul qildik
Nega bunchalik qizarib ketyapman?
— Ichkariga kirganing maʼqul, u sendan havotirlanadi.
"Uni ichkarida qolishga va siz bilan gaplashishga ruxsat berish qiyin bo'ldi. Agar bu erda yana bir oz tursak, u bizni qidirib kelishiga ishonchim komil..... ayniqsa, sizni", deb kuldi dadam..
Onam va dadam haq edi. ChonWo bor kuchi bilan asabiyashayotgan Jkni tinchlantirishga urinar edi. Bungkok xonada uyoqdan buyoqqa aylanib yurar edi.
Jungkookning ko'zlari menikiga to'qnashganda u jim qoldi. Men indamasdan shunchaki unga qaradim.
Nega u mendan uzoqlashishga harakat qiladi, munosabati qoʻpol. Lekin u men uchun eng koʻp qaygʻuradigan va gʻamxoʻr odam.
— Jihye, yaxshimisan? – soʻradi ChonU xavotirlanib.
— Men o'zimni ancha yaxshi his qilyapman.
— Yaxshi, endi kelaqol. Bizda hali ko'p muhokama qilishimiz kerak boʻlgan gaplar bor.
Men bosh irg'ab, Jungkookning yonidagi o'rindiq bo'sh bo'lsa ham, ChonUning yoniga o'tirdim.
Onam va dadam bir-birlariga savol nazari bilan qarashdi. O'tirdi va ikkalamizga qaradi.
— Ikkalangiz urushib qolganmaisizlar? Nega gaplashmayabsizlar?
— Va sizlar hali turmush qurmagansizlar ham.
Men Jungkookga qaradim, uning ko'zlari allaqachon menga tikilib qolgan.
— Dada, to'xtating bu gaplarni, – deb ming'irladim xijolatdan.
— Otang to'g'ri aytyabdi. Siz ikkalelar allaqachon oʻzingizlarni er xotindek tutasizlar.
Men va Jungkookdan boshqa hamma kulib yubordi.
— Ikkalangiz bilishingiz uchun, oyi, dada, men tuzilmani tugatdim va hisob-kitoblarni olib keldim. Xo'sh, qachon qaytamiz?
Vaqt va taqdir mooiven tomonidan
— Hm, azizim, biz senga bir narsa aytishimiz kerak.
— Eshit, qizim. Sen shu olamda, Jungkookni oldida qolging kelayotganda, biz ham ketmoqchi emasmiz.
— Nima!? Yo'q! Bilaman, sizlar uchun kelajakda yashash osonroq va qulayroq umringiz oxirigacha buyerda qolib ketolmaysiz!
— Jihye, biz yillar davomida sensiz yashadik, endi umrimizni qolganini sensiz oʻtgazolmaymiz. Qolaversa, biz bu olamda kelajakka qaraganda 3 baravar koʻproq yashay olamiz.
— Ha, aytgancha, biz vaqt mashinasini toʻliq tikladik. Biroz muddatga kelajakka borib biroz buyumlar olib, yana qaytamiz.
— Nima haqida gapiryapsiz, dada???
— Dadangning omboridagilar va boshqa narsalar.
— Jihye, biz olib keladigan narsalar siz uchun. Siz ko'proq kitoblar olib kelamiz chunki sen zerikkan boʻlsang kerak.
— Yo'q, yosh xonim. Sening ishtiyoqingiz va Jungkook bizga ishlash uchun, ayniqsa seni deb vaqt mashinasi uchun kabina qurib berdi.
Ko'zlarim o'qib bo'lmaydigan nigoh bilan menga tikilib turgan Jungkookga qaradi.
— Odobni ovqatga qoʻshib yevorganmisan Jihye? Jungkookga rahmat aytsangchi!?
U bularning barchasidan hayratga tushgani aniq.
— Shunchaki rahmat?! Nega minnatdorchilik yuzasidan Jkni oʻpib qoʻymaysan🗿? – dedi ChonU tirjayib.
Yonoqlarim qizarib ketib, darhol Jkdan koʻzimni olib qochdim. Onam va dadam mening xatti-harakatlarimdan kulishdi.
— Xo'sh... to'y qachon?? – hayajonlanib so'radi onam.
Allaqachon bir oy uch hafta o'tdi. Jungkook to'y ikki oydan keyin bo'lishini aytdi va faqat bir hafta qoldi. Oh ahmoq! Bu xayolimdan butunlay chiqib ketgan edi.
Shu vaqtgacha jim bo'lgan Jungkook gapirdi.
Men eshitilmas nafas oldim. Men chuqur nafas oldim va his-tuyg'ularimni yashirishga harakat qildim.
Turmushga chiqishga hali yoshman..
Onam va dadam uning so'zlariga qoshlarini chimirdilar va ChonWo buni eshitib, hayron bo'ldi.
— Ota, aytganimdek, yaqinda urush bo'ladi va hammasi tugamaguncha, men boshqa hech narsani o'ylay olmayman.
Ichak tomonidan shakllangan bezovta qiluvchi tuyg'u.
O'lim muqarrar va har ikki tomondan minglab odamlar o'ladi va begunohlar shafqatsizlarcha o'ldiriladi.
Hammasidan koʻproq meni Jungkook jarohat olishi qoʻrqityabdi.
— Urushni to'xtatishning biron bir usuli bormi?
— Biz hech qachon urushni toʻxtatmaganmiz. Mamlakat soʻngi ot qolmaguncha ham dushmanni yo'q qilinmaguncha toʻxtamaymiz. – dedi ChonWo
— ChonWo haq", deb tasdiqladi Jk.
— Yetar urush haqida bas qilinglar. Kelinglar, kabinaga boramiz, – deb dadam e'lon qildi va onam bizni eshik tomon boshladi.
Biz o'rmon tomon yo'l oldik. Jungkook bizga idishni yaqinda ekanligini va biz u erga piyoda etib borishimiz mumkinligini aytdi. Men uning dadamga kabina juda alohida joyda joylashganini aytganini ham eshitdim.
Men unga e'tibor bermay, onamning menga yetib kelishini kutdim. Ular oldinga borishdi va gapirishda davom etishdi.
— Agar kelajakka qaytsangiz, sizdan bir narsani iltimos qilaman.
— Lukas ismli yigit men sizga uni manzilini beraman, iltimos meni oʻtmishda yaxshi hayot kechirayotganimni aytib qoʻying.
— Aaa, Lukasni eslayman, u bilan doʻstmisan? Yoki doʻatdan ham koʻproq nimadir bormi..? – deb masxara qilib so'radi u yelkamni turtib.
Ammo yana, men ota-onamga Lukas geyligini aytolmayman!
— Oyi, yo'q! Lukas shunchaki yaxshi do'stim va iltimos, ovozingizni pasaytiring! – deb qichqirdim va Jungkook, ChonWova dadam suhbatimizni eshitib qolmadimikin deb uchun oldinga qaradim.
— Yaxshi! Men shunchaki hazillashdim. Lekin 18 yil davomida maktabda yoki instutda birorta yigit bilan uchrashmaganingga ishonmayman! masxara qilyapman.
Menga bitta 16 pro max oberolmaydigan yigit topishdan ko'ra muhimroq ishlarim bor edi.
Lekin mast bo'lish yoki va kimdir bilan tun oʻtkazish, mashhur yigitlar bilan muloqot qilish, pulni maqtanish yoki ziyofatlarga umrini oʻtkazish – qiziq emasdi.
Shunday qilib, men bunday narsalardan uzoqroq yurdim.
Men bu joyni ko'rib hayratda qoldim. Aynan o'sha go'zal sharshara va buyerga Jungkook bir-birimiz bilan tanishishimiz uchun olib kelgan edi.
Bu unchalik yaxshi o'tmagan, chunki men unga shu yerga oʻtmishi haqida soʻragan edim.
U meni josus deb o'ylagan yaramas!
Balki bir kun kelib men olimlikni tashlab, josus bo'lib qolarman. Bu fikrdan beixtiyor jilmaydim.
Jungkook meni diqqat bilan kuzatib turganini, ehtimol, bu yerga kelgan kunda ham. Oʻylasam qizarib ketyabman.
Ro'paramdagi sharsharaga qaragandek bo'lib, yana unga e'tibor bermay qoldim.
Jkning so'zlariga ko'ra, vaqt mashinasi kabinetini ko'ldan bir necha metr narida joylashgan. Manzilimizga yetguncha yana yurdik.
Idishning go'zalligini tan olishim kerak edi. Men ota-onam bilan birga ichkariga kirdim, faqat ichkaridan qanchalik keng ekanligini ko'rdim.
Onam va dadam mashinaning ko'p qismini allaqachon o'rnatgan. Bu juda chiroyli ko'rinardi.
— Zo'r va oʻylaymanki, biz bir hafta ichida hammasini tugatamiz, dada. – dedim mag'rur tabassum bilan.
— To'g'ri aytasan, azizim. Biz nihoyat uyga qaytayotganimizga ishonolmayman.
Men tabassum bilan bosh irg'adim.
— Xo'sh, men har kuni bu erga kelaman, buni tugatmagunimizcha.
— Yo'q, azizim! Kelmaysan. Bilamizki, siz xavfsiz emassiz va ikki marta hujumga uchragansiz. Jungkook bizga hamma narsani aytib berdi va menimcha, qasrda qolsangiz yaxshi bo'ladi.
— Onang haq, bolam. Sening xavfsizligingdan boshqa hech narsa muhim emas. Ishning ko'p qismini bajarib bo'lding va seni sharofating bilan biz mashinani hech qanday qiyinchiliksiz qura oldik.
U rozi bo'lishining iloji yo'q.
Men buni bilaman!
Bundan tashqari, men Jungkook bilan yaqin orada gaplashishni rejalashtirmayman. U menga gapirmayapti, men ham shunday qilaman.
— Mayli, men tashqariga chiqaman.
Onam va dadam bosh irg'adi va ishga kirishdi. Men tashqariga chiqdim va ChonWoni qidirdim.
Ajoyib, u hech qayerda ko'rinmaydi.
Ishqilib 35 tonna pechenye yeganidan keyin oshqozonini abjagʻi chiqib tualet qidirib yurgandir.
Agar uzoqqa borsam, o'rmonda adashib qolishim mumkin va menga nisbatan oldingi hujumlarni hisobga olsam, bunchalik beparvo bo'lmasligim kerak.
Orqaga o'girilgunimcha, yerda baland soya paydo bo'lganini ko'rdim.
Ichimda yana qo'rquv paydo bo'ldi, lekin men xotirjamlikni saqlashga harakat qildim.
Oyoq tovushlari menga yaqinlashganda soya kattalashdi. Men o'zimni boʻsh qo'yib, harakat qilolmay qoldim.
Ikkita kuchli qo'l belimga o'ralib, meni toshdek nimdirga qattiq bosganini his qildim. Men darhol menga juda tanish bo'lgan tasalli beruvchi iliqlikni his qildim.
Bo'ynimga mayin bo'sa qo'yganida uning iliq nafasi terimni qitiqladi. Hech qanday tovush chiqarmaslik uchun labimni tishladim. U mendan qochyapti deb o'ylagandim.
Nima o'zgardi? U har doimgidek meni sevadi va mehribon. ( Muichiroga hiyonat, vatanga hiyonat🐌 lkn kamina jkni sevib qoldi uje🦉)
— Lukas, a?? – jahl bilan pichirladi.
Oh shunday qilib, u onam bilan gaplashayotganimni eshitgan.
— Tush koʻryabmanmi yoki hozir menga gapirdingizmi?
— Lukas? U mening yaqin do'stim. Sizga nimaga kerak boʻlib qoldi?
Uning ko'kragida chuqur xirillash titraydi. U tezda meni orqaga o'girdi va ikkala qo'limni orqamdan mahkamladi. U meni shunday yaqinroq tortdiki, tanamiz o'rtasida hech qanday bo'shliq qolmadi. [kxm oʻzimam tasavvur qilolmadim bu sahnani🗿]
Uning g'azab bilan yonayotgan ko'zlariga duch kelish uchun men bo'ynimni yuqoriga ko'tarishim kerak edi.
Jungkookning shiddatli nigohi ostida titrab ketdim.
Qaniydi, u bo'yi baland va qo'rqinchli bo'lmaganidaaa?!
Uning borligini oʻzi, hech qanday harkat qilmasa ham meni qanday ahvolga solishini sezmasa boʻlgani, dedim o'zimga.
— U qanchalik oʻzgacha? – dedi tishlarini g'ijirlatib, qo'llarimni mahkam siqib.
Men unga ko'zlarimni yumdim. Uni eslay olmayabman.
— Men senga bu ajoyib ko'zlaringni menga qarat demaganmidim?! Seni jazolashimni xohlaysanmi, sevgilim??
— Meni qo'yib yuboring! Men ChonWoni topishim kerak!
— Menga oʻsha oʻzgacha doʻsting haqida gapirib ber! – deb talab qildi u g'azabini bosishga harakat qilib.
— Aytishga arzirli hech nima yoʻq.
Jkning g'azabi va umidsizliklari yuzaga chiqish bilan tahdid qilayotganini ko'rdim.
— U sizni yaxshi ko'radimi, malika? – deb baqirdi u.
— U ayollarni yaxshi ko'rmaydi... – men to'xtab qoldim va davom etishdan oldin.
— Lukas erkaklarni yoqtiradi. – dedi labimni tishlab.
Miyyasiga gapni tagidagi maʼno yetib borgach, Jungkookning ko'zlari bo'shashib ketdi. U qo'llarimni qo'lidan bo'shatdi, men esa istamay undan bir qadam orqaga chekindim.
Jk ketishni boshlashdan oldin bir zum menga qaradi. Men uning qo'lini ushlab, ketishini to'xtatdim.
U to'xtadi, lekin orqasiga o'girilib menga qaramadi. Men uning oldiga kelgunimcha yurdim.
— Nega... mendan bunchalar uzoqlashdingiz?! – nihoyat meni bir haftadan beri qiynayotgan savolni berdim.
— Shunday boʻlgani yaxshi. – deb javob berdi u hech qanday ifodasiz va yonimdan o'tib, oldinga yurdi.
— Iltimos. Menga toʻliq tushuntiring! – deb baqirdim va orqasidan yugurdim.
— Men seni boshqa xavf ostiga qo'ya olmayman, malika...
Shu joyigacha 35 va 36 chapter edi. Buyogʻiga esa 37 chapter boshlanadi. Eng romantik chapter)🌝
Men qasrga qaytganimdan so'ng, Jungkook odatdagidek mendan qochishda davom etib, g'oyib bo'ldi.
— Jihye oʻzingni men aytgan duelga tayyorla. Chunki unga koʻp vaqt qolmadi.
— Yaxshi. – deb g'o'ldiradim, men hali ham bu duelda yutishimga ishonchim komil emas.
— Xavotir olma bugun Jungkook oʻz yotoqxonasiga borishiga ishonchim komil.
— Hey Jihye! Omad tilayman ertaga tafsilotlarni aytib berarsan.
Xuddi men haqiqatdan kimgadir aytib bera olaman! Bu men uchun allaqachon uyatli.
Men uning orqamdan kulayotganini eshitdim. Quyosh botganiga bir necha soat bo'lgandi.
Ajablanarlisi shundaki, Jungkook ota-onam bilan men kutganimdan ancha uzoqroq qolishimga ruxsat berdi.
Men onam va dadamning ketishini xohlamasdim. Va yana, ular kelajakda baxtliroq bo'lishlarini bilib turib, ularni shu yerda qoldirish men uchun xudbinlik bo'lardi.
Men yotoqxonaga kirib, barcha chiroqlarni yoqdim.
Keyin iliq vanna qabul qildim.
Jungkookning kelishiga ham ishonchim komil emas edi.
Birozdan keyin vannadan tushib, xalatni o‘rab oldim. Men xo‘rsinib shkaf tomon yo‘l oldim.
Jin ursin bu kiyimni kelmayabdi. Lekin men tekshirishim kerak edi. Oʻylab oʻtirmay men buni kiydim, va uzun sochlarimni yaxshilab taradim.
Yaxshi! Qanday koʻrinishga ega ekanligimni ko'rish vaqti keldi.
Men oynaga bir marta qaradim va o'z aksimga qarab deyarli qichqirdim. Ko'zguda butunlay boshqacha odam turardi. Men kiygan bu bema'ni qizil rangli tungi ko'ylagi men hech qachon kiymaslikka va'da bergan kiyim.
Ko'ylakning nozik atlas materiali menga ikkinchi teriga o'xshab, tana shaklini aniqlab beradi. Men kiygan ko'ylak yupqa kamar bilan mahkamlangan. Men orqaga o'girilib, oynada ko'rdimki, orqamning ko'p qismi ochiq va ko'ylakning uzunligi sonlarimning o'rtalariga zo'rg'a etib bordi. [Kyonso oʻzini gʻalati his qilyabdi🗿]
Men umrim davomida buni hech qachon his qilmaganman.
Hali yarim tun boʻlmadi. Demak, menda hali vaqt bor deb o'ylayman.
Men yana deraza oldiga o'tirdim, shinam adyol hamon meni o'rab oldi. Men topgan kitobimni o‘qishda davom etdim.
Bir daqiqadan so'ng eshik ochildi va Jungkook ichkariga bostirib kirdi, yuzi odatdagidek sovuq va ifodasiz edi.
Meni koʻrgach taranglashib, nafasi ostida nimadir deb g'o'ldiradi. Men o'rnimdan turdim va nima kiyganimni ko'rmasligi uchun ko'rpani o'rab oldim va unga qarab yurdim.
— ChonWo menga kutubxonadaligingni aytgan edi. – dedi u tishlarini g'ijirlatib.
— Kiyimimni almashtirish uchun buyerga keldim.
Jk xonadan chiqib ketmoqchi bo'lib ortiga o'girildi, lekin men uni to'xtatdim.
— Kutib turing! Men ham ketyapman.
U shunchaki menga ma’nosiz tikilib qoldi.
Men adyolni topgan byuro tomon yurdim. Men tortmalardan birini ochdim, so‘ng u meni kuzatib turganini juda yaxshi bilganim uchun, koʻrpani yechib tashladim.
Endi ko‘rpani butunlay yechib, orqam unga qaraganida, uning shiddatli nigohlari orqamdan teshib o‘tganini his qilardim.
Ko‘rpachani yaxshilab buklab, tortmasiga qaytarib qo‘ydim. Ortimga o‘girilib qarasam, uning jag‘i qattiq qisilgan, qora ko‘zlari mening tashqi ko‘rinishimni tekshirib turardi.
U o‘z o‘ljasini kuzatayotgan yirtqich kabi mening har bir kichik harakatimni kuzatib turardi. Uning ko'zlari men kabi ergashdi.
Jungkookning ko'zlari menga yopishib qolgani uchun men o'zimni boshqargandek his qilardim.
[Kxm🗿 hudo xaqqi ffcer boʻlmaganimda bunga oʻxshash sahna yozmasdim, lekin Nova oʻtkir qirrali ijodkor ekan👍🏻]
Ichimda noma'lum ishonch paydo bo'ldi va men shahvoniy ravishda deraza tomon yurdim va kitobni tanlash uchun pastga egilib, unga mening tubimning mukammal ko'rinishini berdi.
Men beixtiyor qaltirab ketgan chuqur ingrashni eshitdim. Diqqat! Endi orqaga chekinish vaqti emas.
— Oh! Ko'p vaqt olganim uchun uzr. Men endi ketaman. – men unga tabassum qildim.
Eshik tomon sekin qadamlar tashladim va uning yonidan o'tishga ulgurmay, u bilagimdan ushlab, meni o'zining tanasiga tortdi.
— Qaerga ketyapman deb o'ylayapsan oʻzi?! — jahl bilan to'ng'illadi u ko'zlari menga diqqat bilan qarab.
— Um, kutubxonaga. Meni koʻrishni xohlamayotganingizni bilaman.
— KIM BILAN OʻYNASHYAPSAN MALIKA?!
Men undan zo‘rlab orqaga chekindim va o‘zimni uning qo‘lidan bo‘shatishga harakat qildim.
— Qo'yib yuboring, men hech qanday oʻynashganim yoʻq. Ketmoqchiman. – deb javob berdim.
— Bugungi tun sen bu xonani tark etmaysan!! – dedi u bilagimni bo'shatib.
— Men chiqib ketaman. Siz meni to'xtata olmaysiz. – deb e'tiroz bildirdim, bu uning battar g'azablanishini bilib turib.
Men uning yonidan yugurib o‘tib, eshik tutqichiga qo‘l uzatdim.
Eshikni ochish uchun uni aylantirib ulgurmasimdan oldin, uning kuchli qo'lini belim atrofida aylanib, meni uning tosh qattiq tanasiga tortganini his qildim.
Men jahl bilan qimirlatib, o'zimni uning qo'lidan ozod qilmoqchi bo'ldim, lekin chuqur xirillashni eshitib, to'xtadim.
Jungkook qo‘lini bo‘shatdi, men esa orqaga o‘girilib, uning bir oz ko‘tarilib, pastlab turgan ko‘kragiga yuzma-yuz keldim.
Sekin boshimni ko‘tarib qaradim, uning qora ko‘zlari endi ko‘ksimga qadalganini ko‘rdim.
U g'azablanmgani yoʻq, u ...qo'zg'aldi?
Men tomog'imni qirib tashladim, uning ko'zlari menikiga to'qnashdi.
— Hm... nega men tashqariga chiqolmayman? – men uning shiddatli nigohi ostida asabiylashib duduqlandim.
U oldinga qadam tashladi va oramizda bo'sh joy qolmaguncha meni eshik tomon tiradi. U egildi va men uning issiq nafasini yuzimda his qildim.
— Sen faqat mening koʻzlarim zavqlanishi uchun yaralgansan! Shunday kiyimda boshqalar seni ko'rishiga imkon beraman deb o'ylaysanmi?
— Ammo shu kunlarda menga boʻlgan qiziqishingiz yo'qotganga o'xshaydi.. Agar omadim kelsa, meni chindan ham xohlaydigan yigitni topishim mumkin. – qiz yigitning gʻazablangan yuziga e'tibor bermay gapirid
Yigit birdan qizning boʻynini ulkan kafti bilan siqdi toʻsatdan sodir boʻlgan zoʻravonlikdan qizning rangi doka kabi oqarib ketdi.
— Yana bir bor shu soʻzlaringni qaytar va men mutlaqo ikkilanmay oldin seni soʻng esa oʻzimni oʻldiraman.
U har doimgidek vahshiy va ehtirosli edi...
[ Ajoyib sahna shunday emasmi. Chunki shu sahnani #Ryuu_Temi tahrirlab berdi👉👈🫠]
Boshimni ko‘tarib qaradim, u menga mayin nigoh bilan tikilib turardi.
— Unday bo‘lsa, nega mendan qochib, o‘zingizni g‘amgin choldek tutdingiz?
Mening o'ziga bo'lgan ishonchim nihoyasiga yetganga o'xshaydi!
U sekin iyagimni ko'tardi va ko'zlarimga qaradi.
— Sen juda go'zal va mukammalsan. – deb g'o'ldiradi va lablarimga tikilib.
— Va faqat meniki... – dedi u egalik bilan.
Uning nigohlari ostida qizarib ketdim. U javob kutgancha menga qaradi, shuning uchun men uning so'zlariga uyalmay bosh irg'ab qo'ydim.
— Men senikiman deb ayt. Eshitmoqchiman. – deb so'radi u lablari bilan qulog'imga tegib.
Uning qop-qora ko‘zlari mening gaplarimdan mamnunlik va istakdan porladi. U bo'ynimning qiyshiq qismidan ohista boʻsa oldi.
Garchi men hali ham so'nggi bir necha hafta ichida uning jirkanch xatti-harakati haqida o'yladim. U haqiqatan ham menga yomon munosabatda bo'ldi!
Nima sababdan uni bunday tutishiga hayron bo'lib labimni tishladim.
Men uning ingrashini eshitdim va darhol xayolimdan qaytdim.
Men uning ko‘zlarini men tishlayotgan pastki labimga qadaganini ko‘rdim. U bosh barmog'i bilan pastki labimni tishimdan sug'urib oldi.
— Meni vasvasaga solma. – uning chuqur ovozi biroz zo'riqish bilan chiqdi.
Uning so‘zlaridan ko‘zim ochilib ketdi. Men o'zimga ishonolmayman!
U ko'ylagining tugmalarini yechgancha menga qattiq tikildi va sekin tanasidagi kiyimni yechib tashladi. Uning tanasi ko'z o'ngimga kelganida..
Balki... u... Nega koʻylagini yechdi..?
Jungkook koʻylagini ustimga tashlab, tugmalarni oʻtkaza boshladi. Men buni kutmagan edim...
Men lablarimning chetidagi tabassumni to'xtata olmadim.
U bilardi! Menga bunday ochiq kiyim yoqmasligini bilardi!..
Bugun tunda u menga yomon harakat qilishi mumkin edi va men e'tiroz bildirmagan bo'lardim, lekin u bunday qilmadi.
[Bu sahnaga shunchaki erib ketdim guys😭 u haqiqiy erkak. Oʻz hirslarini emas, sevgilisini oʻylaydi, va havotir oladi. Oʻzim fanfic yozsam albatta shu sahnani qoʻshaman!]
— Menga bunaqa qarashni bas qil, malika.
Men unga qarab qadam tashladim, u menga hech qanday ifodasiz tikildi. Men oyoq barmoqlari ustida turdim va yuziga o'pdim.
— Rahmat! – deb pichirladim, u menga bir so'z demasdan shunchaki qaradi
U meni qiyinchiliksiz ko'tarib, yotoqga olib bordi.
U meni yopinchiqning ostiga yotqizib qoʻydi. Men unga yaqinlashdim va boshimni koʻkragiga qoʻydim, u qo'lini belimga o'rab oldi.
— O‘zimni g‘amgin choldek tutganim uchun uzr so‘rayman, – dedi u so‘zlarimni takrorlab, jilmayib.
Unga qaraganimdan ko‘zlarim g‘azabdan otilib ketdi. Jk endi meni mazax qilardi!
— Va, albatta, men sendan qochganim yoʻq.
Men ichimdan ko'zlarimni aylantirdim.
Biror narsa deyishga ulgurmay, uning gapirayotganini eshitdim.
— Ammo men chol deyishing unchalik qari emasman, sevgilim, – deb pichirladi u qo'li bilan yuzimni silab.
— SIZ?! 21-asrdan ekanligimni hisobga olsak, siz mendan 500 yosh kattasiz!
— Yo xudo! Men bir qari chol bilan uchrashib yuribman, bu beʼmanilik.
Keyingi lahzada men orqamga ag'darildim va u meni bosib qoldi. Uning qop-qora ko'zlari menikiga tikilib turardi, uning issiq tanasi menga og'irlik qilayotganini his qildim.
— Bu cholning to'shakda qanchalik qobiliyatli ekanligiga hayron qolasan. – u lablarida jilmayib o'ynab.
Yonoqlarim qizarib ketdi va men Jkndan boshqa hamma joyga qaradim.
— Sevgilim nima bo'ldi? Senga ko'rsatishimni xohlamaysanmi? — dedi iyagimni tepaga egib, ko‘zlarimga to‘qnashdi.
— Jungkook, to'xta! — dedim uni o‘zimdan itarib yubormoqchi bo‘ldim, lekin u odatdagidek joyidan turmadi.
Uning shahvoniy tabassumi tobora kuchayib borardi.
— Yaxshi, men gapimni qaytarib oldim. Siz qari chol emassiz. Endi tushing ustimdan, juda og'ir ekansiz! – deb chinqirdim bor kuchim bilan uni tortib olishga urinib.
U kulib yonimga tushdi, men esa yengil nafas oldim.
— Endi jiddiy ayting, nega mendan qochdingiz!? – men so'radim va davom etdim:
— Va buni inkor etishga ham urinmang.
Jungkookni kafti yuzi bo'ylab yugurdi. Uning ifodasi qotib, chuqur o‘yga cho‘mdi. O'ynoqi muhit endi jiddiy muhitga aylandi.
— Buni senga avvalroq aytishim kerak edi.... Boshidan uzoqroq turishim kerak edi.... Lekin qila olmadim.... O'zimni ushlab turolmadim. Kechirasan sevgilim.
— Jungkook! Tinchlaning. Yaxshi.... ayting-chi, bu nima? — deb so‘radim qo‘lini ushlab, barmoqlarimizni bir-biriga bog‘lab.
— Bu ular haqida .... O'sha laʼnatilar. – dedi u g'azab bilan.
— Men Viktor Vulturiosni ham, badbashara otamni ham o'ldirdim va o'shandan beri uni oʻgʻli mendan qasos olish yoʻlini qidiryapti. U vanihoyat topdi.
Yuragim tushdi!
Jk qandaydir xavf ostidami?
— Ular... siz uchun kelishyaptimi? — so‘radim dahshat ichida. U boshini chayqadi.
— Ular menga emas, senga hujum qilmoqchi. – deb g'azab bilan tishlarini g'ijirladi.
— Ammo... qanday qilib ular faqat men uchun kelishyapti deb ayta olasiz? Biz buni aniq bilmaymiz... to'g'rimi? – deb biroz ikkilanib so‘radim.
Men bu erga kelganimdan beri xavf ostida qolgan vaqtlarni ham e'tiborsiz qoldirolmayman.
— Men stolimdan qonga belangan yozuvni topdim.
— Men bilan bog'langan ekansan, sen doimo xavf ostida qolasan.
Bu... shuning uchunmi... u mendan qochadi?
— Bu kechadan keyin yana uzoqlashasizmi..?
Bu unga ham qiyin bo'lsa kerak!
— Malika... – deb noaniq ovozda gap boshladi va men ko‘z yoshlarimni boshqa ushlab turolmadim.
Bilmasdan oldin uning yalang ko'ksiga yig'lardim.
U tik o'tirdi va meni o'ziga tortdi. U qo‘llari bilan o‘rab, meni o‘z bag‘riga o‘rab oldi.
— Shh sevgim, yig'lashni bas qil. – dedi va sochlarimni sekin silab qo'ydi.
Bu odam butun mamlakatdagi barcha shohliklarni zabt etgan va halokatli va engib bo'lmaydigan kuchga ega armiya.
— Nega men eng yaxshi jangchilarimni ularni to'xtatish uchun yubormayapman, deb hayron bo'lsang kerak, lekin sevgilim... bu unchalik oson emas. Ayniqsa hozir.
Men boshimni ko'tarib, yosh ko'zlari bilan unga qaradim.
Uning ko'zlarida uzoq vaqtdan beri singib ketgan g'amginlik va og'riq bor edi.
— Ular urush qilmoqchi emas, qasos olmoqchi. Toʻsatda paydo boʻlishi tabiiy...
Men jkning ko'ylagining yengidan foydalanib, ko'z yoshlarimni artib, boshimni qimirlatib qo'ydim.
— Vulturios merosxoʻri vafot etgan taqdirda ham, uning o'rniga yangisi keladi. Ular Shohlik singari qulab tushmaydi. Haqiqiy nusxa hech qachon oʻlmaydi.
— Qanday qilib siz ularni to'xtata olasiz?
— Ular qasos olganlarida to'xtashlarining yagona yo'li. Ikkalamizdan birimiz o'lganimizda shunday bo'ladi.
— Bu sening ham xavf ostida ekanligingni anglatadi, malika. Chunki meni o'ldirish unchalik oson emas, sevgilim. Shuncha yillar davomida minglab dushmanlar orttirganimdan keyin men qanday tirik qoldim deb o'ylaysiz? Haqiqiy qoʻrquvim bu sensan.
Balki u haqdir, lekin u o'lmas emas. Va bu meni qo'rqitadi!
— Ammo malika, dushmanning yo'qotadigan hech narsasi bo'lmasa, u havfli. Lekin...
U sochlarimning bir nechta tolasini qulog'im orqasiga oʻtkazib, barmoqlarini jag'im bo'ylab kuzatdi, nigohlari lablarimga qadaldi.
— Sen mening hamma narsamsan, malika va men seni yo'qota olmayman... Men... – u keskin nafas oldi va to'g'ri ko'zlarimga tikildi.
📌 @cruel_fanfic uchun @kyoonso tarjima qildi.
📌 Kxm kimdir bu qismni qisqa yoqimsiz hatosi koʻp yoki yomon desa boʻgʻib oʻldiraman. Qamalib ketsam ham🗿 2 haftalab choʻzganimdayam sabr bilan kutib mani qoʻllab quvvatlaganlar(+lichkaga yozib soʻraydiganlar) katta rahmat. Ffni finalga kelganida yozishga ishtiyoqim qaytdi va mandan ajoyib final kutingiz🌝