#Vaqt_va_taqdir
Oldimda men ball kechasidagi o'sha niqobli odam turardi. Uning yuzi yopiq edi va men uning muzdek sovuq ko'k ko'zlarini ko'ra oldim.
Ammo, u bu yerga qanday kirdi?!
Ichkariga kirishda bu nusxaga kimdir yordam bermasa u atrofimdagi 20 ta soqchilar orasidan oʻtib bu yerga kira olmasdi.
Men bir og'iz so'z aytolmadim va qo'rquvdan muzlab, falaj bo'lib qoldim.
Oxirgi marta u meni o'ldira olmadi, lekin bu safar yana tirik qolishimga ishonchim komil emas edi.
— Nega jimsan, sohibjamol? Oʻtgan uchrashuvimizda tilingni kesmagandim shekilli?? – dedi u kulib, men tomon bir necha qadam tashladi.
— Ovozingni eshitmoqchiman.... – uning ko'zlari endi jiddiy tahdid qildi.
Men hatto harakat qilishdan juda qo'rqardim.. Tilimni yutib yuborgandim.
O‘zimni tinchlantirish uchun chuqur nafas oldim. Yuragim jinnidek ko'ksimga tinmay urib, qo'rquvdan titrayotganimni his qildim.
Endi esa faqat bir so‘z xayolimda aks-sado berdi.
Qochdim! Imkonim boricha eshik tomon yugurdim lekin uzoqqa bora olmadim.. Bu nusxa mendan bir necha barobar tez edi.!
U meni sochlarimdan changallab orqaga tortdi va devorga urdi.
Og‘riqdan yig‘lab, baqirmoqchi bo‘ldim, lekin u o‘tkir xanjarni chiqarib, ogohlantirish sifatida bo‘ynimga tiradi
— Men senga yaxshi munosabatda bo'lishga harakat qildim va sen qochishga jurʼat etyapsanmi?!
— Agar meni o'ldirish uchun kelgan bo'lsang, hoziroq oʻldir. – dedim mag'lubiyatga uchragan ohangda.
— Men sizga bir yaxshilik qilish uchun keldim malika Jihyun .... yoki Jihye deyishim kerakmi? — dedi u xanjar bilan boʻynimni qattiqroq tirab.
Metallning sovuqligi umurtqa pog‘onamni qaltiratib yubordi va men qo‘rquvdan ich-ichimdan og‘ib ketdim.
— Yo'q! Bunday qilma!! –deb qichqirdim, lekin u tezda og'zimni kafti bilan yopdi va menga kuldi.
Men bu yerdaman.. va bu yerdagi mayda alanga tez orada bu xonadagi barcha narsalarni yutib yuboradigan ulkan olovga aylanishini bilardim.
— Go'zalim, men senga yaxshilik qilyapman, ishon..
— Men Jungkook oʻz rafiqasi uchun hayotini xavf ostiga qoʻyib olovga oʻzini otadimi yoʻqmi shuni bilmoqchiman.
Ammo qanday qilib?! Buni faqat ChonWoo bilan Jungkook bilar ediku?
— Menga juda qiyinchilik tug'dirding, azizim. – uning dahshatli ovozi meni chalgʻitdi.
— Hukmdorga unashtirilganingni bilganimda sen uchun qotillarni joʻnatgandim. Lekin ish bermadi. – dedi u jahl bilan tishlarini g'ijirlab.
Dahshatli va qonli manzaraga guvoh bo'lgan o'sha kunimni qanday unutaman?
Jungkook oʻsha odamlarni hech qanday rahm-shafqatlarsiz boʻlaklarga boʻldi.
— Men seni ovlashga tushdim. Haqiqiy malika Daegu togʻlarini birida umuman boshqa odam bilan yashashi haqida maʼlumotlarni bildim.
— Jungkook unashtirilgandi, oddiy bir qizga.. – dedi u xursand bo'lib.
— Shuncha yillar oʻtib vanihoyat Jungkookning nozik tomonini topa oldim.. – dedi u labini yalab.
— Siz adashyapsiz! Jungkook menga umuman qiziqmaydi.
— Buni bilishning faqat bitta yo'li bor.
U barmogʻini qirsillatdi va mash'ala tutgan ikki kishi mening xonamga balkondan kirdi.
Ular tezda xonaning hamma joyida kerosin sepib olov yoqishni boshladilar va men qo'rquvdan boshimni chayqadim.
— Yo'q! Bunday qilma!! –deb qichqirdim, lekin u tezda og'zimni kafti bilan yopdi va menga kuldi.
Men bu yerdaman.. va bu yerdagi mayda alanga tez orada bu xonadagi barcha narsalarni yutib yuboradigan ulkan olovga aylanishini bilardim.
— Go'zalim, men senga yaxshilik qilyapman, ishon..
— Men Jungkook oʻz rafiqasi uchun hayotini xavf ostiga qoʻyib olovga oʻzini otadimi yoʻqmi shuni bilmoqchiman.
— Agar Jungkook seni qutqarish uchun olovga sakrasa, sen uning eng qadrli narsasi va zaif tomoni ekaningni bilib olaman.
Men unga jahl bilan qaradim. Bu o'yinda u har qanday holatda ham g'alaba qozonadi.
Men yashashim mumkin yoki o'lishim mumkin, lekin barcha imkoniyatlar uning foydasiga.
Men gapira olmadim, harakat qilolmadim va hech narsa qila olmadim. Men o‘sha yerda nochor va mag‘lub bo‘lib turdim.
Ko'zlarim yonayotgan va havoda balandroq ko'tarilgan olovga qaradi. Bu dushman alangasi har tomonga tarqalib, o'z yo'lida hamma narsani iste'mol qilish bilan tahdid qiladi.
Bu nusxaning ko'zlari mening ko'rish chizig'imni kuzatib bordi va u o'sib borayotgan olovni ko'rib, mamnun bo'lib tuyuldi.
— Go'zalim, agar tirik qolsang, men yana senga kelaman va keyingi safar seni o'zim bilan olib ketaman. Jungkookni oʻldiraman va sen meni kichkina foxishamga aylanasan. Ishing esa menga itoatkorlik bilan har kecha *** boʻladi.
U o'z odamlariga o'girilib, ularga tushunarli nigoh tashladi. Ular bosh chayqab, balkonga qarab yurishdi.
U yana menga yuzlandi. U og'zimga bosilgan kaftini olib qo'ydi va mendan tutganini bo'shatdi.
Men beixtiyor eshik tomon yugurdim va titrayotgan qo'llarim bilan uni ochishga harakat qildim, lekin u bir dyuym ham qimirlamadi.
Eshik tashqaridan qulflangan edi va endi men bu yerda kimdir unga yordam berayotganini aniq bilardim.
Niqobli odamga o'girilib qaradim, lekin u endi yo'q edi. Men balkonga yugurdim va pastga qaradim.
Men bu manzara juda daxshatli..
Atrofni va atrofni qo'riqlash bilan shug'ullanadigan soqchilar sovuq va o'lik holda erda yotishardi. Zich daraxtlar orasida men tanish figuraga va bir lahza menga tikilib turgan muzdek moviy ko'zlarga ko'zim tushdi va keyingi lahzada u g'oyib bo'ldi.
Yong'in xonada tez tarqalib, balkonga yaqinlashayotgan edi. Balkonda uzoq turolmasligimni bildim va ichkariga yugurdim.
Men eshik oldiga yugurdim va yordam so'rab baqirib tinimsiz urdim.
— Yordam bering! Men bu yerda qulflanib qoldim.... Iltimos, menga yordam bering! JUNGKOOOKK!!! CHONU!! KIM BOOR?!
Hozir alanga yuqoriga ko'tarilib, menga qarab kelardi.
Xona og‘ir tutunga to‘lib, asta-sekin nafas olishimga imkoniyat qolmadi.
Tezroq bu yerdan chiqmasam, albatta o'laman...
Men olovdan emas zaharli uglerod oksidi taʼsirida oʻlaman.
Bir muncha vaqt o'zimga qarab o'rmalab kelayotgan olovni sezmadim, lekin...
Men orqamga o‘girilib, umidsizlikdan yig‘lardim.
Chunki, qochishga umid qolmagandi...
Xonaning har bir burchagi va burchagi, deraza panellari, rasmlar, pardalar va shkafi yonib ketdi. Qolgan yagona joy - xonaning markazi va u hozir turgan joyim edi.
Men bu dumaloq olov tuzog'iga o'ralgan edim va endi qo'limdan kelganicha, tirik qolishga umid qildim...
Men tutunni yutmaslikka harakat qildim, lekin tez orada ko‘nglim aynib, boshim aylanib ketdi.
Boshim og‘rib, ko‘zim yoshlandi. Men yo'talib, tutunga bo'g'ilib qoldim va o'pkam kislorodga chanqoq bo'lgani uchun nafas olishim tezlashdi.
Ko‘p o‘tmay, oyoqlarim taslim bo‘lib, yerga yiqildim.
Bir gap borki, o'lishdan oldin butun umring ko'zing oldingdan oʻtadi...
Lekin men eshik tarsillaganini eshityapman.. va tashqaridan kelayotgan yorugʻlik...
Men oʻldim nahotki? Bu azroilmidi?
Chunki hushimdan ketib qolmay turib, kuchli qo‘llar meni bemalol ko‘tarayotganini his qildim.
Men uygʻonganimni sezdim.. Lekin koʻzlarimni ocholmasdim. Huddi bir necha kun tinmay uxlagandayman.
Atrofimda munozarali ovozlarga o'xshash noaniq ovozlarni eshitdim.
— Doro, bu gapingga shayton ham xuyyet qivoryaptiyu?
— Ser ChonWoo.. Men juda afsusdaman, men bunday voqea sodir bo'lishini bilmagan edim... hech qachon...
— Sharqiy minorani qoʻriqlash toʻliq seni vazifang edi! Maʼsuliyatingni ovqatga qoʻshib yedingmi eshshak!!
ChonWoo jaxl bilqn boʻkirardi.
— Iltimos, meni kechiring, ser. Men shunchaki...
— YETARR! Ikkaloving ham ovozingni oʻchir. – chuqur momaqaldiroqli ovoz xonada aks-sado berdi.
Darhol xonani sukunat qamrab oldi.
— Fuck! – u baland ovozda la'natladi.
Men sekin ko'zlarimni ochdim va yaxshi yoritilgan xonada ekanligimni ko'rdim.
Osmon to'lqinli binafsha rangda edi, bu quyosh allaqachon o'tib ketgandi va men olti soatdan ko'proq vaqt uxladim.
Sejin yonimda o'tirib, yuzida xavotir ifodasi bilan oldinga qarab turardi. Uning ko‘zlari yerdagi singan vaza bo‘laklariga qadaldi.
U mening uyg'oq ekanligimni sezmadi, hech kim sezmadi. Hammaning e'tibori Jungkookga va uning g'azablangan g'azabiga qaratildi.
— Mening 50 ta odamim oʻldi axmoq, sen qayerda eding?! – deb boʻkirdi Jungkook.
– O‘ylab o‘tirmay postni tark etding, shunaqami?
— Endi men oʻylab oʻtirmay seni hayotingni tugataman galvars!
Men ruhan xo'rsindim. Jungkook har doim g'azablangan!
— Siz allaqachon ko'p odamlarni yo'qotdingiz. Boshqa oʻldirmang... – ovozim zaif va hirqiroq chiqdi.
Jungkook mening ovozimni eshitgandan so'ng darhol o'girildi va yuziga tabassum yugurdi.
— U uygʻondi! – deb xursand bo'ldi Sejin va ChonWoo menga katta quvonch bilan tabassum qildi. Men sekin o‘rnimdan o‘tirdim
Jungkook men tomon sekin og'ir qadamlar tashladi va ko'zlari menga tikildi.
— Bu bilan albatta mening odamlarim qaytmaydi, lekin bu galvarsni oʻlimini koʻrish menga zavq beradi, malika, – deb javob berdi u odatdagidek chuqur ovozida.
Doroning rangi oqarib, qo'rqib ketgan edi.
—Unga tushuntirish uchun imkoniyat berasizku, shunaqami?
— Sen oʻlishing mumkin edi, malika!.. Agar shunaqa boʻlganida u hozir yerni tagida boʻlardi. – dedi u menga jahl bilan.
— Ammo, men oʻlmadim! Siz meni yana qutqardingiz.. – dedim minnatdorchilik bilan tabassum bilan.
Jungkook Doroga o'girilib, so'radi:
— Ayt-chi, sizni postingizni tark etishga seni nima majbur qildi?
— Janobi oliylari, meni oldimga ser Kwon kelib, ketishim mumkinligini va bugun oʻrnimga boshqasi borligini aytdi.
Jungkook va ChonWoo bir-biriga qo'rqinchli va jiddiy yuz bilan qarashdi, bu meni xavotirga soldi.
— Butun ritsar va xodimlar orasida hech qanday ser Kwon ismli shaxs yoʻq! – dedi ChonWoo.
Shunday qilib, men haq edim! Bu yerda niqobli odamga yordam berayotgan odam bor edi.
— Men olov ichida qolib ketganimda, qochmaysligim uchun eshik tashqaridan qulflangan edi.
— Bu oʻsha Doroni aldagan odam.
Jungkook Doroga va boshqa qo'riqchilarga "ketinglar", deb buyurdi, ular ta'zim qilib, xursand bo'lib xonadan tezroq chiqib ketishdi.
Nikolay menga yaqinlashdi va boshqa tomonimda, Sejinning qarshisida o'tirdi.
— Malika, siz menga xonangda nima bo'lganini aytib berishing kerak. – dedi u.
Meni deyarli o'ldiradigan o'sha bir necha daqiqalar haqida o'ylab ichimdan titrab ketdim.
— Malikani buni eslashga majbur qilma, Jungkook..
— Hechqisi yo'q, Sejin.. - men unga tabassum qildim va meni diqqat bilan kuzatib turgan Jungkookga tikilib.
— Bu oʼsha edi. Bal kechasi meni o'ldirmoqchi bo'lgan o'sha niqobli odam. U nihoyat Hukmdor Jeonning zaif tomonini aniqlaganini aytdi. Siz meni olovdan qutqarasizmi yoki yoʻq shuni sinamoqchiligini aytdi...
Ko'proq gapirishga o'zimni toqat qilolmadim, chunki bunday voqea sodir bo'layotganini tasavvur qilish umurtqamni titratdi.
— Qutqarsangiz, u yana qaytib butun qirollikni oʻldirishini va meni olib ketishini aytdi.
Jungkook g'azab bilan mushtlarini mahkam siqdi.
[ Umuman chuntirish bermadim🗿 esimga kelmabdi xullas oʻsha noʼmalum nusxa Jungkookni dushmani Jk Jihye bilan uchrashyptgandan beri ularni taʼqib qiladi, xuddi "My demon" dagi Do Do Heeni oʻldirmoqchi boʻlib zaybat qivorgan odamdek. Faqat u Jkga kuchi yetmagani uchun Jihyedan foydalanmoqchi. Keyin Jihyeni sevib qolgan🗿. Hikoyadagi 3-bosh qahramon u. ]
— Itvachcha! – Karter nafasi ostida so'kdi, bu biz eshitishimiz uchun baland edi.
Bularning barchasi men tufayli sodir bo'ldi...
Men Jungkook uchun ortiqcha yuk edim.
Ammo uning ko‘zlari mening nigohimga to‘qnash kelganida, men darhol yuz o‘girdim.
U achchiqlanib ingrab yubordi va iyagimni shunchalik ohista aylantirdiki, men uning nigohiga duch keldim.
— Bu sening aybing emas, malika. Agar kimdir aybdor bo'lsa, bu o'sha hezalak. Meni oʻldirmoqchi boʻlsa, orqamdan kelmay, zaif tomonimni izlamay toʻgʻri qarshimga chiqsin edi. Bunga jurʼati ham kuchi ham yetmaydi. U hamma qilgani uchun tovon toʻlaydi! – dedi u ko'zlarida qasos va'dasi bilan.
Oldinga egilib, peshonamga mayin o'pdi. Men uning ko'zlariga tikildim.
— Aytganingdek, men ayollarni yupatishga o'rganmaganman, xavotirlanma, sevgilim men sening goʻzal tanangni har bir qismini belgilayman... – deb pichirladi u.
Jungkookning so‘zlaridan yonoqlarim qizarib ketdi. U yuzida mag‘rur kulimsirab o‘rnidan turdi.
Jin ursin seni buzuq hayollaringni, Jungkook!
Chonu va Sejin ikkalamizga qarab jilmayishardi. ChonWoo yana tirjaydi.
— Oh, Jihye... agar sen onam bilan men ketishimizni xohlasang, shunchaki ayt. Men bu romantika biroz uzoqroq suzib ketishini juda xohlardim.
Sejin kuldi va rozilik bildirgandek bosh chayqadi.
Jungkook devorga suyanib, rostdan ham ha deyishimga umid qilib, menga qaradi.
— Albatta, yo'q! Men sizlarni ketishingizni xohlamayman, – Jungkook menga ko'zlarini yumdi.
Men unga e'tibor bermay, Ada tomon o'girildim.
— Sejin, shu kunlarda qayerda eding? Men seni sog'indim.
— Azizim, men Svanbelda edim. Bu kichik qishloq, qalʼadan juda uzoqda.
Ada Svonbel deganida ChonWooning qotib qolganini sezdim. Jungkook labiga tabassum paydo boʻldi.
— Oyi, men sizning do'stingiz Vinrisda yashaydi shekilli. – dedi ChonU uning gapini bo'lib,
— Ha, u ilgari Vinrisda yashagan, o'g'lim, lekin u yaqinda Svonbelga ko'chib o'tdi. Esimda, sen uyerga har 2 kunda ish masalasida qatnaysan? – hayajonlanib so‘radi u.
— ChonWoo bu qishloqni va uyerdagi bittasi kerak boʻlgandan ham koʻproq sevadi. – dedi Jungkook, bu ChonUni unga qarab qo'ydi.
— E-e, Jungkook bizga sen haqingda hammasini aytib berdi, Jihye, rostdan ham sen butunlay boshqa dunyodan, zamondan ancha oldindamisan? — hayajonlangan boladek so‘radi ChonWoo
Voy, mavzuni o'zgartirishning ajoyib usuli! Men bosh irg‘adim.
— Odamlar haliyam kiyim kiyishyaptimi?
Sejin xijolatdan bosh chayqadi va Jungkook menga diqqat bilan qaradi.
Nahotki u kelajakda kiyimsiz yurishimni tasavvur qildi.
— Nima!? Albatta kiyishadi. – deb qichqirib yubordim.
Ammo yana, faqat ChonWoo shunga o'xshash narsani so'rashi mumkin edi.
— Men hafsalamiz pir bo'ldi. O'shanda dunyo butunlay oʻzgaradi deb o'ylagandim. – dedi u soxta qayg'u ifodasi bilan.
— Oʻzgarish boʻlgan. Odamlar ochiq va kalta kiyinishadi, lekin butunlay yalangʻoch yurishmaydi.
— Ilgari sen ham ochiq-kalta kiyinganmisan? — qandaydir chuqur ovoz suhbatimizni to‘xtatdi.
Ko‘zimga tik qarab turgan Jungkookga o‘girildim.
— Men... – men asabiy kulib yubordim, lekin uning ko‘zlarida menga keskin tikilardi.
Sejin va ChonWoo kulmaslikka harakat qilishdi.
Rostini aytsam, men o'sha paytda qanaqa kiyinishim uchun kimgadir hisob beraman deb oʻylamagandim.
— Hey Jihye, bugun kechki ovqatga nima kiyasan?
Men doim shunday javob berardim.
“Yo‘q” desam, yolg‘on gapirgan bo‘laman.
Chunki meni ham baʼzi paytlar ochiq tor va kalta kiyinishga majburlashgan.
Men oʻsha kiyimlarni sog'indim,
Jungkook javob kutayotgan edi.
— Ha, men ba'zan ochiq kiyardim... – dedim rostini aytsam.
Ko‘zimga tik qarab turgan Jungkookga o‘girildim.
— Men... – men asabiy kulib yubordim, lekin uning ko‘zlarida menga keskin tikilardi.
Sejin va ChonWoo kulmaslikka harakat qilishdi.
Rostini aytsam, men o'sha paytda qanaqa kiyinishim uchun kimgadir hisob beraman deb oʻylamagandim.
— Hey Jihye, bugun kechki ovqatga nima kiyasan?
Men doim shunday javob berardim.
“Yo‘q” desam, yolg‘on gapirgan bo‘laman.
Chunki meni ham baʼzi paytlar ochiq tor va kalta kiyinishga majburlashgan.
Men oʻsha kiyimlarni sog'indim,
Jungkook javob kutayotgan edi.
— Ha, men ba'zan ochiq kiyardim... – dedim rostini aytsam.
Jungkook jahl bilan tishini gʻichirlatdi lekin men undan ayblamayman.
— Endi sen hayotingizda bunday kiyimni boshqa kiymaysan.
— Jungkook, juda kech bo'ldi, u ham dam olishi kerak. O'g'lim, ikkalangizga kechki ovqat yuboraymi?
Vaqt bunchalik tez o'tganini sezmagan edim.
— Rahmat, Sejin, – minnatdorchilik bilan unga qarab jilmaydim.
— Bilasizmi, men ham ketishim kerak, – deb tirjaydi ChonU.
— Xayrli tun, Jihye va albatta, xayrli tun, JK, – dedi u odatiy tirjayish bilan.
Jungkook hech qanday ifodasiz bosh irg'adi.
Keyin ChonWoo uchinchi g'ildirak bo'lish haqida nimadir deb g'o'ldiradi Sejin bilan birga xonadan chiqib ketdi.
Endi faqat men va Jungkook edik!
uf! Nega men birdan asabiylashyapman?
Keyin yana ota-onamning uyida qilgan ishlarini eslay olmadim.
Men uni osonlikcha kechirmasligimga qasam ichgan edim, lekin qalbimda birinchi navbatda undan hech qachon jahli chiqmaganimni bilardim.
Jungkookdan hali ham g'azablangandek harakat qilishim kerakmi?
Yoki o'zimning Jungkookga o'xshab harakat qilishim kerakmi?
O'ylarim bilan band bo'lganimda u men tomon yurdi va meni bag'riga oldi va quchoqladi.
— Jungkook! Nima qilyapsan? — deb xitob qildim.
Iblisdan hech qanday javob kelmadi, u meni koʻtarib olib xonadan chiqdi.
Biz zinapoyaga yetganimizdan so'ng, men undan yana so'radim:
— Nega biz sizning xonangiz tomon ketyapmiz?
— Siz men bilan yashaysan. Sizning emas "bizning" boʻladi.
Men juda baland ovozda nafas oldim. Men buni kutmagandim. Ishonchim komilki, bu Sejin va ChonUning ishi edi.
— Yo'q, meni tushir! – Men e’tiroz bildirdim va uning qo‘lidan uzoqlashishga urinib tepdim. U menga jahl bilan qaradi.
— To'xta, malika. Men seni ogohlantiryapman.
— Ammo, Jungkook, men siz bilan qolmayman.
— Sening tanloving yo'q, sevgim. Men seni yolg'iz qoldirmayman.
Atrofda xavf-xatar bor ekan, yolg'iz qolishim to'g'ri emas.
Bu men u bilan bir xonada bo'lishimni anglatadimi?
Lekin, men o'zimga so'rashim kerak bo'lgan haqiqiy savol shu edi.
U meni ohista karavotiga yotqizdi.
— Men seni himoya qilmoqchiman, malika. Bugun ertalab siz bilan qilgan ishimdan afsusdaman.
— Agar hozir mening yuzimni ko'rishni istamasang, sen toʻgʻri qilyabsan.
— Men seni dam olishing uchun qoldiraman. Tez orada kechki ovqat tayyorlanadi va bu joy qattiq qo'riqlanadi. Mendan boshqa hech kim ichkariga kira olmadi. Demak, tashvishlanishingga hojat yo'q. Hozir xavfsizsan.
Men uning ko'zlariga qaraganimda, ulardagi qayg'u va afsusni sog'inib bo'lmaydi. Men shunchaki uni quchoqlab o'rab, unga jahli chiqmaganimni va uning ketishiga hech qanday sabab yo'qligini aytmoqchi edim.
Lekin men uning eshikdan chiqib ketayotganini kuzatib yuragim har qadamda og'riyotganini ko'rdim.
Men bir narsani aniq bilardim.
Hozir men o'zimni xavfsiz his qila oladigan yagona joy – bu uning quchog'i edi...
📌 @Cruel_fanfic uchun @kyoonso tarjima qildi.
📌 Men ahmoqman. Nima uchun ffda shunaqa qiziq va ajoyib sahnalar kelishini avvalroq bilmadim? FF tarjima qivotgan odam oldin oʻqib koʼrmaydimi a?🗿 Shibal. Tezroq va koʻproq yozgan boʻlardim hozir esa ffni tarjima qilinmagan 20ta qismi anavi yerda xuyyeet qilyabdi. 4 ta qismga 20 ta qism voqealarini oʻlsamam sigʻdirolmiman🗿. Keyingi safar ff tarjima qilsam bunaqa hato qilmayman... Keyingi qismini koʻoʻoʻoʻp boʻlishini kutingiz chunki Jungkookning achinarli yoshligi kutayabdi...🙂↔️