#Vaqt_va_taqdir
— Mana bu qutilarni ham joylashtiringlar, – deb buyruq berdim qoʻriqchilarning biriga.
Men hozir qal’a darvozasi oldida o‘n ikki qo‘riqchi va ularni yetaklagan ikki ritsar bilan turardim.
Mening xayolim Jungkook bilan baham ko'rgan boʻsani oʻylardi. Menga nima bo'lganiga ishonchim komil emas edi va taslim bo'lganim uchun o'zimdan g'azablandim.
Jungkook yomon odam, jihye....ko‘p dahshatli ishlarni qilgan! Shunga qaramay, yuragim unga intilayotganini sezaman.
U o'zimni tutishim haqida ogohlantirmasdan oldin shaharga chiqishimga rozi bo'ldi. Meni yuzim bir zumda qizarib ketib, xoʻrozdek tirjaydim va narsalarimni yigʻishtirishga ketdim.
Uff! Men undan boʻsa olmasligim kerak edi. Bu, albatta, unga yoqqan boʻlsa kerak.
Pff! Agar xohlasang ham unga qarshilik ko'rsata olmas eding.
— Hazrati oliyalari, bu qutilarda nima borligini so'rasam bo'ladimi? Ular juda og'ir ko'rinadi. – deb so'radi janob Kim, ritsarlardan biri.
Men xayollarimni yigʻishtirib oldim va unga muloyim tabassum qildim.
— Ular ichida kumsh va marvaridlar bor, men ularni kambag'allarga tarqatmoqchiman, – deb yarim yolg'on gapirdim.
Albatta, tepada zargarlik buyumlari bor edi va pastda men ota-onamning uyiga tashlamoqchi bo'lgan barcha jihozlar va materiallarni yashirgan edim.
— Siz haqiqatan ham oliyjanobsiz, oliy hazratlari, – dedi boshqa ritsar.
— Rahmat, Genri, – men minnatdor bo'lib tabassum qildim.
Ha! Men yolg'on gapirishni yaxshi uddalayabman.
— Hazrati oliylari, hammasi tayyor.
— Qachon yoʻlga chiqamiz – so'radi ritsar Kim.
– Hoziroq, – dedim va otga mindim.
Biz shaharga olib boradigan tomonga yo'l oldik.
Yigirma daqiqa ham o'tmadi va men Jungkookni allaqachon sog'indim.
Ufff! Nega men uni hayollarimdan chiqarib tashlay olmayman-?
Dekabr oyining boshi edi va oʻrmondan oʻtayotganimizda sovuq havoni his qildim. Biz shaharga kirdik va men qo'ng'iroq minorasi tomon otlandim.
— Hazrati oliyalari, qayoqqa ketyapmiz? — so‘radi ritsar Genri, mening tezligimga yetishga urinib.
— Men avval bir do'stimning uyiga tashrif buyurishni xohlayman, keyin shaharni aylanib, marvaridlarni tarqatishimiz mumkun, – dedim.
— Xohlaganingiz, oliy hazratlari, — deb javob berdi u.
Otdan tushdim, koʻylagimni, taralgan sochlarimni tuzatdim. Ser Genri va ser Kim ikkalasi ham bir-birlariga qiziquvchan nigohlarini almashishdi.
— Ser Genri, ser Kim, men bir soatcha bo'lishim mumkin. Men bu yerda yashovchi keksa er-xotin bilan yaxshi do'stlashdim va ular meni choy va pechene taklif qilmasdan qo'yib yuborishmaydi. Men ularning hafsalasini pir qila olmayman, – deb kuldim va imkon qadar ishonarli yangradi.
Ser Kim tushunarli jilmayib qo'ydi, ser Genri nimadir haqida chuqur o'ylardi.
— O'ylaymanki, men bu odamlarni tanigan bo'lsam kerak. Ular bu erga kamida 6 yil oldin kelishgan. Qirolning buyrug'iga ko'ra, men ularni bu yozgi uyga kuzatib qo'yganman, – dedi u eslab. 6 yil oldin?
Ammo onam ular so'nggi 18 yil davomida shu erda bo'lganini aytdi, shunday emasmi?
— Boraqoling, oliy hazratlari. Ishingiz tugaguncha tashqarida kutamiz, – dedi ser Kim va men bosh irg'ab qo'ydim.
— Tezda chiqaman, – dedim va ularga minnatdorchilik bilan tabassum qildim.
Eshikni taqillatdim, birozdan keyin onam ochdi. Uning ko'zlari quvonchdan porladi, lekin tez orada u tashqarida askarlarni ko'rib, hayron qoldi.
— Hammasi yaxshi, – pichirladim men.
Sandiqlarimni ichkariga olib kirishni buyurdim va soqchilar ketguncha kutdim. Oyim meni quchoqlab oldi.
— Men ham ikkalangizni sog'indim, – dedim uni orqasidan quchoqlab.
— Dadam qachon Elysianga jo‘nab ketdi?
Men tiz cho'kib, sandiqlarni ochdim. Men uning ostida yashiringan haqiqiy xazinani ochish uchun marvaridlarni olib tashladim.
— Oh, azizim! Menga ishon, biz bu yerdan tez orada ketamiz, – deb xitob qildi oyim.
Meni miyyamda urush ketayotgan edi... Biz hamma uskunalarni joylashtirib boʻlgach oyim meni maʼyus ifodsmni payqadi.
— Ishlaring qanday ketyapti, azizim? — so‘radi u tashvishli nigoh bilan.
Oxirgi marta bu yerda bo‘lganimda, shoshib qochib ketgan edim va bu ularni qattiq tashvishga solgan bo‘lsa kerak, deb o‘yladim.
— Sen nima haqida so'rayotganimni bilasan, yosh xonim, – dedi u. Oyim Jungkookni nazarda tutayotgan edi.
— Bilmadim, oyi... bu juda chalkash, – dedim stulga yiqilib. U mening yonimdan joy oldi.
— Men unga vaʼda berdim, uni hech qachon tark etmayman va sizlarga ham tez orada bu yerdan ketamiz deb vaʼda berganman..
— Sen qirolning ishonchini qozonish uchun yolgʻon vaʼda berdingmi-?
— Kimdir sevib qolganga o'xshaydi.
— Hoy! Men sevib qolganim yo'q!
— Azizim, oʻzingga qara. Sevgi deganimda qizarib ketding va hayajonlanyapsan.
Men bu gaplardan battar qizardim.
— U haqida gapirib ber, azizim?
— Meni unga nisbatan his-tuygʻularim boʻlishi mumkin, lekin bu toʻgʻri emas. U begunoh odamlarni o'ldiradigan shafqatsiz odam, yirtqich hayvon... Men uni sevmayman, lekin sevaman.
— U buyuk hukmdor, qizim. U haqida bunday gapirolmaysan.
Nima? Oyim Jungkookni tarafifami? ㅤㅤㅤㅤㅤ
— Onajon, eshitganman, u qanchadan-qancha qishloqu shaharlarni yondirib, minglab odamlarning ro‘zg‘orini yo‘q qilgan, erkaklar u yoqda tursin, hatto ayollar va bolalarning jonini ham ayamaydi, qanday qilib uning tarafini olasiz?
— Jihye! Hukmdor hech qachon begunoh odamlarni oʻldirmagan. U bosib olgan yerlaridagi tinch aholini oʻz yurtiga olib keladi. Daegwon mamlakati 50 % harbiy janglardagi asirlga olingan tinch aholi.
Demak, Jungkook begunoh odamlarni o‘ldirmaganmi? GongJu-sidagi odamlar bunga ishonmagan?
— Bu yerga birinchi kelganimizda, biz haftalar davomida aylanib yurdik. Bizni begona bo'lganimizdek hech bir qirollik bizni qabul qilmadi va qirolliklarning bir nechtasi tirikchilik evaziga katta soliq talab qilishdi. Bizni qabul qilgan va uy bergan Daegu edi. — tushuntirdi oyim.
Oh men ahmoq! Jungkook haqida axmoqona boʻhtonlarga ishongan ekanmanda!
Keyin men buni his qildim, menda katta aybdorlik hissi paydo bo'ldi.
Shu vaqt davomida men bu yolg'onga ishondim.
Har safar Jungkook menga mehr bilan tabassum qilganda u aqli joyida emas payti deb oʻylardim.
Axir u yuraksiz vaxshiy emas edi!
Uni yovuz yirtqich hayvon deb ayblaganimdan afsuslandim. Jungkookndan ko'p marta nafratlanishimni, unga eng koʻp aytgan gapim boʻlsa kerak.
Bu so'zlar uni yuragini parchalagan bo'lsa kerak!
Aybdorlik va pushaymonlik hissim juda katta edi. U meni xafa qilgan paytlari bo'lgan, lekin men buni ataylab qilmaganman..
Sejin aytgandiki, Jungkookning daxshatli oʻtmishi bor... Jungkok hech qachon buni menga aytib bermagan.
Men ham aytolmaydigan narsalarni yashirganman va undan sir talab qilishga haqqim yo'q edi.
EXX LAʼNATI!! U vaxshiy odam yoki umuman yomon odam emas!
— Yuzingga qaraganda, sevgilingni oʻylayapsan shekilli?
— Meni qizalogʻim ulgʻaydi va u sevib qoldi...
Men lablarimdagi beixtiyor tabassumni to'xtata olmadim.
— Oyijon, bu yerda qanchadan beri yashaysiz, bor-yo‘g‘i 6 yilmi? — so‘radim mavzuni o‘zgartirib.
— Jihye, bilasanmi, bu yerda vaqt nisbiy va 21-asrdagi kabi emas. Sening olamingda 18 yil oʻtdi, bizni olamda esa 6 yil.
— Demak, bu erda o'tkazgan vaqt u erda o'tkazgan vaqtning uch baravariga teng bo'ladi?
— Demak, bu erda o'tkazgan vaqt u erda o'tkazgan vaqtning uch baravariga teng bo'ladi?
PovJihye: Bundan chiqdi men 21-asrda 3 oy avval bedarak yoʻqolgan qiz deya jurnallarga chiqib ketganman.
Men bir hovuch taqinchoqlarni olib, unga uzatdim:
— Oyi, bularni olishingizni xohlayman.
— Qizim, shoh Nikolayga bergan va’dangizdan hali ham xavotirdamisan?
— Oʻz his tuygʻularingni tushunib yetishing uchun vaqt kerak boʻladi..
Lekin faqat men allaqachon qaror qilganimni bilardim.
— U albatta koʻnikib ketadi. Munosabatlaringiz vaqtincha boʻldi xolos.
Oradan deyarli bir soat o‘tdi. Soqchilar shubhalanishidan oldin ketishim kerakligini bilardim.
— Ona, vaqt bo'ldi. Men hozir ketishim kerak.
Oyimning quvnoq qiyofasi tez orada xiralashib ketdi.
— Men yana tashrif buyuraman. Imkon qadar tezroq.
— Agar sen Hukmdor haqida tashvishlanayotgan boʻlsang buni toʻxtat. Qoʻlingni bogʻlab olganingni sezdim.
— Mayli, mayli! – u kuldi va boshimni silab qo'ydi. Men uni quchoqlab xayrlashdim.
— Men sizni sog'inaman va siz buni bilmasdan oldin qaytib kelishga va'da beraman – men uni ishontirdim.
— Bilaman, bolam. Men ham seni sog'inaman.
Og'ir yuragim bilan kichkina dachadan chiqdim. Soqchilar chamadonlarni aravaga qayta yuklagancha, men ot tomon yo‘l oldim.
— Hazrati oliylari, ketishga tayyormisiz? — soʻradi ser Kim.
— Ketdik. – dedim qat’iy va so‘nggi marta qo‘l siltab xayrlashdim, shahar tomon yo‘lga tushdim.
Men otda ketayotib, bu odamlar ko'p gapirmasligini yoki hazillashmasliklarini payqadim.
ChonWoo bunaqa emas edi. Ular juda qo'rqinchli va har doim yuzlarida jiddiy ko'rinishga ega edilar.
Ular buyuk Jungkook uchun ishlaganlari ajablanarli emas! Men bu fikrdan baland ovozda kuldim va ritsarlar menga qarashdi, ehtimol, men jinni bo'lib qoldim, deb o'ylashdi.
— Men oxirgi paytlarda ChonUni ko'rmadim, u qayerda?
— Oliy hazratlari, ser Karter so'nggi paytlarda mudofaa va ma'muriy ishlar bilan band edi.
— Yo'q, oliy hazratlari .... siz kelishingizdan oldin unaqa emasdi.
Ser Kim shunday dediyu darhol ogʻzini yopdi.
— Aytmasliging kerak edi, ahmoq! — qichqirdi Genri. ㅤㅤㅤㅤㅤ
U bu bilan nimani nazarda tutyapti?
Men hech narsa so'rashdan oldin, ser Leon tezda gapirdi.
— Biz yetib keldik, oliy hazratlari.
[ Kyonsoni beʼmani tushuntirishi: Jungkook ChonUni har doim qasrdan uzoqqa ish bilan joʻnatadi yoki bir vagon ish beradi.🗿 Jihye bilan vaqt oʻtkazmasligi uchun🗿]
Men xo‘rsinib otdan tushdim. Keyingi bir necha soat ichida soqchilar yordamida barcha javohirlarni odamlarga tarqatdim.
Bular odamlarga kerak emasdi. Chunki eng kambagʻalodam ham yaxshi ovqatlanar va kiyinardi. Ularning yuzlarida baxt koʻrinardi.
— Mamlakatimizda soliqlar juda past. Hatto buni eng kambagʻal odamlar ham bemalol toʻlaydi. Hech kim och qolmasligi uchun har oyda bepul oziq ovqat va guruch tarqatish hukmdor buyrugʻi bilan belgilangan...— Ammo, Jaewook begunoh va hech qanday yomon ish qilmagan. Siz uni qo'yib yuborishingiz kerak, – dedim qat'iylik bilan Jungkookga qarab.
Jungkook haqiqatan ham odil hukmdor edi! U o'z xalqi va Shohligi haqida qayg'urardi. Odamlar uni nega sevishini endi tushundim.
— Ayting-chi! Hukmdor Jeon boshqa qirolliklarning bosib olganda erkaklarini, ayollarini va bolalarini o'ldiradimi?
— Yo'q, oliy hazratlari. Shoh Nikolayni qabul qilishga tayyor bo'lganlar Daeguga olib ketiladi, qolganlari esa qoʻyib yuboriladi.
— Men esa axmoqlarcha uni hech qanday rahm-shafqat ko'rsatmasdan hammani o'ldirganiga ishongandim.
— Jeon faqat qirollarni o'ldiradi.
Endi menda juda ko'p savollar bor edi, men Jungkookga bu savollarni beramn. Biz endi yaxshi munosabatdamiz, to men ketgunimcha.
Biz marvaridlarning oxirgi qismini berishni tugatdik va men baxtli odamlar bilan xayrlashdim.
Qo‘riqchilar ketishga hozirlik ko‘rayotganda, men yoʻlda ohista ketayotgandim.
Kimdir bilagimdan qattiq ushlab olib, meni quchoqlab oldi.
Men uni bor kuchim bilan ortga itarib yubordim va u yuzida hayrat va achchiq ifoda bilan orqaga qaytdi.
— Jihyun, men seni uyga qaytding deb o'yladim, bu yerda nima qilib yuribsan? — so‘radi u.
— Men mevali pirog uchun hamma mahsulotlarni sotib olib boʻldim. Meni yashirincha kuzatdingmi?
O‘zimni baland ovozda kulishdan tiyishim kerak edi.
— Nima haqida gapirayotganingizni bilmayman, janob. Lekin meni qoʻyib yubormasangiz yomon oqibatlarga olib kelishi...
Mwn gapimni tugatmasimdan Ser Genri yugurib kelib, nomalum kishini mendan ajratib olib yerga uloqtirib yubordi. U yerda zarb bilan urildi.
Ser Genri noma'lum odamga qaraganida, o'z ko'zlariga ishonmagandek hayratda qoldi.
— Soqchilar uniqoʻlga olinglar!!! Qochib ketmasin! Hoziroq qasrga boramiz HUKMDOR JEONGA HABAR BERING!!
To'xtab tur! Yigit hatto hech narsa qilmadi. U zararsizga o'xshardi! Nega uni hibsga olishdi?
— Hammasi joyidami, Genri? Bu odam kim? — so'radi ser Kim sarosimaga tushib.
— Qochqinlikda yurgan Lee JaeWook qoʻlga tushdi.
LEE JAEWOOK?? Birdan hayollarim aralashib ketdi.
U haqiqiy malikaning sevgilisiku!
Jungkook bilan oʻtgan shuncha tashvishlarimizdan keyin endi hamamsi yaxshi boʻladi deb oʻylagandim. Chuchvarani xom sanabman.
[ Lee Jaewook bu haqiqiy malika Kan Jihyunning sevgan yigiti. Hamma Jihyeni Kan Jihyun deb oʻylaydi, Jihye Jaewookni sevmagan boʻlsa ham aybdor boʻlib qolgan boshidan oʻqigan boʻlsangiz bilasiz🗿]
Har bir soniyada qoʻrquv bilan nima boʻlishini kutdim. Qolganlar ham sud zalida men bilan birga Jungkook kelishini kutishardi.
Shahardagi o'sha voqeadan so'ng, Jaewookni qasrga majburan olib kirishdi va zanjir bilan bogʻlashdi. U mendan koʻzini uzmasdi.
PovJihye: Kim hozir men uni sevib, u bilan qochib ketmaganimga, men aslida malika emasligimga ishonadi?! Hatto Jungkook ham ishonmadi.
Eshik ochilganini eshitdim. U yerda hamma yuksak va qudratli Iblis turardi. Jungkook xotirjam va to'g'ri yuz bilan ichkariga kirdi, lekin faqat men bu bo'ron oldidagi sokinlik ekanligini bilardim.
Uni yana mendan jaxli chiqadi.
Bilaman, u meni o'ldirmaydi, lekin Jaewook_chi? Bechora..
Jungkook Jaewookning tepadiga keldi. Jaewook nigohini yerga qaratmas, Jungkookning koʻzlariga tikilib turardi.
Jungkook javob berishdan oldin ko'zlarini Jaewookga qaratdi.
— Aybing – ayolinni sevib qolganing! – dedi mushtini siqib.
Xonada baland kulgu ovozi yangradi.
Xonada baland kulgu ovozi yangradi.
— U seni ayoling emas! U meni sevadi, butun vujudi bilan sevadi! U hech qachon sendaqa yirtqich hayvonni sevmagan boʻlardi!
JaeWook tom maʼnoda oʻziga oʻlim tilab oldi.
Men Jungkookning g‘azabdan titrayotganini ko‘rdim. Qo'rqmas Jaewookga yaqinlashganda, uning ko'zlari halokatli qizil tusli bo'lib qoldi.
Xo'sh, endi bu chalabotir va axmoq yigit oʻlishi aniq.
Jungkook qilichini qinidan sugʻurib, Jaewookning tomogʻiga tiradi.
PovJihye: Bu manzaradan qotib qoldim. Koʻz oʻngimda meni deb bir inson halok boʻlishi mumkin edi. Men tezda ular tomon yugurdim va Jungkook va Jaewook oʻrtasiga turib oldim. Men Jaewookni toʻsib ximoya qilardim.
Men aybsiz odamning o‘limini ko‘ra olmadim.
Jungkook mening harakatlarimdan hayratda va g'azablangan edi.
Men 1 santimetr ham siljimadim.
Jungkook Jaewookga boshqa tomondan zarba bermoqchi boʻlib, yonimdan oʻtdi, lekin men yana birilib Jaewookni qalqon kabi toʻsib turardim.
Xonadagilarning hamma mening xatti-harakatlarimga hayron bo'lishdi.
Agar bu ishni mendan boshqa odam qilganda, allaqachon oʻlgan boʻlardi. Shu payt men uning g'azabdan g'azablanganiga amin bo'ldim.
— Nega uni himoya qilyapsan? Uni sevasanmi, malika?
Javob berishga ulgurmay, Jaewook hammasini beliga tepdi.
— Chunki Jihyun meni sevadi! Sen buni umuman tushunmaysan!
Uff! Bu kallawaram jimgina oʻtirib burnini tiqmasa nima qiar edi??
— Jungkook, men uni sevmayman. Menga ishonishing kerak, iltimos.. – dedim chuqur hhansirab, u esa menga boʻm boʻsh nigohlar bilan qaradi.
— Yoʻlimdan qochsanggina senga ishonaman. – u menga yaqinlasharkan, uning qoʻrqinchli uzunligi meni qoʻrqitardi.
Men Jaewookning o'limiga yo'l qo'ya olmadim. U hech qanday yomon ish qilmagan va uni uyida mevali pirog pishirib kutib turgan xotini – haqiqiy malikada ham ayb yoʻq.
— Xoʻsh, nima boʻldi, sevgilim? Agar sen uni sevmasang uni oʻlimi ham seni tashvishga solmaydi.
PovJihye: Bu meni tashvishga soladi! Men balki haqiqiy malika emasdirman, lekin haqiqiy malika Lee JaeWookni qanday sevganini bilaman. Yaqin insonni yoʻqotish hissini tatib koʻrganmanva buni boshqalarga ravo koʻrmayman.
— Ha, men bu odamni sevmayman, – dedim baland ovozda Jaewookga qarab, Jaewookning yuzida hayrat va qayg'u ifodasi bor edi.
Undan ko‘zimni burib, gapimni davom ettirdim.
— Ammo, Jaewook begunoh va hech qanday yomon ish qilmagan. Siz uni qo'yib yuborishingiz kerak, – dedim qat'iylik bilan Jungkookga qarab.
Uning ko'zlari sovuq va hissiyotsiz edi va men uning bu tomonidan qo'rqardim.
— Siz hali ham uni himoya qilyapsan, malika. Sen uni yaxshi koʻradiganga oʻxshaysan.
Jaewook menga hayrat bilan tikildi.
— Jihyun, sevgilim! Sen meni balki sevmay qolgandirsan! Senga boʻlgan muhabbatim abadiy! Birinchi boʻsamizni eslamaysanmi?!
[ Ahah guys chungan boʻsela bu yerda Jihyeni qiyofadoshi Jihyun Jaewook bilan hamma ishlarni qib chiqgan.🗿 Ammo Jihye Jkga menga hech kim tegmagan deb aytgandi. Jungkook Jihyeni kelajakdan kelganiga ishonmagan edi va oʻsha Jihyun qilgan ishlarni hammasi Jihyeni boʻyniga tushdi.🗿]
Jaewookning gaplarini eshitib qotib qoldim.
— Lekin shuni bilki sen meni hayotimdagi eng goʻzal qizsan va seni sevaman. Balki sen oʻsh oy nuri ostidagi birinchi ehtirosli kechamizni...
— STOPPP!!!! – deb qichqirdim men va baqrayib Jaewookga qaradim.
Ehtirosli kecha..? Oy nuri ostida?!
Jungkook menga oʻtkir nigohlari bilan tikilib turardi. Bu.. bu yaxshilik bilan tugamasligi aniq...
— Jungkook, bularni barchasi yolgʻon. Iltimos ishonmadim deb ayt! – dedim Jungkookning koʻzlariga tikilib.
— Sening yolgʻonlaringni yetarlicha eshitdim, malika. – deb baqirdi Jungkook gʻazab bilan. Butun zal titrab ketganini his qildim.
Men tilimni tishladim va boshqa so'z aytmadim. Men uni ko'proq jahlini chiqarishni xohlamadim.
— Jaewook toʻgʻri gapiryapti. Sen uni sevgansan va menga yolgʻon gapirgansan!!
Jungkook menga tikilib qaraganida, uning qora ko'zlarida og'riq va iztirob chaqnadi.
Bu bir soniyada gʻazabga aylandi ..
📌 @Cruel_fanfic uchun @kyoonso tarjima qildi.
📌 Aslida bu qism juda kichik edi ammo men tezroq ffni tugatishim kerak... Bu qismni umumay xohlamay yozishga ishtiyoqsiz yozdim🙅🏻♀. Negadir ff yozishga ishtiyoqim pasaydi. Darslarim koʻpayib boryabdi lekin.