#Vaqt_va_taqdir

Ertalabki tong haqiqatan ham yoqimli edi. Kechagacha umrim davomida hech qachon bunchalik qattiq va miriqib uxlamagan edim. Biroq, deraza pardalari keng ochilib, quyosh nuri o'tgan safargidan farqli o'laroq ichkariga kirib borishi g'alati va g'ayrioddiy edi.

[Kxm kxm oʻtgan qismi bilan shu qism orasida hot bor tassavvureyshn qivorila meni hot ffni koʻchasidan oʻtolmaymen🗿]

Kechagacha umrim davomida hech qachon bunchalik qattiq va miriqib uxlamagan edim. Biroq, deraza pardalari keng ochilib, quyosh nuri o'tgan safargidan farqli o'laroq ichkariga kirib borishi g'alati va g'ayrioddiy edi.

Bu yorug'lik nurlari yuzimga qo'pol ravishda tegib, meni chuqur uyqudan uygʻotdi.

Lekin bir zumda quyosh nuri yoʻqoldi.

Keyingi daqiqada yuzimdagi yorug'likni his qilmadim. Men ko'zlarimni biroz ochdim va faqat menga qarab turgan qop qora ko'zlarni sezdim.

— Xayrli tong, sevgilim. dedi u o'zining chuqurovozida va keyingi lahzada iliq boʻsasi bilan yuzimga hujum qildi. [ Влять🗿]

— Jungkook toʻxtaa! – men kulib yubordim.

Jungkookning ko'zlari hayrat va hayratga to'lgan edi, men unga beg'ubor qaradim.

Uning qo'llarini ehtiyotkorlik bilan boshimning ikki tomoniga qo'yib, og'irligini ushlab turardi, xuddi meni ezib tashlashdan qo'rqqandek.

Jk meni uyqumni buzgan yorug'likdan himoya qilardi. Men uning g'amxo'r va himoya ishorasiga tabassum qildim.

Keyin men uning qiyofasini oldim. Jungkookning to‘q qora sochlari tartibsiz edi, bir-ikkita to‘lqinsimon tolalari peshonasiga tushib, muqovali varaqdagi modelga o‘xshardi.

Men ongsiz barmoqlarimni uning yumshoq sochlari orasidan o'tkazdim va uning ko'zlari har bir harakatimni kuzatib bordi.

Mening qo'lim uning bo'ynidan pastga yelkalariga tushdi, keyin esa yalang ko'kragiga tushdi, barmoqlarim esa uning qoraygan terisida mayda naqshlarni izladi. [Ffyim borgan sari krinjlashib ketyapti🗿 shunaqa joylari tezro oʻtib ketsin deb tez tez tashlayapman shu oʻlgur ffni🗿]

Ko'zlarim Jungkookning ko'kragidagi uzun chuqur chandiq bo'ylab yugurdi va yuzimdagi qovog'imni chimirib barmoqlarimni uning bo'ylab yugurtirdim.

— Bu chandiqni qayerda orttiqgansiz? – men uni so'roq qildim va uning ko'zlari qorayib ketdi, uning bo'shashgan xulq-atvori tezda sovuqqa aylandi.

— Bu jang chandig'i, malika. Xavotir olma. – deb javob berdi u, lekin men uning javobiga to'liq ishonmadim. Jungkook mendan nimanidir yashirardi.

Men uni menga javob berishga majburlashni xohlamadim, shuning uchun mavzuni o'zgartirdim.

— Jungkook, endi men sizga ota-onam haqida gapirib berdim, ularni ko'rish uchun men bilan birga borasizmi? — so‘radim ko‘zlarimdagi umid bilan.

Jk bir zum o‘ylagandek bo‘ldi, lekin nihoyat rozi bo‘ldi.

Bir soatdan keyin biz ota-onam yashaydigan kichkina uy odida turibmiz... Jungkookning yuzidan unchalik xursandga oʻxshamasligini sezdim.

— Asabiylashyapsizmi? — deb hazillashib undan so‘radim.

U javob berishdan oldin menga nigoh tashladi.

— Men asabiylashganim yoʻq, malika. Men qanday qilib yumshoq muomalada boʻlishni bilmayman. Men bunga harakat qildim, ammo qoʻpollikka oʻrganganman. Senga nisbatan oʻzgarganim boshqalarga nisbatan ham oʻzgarganimni anglatmaydi.

Men kaftimni ko‘kragiga qo‘yib, uning yuragi urayotganini his qildim va ko‘zlariga qaradim.

— Ichingizda siz o'zingiz tasvirlagan yovuz hukmdor emassiz. Men sizni qanchalik yaxshi ekaningizni bilaman. – men unga ishonch bilan jilmayib qo'ydim.

Jungkook menga noma'lum his-tuyg'u bilan qaradi, lablarini lablarimga tegizdi..ko'zlarimni katta ochilib ketdi.

Men uni bor kuchim bilan itarib yubordim va u jahl bilan yuzlarini tortib oldi.

— Nega meni to'xtatding, malika? – u baqirdi.

— Kechirasiz, iltimos, biz buni qila olmaymiz .... bu yerda. – dedim men uyalib. [Flumpxopxmpxopxmpxpxfux🗿]

Albatta, men ota-onam qizlarining o'zlaridan tashqarida janjallashayotganini ko'rishlarini xohlamayman.

Jungkook ohista jilmayib qo'ydi va men buni o'zim bilmaganimdan oldin u meni o'ziga tortib, quchoqladi.

Balki u o'zini tinchlantirishga urinayotgandir, deb o'yladim va men ham quchoqladim.‌‌

Uning yuzi bo'ynimga ko'milgan edi, chunki u mening ochiq terimning har bir qismiga yumshoq iliq o'pichlarni qo'ydi.

[Wattpadni 90% ffsida hamma sahnalar shunaqa boʻlsa kerak🗿. Jin ursin amerikalik yozuvchilarni dirty mind hayollariniyam🗿.]

U shirin qiynoqlarini davom ettirarkan, ovoz chiqarmaslik uchun labimni tishladim.

U terimni yengil tishladi va men baland ovozda qichqirdim.

Jin ursin ! Balki ota-onam eshitgandir.

Men tezda o'zimni orqaga tortdim va u meni qoʻyib yubordi. Eshikning ikki tomonida xira qadam tovushlarini eshitib, sochimni va kiyimimni tuzatdim.

— Jihye?..

Eshik ochilib, onam ko'rindi va u meni ko'rib xursand bo'lib nafas oldi. Men uni mahkam quchoqladim va bir zum Jungkook yonimdaligini ham unutdim.

Ota onam Jkni payqagan bo‘lsa kerak, quchoqdan qaytdi.

— Salom, Janob, – deb salom berdi Jk asabiylashib otamga qarab turar ekan.

— Iltimos, Jungkook, meni Mister Choi deb chaqirsangiz.

Onamning yuzidagi ta'sirchan nigohni ko'rib, ichimdan jilmayib qo'ydim.

— Ajoyib! – u kuldi va davom etdi:

— Iltimos, meni Louisa deb chaqiring, o'g'lim, – oyim unga qarab jilmayib qo'ydi.

Jungkook meni oyimga yoqqanini sezib menga beʼmani nigoh bilan qaradi.

— Kelinglar, ikkingiz. Men dasturxon yozaman, nonushtada yaxshi suhbatlashamiz. — dedi hayajonlanib va oshxona tomon yurdi.

Ikkalamiz yonma-yon o'tirdik va men allaqachon menga tikilib turgan Jungkookga o'girildim.

— Onam zo‘r, shunday emasmi?

— Haqiqatan ham, sevgilim. Otang qani?

— Otam chiqib ketgan bo'lsa kerak.

Va bir daqiqadan so'ng men eshik ochilganini va dadamning ichkariga kirganini eshitdim.

— Dada!

— Bolajonim! – deb kuldi otam meni quchoqlagancha.

— Men sizni rosa sogʻindim.

— Men ham, bolam...men ham!Hozir shu yerda ekansan, orqaga qaytishimizga shubxam yoʻq, – dedi u hazil bilan.

Men Jungkook buni eshitganini bilardim, chunki keyingi lahzada uning qo'lini orqamda his qildim. Men orqaga o'girilib, Jungkookning bo'sh yuz bilan oldinga qarab turganini ko'rdim.

[Pov.Jk: kotta xolenikiga ketmoqchimisa🗿?]

Dadam to'g'ridan-to'g'ri Jknga qattiq qiyofada tikildi.

Ikkalasi indamadi, lekin men havodagi keskinlikni his qildim.

— O, qaytdingizmi? Koʻrib turganingizdek Jungkook biznikiga mehmonga keldi – dedi onam dadamga oʻgirilib.

— Ha, azizim, keldim. Aniqki, u juda qiziqarli, – deb javob qildi dadam ohangida kinoya bilan.

— Ovqat sovib qolmasidan, ovqatlanaylik. – dedi onam va bizni ovqatlanish stoliga olib bordi.

Dadam Jungkookni unchalik yoqtirmadi va ikkalasi ham tez-tez bir-biriga sovuq nigoh bilan qarashardi.

— Bizda Selenium tayyor va qora tuynuk tugallandi. Yana bir nechta ishlar qoldi va biz ketishga tayyormiz, – dedi onam va men javoban g'o'ldiradim.

— Menda hisob-kitoblar tayyor. Men ularni yuboraman va ularni qayta tekshirib ko'ring. Biz xatolarga yo'l qo'ymaymiz, – dedim men qat'iy va u bosh irg'adi.

— Ilm-fan haqida gapirishsa boʻldida! — dedi dadam va Jungkookga yuzlandi.

— Louisa menga Jihye bilan turmush qurayotganingizni aytdi. Ikkovingiz qanday uchrashib qoldinglar va nega Jihyega uylanmoqchisan?

Dadamning so'zlaridan Jungkookning asabiylashganini his qildim.

Men vaziyatga qarab qovog'imni tortdim. Onam ham xavotirda edi! Bu yaxshilik bilan tugamaydi, men buni bilardim!‌‌

— Haa-ya, unutibman, axir sen qizimga majburlab uylanyapsan. – dedi dadam istehzoli ohangda.

Jungkook stol tagida mushtlarini mahkam siqdi. Kaftimni uning mushti ustiga qo‘yib, ko‘zlarim bilan ahmoqona ish qilmaslikni iltimos qildim. U sezilarli darajada bo'shashdi va menga biroz bosh irg'adi.

— Dada, men Jungkookga turmushga chiqmoqchiman. Toʻgʻri u boshida meni majburladi, lekin...

— Sen qoʻshilmay tur qizim. Men buni oʻzim hal qilaman, – dedi dadam Jungkookga qarab.

Bu o'spirin qizning sevgisi emas, men Jungkookni chin dildan sevardim va buni hech narsa o'zgartira olmaydi.

Ammo, hozir uni sevishimni aytish uchun to'g'ri vaqt emas edi. Dadam menda Stokgolm sindromi bor deb o'ylashi mumkin va bu vaziyatni yomonlashtirishi mumkin.

Men bezovtalanib xo'rsinib, sochlarimni yelkamga surib qo'ydim. Men bu ikkisi bir-biriga oʻqrayib qarab charchaguncha kutaman!

Onam chuqur nafas oldi va dadamning e'tiborini Jungkookdan menga qaratdi. Uning nigohi bo‘ynimga tushdi.

Bo‘ynimga qaragan dadamning yuzi chaqmoqdek tez aylanib ketdi. [Adashmasam zasos deyiladi🗿]

— Boʻyningizdagi nima, yosh xonim??? — uning jahldor ovozi xonada jaranglab ketdi.

Jin ursin! Men o'lganman.

Men Jungkookga qaradim, lekin u menga jilmayib qo'ydi. Ko'zlari boʻynimga tushganda uni kumush-qora koʻzlari yaltirab ketganini sezdim.

— Men endi jim o'tira olmayman! Bu bemanilikka chek qoʻyaman. – dedi dadam umidsizlikka to'lgan ovozda.

— Enyu! Toʻxtatasizmi yoʻqmi?! Qizimiz endi ayol, 5 yoshli goʻdak emas! – dedi oyim.

— Men buni bilaman, bizning qizimizga shunday narsalar yarashadimi a?

— Jihye yuragi buyurgan ishni qiladi, men Jihyega ishonaman.

Ota onamning tinimsiz oldinga va orqaga bahslashayotganini ko'rib, xo'rsinib o'tirgan joyimga suyanib qoldim. Jungkookga esa bu mojaro yoqayotgandek koʻrindi.

Ota onam bir biri bilan gʻajishib urushayotgan vaqtda men ham Jungkookga nimadir deyishga majbur boʻldim.

— Siz! Nega bunday qildingiz? – men bo'ynimdagi belgini ko'rsatib pichirladim unga.

— Men seni xohlagan joyingga belgilashga haqliman! – dedi u qo'rqinchli tarzda menga egilib, chuqur bo'g'iq ovoz bilan.

— Siz... Ammo.. siz.. – deb ta’riflash uchun mos so‘zlarni o‘ylab duduqlanib qoldim

— Keyingi gaplaringni juda ehtiyotkorlik bilan tanla, malika. – deb ogohlantirdi u, uning chuqur ovozi

Butun yuzimdan otilib chqib ketgudek titroq. Men asabiylashib yutindim.

Mukammal so'zlar.

— Siz yovuz ayiqchadeksiz!

Jungkookning ko'zlari hayajondan porladi va men uning lablari burchaklarini ko'rdim, tirjaydi.

U yovuz ayiqcha.

Jungkook boshqacha. U hot quchoqlashi ayiqchanikidan koʻra boshqacharoq.

Jungkook javob berishga ulgurmasidan, men dadamning tomog'ini qirib, ikkalamizning ham e'tiborimizni tortganini eshitdim.

— Sen bilan shaxsan uchrashganimdan xursandman, Janobi Oliylari. Ketishingdan, men senga bir narsa aytmoqchiman, – dedi dadam lablarida tabassum bilan.

Onamning yuzida tashvishli ifoda bor edi, go‘yo u keyingi nima deyishini bilardi.

— Jihye uyimizda bir hafta qolsa yaxshi boʻlardi.

Jungkookning mushtlari siqilgan edi, lekin men ularning g'azabdan titrayotganini ko'rdim. Yo'q! Men buni to'xtatishim kerak.

— Bu hech qanaqa iltimos emasdi Janob. Jihye meni qizim shunday ekan meni uyimda qoladi! – dedi dadam uning ko'zlariga qarab.

Va Jungkookga o'z nazoratini yo'qotish uchun kerak bo'lgan narsa shu edi.

Jungkook dadamning ko‘ylagining yoqasidan ushlab, bir qo‘li bilan uni yuqoriga tortdi, ikkinchi qo‘li bilan qilichini qinidan sug‘urdi.

Oldimda sodir bo'layotgan voqeani ko'rib, qo'rqib ketgan qichqiriqni eshitdim.

Men va onam ular tomon yugurdik, lekin Jungkook qilichni dadamning bo'yniga tiradi. U bizga yaqinlashmaslikni ogohlantirayotgandek edi.

Onam ko‘zlaridan yosh oqardi.

— Meni eshit, laʼnati chol. Jihye meniki va faqat meniki. Agar uni mendan olib qochish haqida yana bir marta oʻylasang kallangni uzib tashlayman! – deb pichirladi u qilichni dadamning bo'yniga yaqin tutib.

— Jungkook, to'xta! — deb baqirdim yolvoruvchi ovozda.

Jungkook mening ko'z yoshlarimga qaradi va xuddi nima qilayotganini tushungandek, aybdorlik tuyg'usi koʻzlarida chaqnadi. U darrov dadamning yoqasini qo‘yib yuborib, men tomon yurdi.

— Menga tegmang... faqat menga tegmang!!! – deb baqirdim unga, u yelkamdan ushlamoqchi bo'lganida.

Jungkoook menga teginmadi, lekin so'zlarim uni xafa qilganini bilardim.

Men yuzida oʻlim nigohi ifodalangan dadam tomon yugurdim va uni mahkam quchoqladim.

— Kechiring, dada. Bularning barchasi uchun afsusdaman. Men hoziroq ketaman.

Dadam javob bermadi, faqat meni quchoqlab oldi. U hatto gapira olmadi! Men ham onamga o‘girilib, uni ham quchoqladim.

— Kechiring, ona. Iltimos, o'zingizni va dadamni ehtiyot qiling.

— Kechirim so'rama, bolam, bu sening aybingiz emas. Tez orada ko'rishamiz. – dedi u zaif jilmayib.

Men Jungkook orqasidan ergashib, uydan chiqdim.

— Mendan uzoqlashma, malika, – dedi u bilagimdan maxkam tutib.

Men jahl bilan unga yuzlandim va uning ko'zlariga tik qaradim.

— Nima qilasiz agar uzoqlashsam menga ham qilich tiraysizmi?!

U menga hayrat bilan qaradi!

— Sevgilim, men hech qachon bunday qilmayman. – deb javob qildi u tishini gʻichirlatib.

— Otamni o‘ldirishingizga sal qoldi! – men baland ovozda qichqirdim va davom etdim:

— Faqat u bilan bir necha kun qolishimni xohlagani uchun dadamni oʻldirmoqchi boʻldingiz!

— Otang ikkalamizni oramizni buzmoqchi edi! – dedi u achchiq ohangda.

— Siz buni bilmayman deb o'ylaysizmi? Ha, men u nima qilmoqchi bo'lganini bilardim, lekin otam faqat menga yaxshi boʻlsin deb qilyapti!

— Demak, siz uni haq edi deb o'ylaysanmi, malika? Albatta, chunki sen har doim mendan qochishni xohlaysan. – dedi u hazil bilan kulib davom etdi.

— Bu sen doimo xohlagan narsadir, sevgilim shunday emasmi? Sen mendan qochishni doimo xohlaysan.

— Qo'ysangiz-chi, Jungkook! Men sizdan qochishni oʻylamaganma!

— Unda nima?!

— Tassavur qiling, kelajakda sizning qizingizga kimdir majburlab uylanmoqchi boʻlsa nima qilardingiz???

— Qizimizga majburlash u yoqda tursin, hatto yaqinlashmoqchi bo‘lgan har qanday badbasharani o‘ldiraman!