#Vaqt_va_taqdir
Hozirgina eshitganlarimga ishonolmadim.
Men uning bunday deyishini kutmagandim. Jin ursin Jihye! Biror nima de..
Xo'sh, bu qiyin.... ayniqsa, u menga shunday nigohlar bilqn tikilib turganida nimadir deyish.
Uning shiddatli nigohi umurtqalarimni hayajondan qaltiratib yubordi. Uning ko'zlari esa magnitga o'xshab, meni kumush sharlarining chuqurligiga tortdi.
Uning belimni mahkam ushlaganini his qilgunimcha o‘ylar olamiga adashib ketdim.
Men boshimni ko‘tarib qaradim, uning jag‘i endi g‘azabdan qisilgan edi.
Jin! Men hali ham javob qaytarmagan edim.
U men unga nisbatan xuddi shunday his qilmayman deb o'ylayotgan bo'lsa kerak.
U iyagimni yuqoriga qiyshaytirdi, qop-qora ko‘zlari bilan menga tikilarkan, barmoqlari terimga kirib ketdi.
— Men ham seni yaxshi ko'raman. – dedim va u bir oz bo'shashdi, lekin o'z holatidan ko'ra, u hali ham tarang edi.
— Rostdan shunday demoqchimisan? — jiddiy va katta ko‘zlari bilan so‘radi.
— Men... – dedim men uning ko'zlariga tik qarab.
U lablarimni yana bir bor da'vo qilishdan oldin bir soniyani ham boy bermadi. Men uning tizzasida yonboshlab o'tirganimda, u meni shunday o'rnatganini sezganday, o'zimni qulayroq qilishga urindim.
Ko'p o'tmay u orqaga chekindi va meni ko'proq nafas olish uchun qoldirdi.
— Yana aytishingni xohlayman, – deb so'radi u lablarini lablarimga tegizib.
— Men seni yaxshi ko'raman, Jungkook. –dedim men ahmoqona tabassum bilan.
U bilagimni ushlab, kaftimni ko‘ksiga qo‘ydi. Men uning yuragi urayotganini his qilardim.
— Buni his qilyapsanmi, azizim? – deb kuldi u, meni unga sarosimada qarashga majbur qildi.
— Sen meni bu dunyodagi eng baxtli odamga aylantirding.
Men unga qaradim, faqat uning jilmayib turganini ko'rdim.
Men uning tabassumini birinchi marta ko'rishim edi va bu men tufayli ekanligini bilganimdan yuragim gursillab ketdi.
— Siz tez-tez tabassum qilishingiz kerak! – ko‘z tegmasini buzmay pichirladim.
— Bo'lishi mumkin. Endi tabassum qilish uchun sabab topdim, – dedi u.
U lablarini shiddat bilan qimirlatdi, och odamdek boʻsa oldi.
I gripped a fistful of his hair and pulled it while moaning into his mouth. His tongue dominantly explored every corner of my mouth as i willingly gave into his need. His free arm pulled me against his hard chest as I wrapped my legs against his torso. I hadn't realized I was straddling him until I felt his hardness pressing right against my core.
I gasped at the strange feeling and unknowingly started grinding my hips against him.
He groaned and flipped me over, pinning me against the soft mattress. His hands were gripping my hips in a firm hold and his eyes showed frustration and need.
— Meni xohlaysanmi? — deb pichirladi u iliq nafasi yuzimga urilib.
— Ha.. dedu jilmayib lablarim.
Uning qo'li belimdan pastga tushdi va.
Endi ortga yo'l yo'q edi va u yonimda bo'lgan ekan, men bunga ahamiyat bermasdim.
Ertasi kuni ertalab yotoq odatdagidan ko'ra qulayroq va issiqroq edi.
Men asta-sekin ko'zlarimni ochdim va Jungkookning usti(🤦🏻♀️)da uxlayotganimni ko'rdim. Boshim uning yalang'och ko'kragiga qo'yilganda uning ikkala qo'li ham menga mahkam o'ralgan edi.
U hali uxlayotgan edi, shuning uchun men uni uyg'otmay, ustidan tushishga harakat qildim.
Qanchalik ham "UYGʻON, PSIX!!" baqirgim kelayotgan boʻlsa ham bunday qilmadim chunki jk uxlayotganida juda yoqimli koʻrinardi.deb baqirishga vasvasaga tushdim.
Men uning bir qo'lini sekin ko'tardim, lekin uning qo'lini belim ustida ushlab turdim, lekin ushlagani qattiqroq bo'lib, o'zimni undan bo'shatib bo'lmasdi.
Men mag‘lubiyatdan xo‘rsindim!
U haqiqatan ham uxlayotganda juda yoqimli va xotirjam ko'rinardi.
Ipakdek qora sochlari tartibsiz va bir necha tolalari oldinga to'kilib, peshonasiga yetib borardi.
Keyin barmoqlarimni uning yuziga olib borib, uning qo'rqinchli ko'rinishini chiza boshladim.
Keyin qayerdandir u meni ag'darib tashladi va ostiga mahkamladi.
Uning quyuq qora ko‘zlari mening ko‘zlarimga chuqur tikilib, nafasimni siqib chiqardi.
— Shuncha vaqt uygʻoq edingizmi? – so‘radim xijolatdan yonoqlari qizarib.
Men uni qandaydir ekzotik namunaga o'xshab ko'zdan kechirardim.
— Ha, – deb javob berdi u menga kulib.
Jin ursin, yaxshiyamki uygʻon psix deb baqirmadim.
— Yonoqlaring qizarib ketganini yaxshi ko'raman, hammasi men uchun. – dedi u yuzimdan ohista o'pib.
— Hm... hammasi joyidami? ChonUga nima boʻldi? — deb so‘radim.
U biroz gʻazablandi, lekin shunga qaramay javob berdi.
— Chegarada biroz keskinliklar bor edi. Xavotirlanadigan hech narsa yo'q, sevgim, – dedi u mendan tushib.
— Endi men bilan birga cho‘milishni xohlaysanmi? — so‘radi u meni diqqat bilan kuzatib.
— Ha.... kuting nima? Albatta yo'q!!! – men baland ovozda qichqirdim.
U kelishgan basharasi bilan meni avrab, men hozirgina ha deb yuborishimga oz qoldi.
Men bu go'zal bashara deb uni koʻzlarini aytyabman!
— Umid qilamanki, fikringni o'zgartirasan, – dedi u yaramas jilmayib, eshiklardan biriga qarab yurdi.
Hali erta bo'lgani uchun uxlab qolaman degan umidda ko'zlarimni yumdim.
Keyingi uyg'onganimda, Jungkookni xonadan topolmadim.
U ancha oldin ketgan bo'lsa kerak.
Men o'tirdim va hammom tomon yo'l olishdan oldin sochlarimni tuzatdim.
Uning sevgi izhorini eslab, bilmagan holda jilmayib qo‘yganimda, xayollarimni Jungkook band qildi.
Hali ham u meni sevishiga ishona olmayman va u meniki.
Hammasi shirin tushga o'xshardi!
Men ko'zlarimni tiniq o'ylarimdan yiroqlashtirib, vannadan chiqdim.
Men mashg'ulotlar haqida hamma narsani unutgan edim.
Men qo‘riqchini bo‘shatib, oldingi darvozalar tomon yurdim.
Quyosh tumanli osmondan zo'rg'a ko'tarilib, shaharda qorong'ulik hamon hukmron edi.
Sirius hayajonlanish o'rniga unga yaqinlashayotganimni ko'rib, hafsalasi pir bo'ldi.
Sirius men kabi yaxshi koʻrib qolgan Jihyeni kutayotgan edi va meni koʻrib hafsalasi pir boʻldi.
Men uning ustiga chiqqanimda, u yana jahli chiqib pishqirdi.
— Xo'sh, uni sog'inyotgan bitta sen emassan. – deb g'o'ldiradim va u javoban kishnadi.
O‘rmon sari sayohatni boshlaganimda, u haqida o‘ylay olmasdim.
Men uni tark etishni yomon ko'rardim, ayniqsa tong otishida.
Men ham tan olaman, men ilgari his-tuyg'ularimni tan olmagan qo'rqoq edim, lekin qilganimdan xursandman.
Kechagi voqealar esimga tushib, lablarimda tabassum paydo bo'ldi.
— Men ham sizni yaxshi ko'raman, dedi u asabiylashib, barmoqlarini qimirlatib.
Bu unchalik ishonarli tuyulmadi!
— Rostan shunday demoqchimisan? — deb so‘radim.
— Men... – dedi u ikkilanmasdan va jiddiylik bilan.
— Yana aytishingni xohlayman, – dedim men.
— Men seni yaxshi ko'raman, Jungkook, – dedi u va jilmayib qo'ydi, bu mening yuragimni o'n marta tez urishiga sabab bo'ldi.
Men uning kaftini ko'kragimga qo'ydim.
— Sen buni his qilyapsanmi, sevgimmi? – men kulib yubordim, u hayratda qoldi.
— Sen meni bu dunyodagi eng baxtli odamga aylantirding.
Theo vafotidan keyin birinchi marta tabassum qildim. Va hayotimda birinchi marta o'zimni yaxshi his qildim, men xohlagan hamma narsa qo'limda edi.
— Siz tez-tez tabassum qilishingiz kerak! – pichirladi u ko‘zlarimga tikilib.
— Bo'lishi mumkin. Endi tabassum qilish uchun sabab topdim. – deb javob berdim.
U menga sarosimaga tikildi, uning yumshoq pushti lablari ajralgan.
Jahannam! Men endi o'zimni ushlab turolmayman.
— Meni xohlaysanmi? – dedim uning zumraddek ko‘zlariga qarab.
Bu so'zlar menga kerak bo'lgan oxirgi narsa edi.
— Bema'ni gaplaringizni qo'y va menga ayt, kechqurun nima haqida gaplashmoqchi eding?
— O! Kayfiyating yaxshi. Kecha romantik kechangni buzib qoʻyishimga sal qolgani uchunmi?
Men oʻylab oʻtirmay ChonUni jagʻiga musht tushirdim.
— VAY BLYAT! – u og'riqdan jagʻini qimirlata olmay qoldi.
Men taxt ostidagi poydevorga o‘tirdim, ChonWo esa qarshimga oʻtirdi.
— Vultures saroyga bostirib kirishni rejalashtirmoqda. Ularning asosiy maqsadi – Jihye, men olgan bu ma'lumotlar qanchalik ishonchli ekanligiga ishonchim komil emas, lekin biz hech qanday tavakkal qilmasligimiz kerak.
Yong‘in sodir bo‘lganini va agar u yerda bo‘lmaganida malikam qanday o‘lishi mumkinligini eslab, g‘azabdan mushtlarimni qisdim.
— Ertaga kengashni muhokamaga taklif qilaymi? — so‘radi u davom etib
— Yo'q. Biz birinchi navbatda xoinni topishimiz kerak. Ular har kim bo'lishi mumkin. – deb javob berdim.
— Menda bir taklif bor, nega Jihye bilan asal oyiga borib kelmaysizlar?
— Boshingga sen kuydurgankallani sen menga Vultures bostirib kirishmoqchi, demadingmi?
— Bizning manbalarimiz bizga bosqin ikki kundan keyin sodir bo'lishi mumkinligini aytishmoqda. Agar siz Jihye bilan bosqindan oldin ketsangiz, ularning rejasi buziladi. Uning yangi joylashuvingiz haqida xabar berish uchun sizni kuzatib borishdan boshqa iloji boʻlmaydi.
— Men sizga Suonbeldagi qishki saroyingizga borishingizni maslahat berishim mumkin. Poytaxtdan bir soatcha uzoqlikda. Bundan tashqari, qishloq aholisi sizga sodiqdir va biz u erda yashaydigan har bir oilani bilamiz. Agar kimdir qishloqqa kirsa, biz osonlik bilan topamiz. bu kimligini aniqladi.
— Shunday qilib, ular uchun biz tuzoq boʻlamizmi? – men unga jilmayib qo'ydim.
— Haqiqatan ham, men va boshqa barcha ritsarlar qolib, shaharni himoya qilamiz.
— Bu yaxshi strategiya birodar. Bu xiyonatkorni topib, uni to'g'ridan-to'g'ri do'zaxga yuborish vaqti keldi.
— Rahmat! Bundan tashqari, boshqa masala bor. Valeviya fuqarolari kelishdi. Ular xaqlarini talab qilishyapti.
— Valeviyaliklar? Ular bu yerda nima qilishyapti?
— Men taxmin qila olmayman. Bu jiddiy narsa bo'lsa kerak, chunki ular seni ikki yildan beri ko'rishni rad etishardi.
— Tongda chegaraga yetib boraman. Yaxshisi muhim narsa bo'lsa kerak. – deb g'o'ldiradim jahl bilan.
Agar bu uning go‘zal yuziga tabassum olib kelsa, men u bilan istalgan joyga sayohat qilishga tayyorman.
Tez orada men shahar chegarasiga yetib keldim.
Men allaqachon u yerda katta olomon to'planganini ko'rdim.
Ular g'azablangan bir guruh odamlar edi va hatto qo'riqchilar ham ularga qarshilik ko'rsatishga qiynalardi.
Men sekinlashdim va to'xtadim. Ser Genri mening yaqinlashayotganimni ko'rdi va men tomon yo'l oldi.
— Ular nega yigʻilib olishdi?! – jahl bilan so‘radim.
— Janob hazratlari, ular sizni qirolicha Hayongni o'ldirgan deb o'ylagani uchun shu yerda. – deb javob berdi u.
Men xo‘rsindim va hafsalasi pir bo‘lib barmoqlarimni sochlarimdan o‘tkazdim.
Qanchalik o‘sha bitchni o‘ldirmoqchi bo‘lsam ham, qilmadim. Toʻgʻrirogʻi malika bunga yoʻl qoʻymadi. Men uni shunchaki haydab yubordim.
— Kelinglar, buni hal qilamiz. – dedi va ular tomon yurdi.
Olomon o‘zlari tomon yurganimni ko‘rgan zahoti shivir-shivirlar, shivir-shivirlar so‘ndi.
— Hammangiz meni ko‘rishni talab qildingiz, men mana, hozir gapiring! – dedim baland ovozda chuqur ohangda.
— Qirolicha Hayong sizning qirolligingizga ketgani boʻyi hech qachon qaytib kelmadi.
— Oradan haftalar o‘tdi, — dedi janoblari yana biri.
— Biz uni o'ldirganingizni bilamiz! – deb qichqirdi olijanob kiyimdagi bir kishi.
Men jahl bilan jag'imni qisib qo'ydim.
— Janob, malikamizsiz biz halok bo'lamiz. Har kim bizning yerlarimizga bostirib kirishi yoki donimizni o'g'irlashi mumkin. – dedi bir chol.
Men Genri va boshqa ritsarlarga orqamdan ergashishlarini imo qilib, yon tomonga yurdim.
— Bular men ularning haqiqiy qiroli ekanligimni va shu yillar davomida ularning ehtiyojlarini moliyalashtirganimni bilishmaydimi? Hayong hech qachon ularning hukmdori bo'lmagan va u faqat qirolicha unvoniga ega edi, chunki men bunga ruxsat berganman.
— Xo'sh, ayting-chi, siz ahmoqlar, qanday qilib bu qo'zg'olonga yo'l qo'ydingiz? Valeviyani kuzatish uchun kim mas'ul edi? Men jahl bilan baqirdim.
Har bir ritsarga men zabt etgan shohliklarni kuzatish, aynan shunday qo'zg'olon va noroziliklarning oldini olish uchun tayinlangan edi.
— Men bu men edim, janoblari. Q-qirolicha Hayong menga hech qachon nazorat qilishimga ruxsat bermagan, chunki u meni hamma sizni o'z qirolingiz deb qabul qilishi kerakmasligini aytgan. Iltimos, meni kechiring, – deb iltimos qildi ulardan biri. boshini pastga tushirib.
Men uning mas'uliyatsizligi uchun bo'ynini urmoqchi edim. Lekin, men qilmadim. Birinchi marta o'zimni va yo'llarimni o'zgartirishni xohlardim.
— Fikrimni o'zgartirishimdan oldin ko'z oldimdan yoʻqol! – men unga qaradim va u tezda yugurib ketdi.
Olomon tobora kuchayib borardi.
— JIM! – deb baqirdim va hamma menga qarab qo'ydi.
— Sevimli qirolichangiz Hayong sotqin edi, – dedim va men nafas olish va pichirlashlarni eshitdim.
— Hammangiz sobiq hukmdoringiz qirol Arturni eslab qolishingiz kerak. Hayong uning o'gay singlisi bo'lib, fitna uyushtirgan. Men qirolni taxtdan agʻdarishim uchun menga yordam berdi. Va haqiqatan yordami uchun, men unga yordam berdim va unvonini berdim.
— Qirolicha Hayong??. Siz Valeviya shu vaqtgacha mening himoyamda bo'lganini bilmaganga o'xshaysiz. Mablag'lar va askarlar hamisha meni shohligimdan olingan.
— Hech qanday soliq to'lamasligingizning sababini oʻylab koʻrganmisizlar?! Chunki sizni mamlakatingiz meni hukmronligim ostida..
— To'xtatganim uchun uzr, janob oliylari. Lekin biz shu yillar davomida soliq to'lab keldik. Va qanday mablag'lar?
— Biz? Ochlik paytida ko'p marta och uxlashga to'g'ri keldi. Faqat zodagonlarning toʻyib ovqatlana oldi! – deb qichqirdi bir ayol.
Mening g'azabim eng yuqori cho'qqiga chiqdi.
Men bu fohishaga hech qachon ishonmasligim kerak edi!!!
Yaxshisi, u o'lmagan bo'lsa, uni topsam, mening qo'limdan o'ladi.
— Valeviya fuqarolari. Men sizning iztiroblaringizni tushunaman, lekin sizga va'da beramanki, bugundan boshlab siz hech qachon soliq to'lamaysiz. Zodagonlar bundan buyon alohida munosabatda bo'lmaydi. – dedim va u erda bo'lgan bir necha zodagonlar menga qaradi. .
Men ichimdan jilmayib, davom etdim:
— Siz o'zingizga yoqqan taomni sotib olish imkoniga ega bo'lasiz va Arcane sizni ocharchilik paytida qo'llab-quvvatlaydi. Va har doimgidek, biz sizning yerlaringizni bosqinchilardan himoya qilishda davom etamiz. Bularning barchasi uchun menga faqat sizning sodiqligingiz kerak bo'ladi! – nutqim tugadi va olomonda olqishlar va olqishlar yangradi.
— Salom, hazrati oliylari! – hamma diniy zikr qila boshladi.
Men qo‘limni ko‘tarib, olomonni jim qildim.
— Hammangiz endi o'z uylaringizga qaytishingiz mumkin. – dedim va olomon tarqala boshladi.
— Janob hazratlari, siz maqtovga sazovor edingiz, – deb xitob qildi ser Genri.
— Rahmat, Genri. Hozircha vaziyat barqarorlashguncha Valeviyaga qarashingizni istayman. Barcha va'dalar bajarilganiga ishonch hosil qil va mablag' va resurslar noto'g'ri qo'llarga tushib qolishiga yo'l qo'yma.
— Albatta, hazratlari, — deb javob berdi va ta’zim qildi.
Men otga minib, saroyga qaytishni boshladim.
Men uni ko'rishni kutolmayman.
Saroyga kirishim bilan yotoqxona tomon yurdim. Men ichkariga kirdim va xona bo'shligini ko'rdim.
Men qovog'imni chimirdim, lekin kutubxonani tekshirishga qaror qildim. Men la'nati kutubxonaning har bir burchagini tekshirdim va malika hech qaerda yo'q edi.
Xavotirga ham tushdim. Men orqaga o'girilib, eshik tomon yurdim va bir vaqtning o'zida Sejin ichkariga kirdi.
U hayratda qoldi va biroz tarang edi.
— Jungkook, shu yerdamisan? — soʻradi u.
— Ha, chegarada ishni men hal qildim, – deb javob berdim.
— Men Jihyeni qidiryapman, ko‘rdingizmi? — deb so‘radim.
— Ha, albatta, bugun ertalab. – deb javob berdi u asabiylashib.
— O'g'lim, nonushta qilganingdan beri ovqat yemading, yur, avval ovqatxonaga boraylik, – dedi u mavzuni o'zgartirib.
Men qoshimni ko‘tardim. U, albatta, nimanidir yashiradi!
Men uning qo'lidan ushlab ko'zlariga qaradim.
— Mendan nimani yashirmoqchisiz?
— Men buni hech kimga aytmasligim kerak, ayniqsa senga. Lekin buni tez orada bilib olasan, baribir.
— Jihye jangchilar qarorgohida.
Va bu gap qonimni qaynatishga va butunlay g'azabimni qo'zg'atishga etarli edi.
— Shu yergacha faqt 1 ta chapter tarjimasi edi endi 2-siga oʻtadi. Agar man faqat shu yergacha yozganimda, 1 hafta oldin ff chiqardi🗿👍🏻
POV_JIHYE – parallel vaqtlarda.
ChonWo mendan juda jahli chiqadi.
Ammo Sejin meni ovqatlanmasdan oldin qo'yib yubormadi, shuning uchun men birinchi navbatda ovqat xonasiga bordim.
Yigirma daqiqadan so'ng men yana xonaga kirdim. Men tezda harbiy kiyimni kiyib, Jangchilar qarorgohiga yugurdim.
Ochiq maydonga kirganimda hammaning menga qaraganini his qildim. Bu yerda yolg‘iz ayol bo‘lganim uchun ular menga g‘alati qarashdi.
Men ularga e'tibor bermadim va odatdagi joyimga yo'l oldim.
Men ChonWoni daraxt yonida o'tirganini ko'rdim. U mening yaqinlashayotganimni ko'rgach, o'rnidan turdi va to'la nigoh bilan men tomon yurdi.
— ChonWo.. kechirasan. Men butunlay.... unutibman. – dedim men qattiq nafas olib, ko'proq havo olishim uchun.
Men unga qo'yga oʻxshagan tabassum qilganimda u boshini chayqadi.
— Sen kechikding! – u haqiqatni aytdi va davom etdi.
— Va sening raqibing allaqachon seni jang maydonida kutmoqda.
— Esingda yo'qmi? O'tgan hafta sen menga e'tibor berishdan ko'ra, Jungkook bilan ovora bo'lganingizda men senga shu duel haqida gapirgandim. – dedi u kinoya bilan.
Oh, to'g'ri! ChonWo mening jangchilaridan biri bilan duelga tayyor ekanligim haqida gapirgandi.
— Haqiqatan ham meni tayyorman deb o'ylaysanmi? – men asabiylashib yutindim.
— Ha, sen tayyorsan. Men senga nima o'rgatganimni esla va sen bemalol kurasha olasan. – dedi u jilmayib.
— Xo'sh, unda! – dedim o‘zimga o‘zim-o‘zim arenaga qarab.
Uzoqdan men arena atrofida to'plangan juda ko'p jangchilarni ko'rdim. O'ylaymanki, hamma ayolning jangini ko'rishni xohlardi, chunki bu ular uchun ko'nikmagan narsa edi.
Ayollar ilgari jangga oʻrgatilmagani kabi emas edi, ChonWo kurasha oladigan ayollar borligini aytdi.
Lekin bu ayollarning aksariyati qirol oilalaridan yoki zodagonlardan edi. Ular boshqa barcha jangchilar bilan mashg'ul bo'lishdan ko'ra, boshqa qirollik oilasi a'zosi yoki yaqin hamkori tomonidan yakka tartibda o'qitilgan.
Men arenaga kirib, komerdagi o'rnimni egalladim. Mushaklarimni bo‘shashtirish uchun bir-ikki cho‘zish va o‘pka mashqlarini bajardim.
Tomoshabinlar xirillashdi va ba'zilari hatto menga qaratilganligini bilgan bir nechta nomaqbul izohlarni ham qo'yishdi.
O'zimni g'azablanayotganimni his qildim, lekin men ularning ovozlarini o'chirmay qoldim, Karter men kabi qurollangan boshqa odam bilan maydonga kirishi bilan olomon jim bo'lib qoldi.
U juda katta yoki baland bo'yli emas edi, lekin o'rtacha baland yigit edi.
U ichkariga kirib, qarshimda turdi, ChonWo esa ikkalamizning oramizda turdi.
Men qattiq silkitganimda, jangchi qo'lini uzatib, "Gregori" deb o'zini tanishtirdi.
— Jihye. – deb javob berdim va u qisqagina bosh irg'adi.
ChonU bizga qilichlarimizni uzatdi va arenadan chiqib ketdi va olomon orasidan o'z o'rnini egalladi.
— Siz 3...2...da boshlashingiz mumkin. – dedi hakam ikkalamiz o'z o'rnimizni egallaganimizda.
— Va 1...! – deb tugatdi va ikkalamiz ham deyarli darhol bir-birimizga hujum qildik.
Gregori men kutganimdan ancha kuchli edi. Men uning hujumlarini chetlab o'tib, unga tenglik bilan qarshi chiqdim.
Olomondagi hamma bizni diqqat bilan kuzatib turganda, qilichlarimiz to'qnashayotgani havoni to'ldirdi.
Keyin ikkalamiz ham bir vaqtning o‘zida hujumga o‘tdik, kurashayotganimizda qilichlarimiz bir-biridan o‘tib ketdi.
Albatta, u ancha kuchli edi, shuning uchun u qilichini pastga bosishda davom etdi va yuzimga yaqinlashdi..
Tishlarimni g‘ijirlatib, uni orqaga itarmoqchi bo‘lganimda tizzalarim bukilib ketdi. Qilich yog'och emas edi, bu safar u haqiqiy edi. Va hozirda men orqaga qaytmasam yoki taslim bo'lmasam, jiddiy jarohat olishim mumkin
Keyin qayerdandir u o‘ng oyog‘imni tepdi, natijada oyog‘imni yo‘qotib, qattiq yerga yiqilib tushdim.
Og‘riq butun vujudimga o‘tayotganini his qilib, ingrab yubordim. Boshim qaltirab, ko‘zim og‘irlashib, sekin harakatda menga yaqinlashayotganini ko‘rdim.
Tomoshabinlar hayqirdi va hayqirdi va men boshimni o'ng tomonimga egib, ChonWoning vahima bilan menga qaraganini ko'rdim. Men uning nimadir qichqirayotganini ko'rdim, lekin eshitmadim. Men uning taslim bo'lish so'zini qayta-qayta og'izga surayotganini ko'rib, diqqat bilan kuzatdim.
Orqaga qaradim, raqibim g‘olibona kulimsirab menga tikilib turardi. Yo'q! Tez orada emas. Men taslim bo'lmayman!
U meni bosib o'tirdi va qilichni sekin ko'tardi va u urishdan oldin men uning hujumini o'zim qilichim bilan to'sib qo'ygan edim.
U taslim bo'lmaganimni ko'rib, bir vaqtning o'zida hayratda va hayratda qoldi.
Mening fikrim ChonWo menga bugun g'alaba qozonishimga yordam beradigan narsani o'rgatgan kunga qaytdi.
Men chinqirib, tishlarimni g'ijirlatib, bor kuchim bilan ChonWoni yengishga harakat qilardim.
— O'zingga qara. Sen o'zingdan qaytmadingmi? – ChonWo meni bezovta qilmoqchi bo'lib kuldi.
Men e'tibor bermadim, lekin qilichini orqaga surishda davom etdim, lekin u hech qachon bir dyuym qimirlamadi.
— Jihye, butun qirollikdagi eng sevimli talabam! – deb hayqirdi u keskin va men ko'zlarimni yumdim
— ...... butun arghh... shohlikdagi yagona... qizbola shogirdingman, – deb javob berdim tishlarini g‘ijirlagancha, hamon e’tiborimni yuzimga yaqin turgan qilichni orqaga qaytarishga qaratgan edim.
U jilmayib, qilichini bemalol mening qilichimga aylantirdi, bu qurolni qo'limdan osongina sirg'alib ketishiga olib keldi,
Yana u meni hayratda qoldirdi.
— Qanaqasiga? – men sehrli nayrangni o‘rganmoqchi bo‘lgan boladek ingrab yubordim. U kulib, qilichimni uzatdi.
Ikkalamiz ham o'z pozitsiyamizga kirdik va bu safar ChonWomenga uni engishimga imkon berdi.
— Raqibing sendan kuchliroq bo'lsa, ustunlik uchun kurashishdan ma'no yo'q. Energiyangni teja va qilichni shunday bura. – dedi u harakatni ko'rsatib tushuntirdi va men endi bu haqiqatan ham oddiy texnika ekanligini ko'rdim.
— Mana, sen sehrli hiylani bilasan. – dedi u menga ko'z qisib.
Uh ha! Men haqiqatan ham baland ovozda gapirishni to'xtatishim kerak.
Endi nima qilishim kerakligini eslab, ichimdan tabassum qildim. Men o'girilib, qilichni xuddi qanday qilib aylantirdim
Chonwo menga shunday qilishni ko'rsatdi va uning quroli ko'zlarida zarba ko'rinib, yerga tushdi.
U qichqirarkan va yana qoqilib kirganda, men qilichimni yelkasiga urib, terisini kesib tashladim
Men o'z harakatlarimdan nafas oldim va uning oppoq ko'ylagi qip qizil tusga kirganini asta-sekin ko'rib, aybdorlik his qildim.
— Qayta o'ylab ko'rishga vaqtim yo'q. Diqqatingni yo'qotma Jihye – deb baqirdi Karter men Grigorining shu holatda ham oʻrnidan turganini ko'rganimda.
Vaziyat "o'l yoki o'ldir" kabi.
Men boshqa biror narsa haqida o'ylashdan oldin. Men yerdan tushib, oyoqqa turdim.
Raqibim tomon yurganimda, qilichini unga tepganimda, qilichimni mahkam ushladim.
U qilichini qaytarib olishimga ruxsat berganimni ko'rib hayratda qoldi.
Albatta, men bu adolatli kurash bo'lishini xohlayman!
[ Aniq eslayman shu joylarini, dars vaqtida, koʻchada, avtobusda tahrirlaganman😂🗿. Uncha eʼtibor bermaganman xatolari boʻlsa sorry🥲 ]
Biz ikkalamiz bir-birimiz bilan ancha vaqt jang qildik va men o'zimni charchaganimni his qilardim, lekin hech qachon yuzimga bu ko'rinishga yo'l qo'ymadim.
Shunday ojiz lahzalarning birida qilichim qo‘limdan uzoqqa otildi va men undan uzoqlashdim.
U ham tirjayib, qilichini ham uloqtirdi.
—Bu adolatli kurash bo'ladi. – deb g'o'ldiradi u o'zining jangovar pozitsiyasiga kirishdan oldin.
U bir musht tashladi, men uni osonlikcha to'sib qo'ydim, men uning qorniga kuchli zarba berdim, bu esa uni oldinga qoqilib ketdi. Men uning orqa tomoniga qattiq tirsaklab, boldirini tepib, yerga yiqitib yubordim.
Men uni tezda bosib oldim va tiklanishiga imkon bermay, jag'iga musht tushira boshladim.
U endi zarba bermoqchi boʻlganida, birdan ogʻriqdan qattiq chinqirdi.
Men uning og'zining burchagidan oqayotgan qonni va yuzining o'ng tomonini ko'karganini ko'rdim. U ikkala qoʻlimfan mahkam ushlab oldi.
Men buni qilganimga ishonmayman!
U menga qaradi, ko‘zlari g‘azabdan aylanib ketdi. Men jahl bilan qo'llarimni bo'shatishga urindim, lekin tuzoqqa tushib qoldim. Hakam sanashni boshladi va agar keyingi o'n soniya ichida uning qo'lidan chiqmasam, yutqazaman.
Keyin uning oʻng qo'li biroz titrayotganini payqadim.
Lekin men uni chap qoʻlini jarohatlagan edimku..... VOY JIN URSIN!!!
Men ko‘z yumib ulgurmagunimcha, kimdir Gregorini qarshimn tortib olin itarib yubordi.
Mening tepamda juda baland bo'yli, ammo tanish odam turardi.
JUNGKOOK?! U bu yerga qachon kelgan?
Uning ko'zlari sof g'azabdan porlab turardi, u qo'rquvdan titrab turgan Gregoriga tikildi.
Men shosha-pisha oʻsha yerga yugurdim va bir vaqtning o'zida ChonU ham unga qarab yugurdi va Jungkook va hozir yerda yotgan bechora Gregori o'rtasida turib oldim..
— Jungkookk ! – men chinqirdim ammo u menga umuman eʼtibor bermadi.
Hozircha olomon o‘zaro shivirlab, gaplasha boshlagan edi.
— Hazrati oliylari bu yerga hech qachon kelmagan edi.
— Bu qiz bizning qirolimizni ismi bilan chaqirishga jurʼat etyabdi, qirolimiz ham bunga qarshiga oʻxshamaydi.
— Kanizaklaridan biri boʻlsa kerakda.
Men o'sha shivir-shivirlarni eshitmaslikka harakat qilardim va qarshimdagi Jungkookga tikilardim.
ChonWo uzoqlashdi va menga yaqqol ko'zlari bilan qaradi, go'yo uni faqat men to'xtata olaman, degandek.
[Ble koʻryapsilami🤣 daje chonu duxiga oʻtiradi boru lekin jihyemas jkga gapi oʻtadigan yagona odam🗿]
Men bosh irg‘ab, oqsoqlanib unga qarab oldimda to‘xtadim.
U mening borligimni payqab, pastga qaradi va uning ko'zlari qorayganday tuyuldi.
Uning qo'li men tomon cho'zdi va peshonamni siladi, meni huzim allaqanday ogʻriqni sezdi.
Jang paytida men jarohat olgan bo'lsam kerak!
U baland ovozda qichqirarkan, qo'llarini musht qilib qo'ydi.
— Hoziroq saroyga qaytib, men kelmagunimcha oʻsha yerda qolishingni xohlayman. – dedi u ko'zlarimga qarab,
— Lekin men tushuntirib beray... — deb boshladim.
— MEN HOZIROQ SAROYGA QAYT DEB AYTDIM!!! – deb baqirdi u jahl bilan va men uning qo'pol qilib aytganda turgan joyimda ikki marta sakrab tushgandek boʻldim.
Hamma shivir-shivir shivir-shivirlar birdaniga to‘xtab, quloqni karlardek sukunat cho‘zildi.
Hamma qo‘rquv va qiziqish bilan sahnaga qaradi.
Men oʻzimga kelgunimcha, Jungkook mendan aylanib oʻtib Gregorini tomogʻidan boʻgʻib yuqoriga koʻtardi.
Bir soniya deganda Jk uni allaqachon ko'kargan jag'iga kuchli zarba berdi va og'zidan qon oqib chiqdi.
Gregori uni o'ldirishga juda qat'iyan ahd qilgan Jungkookni qoʻlidan chiqib ketmoqchi boʻlib tipirchiladi.
Men fikrlarimni chetga surib, oyoqlarim nega og'riyotganini tushunolmay, iloji boricha tezroq ular tomon yurdim.
Men nima bo'lishidan qat'iy nazar Gregorining hayotini saqlab qolish niyatida edim.
Jungkook unga yana bir bor yerga urdi, jag'iga yana bir musht tushirishga tayyorlandi, lekin bu safar men Gregori tirik qolishiga koʻzim yetmadi.
Men to'g'ri ularni o'rtasiga yugurdim, ko'zlarimni yumib, gregorini yuzim bilan toʻsdim va yuzimga zarba berishni kutdim.
Men ko'zlarimni sekin ochdim va Jungkookning menga g'azablangan nigoh bilan qarayotganini koʻrdim.
— jin ursin!! MEN SENGA QOʻL KOʻTARIB QOʻYISHIM MUMKIN EDI!! Ketishingni buyurganimdan keyin ham ketmadingmi? Hozir menga itoatsizlik qilishing aqldan emas jihye!
U meni ismim bilan chaqirdi...
— Siz to'xtashingiz kerak. Iltimos... – deb yolvordim va uni yanada jahli chiqdi.
— Bu badbashara seni xafa qildi va siz mening xotirjam bo'lishimni gapiryapsanmi?! Men bu badbaxtni himoya qilayotganingga ishonmayapman.
— Men uni o'ldiraman. – dedi u va oldinga bir qadam tashladi, lekin men tezda uning qo'llaridan ushlab oldim.
Qo'ysangchi endi! Nainki unga kuching yetsa!
Bu ulkan jkni chalg'itadigan biror narsa o'ylab ko'ring.
— Men.... og'riyapti. Bosgim ogʻriyapti, itimos, meni xonamizga olib boring. – dedim uning ko'zlariga qarab.
Men hujumlarning ko'pini chetlab o'tgan bo'lsam ham, men bir-ikkita jarohat oldim.
O'sha la'nati duelga rozi bo'lganimdan deyarli afsuslanaman.
Men saroy haqida aytganimda uning ko'zlari mamnunlik bilan porladi, lekin tez orada uning yuzida tashvish paydo bo'ldi.
U yelkamdan ushlab, menga ko'zlarini yuqoriga va pastga qaradi, menimcha, jarohatlar bor-yo'qligini tekshirdi.
U meni ohista ko'kragiga tortdi va boshimdan o'pdi.
— Men seni sevib qolganim uchun sen xavfsizsan... – dedi u meni quchog'iga koʻtarib olishdan oldin.
U qo‘riqchilaridan biriga oldinga qadam qo‘yishni ishora qildi.
— Men bu badbashara bilan keyinroq shug'ullanaman, unu nima qilishni o'zinglae bilasizlar, – dedi u qattiq ohangda va qal'a tomon yura boshladi.
Unga nima qilmoqchi?
Men so'rashim kerakmi?
Balki keyinroq uning yana jahli chiqishini istamaganim uchun soʻramadim.
Men boshimni o‘ng tarafga ag‘dardim va ChonWo bizga tabassum bilan qarab turganini ko‘rdim.
Men unga ergashishini aytdim, chunki men Jungkookga bularning barchasini tushuntirishim kerak va buni yolg'iz o'zim qila olmayman.
U tom maʼnoda oʻkirgisi keldi, lekin boshini qimirlatib qo'ydi.
Ko'p o'tmay, men o'zimni tanish va qulay joyda yotganimni sezdim.
Nikolay meni karavotga yotqizdi va menga tikildi. Men asabiylashib barmoqlarim bilan qimirladim, lekin uning qattiq nigohi meni teshib oʻtgudek edi.
— Nima kiyib yuribsan? — dedi u sukunatni buzib.
Men uning g'azablangan ko'zlariga duch kelishni kutgancha yuqoriga qaradim, lekin uning ko'zlari qorong'i va istakdan yonayotgan edi.
U men tomon yurdi va iyagimni yuqoriga egib ushlab oldi. Men uni labini his qilgunimcha u pastga egildi.
— Seni shunday kiyim kiyganingni faqat men ko'rishim kerak, shunday emasmi? – uning iyagimdagi ushlagani kabi qattiqlashdi.
Sejin bu jangchilar kiyimini maxsus men uchun tikdi.
Bu umuman ochiq sochiq emas .... faqat bir oz tor. Balki...
[ Kxm buniyam etib oʻtirishga vaqt boʻladi deb oʻylamagandim🗿 ffda juda koʻp joyida Nova taʼkidlagan nu man oʻchirgan boʻlsam kk. Karoche qisqa qib etganda jihyeda – 90×60×90 qomat🗿 ]
Men bu fikrdan qizarib ketdim va endi uning och nigohlari lablarimga qadalganini ko'rdim.
U mendan boʻsa olishidan oldin eshik taqilladi.
— Kir! –deb g'azab bilan baqirdi u.
— Umid qilamanki, xalaqit bermadim, – deb tirjaydi u ichkariga kirib.
Jungkook ChonWoga shunday nigoh bilan qaradi va, mushtini shunchalik qattiq siqdiki, mushti yorilib ketishidan qo'rqdim.
— SEN!! OʻSHA YERDA EDING VA MALIKANI HAFA QILISHAYOTGANINI TOMOSHA QILIB TURDINGMI TASQARA?! JIHYENI HIMOYA QILISHNI SEN QOVOQKALLAGA ISHONIB TOPSHIRMAGANMIDIM?!
— Baqirma qulogʻim eshitadi🗿 balki vaziyatni tushuntirib bersam yaxshidir. Iltimos. – xo'rsinib qo'ydi chonwo.
Jungkook yirtqich nigoh bilan sekin unga qarab yurdi.
— Men rafiqamni tepasida qaysi goʻrdan kelgan badbasharani koʻrdim va sen megamiyya hali vaziyatni tushuntirmoqchimisan eshshak??
— Jungkook! Ikki daqiqaga tinchlanib va tushuntirib berishimizga imkon bering yoʻqsa qasam ichaman ikki hafta mensiz uxlaysiz shu yerda! Tushundingizmi? – men baland ovozda va aniq aytdim.
Jungkook yorugʻlik trzligida eʼtiborini menga qaratdi miyyasiga ham yorugʻlik tezligida yetib borgan boʻlsa kerak.
ChonWo doimgi tirjashini qildi.
— Sen mening sabrimni sinab koʻrsang boʻladi, sevgilim, nima demoqchi bo'lsang, shuni gapirib ber. – dedi u tishlarini g'ijirlatib.
— Meni xafa qilgan o'sha odam mening raqibim. Biz duel o'rtasida edik. Shuningdek, men uni u menda qoldirgan jarohatdan koʻra koʻproq jarohatladim.
— Meni ruxsatimsiz malika bilan duel qilishga kim ruxsat berdi?!!!
ChonWo va men bir-birimizga qaradik.
Men oʻzimni kulib yuborishdan arang tiyib basharasidan hech baloga tushunmagan Jkga qaradim.
— Men ChonU bilan bir necha haftadan beri mashg'ulot o'tkazdim. Men jangga tayyor edim. Kechirasiz, bu haqda oldinroq aytmaganman, – dedim va Jungkook menga sovuq his-tuyg'usiz yuz bilan tikildi.
— Kechirasiz. Bilaman, agar sizdan so'rasam, hech qachon mashg'ulotlarda qatnashishimga ruxsat bermas edingiz.
— Demak, sen mening orqamdan borib, o'rnimga buni qilishga qaror qildingmi?
— Jungkook! Men unikidan ko'ra bu mening aybim, deb o'ylayman. Agar uni salohiyati va qatʼiyati bo'lmaganida men uni hech qachon o'rgatmagan bo'lardim. Qara, men avvaliga unga o'rgatishdan bosh tortdim, lekin uning qat'iyati va jasorati meni mag'lub etdi.
— Qancha oʻzingni oqlama baribir sen yaramas Jihyeni shu axvolga solding!! – dedi Jk unga qarab.
— Jihye o'z tanlovini oʻzi qildi va men buni hurmat qilaman. Bundan tashqari, men uni bunday xavfga qo'yishga hech qachon jur'at etmayman. Buni u hal qila olmaydi. U allaqachon bu dunyoga koʻnikdi va endi koʻproq narsani oʻrganishni istaydi.
— Jihyedan ajoyib jangchi chiqadi va bilasanmi, u nima uchun buni qilishni xohladi?
— U sen uchun buni qilmoqchi edi, bgʻatushkam. U oʻzini himoya qilishni o'rganib, sen undan havotirlanmasliging uchun qildi.
— Men unga bu shart emasligini aytgan bo'lsam ham. – ChonU jiddiylikni ortiq tuta olmay kulib yubordi, Jungkook esa shunchaki menga tikilib qoldi.
— Rahmat, ChonU. – dedim minnatdorchilik bilan.
Chonwo menga ko'zini suzib qoʻyib, xonadan chiqib ketishidan oldin Jungkookga jilmayib qo'ydi. O‘rtamizdagi sukunat meni o‘ldirardi.
— Iltimos, nimadir denh, — iltimos qildim.
— Seb boshqa hech qachon Jangchilar kvartaliga bormaysan. Bu go'zal malika uchun joy emas.
— Demak, bu men boshqa mashg'ulot o'tkaza olmasligimni anglatadimi? — deb so‘radim ko‘zlarim yoshga to‘ldi.
U oldinga bir necha qadam tashladi, lekin men o'z joyimga ildiz otib, harakat qila olmadim.
Yana o'zimni ushlab turolmadim, chunki bitta ko'z yoshi yonog'imdan quyiladi.
— Bir shart bilan mashg‘ulotlaringga ruxsat beraman, – dedi u bosh barmog‘i bilan ko‘z yoshlarimni artarkan.
Ko'zlarim yonib ketdi va javobini kutgancha unga qaradim.
— Sen men bilan va faqat men bilan shug'ullanasan. – dedi u.
Men bosh irg'ab rozi bo'ldim, chunki bu umuman mashg'ulot o'tkazmagandan ko'ra yaxshiroq edi.
— Ammo, duel-chi? Men g'alaba qozonishimga oz qolgandi va siz hammasini beliga tepdingiz. Kamiga raqibimni hech qanday sababsiz o'ldirib qoʻyishingizga sal qoldi!!! – dedim biroz achchiqlanib.
— U senga tegdi va men uni nega o'ldirmasligim kerakligini tushunmayapman. – dedi u o'zining ohangida g'azab bilan. Ajablanarli!
Ko'zlari mening tashqi ko'rinishimga qaramasdi, u shunchaki menga qarab turardi.
— Va nihoyat, agar biz yolg'iz bo'lmasak, bu narsani hech qachon kiyma. – dedi u chuqur va qattiq ovoz bilan bahslashishga o'rin qoldirmasdan.
— Nega bunday qilmaslik kerakligini tushunmayapman. Sejin bu kiyimni maxsus men uchun tikdi va tashlab yubora olmayman! – dedim jahl bilan.
Uning ko'zlari qorong'ilashdi va u mening belimni ushlab, meni o'ziga tortdi.
— Itoatsizlik qilma, malika... yoki senga qaragan har bir erkakni o'ldirishimni xohlaysanmi? – dedi u belimdan mahkam ushlab.
— Uff! Sen shunday.... Yovuzsan! – dedim men uni yengil turtib, u esa hayratlanarli darajada lablarida tabassumni koʻrsatdi.
Men unga boshqa ko'z tashlamay shkaf tomon yurdim, lekin uning ko'zlarini doimo o'zimda his qilardim.
Men topib olgan ko'ylaklardan birini almashtirdim va tashqariga chiqdim va uni karavotda qo'lida metall quti bilan o'tirganini ko'rdim.
—:Nima u? – deb so‘radim qo‘llaridagi qutini ko‘rsatib.
U javob bermadi, aksincha, yana buyruq bera boshladi.
— O'tir. Qayering jarohat olganini tekshirishim kerak. – dedi u tibbiy qutini ochib
— U-umm, men juda yaxshiman, – men asabiylashib kuldim, u menga ko'zlarini qisib.
— Menga boshing og'riyotganini aytganing esimda. Peshonangdan qon oqyapti.
— Yo'q, hammasi yaxshi. Bu shunchaki tirnalgan... bu hech narsa emas... – dedim men.
— Oʻtir, malika, — deb ogohlantirdi u koʻzlarimga oʻlik qarab.
Men boshqa bahslashmasdan karavotga o‘tirdim. U menga qaradi, ehtimol jarohatlar bor-yo'qligini tekshirdi.
Jarohat ko'p emas edi, chunki men zarbadan qochishni yaxshi uddaladim.
Men unga o'z ishini qilishiga ruxsat berdim, har safar dori bilan surtilgan yumshoq mato yaralangan terimga tegsa, chuqur nafas oldim.
— Bo'ldi. Endi qo'limni qo'yib yuborsang bo'ladi, – deb qulog'imga shivirladi.
Ko‘zlarim ochilib, pastga qaradim, uning bilagini iloji boricha mahkam ushlab olganimni koʻrdim.
Yonoqlari qizarib ketdi va men uning qo'lini tezda bo'shatdim.
— Men bunga qarshi emasman. Xohlagan vaqtingda menga tegishing mumkin. – dedi u menga kulib.
Takabbur, xuddiki men unga teginaman deb koʻzim uchib turgan edi🗿.
U menga diqqat bilan tikilarkan, men uyqusirab esnadim.
— Va siz ham tushlik qilishingiz kerak.
— Sen allaqachon xotinimdek mehribonsan, tushunaman. – deb jilmayib qo'ydi.
— Sejin ertalabdan beri hech narsa yemaganingizni aytgan edi va shuning uchun ovqatlaning dedim, atak xotiniz boʻlishimga hali erta.
U kuldi va peshonamdan o'pish uchun egildi.
— Men seni dam olishing uchun shu yerda qoldiraman, yaxshi uxla, sevgilim... – dedi va ketdi.
Men uning mehr imo-ishorasidan tabassum qildim. Boshida u menga qanchalik sovuq va qo‘rqinchli bo‘lganini hamon eslayman.
Ko'p o'tmay, meni uyqu bosib, uxlab qoldim.
📌 @cruel_fanfic uchun @kyoonso tarjima qildi.
📌 FF kechikkani uchun uzr soʻriman lekin teletypeni qayta tahrirlab boʻlmaydi🌚 xudo biladi bu ffniyam qachon tashasam. Finalga 2 qism qoldi🌚 aktiv uchun hammaga rahmot bulutchalarim🙂↔️