#Vaqt_va_taqdir
Men faqat qorong'ulikni ko'ra oldim. Boshim bir tonnadek og'ir edi va ko'zlarimni ochishga qiynalardim. Men kuch bilan ko'zlarimni ochdim va yana qorong'ulikka tushib qoldim.
— Men qayerdaman?!
— Oʻlishim kerak emasmidi?!
Oxirgi esimda qolgan narsa, menga qilich koʻtargan oʻsha odam edi... Xo'sh, men qanday qilib omon qoldim?
Men atrofga qaradim va boshqa xonada ekanimni payqadim. Bu meni xonam emas!
Xona tartibli va yaxshi tashkil etilgan edi. O‘ng tarafimda katta kitob javoni va uning yonida ulkan rasm bor edi. Xona boshqalar kabi eski uslubda edi, lekin u meni o'ziga tortadigan qorong'u va sirli auraga ega edi. Men ko'rgan yagona ranglarni qora va qizil edi.
Men o'ng tarafdagi eshikning g'ijirlab ochilganini va ichkariga uzun bo'yli erkak kirib kelganini eshitdim. Xona qorongʻu boʻlgani uchun uni yuziga qarolmadim.
U kamin yoniga oʻtirdi va olov yoqdi va xona asta-sekin yorishib ketdi. Men Jungkookning katta mushakli yelkasini koʻrdim.
FUCK! U butunlay ko'ylaksiz edi, faqat shimda edi!
O'tinni tartibga solish uchun qo'llarini qimirlatganda tomirlari bukildi va mening oldimda olovning o'zi ko'rinardi.
Men Jungkookning yelkasida koʻp yaralar va chandiqlarni koʻrdim, u toʻliq oʻrnidan turganda ogʻzim ochilib qoldi..
Jungkookning koʻkragidagi uzun va katta iz qolgan chandiq.. U bu jarohatni olganida qanchalik ogʻriqni his qilganini oʻylashdan ham qoʻrqardim.
Mening nigohim u sport bilan shug'ullanadigan nozik, qattiq qorin mushaklariga tushdi.
Ular sakkiz edi! Oltita emas, balki sakkizta!
[ Gap Jkni presslari haqida ketvotti.🗿 Maʼlumot uchun narmal odamda 4 ta press boʻladi🗿]
— Mendan ko'zingizni uzolmaysan, deb o'ylay boshladim, – uning chuqur ovozi xonadagi sukunatni buzdi.
Ko‘zlarim unga qaradi, u menga qarab jilmayib turardi. Albatta, men ko'zimni uzolmayman, ayniqsa u oʻta kelishgan boʻlsa.
— Og'zingni yopishing kerak, sevgilim. Bu menga uyatsiz fikrlarni beryapti, – deb kulimsiradi, uning chuqur ovozi umurtqamga qaltirab yubordi.
Ko‘zlarim katta-katta ochilib ketdi. Tezda og‘zimni yopib, uning chizilgan tanasidan nigohimni boshqa tomonga burdim. Men hozir yuzim qip-qizil rangga aylanganiga ishonchim komil edi.
Men uning ko'ziga duch kelmay aytishga muvaffaq bo'ldim.
— Chunki kecha... – u to'xtab qoldi va ko'zim shiddat bilan unga qaratildi. Men uning yuzida o'ynoqi ifodani ko'rdim.
— Ayting-chi! Nima bo'ldi? – meni ovozim vahimali edi.
— Men meni koʻylagimni yechib tashlading. – dedi u yovuz jilmayib.
Fuck! Men kecha oʻzimni axmoqday tutgan boʻlsam kerak.
— Bu yerda... Men... To‘g‘ri oldingizda shunday qildimmi? – men asabiylashib so'zlarni aytdim.
— Ha, qilding, – deb jilmayib qo'ydi. Mening vahimaga tushgan qiyofamni ko‘rib, u davom etdi:
— Xavotir olma, malika! Men ko'zimni yuzim turgandim. Ko'rmadim. – dedi u lablarida shaytoniy tabassum bilan.
Men kecha qilgan yoki qilmagan narsalarim haqida o'ylashdan uyaldim.
Mening qo'rqib ketgan va qizarib ketgan qiyofamni ko'rib, u gapida davom etdi:
— Nima fikring bor, azizim? — so‘radi u menga yaqinlashib.
U karavotga ko'tarilib, yonimga juda yaqin o'tirgach, men oʻzimni gʻalati his qildim.. Men yonimda o'tirgan hot, kelishgan inson ko'z tikmay, to'g'ri oldimga qaradim.
— Men bilan gaplash, – dedi u, nigohlari yuzimga yondirgancha.
— Nega men sizning xonangizdaman?
— Sen hushsiz edingiz, men seni bu yerga olib keldim.
Aysh! Men juda ko'p o'yladim, lekin kecha nima bo'lganini bilishim kerak edi. Qani, Jihye, soʻra!
— Kecha men uyatli ish qildimmi?
Jungkookning koʻzlari yaramas nigohlar bilan yaltirab ketdi.
— Meni qo'rqitishni bas qiling! Iltimos, ayting.
— Meni yo'ldan ozdirmoqchi bo'lding.
Ey Xudo! Qanday qilib men bunday ishni qila olaman?
Bu hech qanaqasiga boʻlishi mumkin emas! Men uyatdak oʻlgan boʻlardim! U mening ifodamni ko'rib, baland ovozda kuldi. U bundan rohatlanardi, u shunday..shu..nday... ahmoq!!
— Sen meni juda kelishgan va jozibali deb hisoblashingni aytding, yana har doim *xohlashingni ham, – dedi u o'zining chuqur ovozida, har soniyada ko'zlari qorayadi.
O MY GOD! Kaftlarim bilan yuzimni yopdim. Men karavotdan tushdim va undan bir necha qadam uzoqlashdim.
U biladi, biladi, u biladi!
Uni yoqtirishimni endi biladi!
[ Insta trend – he knows... he knows .🗿.]
— MEN HECH QACHON.. BOSHQA HECH QACHON ALCOGOL ICHMAYMAN!!
— Sen mast emas eding. Sen narkotik modda taʼsirida eding.
— Uf! Men boshqa hech qachon notanish odamdan ichimlikni qabul qilmayman, hatto suv bo'lsa ham.
Ortimda Jungkookning borligini his qildim. U sekin meni o'ziga qaratdi. U qo'llarimni qo'liga oldi, yuzimni ochdi. U ikki barmog‘i bilan kaftlarimni sekin silab, qizarib ketgan yuzimga mamnun nigoh bilan tikildi.
Keyin bir lahzada u meni deraza yonidagi devorga urib, ikkala bilagimni boshimga mahkamladi. Uning ko'zlari sovuq va qorong'i bo'lib ketdi, uning mamnun ifodasi yo'qoldi. Men undan xavotirda edim va biroz qo'rqardim.
Oʻzgaruvchan xatti-harakatlar.
— Endi mening shirin malikam, menga ayt-chi, qora tuynuk mashinangni qayerdan topsam bo'ladi, men uni sindirib tashlayman va mendan umrbodga qochib ketolmaysan, dedi u achchiq nigohda.
Men butunlay qotib qoldim va yuragim urishdan to'xtadi. Mening yuzim bir zumda oqarib ketdi.
Jin ursin, axmoq! Shit*! Men qanaqasiga unga vaqt mashinasi haqida aytib berdim?! Axmoqman!
U xonamdan qidirsachi? U rostan buzib tashlasachi?!
Men bu yerdan hech qachon ketmasligim mumkin! Ota-onam-chi?
Men hech bo'lmaganda ularni oʻylashim kerak.. Yo'q yo'q..iltimos, yo'q! U olov ko'zlari bilan menga xanjar suqayotgandek edi.
Men yolg'onni, juda yaxshi yolg'onni o'ylab topishim kerakligini bilardim.
— Qora tuynuk mashinasi...?
N..n..nima u..?
— Buni nimaligini mendan yaxshi bilasan, malika. Men uni koʻrmaganman, lekin sen mendan qochib ketish uchun oʻsha xavfli narsani ishlatmoqchisan... Marhamat qilib ayt-chi, sevgilim, oʻsha daxshatli uskunani qayerdaligini menga ayt??? – deb baqirdi u.
— GongJu-si kutubxonasida! – dedim miyyamga kelgan 1-joyni aytib.
— Bu.. qora tuynuk va sehrlar haqida bemaʼni va axmoqona bir hikoyalar kitobi. Men bu kitobni doim oʻqiyman.
Men yolg'on gapirdim va u bunga ishongandek tuyuldi.
— Sehr degan narsa yo'q! Kecha men bu haqda sizni g'azablantirish va g'azablantirish uchun aytgan bo'lsam kerak, – dedim ko'zimni unga qaratib.
— Agar seni ..... .......ni xohlamasang, ajoyib ko'zlaringni menga qaratma, – dedi u past ovozda va yuzini mening yuzimga yaqinroq qilib[egilib].
Ko‘zlarim ochilib, yuzim to‘q qizil rangga aylandi. Yana ...... degan fikr hayajondan oyoq barmoqlarimni ham burishtirib yubordi.
— Yaxshi.. – deb pichirladim unga itoat qilib. U meni qoʻyib yubordi.
— Yaxshi, – deb g'o'ldiradi u, nigohi biroz yumshab, keyin yana jiddiy tus oldi.
— Kechagi biror narsa esingdami? Yoki dushmanning yuzi? — soʻradi u.
— Men o'lim quchog'iga yiqilib tushishimga oz qolganini va odam niqoblanganidan boshqa hech narsani eslolmayman. Men uning yuzini ko'rmadim, – deb hafsalasi pir bo'lib nafas chiqardim.
– Ballga kirgan vaqtingdan nimani eslaysan? – ehtiyotkorlik bilan so'radi u.
— Men sizdan jahlim chiqdi va qochib ketdim. Shunda bir yirtqich odam... u menga ichimlik taklif qildi va men oldim... – dedim, lekin u qo'pollik bilan gapimni kesib tashladi.
— SEN UNI OLDING?! Qanday qilib tanimagan insoningdan ichimlik olasan?! Sen oʻlishing mumkin edi! – deb iyagimdan ushlab, yuzimni o'ziga qaratdi.
Jungkookning qora ko'zlari meni qo'rqitdi va men hech narsa deya olmadim.
— Ayt-chi, malika, seni nima aqldan ozishga, oʻzingni yoʻqotishga majbur qildi? – dedi u tishlari orasidan g‘ichirlatib.
Aytishim mumkinki, u g‘azabini bosishga juda uringan.
U iyagimni qoʻyib yuborib, menga savol nazari bilan qaradi.
— Jungkook! Negaligini bilmayman, seni boshqa ayol bilan koʻrganimda barcha tuygʻularimni va aqlimni yoʻqotdim! Ha, men o'ylamay ichdim, chunki aqlim ishlamaydi. Sizga kelganda aqlim ishlamaydi! – dedim men to'xtamasdan.
U lol qoldi va xiyol jilmayib qo'ydi.
— Xo‘sh, rashk qilganingni tan olasanmi, sevgilim?
— HA, RASHK QILDIM!!! Endi koʻnglingiz joyiga tushdimi?
Men jahl bilan qichqirdim va kresloga cho'zildim va oyoqlarimni stolga chiqarib oldim. Men uning ko'ylagini kiyganimni unutibman, u hozir o'rta sonlarimdan yuqoriga tushgandi.
Ochiq oyoqlarimni ko'rib uning ko'zlari qorayib ketdi va men o'rnimda asabiy burildim. Men tezda o'rnimdan turdim.
— Jungkook... – deb pichirladim va uning nigohi menga qaratildi.
— Meni qutqarganingiz uchun raxmat. – deya chin dildan tabassum qildim.
— Endi ehtiyot bo'l, – malika, dedi u ko'zlarimga chuqur tikilib, men rozi bo'lib bosh irg'ab qo'ydim.
— Kiyimlarimni qaytarib olsam bo'ladimi? – men so'radim.
— Unday deb o'ylamayman! Menga seni kiyimimda ko'rish juda yoqadi, – dedi u qorong'i jilmayib, ko'zlari tanamdan pastga tushdi.
Fucking hell! Aysh! U juda gʻalati. Miyyamga bir fikr keldi va men unga eng yoqimli tabassumimni qildim.
— Unaqada men bunday holda tashqariga chiqishim mumkin, – dedim jilmayib.
Uning ifodasi chaqmoqdek tez aylanib ketdi. U o'zining ulkan mushak qo'lidan birini belimga o'rab, meni o'ziga tortdi, tanam uning qo'li bilan yalang'och tanasi orasiga mahkamlandi..
Mening yonog'im uning yalang'och ko'kragiga bosildi va men uning tanasining issiqligidan g'alati tarzda taskin topdim. Ko'zlarim uning ko'kragidagi uzun chandig'i bo'ylab yugurdi.
[ Toʻgʻrisi bunaqa sahnalarga koʻnikibam kettm.🧏🏻♀️🗿 ]
Menen boshimni biroz yuqoriga ko'tardim va uning qora g'azablangan qizil ko'zlari bilan menga qaraganini ko'rdim. Voy!
Men boshimni biroz yuqoriga ko'tardim va uning qora g'azablangan qizil ko'zlari bilan menga qaraganini ko'rdim. Voy!
— Sen mening malikamsan, faqat meniki. Seni bunday ko'rishga faqat men haqliman, boshqa hech kim. Tushundingmi? – dedi u chuqur bo'g'iq ovozda qo'lining orqa tomoni bilan yonog'imni silab.
— Ha, – deb g‘o‘ldiradim uning ko‘zlarida adashib.
Ha dedimmi? Uning rasmiy, men aqldan ozganman. Ha, uning uchun aqldan ozgan!
— Kanizaklar kiyim olib kelishgan. Men seni shu yerda qoldiraman. – u o'ylarimni buzib, eshik tomon ishora qildi.
— Ishing tugagach, meni sud zalida kutib ol, – dedi u o'zining chuqur ovozida.
Peshonamdan o‘pib, qo‘lidan qo‘yib yubordi. Keyin, Jungkook eshiklardan biriga qarab yurdi, ehtimol bu shkafga kirib ketdi va to'liq kiyingan holda chiqdi.
Xonadan chiqishdan oldin u menga oxirgi marta qaradi.
Eshiklardan birini ochdim va uning o'z vannasi borligini ko'rdim.
— Hmm, qanchalik qulay! Men tezda vanna olishga qaror qildim. Tez orada men o'zimni tozalashni tugatdim.
Men o‘zimga xalat kiyib oldim. Men nam sochlarimdagi ortiqcha suvni siqib chiqardim va quruq havoda qoldirdim. Men o'rtacha xonaning kattaligidagi shkafga qarab yo'l oldim. Ichkariga kirdim, ko‘zlarim hayratdan ochilib ketdi.
Shkafning o'ng tomoni uning kiyimlari, chap tomoni esa ayollar kiyimlari bilan to'ldirilgan edi. Ko'ylaklarni varaqladim, hatto qimmatbaho va chiroyli ko'rinmaydigan bitta xalat ham yo'q edi.
[ Jihye qimmatbaho koʻrinmaydigan va oddiy kiyimlarni kiyishni yoqtiradi 🗿]
Oxir-oqibat, men oltin rangli naqshlar bilan to'ldirilgan oq ko'ylakni tanladim. Bu menga juda mos tushdi, bu umuman qo'rqinchli emas edi.
Bu kiyimlarning barchasi men uchun ekanligi aniq edi va men bu haqda nimani his qilishni bilmasdim.
Men qimmatbaho zargarlik buyumlari va bezaklar bilan to'ldirilgan bir nechta tortmalarni ko'rib chiqdim. Men ham bu haqda nima deb o'ylashni bilmasdim.
Men nam sochlarimni sekin taradim-da, tilla tiara taqib, shkafdan chiqdim.
Men xonadan chiqib, sud zaliga yo‘l oldim. Qo'riqchilar ta'zim qilishdi va eshiklarni ochishdi va men ehtiyotkorlik bilan ichkariga kirdim.
La'nati kiyim juda uzun edi va men uni bosib, yiqilib qolishimdan qo'rqardim.
Jungkook taxtidan turib, men tomon uzoq qadam tashladi. Jk mendan bir qo‘l narida to‘xtadi va tashqi ko‘rinishimga kirdi, boshdan-oyoq ko‘zdan kechirdi.
Jungkook qo'lini uzatdi, men uni oldim. U meni taxti yonidagi o‘rindiq tomon yetaklab, o‘tirishimga yordam berdi. U darhol taxtiga o'tirdi.
— Hayong qirollikdan haydaldi.
U endi qirolicha emas.
Men Jungkookga yuz o'girdim, faqat uning menga qattiq tikilayotganini ko'rdim.
YO XUDO! Men va'dani buzgan bo'lsam kerak. Sejin bilan boʻlgan voqeani Jungkookga aytib berganman shekilli.
— M-mm, Jungkook, menimcha, Hayongni quvib chiqarish biroz qo'pollik bo'ladi, – dedim ishonchsiz ovozda.
— Uni qilgan shuncha ishidan keyin ham unga rahm qilyabsanmi? Sevgilimni u oʻldirmoqchi boʻlgan odamni shunchaki haydab yubordim! – u g'azablangan ohangda.
Jungkook haq edi! Hayong yana orqamdan kelmaydi, deb o'ylash ahmoqlik.
— Men uni o'ldirgan bo'lardim, lekin kecha seb meni to'xtatding. – dedi u jahl bilan tishlarini g'ijirlatib.
Qani edi kecha nima boʻlganini eslasam.
— Kechirasiz, siz haqsiz. Uni badarg'a qilgani to'g'ri, – deb uzr so'radim.
— Bugun kechqurun bo'ron bo'lishi mumkin, – dedi Jungkook jilmayib.
[ Tushungan tushundi blya qogʻozga oʻrashda mandan zoʻri yoʻ🗿 ]
— Chunki sen mendan birinchi marta kechirim soʻrading. – dedi u tirjayib.
Men baland ovozda kulib yubordim
— Siz... Hazillashingiz kerak.. tez-tez, – dedim har bir kulish orasida va u menga noma'lum nigoh bilan qaradi, ko'zlari ko'plab iliq his-tuyg'ular bilan aylanib turardi.
Ota-onamni ko'rganimga 3 kun bo'ldi. Otam hozircha o‘rmonga ketayotgan bo‘lsa kerak, onam esa vaqt mashinasi uchun materiallar olib berishimni kutayotgandir. Men uning oldiga borishim kerak edi.
— Jungkook, – deb boshladim va u menga diqqat bilan qaradi.
— Men saroydan tashqariga chiqmoqchiman, iltimos... Hech qanday muammo boshlamayman, ruxsat bering! – deb iltimos qildim, rozi bo‘lishiga umid qilib.
JKning butun yuzi darhol o'zgardi.
— Yo‘q, — dedi u sovuq, befarq ohangda va o‘rnidan turdi.
Mening barcha umidlarim so'nishni boshladi. U eshik tomon yura boshladi. Men uning orqasidan yugurdim va uni to'xtatdim.
— Iltimos, Jungkook, men o'zimning yaxshi tutaman. Xohlagancha qo'riqchilarni yuborishingiz mumkin va men ular bilan yuraman. Men qochmayman ...
— Yetarli, malika. Men boshqa ishonmayman, – deb baqirdi u jahl bilan.
— Siz menga hech qachon ishonmagansiz.
Ko'zlarimga yosh kela boshladi. Yo'q! Ha deb aytmaguncha tinchlanmayman.
— Menga ayting, nega? Nega ayting, nega, jin ursin!? Men mahbus emasman! Men butun umrimni shu devorlar ichida o'tkazishim kerakmi?! Men sizga oʻlgunimcha mahbus boʻlishni xohlaysizmi???
— JIHYUN!!! Menga o'lish haqida gapirishga jur'at etma! – u yelkamdan ushlab, baqirdi.
— Sabab istaysanmi, malika?. Men senga hamma sabab aytaman, – dedi u.
— Kecha nimalarni boshdan kechirganimni bilasanmi? Men seni boshqa hech qachon ko'rmayman deb o'yladim. Seni yo'qotib qo'yishdan qo'rqardim... abadiy. – dedi u ovozida aniq umidsizlik va zaiflik bilan.
— Kechagi kuni sen soqchilarni aldab qochganingda... Meni tashlab ketdingiz, deb o‘yladim, – deb pichirladi oxirgi qismini.
Uning ko'zlarida men yaqinlarim, ota-onamni yo'qotganimda o'zim ko'rgan qandaydir qayg'u bor edi. So'zlarim bilan uni xafa qilganim uchun pushaymon bo'ldim.
Nahotki, Iblis ham sevgan odamini yo‘qotgan bo‘lsa?
Shu payt men uni yupatib, hech qachon ketmasligimni aytmoqchi edim.
Men umrimning oxirigacha shu yerda qola olamanmi?
— Ketmadim, men qaytib keldim – dedim ohista va uning qo'lini qo'limga ohista qisib qo'ydim.
Jungkook meni qo'lidan ushlab, mendan kutmagan mehrni ko'rsatayotganimni ko'rib hayratda qoldi. Lekin hoy men kutilmagan hodisalarga boyman, shunday emasmi?
U nigohini yana menikiga burib, mening koʻzlarimga chuqur tikildi.
Men bu safar qaramadim, lekin nigohimni Jkdan uzmay qoldim. Men uning shiddatli va chiroyli qizil koʻz sharlariga qoyil qoldim va ularga kun bo'yi qarab turardim.
[ Guys. Sizlar buni sezganmisizlar yoki yoʻq?🗿 Man million marta taʼkidlagan, Jungkookni koʻzlarini rangi oʻzgaradi.🗿 Jahl yoki gʻazabda koʻzi qip qizil rangda, oddiy va hissiyotga berilgan holda esa qop qopa boʻladi.🗿 Hozirgi sahnada u gʻazablangan edi va ham hissiyotga berilgan edi.🗿 ]
Birozdan keyin sukunatni buzib, gapira boshladi.
— Meni hech qachon tark etma, – dedi u o'zining chuqur ovozida, ko'z aloqasini buzmasdan.
— Sizga va'da beraman, Jungkook. Men sizni hech qachon tark etmayman, – dedim men o'ylamasdan.
Mana shunday bo'ldi! Mening dastlabki rejam buzildi va zarracha afsuslanmadim.
Mening so‘zlarimni eshitib, uning yuzi tungi osmondagi yulduzlardek yorishib ketdi.
Uning lablari labimni kuydirdi. U mendan ohista boʻsa olardi, javob berishimga imkon berdi. Men doim u boʻsa olganda erib ketar va taslim boʻlardim. Men bu safar unday qilmadim.
Menga bu yoqdi, zavqlandim va men undan ko'proq narsani xohlardim.
Men birinchi marta uning boʻsasiga javob qaytardim.
📌 @Cruel_fanfic uchun @kyoonso tarjima qildi.
📌 19-qism va 20-qism oraligʻi juda uzun edi. Meni raqamim va telefonim bloklangandi😩🗿. Men oʻlgudek siqilgandim ff tashlamaganimda. Endi tashayman tez tez.. Men oʻylab qoldim, meni ham fanficim sal taʼsirli ekana🤔 Jihye ota onasini tanlasa butun umr baxtsiz oʻtadi, Jungkookni tanlasa u 16-asrda qolib ketadi. OMG.🗿