#Vaqt_va_taqdir
— Men haqiqiy ota-onam bilan uchrashishingizni xohlayman.
Haqiqatni aytish bilan hech qachon bunchalik oʻzimni yaxshi his qilmagan edim. Endi yelkamdan ogʻir yuk agʻdarildi. Men aytgan hamma narsani yaxshi qabul qilishini kutmagandim
Jungkook mening malika emasligimdan xursand bo'lgandek edi. Ehtimol, bu GongJu-si bilan bog'liqdir, chunki u GongJu-sini yomon ko'rardi. Nega bilmadim!
— Tushunmadim, sen menga boshqa zamondan ekaningni aytganingda, qanday qilib ota onang bu yerda bo‘lishi mumkin? — deb chuqur qovog‘ini chimirib javob qildi.
Men uni boshidan tushuntirdim. Men unga boshimdan kechirgan barcha voqealarni aytdim. Men juda yoshligimda ota-onamdan ayrilgan vaqtimdan ularni yana topganimgacha. Men unga ota-onamga xiyonat qilgan Professor Lee haqida gapirib berdim, shuning uchun ular shu yerda edi. Ota onam bir vaqtlar hamma narsaga ega bo'lgan taniqli olimlar edilar, ammo hozir hamma narsadan ayrilgan vaqt sayohatchilari.
Menga kelsak, avvallari zerikarli hayot kechirganman.
— Malika.... – u bir qo'li bilan yuzimni ushladi va ikkinchi qo'lini belimga o'rab, qattiq ko'kragiga tortdi.
Menga qattiq nigoh bilan tikilarkan, uning ko‘zlari yumshab ketdi.
— Buncha yillar davomida sen yetarlicha yutqazding va azob chekding. Qasam ichamanki, seni boshqa hech kim seni hafa qilishiga yoʻl qoʻymayman. Men seni himoya qilaman va yuzingda go'zal tabassumlar saqlanib qolishi uchun qo'limdan kelgan barcha ishni qilaman. Oxirigacha doim yoningda bo'laman va seni bu shafqatsiz dunyoda hech qachon yolg'iz qoldirmayman. [🗿]
Negaligini bilmadim lekin ko'zim yoshga to'ldi. U faqat ota-onamdan tashqari yana bir insonga yaqinlik tuygʻusini his etyabman.
Uni quchog'ida o'zimni baxtli his qilardim, agar buni bir necha hafta oldin...
Ha, men ko'z yosh toʻkyabman, lekin bu og'riq ko'z yoshlaridan farqli o'laroq, quvonch va baxt ko'z yoshlari edi.
— Men senga ishonaman Jungkook, men har bir so'zingizga ishonaman, – gapirayotganimda ovozim buzildi.
Ko‘p vaqt o‘tkazmay, uning yelkasini kichkina qo‘llarimga o‘rab, quchoqlab oldim. Men yuzimni uning ko'kragiga ko'mib, hech qanday sababsiz yig'ladim.
— Hammasi joyida, hozir hammasi joyida, sevgilim.. – dedi u xotirjam chuqur ovozda va yelkamni tinchlantiruvchi tarzda silab qo'ydi.
Iblis tasalli berishni biladi deb kim ham o'ylaydi?
So'nggi bir necha hafta ichida Jungkook o'zgardi va u faqat menga nisbatan oʻzgargandi.. Men unga har kuni ko'proq bog'lanib qolganimni his qilardim. Men his-tuyg'ularimga imkoniyat berdim va bu safar qalbimga ishondim.
Men uni telbalarcha sevib qoldim. [🗿]
Balki men buni hozir tushungandirman, lekin ich-ichimdan men uni anchadan beri sevib qolganimni bilardim
Men ilmga va mantiqga ishonmay, sevib qoldim!
Ammo, men sevishdan qo'rqardim!
Agar u meni hech qachon sevmasa-chi?
U har doim sovuqqon va zo'ravonlik tilida gapiradigan Hukmdor Jeon edi.
Undan sevgi kutish uchun ahmoqlik qilishim kerak. Men unga his-tuyg'ularim haqida hech qachon ayta olmayman.
Men Jungkookni bir kun yaqinlarimni yo'qotgandek yo'qotishimdan qo'rqardim.
Va bu meni yana bir bor tuzatib bo'lmaydigan darajada sindirib qo'yishi mumkin! [🗿Blyat]
Men uning quchog'idan oʻzimni tortib, unga qaradim.
Men Jungkookning har doimgidek menga qattiq tikilib qaragan ko'zlarini uchratdim. U choʻntagidan roʻmolcha chiqardi va yuzimga yaqinlashtirib, koʻzyoshlar boʻyalgan yonoqlarimni ohista artdi.
Uning mehribon harakatidan yuragim tom ma'noda erib ketdi.
Men burnimni tortdim va tomog‘imni qirib tashladim.
— Kechiring. Bilaman, yig'layotgan qizni yupatishga oʻrganmagansiz va sizni noqulay holatda qoldirdim.. – men aniq xijolat bilan past ovozda gapirdim.
Qoshlari g‘azabdan chimirilib, jahl bilan jag‘ini chimirdi.
— Hech qachon bunday dema, sevgilim, agar xohlasang seni yana yuz marta yupatgan bo'lardim. Sen menikisan va gap mening malikam haqida ketadigan bo'lsa, men hamma ishni qilardim. – JK iyagimni qattiq ushlab gapirdi.
— Ha, Jungkook, – deb javob berdim, ovozim pichirlashdek chiqdi.
— Yaxshi, – deb iyagimni qo‘yib yubordi.
Jungkookning egalik qilishi meni ba'zan qo'rqitardi, lekin men uni yaxshi ko'rardim!
— Sud zaliga qaytishimiz kerak, – dedim men.
Jungkook chuqur o'yga cho'mgancha bosh chayqadi. U nima haqida o'ylayapti? Kan Jihyun bilan Lee Jaewookni nima qilishnimi?
— Jungkook... – deb chaqirdim va uning e'tibori menga qaratdi.
— M-mm... Sen ularni ketishishiga rozi boʻlasanmi... Iltimos... – asabiylashib duduqlandim.
— Ularga tupur, malika – dedi va endi qora nigohlarini qaratdi. menda.
— Jaewook bilan Jihyun nima boʻladi? Ularni qoʻyib yubormaysizmi?
— Men haliyam oʻsha marazni oʻldirmoqchiman. Seni quchoqlagani uchun. Mendan boshqa hech kimni senga teginishga xaqqi yoʻq, malika. – dedi jahl bilan.
Oldinga egilib, lablariniga tikildim. Uning hayratda qolgan qiyofasiga qarab, men uni o'z harakatlarim bilan qo'lga olganimni angladim. [Yoʻldan ozdiryapti🗿]
— Iltimos, Jungkook! Biz ikkalamiz ham ularning aybsizligini bilamiz. Iltimos, ularni qo'yib yuboring, – dedim men unga moʻltirab.
Mening yaxshi do'stim bir marta moʻltirab qarashim har doim ishlaganini aytardi. Va albatta shunday bo'ladi!
— Demak, siz ularni qo'yib yuborasizmi? — umid bilan yana so‘radim.
— Faqat sen uchun. – deb to‘ng‘illadi Jungkook hafsalasi pir bo‘lgan boladek.
Men baland ovozda kuldim va uning ko'zlari o'zimnikiga qaytdi. U menga qorong'u yaltirab tikildi
Men buni sezmay turib, u lablarini lablarimga tegizdi va mendan chuqur boʻsa oldi.
U qisqa vaqt ichida meni butunlay va butunlay nafassiz qoldirib, oʻzini orqaga tortdi.
Adolatdan emas! Men nafas olishga qiynalayotganimda u bu qadar xotirjam bo'lolmaydi.
Va men javob qaytarish imkoniyatiga ega emasdim!
Jungkookga kelganimda, uning og‘zining bir cheti ayyorona jilmayganini ko‘rdim.
— Ketishimiz kerak. – deb g‘o‘ldiradim g‘azablangan ohangda va o‘zimni yashirishga urinib ortga o‘girildim. Chunki yuzim qizarib ketgandi.
— Keling, davom etamiz, – dedi u quvnoq ovoz bilan.
Jungkook qo‘lini belimdan mahkam o‘rab oldi.
Men uning doimiy yonib turgan nigohini his qilardim, bu esa faqat meni yana qizaribb ketishimga olib keldi.
Sud zaliga ketayotganimizda, yuzida xavotir ifodasi paydo bo'lgan ritsar bizni to'satdan to'xtatdi.
— Janobi Oliylari, — deb salom berib, ta’zim qildi.
— Nima boʻldi, ser Uilyam? — so'radi Jungkook, ovozi sovuq va qorong'ilikka qaytib.
— Siz bilan gaplashishim kerak bo'lgan juda tashvishli masala, janob. Bu ular haqida, – deb javob berdi ser Uilyam.
Qiziq, ular uning yuzlarida paydo bo'lgan g'azab va jiddiylik nima uchunligini bilgim kelardi.
— Sen boraver, sevgilim. Men darhol orqangdan boraman. – dedi Jungkook menga bosh irg'ab qo'ydi.
Men ular nima haqida gaplashayotganini bilishni xohlamadim.
Sud zaliga ma’yus yuz bilan yurdim. ChonWoo kreslolardan birida xavotirli yuz bilan o'tirar, Jaewook va Jihyun uning yonida bir necha qadam narida turishardi, Jihyun bidir-bidirlab, Jaewook uni diqqat bilan tinglardi.
Ichkariga kirganimda butun diqqatlari menga qaratdi. Men ular tomon yurdim va xushxabarni aytishimdan oldin Jihyun gap boshladi.
— Voy, bechora Jihyeku! — deb xitob qildi u.
— Hukmdor nihoyat oʻzini malikadek koʻrsatgan loʻttivozligingni bilib oldimi?! – u menga masxara qildi.
Qoʻpolligini! Dardi nima uni??
— Jihyun, toʻxta! – dedi Jaewook qattiq.
— Shu alvastini tarafida boʻlmoqchimisan, Jaewook? — dedi u barmog‘ini yigitiga oʻqtalib.
Men Jungkook bilan boʻlgan voqeank tushuntirishimdan oldin u yana gapirdi.
— Basharangdagi qiyofaga qaraganda Hukmdor allaqachon bilib qolganga oʻxshaydi. Albatta u endi aniq senday ikkiyuzlamachidan voz kechadi!
ChonWoo Kan Jihyunni gaplaridan tutaqib ketdi va gʻazablanib portlashiga oz qoldim.
Yo xudo! Men hech qachon ChonWooni gʻazablanganini koʻrmagandim. U jaxli chiqqanda ham yoqimtoy!
— Jihyega yana br marta haqoratlasang oqibati yomon boʻladi. Men bu haqida Hukmdorga habar beraman.
— Bu xonimcha Hukmdorni aldagan. Hukmdor endi uni hech qachon himoya qilmaydi – dedi Jihyun ensa qotirib.
Men aytmoqchi edim, lekin takabbur malikani gaplari tugamayfiganga oʻxshayapti.
Nega u menga gapirishimga yoʻl qoʻymayapti.
— Demak, bechora Jihye, agar qasrda qolishga umiding boʻlsa farroshlik qilishni oʻylab koʻr, xoʻpmi? Hozir esa menga bir stakan suv olib kel, chanqab ketdim.
Bo'ldi YETARR!! Men hoziroq bu bemanilikka chek qoʻyaman.
— Sen!... – men gap boshlashim bilan, Kan Jihyunning yuzida toʻsatdan qoʻrquv va xavotir paydo boʻldi.
.. umuman, sud zalidagi hamma shu ahvolga tushishdi!
Men orqamdan kelayotgan qadam tovushlarini eshitdim. Qadamlar toʻgʻri meni oldimda toʻxtadi.
Kimdir bilagimdan mahkam ushlab, barmoqlarimni bir-biriga bog‘laganini his qildim. Men yuqoriga qaradim.
Yonimda juda gʻazablangan axvoldagi Jungkook turardi... u hammasini eshitganga oʻxshaydi.
U meni qoʻlimdan ushlagani, va meni ximoya qilayotganini koʻrib ich ichimdan tabassum qildim.
Biroq, Jungkookning diqqati Kan Jihyunda edi. Kan Jihyun qoʻrquvdan titrardi, chunki Jungkook unga oʻlim nigohlari bilan qarardi.
Jihyun qo'rqib Jaewookning orqasiga yashirindi. Ana endi u boshiga gʻalva orttirdi!
Kan Jihyunning vahimaga tushganini ko'rib qanchalik zavqlandim, lekin Jaewook... Uni koʻzlari ham qoʻrquvda edi.
Jaewook allaqachon zindonlarda yetarlicha azoblandi va boshqa sinovlarga bardosh berolmasdi.
Men uni qutqarishim kerak edi!
— Jungkook.. – Men uning qo'lini tortib chaqirmoqchi bo'ldim, lekin uning ko'zlari haliyam yonib turardi.
Jungkook g'azablangan va g'azablangan holatda edi.
Agar bir necha hafta oldin bo'lganida, men oʻgʻgydek qoʻrqqan boʻlardim. Men uning ko'kragidan g'azabdan yuqoriga va pastga ko'tarilgan past ovozni eshitdim.
Men hali ham undan va uning fe'l-atvoridan qo'rqaman.
— Sen malikani haqorat qilishga jur'at etayapsanmi? — uning chuqur ovozi xonada gurilladi.
Uning ovozi juda xotirjam edi va bu yaxshi belgi emas edi. Goʻyo toʻfondan oldingi sukutdek.
— Yoʻq, hazrati oliylari! Jihye.. mening dugonam va biz... biz shunchaki hazillashdik, to'g'rimi? – dedi u menga iltijo bilan qarab.
— Ha, bu oddiy suhbat edi. Xavotirga o'rin yo'q, Jungkook, – dedim va uning e'tiborini chalg'itish uchun baland ovozda kuldim.
— Uzoqroq tur va menseni sevganim uchun ogohlantiryapman. Meni sinama! – dedi u menga.
— Sen mening sevgilim va rafiqamni masqara qilishga jurʼat etyapsanmi?!! BOʻLAJAK QIROLICHAGA XURMATSIZLIK QILISHGA JURʼAT ETYAPSANMI???
Jungkookning ovozi butun zal boʻylab jaranglab, aks sado berdi. Jihyun xorlik va qoʻrquv ichida boshini pastga egdi.
— Bu jinoyating uchun oʻz hayoting bilan tovon toʻlaysan. – u shunday deb nafrat bilan qilichini qinidan sugʻurdi.
Men Jaewookga qaradim. Uning koʻzlari qoʻrquvda edi. ChonWoo esa ulardan bir necha qadam narida tirjayib turardi, xuddi shunaqa boʻlishini avvaldan bilgandek.
Jihyun yerga tiz choʻkkancha yigʻlay boshladi. Jaewook suyukli sevgilisini himoya qilish tugul barmogʻini ham qimirlatolmasdi. Himoya qilish yana meni boʻynimda.
Jungkook qilichini koʻtarishidan oldin men Jihyunni toʻsib, uni tanam bilan himoya qildim.
— Meni kechiring, bunday qilolmayman.
Jungkookning buyrugʻidan xuddi butun sud zali silkinib ketgandek boʻldi.
Ichimda qolgan jasoratni to'plab, asta qadamlar bilan unga qarab bordim va uning qip qizil ko'zlariga tikildim.
Men ikkilanmay qoʻllarim bilan uning boʻynini quchoqlab oldim.
Iltimos, bu ishlasin! Bu avval ham ishlagan!
Iltimos, hozir imkonsizdek tuyulsa ham, bu ish bersin... Begunoh odam meni deb halok boʻlishiga yoʼl qoʻyolmayman..
Iltimos, Jungkook meni itarib yubormasin...
Ko'zlarim mahkam yumilib, boshimni uning ko'kragiga qo'ydim.
Men uning tartibsiz nafasi asta-sekin normal holatga qaytganini his qildim. U qilichini yerga tashladi va meni quchoqlab oʻziga yaqinroq tortdi. [Bla shuncha odamni oldida🗿]
Voy! Men uni tinchlantirdimmi?
Men bir ko'zimni ochdim va yuqoriga qaradim, Jungkook menga bo'm-bo'sh yuz bilan qattiq tikilib turardi.
Hech bo'lmaganda u g'azablanmayapti, shunday emasmi?
Quchog'imdan orqaga chekinmoqchi bo'ldim, lekin u battar belimdan quchoqladi.
Xo'sh, endi? Qanday qilib uni qoʻlidan chiqib ketaman?
— Nima qilayotganingni bilaman, sevgilim, – u qulog'imga pichirladi va davom etdi.
— Va bu haqiqatan ham ish berdi.
Men unga begunoh nigoh tashlab, jilmaydim.
— Ammo, uni o'ldirishimga hech narsa to'sqinlik qila olmaydi, chunki u senga hurmatsizlik qildi. – dedi u belimni bo'shatib, meni qo'yib yuborarkan.
Men uning qo'lini mahkam ushlab, yana to'xtatmoqchi bo'lgunimcha, u juda qo'rqib ketgan Jihyun tomon katta qadam tashladi.
— Nikolay, yo'q! — deb iltimos qildim.
Jungkook qaytadan qilichini olib avvalgidek Juhyunni oʻldirishga shaylandi.
— Iltimos, agar ularni qo'yib yuboring va mendan nima so'rasangiz, bajaraman, – deb taklif qildim va uning ko'zlari ding etib menikiga qaraganidan uning e'tiborini tortganimni bildim.
Jungkook men tomon yurdi, nigohlari menikidan uzoqlashmadi. U mendan bir sm narida turdi.
— Men nima soʻrasammi? — so‘radi u ko‘zlari sekin qorayib.
— Ha, albatta, – davom etishdan oldin ikkilanib rozi bo'ldim.
— Siz nima soʻrasangiz ham bajaraman.
Menga qattiq tikilarkan, uning lablari qorong'u jilmayib qo'ydi.
Men shunchaki iblis bilan shartnoma tuzdim!
Ajablanarlisi yo'q! Ichimdagi hayajon to'lqinini his qilardim.
— ChonU! Bu ikkoviga chiqish eshigini koʻrsat va tong otguncha shahardan chiqarib yubor! – deb buyurdi Jungkook va ChonWoo darhol bo'ysundi.
Vachach! Ular ozod qilindi! Bu ish berdi!
Jaewookning ham, Jihyunning ham yuzlarida xotirjamlik bor edi.
Jk yana Jihyun tomon o'girildi.
— Bilasanmi, otang ham sen kabi qoʻrqoq va bechora odam. Qirolligimda qolishga ruxsat berganimga shukr qil, agar yana bir bora saroyga qadam bosadigan boʻlsang, qolgan umringni zindonda chiritaman.
Endi men aniq bir narsa noto'g'ri ekanligini bilardim. Negadir Jungkookning GongJu-si va Qirol Kanga nisbatan boʻlgan kuchli nafrati...
Jihyn qo'rqib ko'zlarini pastga tushirib bosh irg'adi. Keyin u shosha-pisha eshikdan chiqib ketdi, uning ortidan Jaewook ham ketdi.
— Men ChonWoo bilan boraman va ular bilan xayrlashaman, – dedim men Jungkookga.
— Ha, biz qutqaruv missiyasini muvaffaqiyatli tugatmoqchimiz. – dedi ChonU menga koʻzini qisib qoʻyib.
— O'zingni tentakdek tutishni bas qil va koʻzimdan yoʻqol ChonU!!! – dedi Jungkook unga g'azab bilan.
— Qani, ketdik Jihye, – dedi ChonWoo jilmayib va eshikdan chiqib ketdi.
Oldinga bir qadam tashlashimdan oldin, Jungkook meni qo'lidan orqaga tortdi, belimni uning presslariga bosildi. [🗿]
— Va'dangni unutma, sevgilim. Men kutaman, –deb qulog'imga shivirladi.
Men bir og‘iz so‘z aytolmay, bosh irg‘ab qo‘ydim-da, yuzim qizarib, tezda xonadan chiqib ketdim.
Men yo‘lakning eng chekkasida meni kutib turgan ChonWooning oldiga yugurdim.
— Uff! Bu juda qiyin boʻldi.. – deb xitob qildim.
— Ha, rostdan ham, Jungkook bilan romantik shouyingiz menga juda yoqdi. – dedi ChonU turjayib.
— CHONWOO!! Men Jihyunni oʻlimdan qutqarib qolish haqida gapirgandim. – dedim qichqirib.
— Oh, kechirasan, uni aytganmising?
— Baribir, biz sen bilan Jungkook kelishingizni 1 soatdan ortiqroq kutdik. Shuncha vaqt romantika qilgansiz deb oʻyladim. – dedi u qoshlarini chimirib.
Uff! Faqat bu haqida gap boshlama!
— Biz Jaewook va Jihyunni kuttiryabmiz. Ketishimiz kerak emasmidi? Qani ketdik! – dedim mavzuni o'zgartirib.
Men uning orqasidan baland kulgisiga e'tibor bermay oldinga yurdim.
Tez orada ikkalamiz otxonaga yetib keldik.
Jihyun va Jaewook allaqachon u yerda, biz tanlagan otlarning yonida turishgan edi.
Bu hozir noqulay vaziyat edi. Jihyun mening ko'zlarimga qarolmasdi va u juda titrab, qo'rqib ketgan ko'rinardi. Bilaman, u menga yomon va qo'pol so'zlarni aytdi, lekin baribir uni qutqarishdim.
— Jihye, biz uchun qilgan ishlaringizdan sizdan cheksiz minnatdormiz, Iltimos, bizni kechiring, ayniqsa Jihyunni o'zining qo'pol xatti-harakati uchun, – dedi Jaewook va davom etdi.
— Bizga fidokorona yordam berganingiz uchun ikkalangizga ham rahmat. – dedi Jaewook menga va ChonWooga.
ChonWoo bosh irg'adi va men minnatdor bo'lib tabassum qildim. Keyin kutilmagan bir narsa yuz berdi. Jihyun yonimga kelib, meni quchoqladi.
— Hammasi uchun uzr so'rayman. Hayotimni saqlab qolganing uchun rahmat. – dedi u ko'z yoshlari bilan.
— Hech qisi yo'q, men seni kechiraman. – men unga qarab jilmayib qo'ydim.
Biz bir-birimiz bilan xayrlashdik, keyin ular otlariga minib, oʻrmon tomon ketishdi.
Men ChonWooga murojaat qildim, u menga eng kerak bo'lganda yordam bergan haqiqiy do'st.
— ChonWoo, hamma narsa uchun rahmat. Men buni sensiz qilolmasdim. Sizni bu ishga sudraganim uchun kechirasan.
— Jihye, qoʻysangchi, sen ham men uchun shunday qilgan boʻlarding.
— Albatta. – men kichik tabassum qildim.
— Nimanidir esdan chiqarmayapsanmi? — so'radi u tirjayib.
— Ha!.. Men senga haqiqatni aytishga vaʼda bergandim..
— Yoʻq! Bu zerikarli haqiqatingni ertaga ham aytaverasan. Men Jungkookga bergan vaʼdang haqida gapirayapman. – dedi u menga bema'ni tabassum qildi.
Bizning kelishuvimiz haqida o'ylagan holda, yana qizarib ketdim.
— Demak, miss Choi, sen u aytgan hamma narsani qilishga tayyormisan? – ChonU jilmayib qo‘lini yelkamga tashladi.
— JIM BOʻL CHONU!!! — dedim qoʻlini mendan itarib, lekin u shunchaki kulib yubordi.
Jungkook! U meni kutayotgan bo'lsa kerak.
Men xohlagan oxirgi narsa uni yana g'azablantirishdir.
— Men hozir ketishim kerak. Xayrli tun, ChonWoo.
Men sud zaliga yo'l oldim. Men bir vaqtning o'zida asabiy va hayajonda edim.
Men xonaga kirdim va uning qop qora ko'zlari darhol menikini topdi.
U taxtdan turib, yuzimdan bir necha santimetr uzoqlikda to‘xtab, men tomon yurdi. U egilib, peshonamga qattiq, ammo mayin labini bosdi.
— Men bilan yur. – deb g'o'ldiradi va qo'limdan ushlab, meni sud zalidan olib chiqdi.
Jungkook meni qayerga olib ketayotgan edi? Va u bizning kelishuvimiz haqida bir og'iz so'z aytmadi.
Biz zinapoyadan yuqoriga ko'tarilganimizda, uning xonasi tomon ketayotganimizni payqadim.
Nega u meni o'z xonasiga olib boryapti?
Eshikni ochib, menga kirishimni ishora qildi. Bu butun qal'adagi yagona hayratlanarli ajoyib xona.
Bu yerda o'zimni uydek his qildim. Men uning qulfni mahkamlab, eshikni orqasidan qulflaganini eshitdim. Nega eshikni qulfladi...
U yirtqichdek sekin menga yaqinlashdi, uning qora ko'zlari butun tanamda aylanib yurdi.
Jihye ovozingni oʻchir, sen vahima qilishing kerak!
Lekin yo'q! Men buning aksini his qilardim. Jungkook menga yetarlicha yaqin bo'lganida, u meni orqaga o'girdi va birdan meni yonimdan tortdi.
Mening yelkam uning issiq koʻkragi bilan to'qnashib ketdi..
– Men bergan va’da haqida gaplashmaymizmi? — deb so‘radim.
— Ha, men seni shu uchun olib keldim. Juda ishtiyoqmandsan, – deb pichirladi.
Nafas olishim jimirlab ketdi, chunki butun vujudimda xirillashlar paydo bo'ldi.
— Balki bilmoqchiman. Nima istaysan? – Men qiziqib so'radim, uning tirjayganini his qildim.
Keyin, Jungkookning keyingi soʻzlari meni hayratdan qotirib qoʻydi.
— Men sendan bir kecha istayman.
📌 @cruel_fanfic uchun @kyoonso tarjima qildi.