Oq ilon lanati yohud muzli uyqu
Bosh rollarda: Park Jimin va Kim Latiya.
Park Jimin
Lanatlangan shaxzoda. Jodugar uni lanatlagan. U na inson va na hayvon. U oppoq ilonga aylanib qoladi. Ixtiyorsiz holatda. 21 yoshda.
Kim Latiya
Òrmon ruhi. Shavqatsiz qiz. Qirollikdan unga har 20 yilda qurbonlik sifatida bir shaxzoda yuboriladi. Sochlari va kòzlari qon rangida.
Qadimgi Xitoyda bulutlar doimo past uchib toģlar doimo jim jit turgan zamonda. Qirol Li shon sharaf bilan hukmronlik qilardi. U qattiq qol va shavqatsiz konglida hatto òzidan tugulgan òģliga raxm qilmaydigan odam edi.
Shaxzoda Jimin --- uni yagona òģli--- gòzalligi va mehribonligi bilan saroyda tanilgan edi. Ammo bir kun qirol qattiq adolatsizlik qilib saroydagi qudratli jodugarni ģazablantirdi. Jodugar qasos olish uchun Jimini nishonga oldi.
--- "òz ishingni bil zolim qirol "--- deb qichqirdi --- " sendan eng qimmat narsangni olib qoyaman! Òģling endi na inson va na hayvon bòla oladi!"
Shu laxzada Jimini tanasi òzgarishni boshladi. Azobli qichqiriqlar orasida uni belidan pastdi yani oyoqlari --- oppoq silliq ilon tanasiga aylanib qoldi.
Saroy ahli daxshatdan qochdi. Qirol esa na raxm qildi va na òģlini qutqarmoqchi boldi. U òz qonidan bolgan Jimindan jirkanib " balolar manbai " deb elon qildi va saroyning eng gira shira sovuq qasriga qamab qoydi.
Jimin endi yarim odam yarim ilon shaklida yolgiz iztirob va nafrat qurshovida yashashga majbur bòldi.
Saroyni chekkasidagi eski nam va qorongu xonada Jimin yolgiz òtirardi. Oppoq ilon dumini belidan pastigacha yumshoq gilam ustida sudrab ingrab yiglardi. Kòzidan oqan yoshlar uni silliq yanoqlarini hol qilardi. Òzi istamagan holda bu holga tushgani --- uning konglini tilka tilka qilardi.
Havo sovuq edi. Derazadan sovuq shamol sirģalib kirardi. Jimin titrardi. Tanasi zaiflasib endi bir òzi hatto xonadan ham chiqa olmasdi. Harakat qilgAnida ilon dumini sirpanishini eshtilardi ------- bu esa unga yanada koproq iztirob keltirardi.
Deraza ortidan xizmatkorlarning shivirlashi eshtilardi. Ular Jimin haqida kulishardi. Uni axvoliga masxara qilishardi. Jimin qarshilik qila olmasdi òz holicha titrab--yiglab òtirardi.
Bir xizmatkor --- qòlida ogir yoģoch tayoq bilan --- xonaga bostirib kirdi. U qoshlarini chimirib Jimin tomonga yovuz kòzlar bilan qaradi. Uni lablaridan kibrli kulgu taraldi.
---" mana qirolimizning ' oltin bolasi" --- dedi u haqorat bilan ---" endi faqat bir ilon insonga ham òxshamaydi!"
Jimin qorqib orqaga sudlardi ilon dumi xiralashgan gilamni ildirib ketdi. Ammo xizmatkor unga yetib oldi. U tayoqni kòtarib Jimining qor dek oppoq dumiga kuch bilan bosti.
---" Aaah!" --- Jimin qattiq ingradi. Uning butun tanasi qaltiradi. Ogriq ildizdek butun vujudiga tarqaldi. Yumshoq va zaif ilon dumining usti kokardi silliq teri ostida qizil tomirlar paydo bòldi.
Xizmatkor yana kuchliroq bosdi dumini siqdi chuqurroq bosib Jiminni yana va yana azobladi. Jimin yigladi u ingrab yordam soradi lekin xizmatkor kulib turardi.
---"Sen --- qiroldan tugulgan bir balosan!" --- dedi u. --- " Hech kim senga raxm qilmaydi. Men ham qilmayman!".
Tayoqni yana kòtarib Jimini oppoq dumiga yana bir marta qattiq urdi. Shundan song Jimin zaif tovush bilan intijo qildi:
---" yor--dam...... iltimos tohta....."
Ammo xizmatkor uni tinglamadi. U yana va yana Jimini dumi bosdi bazan silliq terisini tirnadi. Jimin kuchsiz endi hatto qochishga ham urina olmasdi. U faqat shunday zaif holatda òz azobining ichida ezilib yerdan òziga yordam sorayotgandek qaradi.
Xizmatkor ketayotganda yana bir marta Jimini dumini oyoq bilan bosdi va shivirladi:
"--- senga hali bu oz. Qirol buyurgan ' bu iflosni yerga tiqing deb!"
Jimin butunlay titradi nafasi qiyinlashdi. Oq dum qirazib kòkarib qattiq ogriqdan qaltirardi.
U hech kimga kerak emasdi. Otasi undan nafratlanardi. Xizmatkorlar uni mazax qilishardi va qorqishardi ham. Va Jimin asta kòzlarini yumdi ingrab faqat bitta narsani pichirladi: