♨️📚 Darsdan tashqarida ✒️♨️
Maktabdagi ehtirosli sevgi hikoyasi. Ustoz va òquvchi òrtasidagi yashirin ishq haqida hikoya qiluvchi voqea
Kim Namjoon. Maktabdagi eng aqli òquvchi. Mehribon va yumshoq. Hammadan chetda yuradi. Ammo uni hayoti Latiya ismli qisman ustoz va òquvchi qiz kelishi bilan òzgardi.
Latiya Zhan.
Maktabga kelgan yangi ustoz va òquvchi. Maktabda adabiyotdan dars beradi. Boshqa vaqt òquvchi sifatida mashģulotlardan qatnashadi. Juda ehtirosli qiz.
Òquvchilar allaqachon sinf xonaga qaytgan hovli jimjit. Faqat shamol daraxt barglarini shitirlatadi. Bu jimjitlik orasida faqat bir holat shovqin solardi --- Latiyani qadam tovushlari.
Namjoon devorga suyanib nafasini rostlashga urunardi. Ammo yuragi hali ham shoshilib urmoqda. U òzini tushunolmayapdi. Nega bu qiz --- bu sovuq yovuz kozlar egasi --- unga bunchalik tasir qilmoqda?
Latiya sekin ogir qadamlar bilan unga yaqinlashdi. U har doimgidek etiborli va sovuq edi. Nigoh esa murosa bilmas.
---" qochmoqchimisan?"--- dedi u past lekin dagal tovushda. Namjoon yutunib kòzini olib qochdi.
--- " men...... men shunchaki...... --- dedi u sozlarni topar topmas. Ammo Latiya javob kutmassan bir qadam oldinga siljidi va uning oldida tohtadi.
U Namjoonning yelkasidan ushlab devor yengil itardi Namjoon titradi. Bu ogriq emasdi ---- bu qandaydir ichki kuchsizlik edi. Latiya unga egilib qaradi yuzlari bir biriga yaqin edi.
---" senga necha marta aytdim" --- dedi latiya sekin lablari deyarli Namjooni yuziga tegib --- " mendan yashirina olmaysan. Sendagi bu qaltirash..... bu yurak urishi ---- hammasi menga tegishli. "
Namjoon kozlarini yumdi. Nafas ololmay qolayotgandek edi. Yuragi gursillab urmoqda ammo bu holatdan na qocholadi na qarshilik korsatadi. Uning barcha kuchi Latiyani sovuq ammo ishtiyoq bilan tola nafasda erib borayotgandi.
Latiya bir qolini uni yuziga qoydi barmoģini bilan uni iyagini kotardi. Song bir lahza jim turib uning lablariga qaradi.
---" senga azob berishni yoqtiraman Namjoon ammo bundanda koproq ---- sen qanchalik menga boglanayotganiningni korishni yoqtirman " --- dedi u va lablarini..... sekin ammo ishonch bilan labiga bosdi.
Namjoon kozlarini katta ochdi. Avvaliga u qotib qoldi nafas olmay. Ammo bu bòsa --- shirin edi lekin òziga hos hukmnibildirardi. Latiyaning lablari issiq edi ammo hukmkor. Uning òpishida ham mehr ham shavqatsizlik aralashgan edi.
Namjoon asta kozini yumdi. Lablari titrab javob qaytardi. Bu javob uning kuchsizligini ichki ehtirosini fosh etardi. U òzini yoqotyotgandi. Nafas olishi ogirlashdi barmoqlari devorga tiraldi. Latiya uni bòshatmay asta yengil tarsaki urib chuqurroq òpdi --- goyoki butunlay sindirmoqchidey.
Keyin tosatdan chekinib pichirladi:
---" yodda tut. Bu holat ---- faqat meniki. Hatto sening qaltirashlaring ham"
Namjoon hansirab devorga suyanganicha qoldi. Uning yuragi hali ham urmoqda. U latiyaga qarashga jurat eta olmadi. Chunki òzini yoqatoyotganini unga tobora koproq boysunayotganini bilardi.
Latiya bir lahza uzoqlashgandek boldi ammo kozlaridagi alangani yashira olmadi. Namjoon esa devorga suyangancha hansirab kozlarini yumgan edi. Nafasi ģalati chiqArdi ---- bu nafaqat hayajon balki ichki yengilmas tortinish edi.
Latiya yana oldinga egildi uning boyin sohasiga yuzini yaqinlashtirib lablari bilan yengilgina tegib òtdi. Namjoon titradi. U òzini tutishga urinayotgan bolsa- da lablaridan sekin bir ingroq chiqdi:
---" Aa.....Latiya....." --- dedi u ovozi past yalinuvchan ohangda.
Latiya kulimsiradi. U bu ovozni eshitishni yaxshi korardi. Bu boysinish edi. Bu unga bolgan ehtiyoj edi. U Namjooning bòyin sohasini òylab issiq lablarini yana unga bosdi. Song sekinlik bilan bòynidan pastga qarab lablarini tushurdi qòli esa Namjooni kokragida tekkanda Namjoon yana ohang chiqarib yubordi:
---" iltimos? "--- dedi Latiya pichirlab.
---" sen mendan nimani sorayapsan Namjoon?"
Namjoon boshini devorga suyadi. Kozlari yumuq yuragi urayotganini butun tanasi bilan his qilardi. Nafasi bogiq edi. Lablarini tishlab òzini ushlashga harakat qilar lekin latiya har harakati bilan uni sabrini sindirardi.
---" men......"--- dedi Namjoon ovozi tebrangancha
---" nima bolyapdi menga....? "
Latiya uni yelkasidan ushlab yuzlarini yaqinlashtirdi. Bu safar lablari bevosita Namjooning lablariga emas iyak ostiga tegdi. Uning har bir harakati istirob va lazzatni birlashtirgan edi.
Namjoon yana ingradi bu safar aniq va ehtirosli:
---" Ha....Lat....Latiya....tohta.....yoki...davom et...."
LAtiya kuldi. Sovuq lekin ģalati shirin ohangda.
---" sen har safar qarshilik qilasan lekin tanang mendan voz kecha olmaydi. Yuraging esa.... allaqachon meni tanlagan"
U Namjooni yuzidan ushlab bu safar ohista lekin chuqur òpdi. Bu òpish endi muloyim emasdi ---- bu ehtirosli egallovchi edi. Namjoon uni his qilar tanasidagi har bir tolasi bu òpishga javob qaytarardi. Nafasi bògilib chiqdi:
LAblar oraligida faqat shivir va hansirashlar eshtilar ularning orasidagi masofa butunlay yoqolgan. Latiya uni devorga bosgancha nafasi hukmronlikni lablarida jazoni barmoqlarida extirosni his qildirardi.
Namjoon yana bir bor nola qildi bu safar koproq òzini yoqatayotgandek:
---" Mmmmmmm....... Latiya...... sen.....meni butunlay egallayapsan......"
Latiya esa uni qulogiga shivirladi:
---" Va sendan bundan zavqlanyapsan"
Namjoon nafasini rostlay olmay hansiragancha devorga suyanib turardi. U òzini yoqotgan tanasida tolqin tolqin ehtiros yurardi. Latiya esa uning yuzini qollari orasigs olib lablarini sekinlik bilan yana unga yaqinlashtirdi.
Bu safar lablarini sekin lekin ongli bosdi. Òpish chuqur edi. Va bu safar.... Latiya òzing tilini ohista uning lablari orasidan sirgaltirdi. Namjoon birdan tishini qisdi va Latiyani tishlab oldi.
---" Ayyyy..... yaramas......"
Bu qarshilik uzoq davom etmadi. Bir lahza òtmay u ham lablarini ochdi.... va tillari bir birga tegdi.
Uning yuragi goyo portlardi. Har bir harakat har bir silkinish uni ichidan yoqardi.
---" Mmmm...... "--- dedi Namjoon ovozi ichida òralashib bu lazzatni yashira olmay.
Tillari bir biriga tegarkan ular goyo sukutdagi kurashga kirishgan edilar. Latiya hukmron edi ---- Namjooning tilinj òrab harakatnardi sekin lekin shavqatsiz boshqarardi. NAmjoon esa itoat bilan ammo ichki ehtiros bilan javob qaytarardi. Ingradi yana.... va yana
Uning barnoqlari devorni siqardi goyo shu yol bilan òzi tutmoqchi. Ammo Latiya bunga yol qoymadi. Qolini Namjooning beliga qoyib uni yaqinroq tortdi. Ikki tana toqnashdi. Lablar hamon bir birga tegik tillar esa chuqur òyin ichida edi.
---" sen qanday qilib...." --- dedi Namjoon hansirab òpishlar orasida. ---" har safar meni.... boysindiryapsan?"
Latiya jilmaydi. Nafas olarkan uning lablari Namjooni pastki labini tishlab oldi. Yingil òģriq ammo juda yoqimli. Bu Namjoondan yana bir ehtirosli ingroq chiqarishga majbur qildi
---" Mmmmaaahhh..... sekinroq.....iltimos....."
---" chunki òzing meni hohlaysan " --- dedi Latiya past ovozda lablari hamon yaqin.
---" sening tanang tishing tiling ---hammasini menga boysunadi"
U yana lablarini bosdi. Bu safar òpich yanada chuqur yanada yovvoyi edi. Tillar bir biriga chirmashgan har bir harakatlarida lazzat va hukmronlik mujassam edi. Namjoon qarshilik qilmoqchi boldi lekin uning har bir harakati har bir nafas chiqarishi u faqatgina koproq berilib ketishga majbur qilardi.
---" Haa....." --- deya ingradi Namjoon boyin sohasi boylab Latiyani lablari sirgalganida
Latiya uni quloģiga egilib tillarini uchlarini yelgil oynatib pichirladi.
---" endi sen butunlay menikisan. Har safar bu lablaring ochilsa..... u yerda faqat mening ismim yangraydi. "
Namjoon esa jim qoldi. Nafasi ichiga tortilgan yuragi urmoqda lekin kozlarida allaqachon boysunish mavjud edi. Va birgina mayin ehtirosli soz bilan javob berdi:
Namjooning lablari hali ham Latiyaning lablariga tegib turar tilini harakatdan tohtata olmayotgandi. Har bir òpish har bir silkinish tanasidan kuchni sòrib olayotgan edi. U hansirardi. Nafas ololmayotgandi. Kokragi tez tez kòtarib tushar lablari orasidan havoni tortishga uninardi.
---" Huh....ahh....." ---uning ohanglari endi nafaqat ehtirosli balki biroz ģamgin edi---- goyo bu lazzatdan òzi ham chochiyotgandek.
Latiya uni yana devorga qattiqroq bosdj qòlari esa uning boynidan pastga siljidi. Bòsalar uzluksiz davom etardi. Ammo Namjoon òzini tutolmay qoldi ---- nafas siqiyotgandi.
Bir lahza yuzini chetga burib lablarini ozod qilishga ozod qilishga harakat qildi. Hansiradi.
---" Huhhhhh.......Latiya......men....nafas..... ol.....ololmayapman....."
Latiya uni yuziga qarab jilmaydi lablarini boyniga surtib òtdi. U goyo Namjoonni azobidan lazzatlana yotgandek edi.
---" Xamma narsani unutishingni hohlagandim"---- dedi u past ovoz qulogiga shivirlab
---" nafas ham vaqt ham ---- faqat men qolay ichingda. "
Namjoon esa devorga suyangancha kòzlarini chirt yumib boshini biroz orqaga tashladi. U òzini yoqatayotgandi. Ammo shunda.....bir laxza kozlarini ochib yubordi.
Va nigohi togridan togri chap tomonda osilib turgan soatga tushdi.
Uning yuragi birdan irgib ketdi. Kòzlari keng ochildi.
---" Latiya! Dars! Dars boshlanadigan vaqt!
Latiya kòzini qisdi. Ammo òzini orqaga tortmadi.
---" men....men....kech qolyapman....." --- dedi Namjoon hansirab hozirgina bolgan lazzatdan òziga kelgan holda devorga suyangancha ogir nafas oldi.
---" bu.... bu axvolda sinfga borsam......."
U izoh topa olmadi. Nafasi ham beqaror lablari qizarib ketgan yelkalari tebranardj. Latiya esa shunchaki kuldi uning kiyimi togirlab lablari bilan yana yengil tegdi.
---" ular sening qanday hansirayotganingni eshitishmagan bolishi mumkin lekin bu yuz..... bu lablar.... ularni yashira olmaysan.
NAmjoon qizarib ketdi. Ammo hali ham nafasini rostlab ololmasdi.
---" menga bir daqiqa..... nafas olishga olishga ruxsat ber.....keyin qilayotgan ishingni davom ettir men bilan. "
Latiya orqaga yurdi unga masofa berdi. Ammo kòzlarida haligacha òsha ģalaba alvonlanib turardi.
---" mayli Namjoon "--- dedi u ohangdor ovozda.
---" bir daqiqa ol. Keyin esa... biz ketamiz. Lekin shuni bil ---- sen endi oddiy òquvchi emasan. Sen endi menga tegishlisan. "
Namjoon esa asta pastga chokib kaftlari bilan yuzi berkitdj. Nafasini rostlab olar ekan lablar orasidan yana bir ingroq aralash ingroq chiqdj.
---" Latiya.... sen kimsan òzi..... va..... va.... bu nima edi... òzi....?"
Namjoon hali ham nafasini rostlashga urunardi. Ammo yuragi qattiq ura boshladi --- bu endi ehtirosdan emas balki vahimadan edi. U darsga borishni òylarkan yuragiga muzdek qorquv tushdi. Bu holatda? Bu korinishda?
Latiya esa unga tikilgancha sekin yaqinlashdi. Nigohi Namjooning lablariga tushdi. Unga tegmagan bolsa ham ular allaqachon shishgan qizarib ketgan biroz yirtilgandek tuyulardi. Yengil jilmaydi ---- ammo bu jimlayishda na quvnoqlik na achinish bor edi. Bu huddi.
" men seni sindirdim "--- degancha qarash edj.
Namjoon esa buni jiddiy qabul qilmadi.
---" nega....nega unday qarayapsan? " --- dedi u labini yengil silab.
Latiya hech narsa demasdan sumkasidan kichik oynacha chiqardi. U yaltiroq choktak formatda edi. Uni Namjooning qoliga tutqazdi.
---" òzing kòr. Ishonmayapsan - a. Qanday asar yaratdim lablaringda. "
Namjoon sekin oynani olib yuziga qaradi. Kòrdi. Kozlari kattalashdi. Lablari .... goyo chekingan ozgina qon tomchisi bolsa ham ajab emasdi. Qizargan shishgan tusda edi. U titradi.
---" yoq.....yoq bu.....bu holatda qanday qilib "
Latiya esa sumkasidan yana bir narsa oldi ---- bu safar tibbiy niqob.
---" mana buni taq. Yashir. Hech kim hech nimani bilmaydi. "--- dedi u past sokin ammo hukmron ohangda.
---" lablaring faqat menga korinsin. Boshqa hech kimga emas. "
Namjoon niqobni olib uni qaltiragan qollari bilan yuziga taqdi. Oyna hali ham qolida. Òz aksini kuzatib turar ekan lablaring holatidan nafratlandi ammo ayni paytda.... ichida nimadir silkinayotgandek edi. U bu tuygudan qochmoqchi boldi ammo bolmadi.
Latiya orqasiga buruldi....va yurdi.
--- " darsga ketdik. Aytgancha men bugun....sening sinfinga kiraman. Yangi òqituvchingman"
Namjoon qotib qoldi. Nahotki uni bu ahvolga solgan bu yosh qiz ozing yangi ustozi bolsa.
---" nima?...... yoq.....sen ustozsanmi?"
Latiya òrqasiga qarab jilmaydi. Bu safar òsha muzdek jilmayish.
---" Ha. Endi esa har kuni sening qarshingda bolaman. Qanday yurishing qanday qarashing hatto qanday darsga qatnashishing--- barchasini kuzataman."
U Namjoonga yaqinlashdi qulogiga egildi.
---" esingda tut Namjoon. Bugun sening hayoting òzgardi . Endi esa faqat men uchun yashaysan"
Namjoon esa òzing hali ham tez tez tebranayotgan nafasini niqob ostiga yashirishga harakat qilardi. Ammo yuragi.....yuragi allaqachon Latiyani buyrugiga boysina boshlagandi.
Namjoon maktab binosiga kirar ekan yuragi òz joyida emasdi. Har bir qadami ostida goyoki Latiyani izlari qolgandek tuyulardi. Tibbiy niqob yuzini berkitgan bòlsada u òzini hali ham butun maktab korgandek his qilardi. Yuragi qinidan chiqib ketadigandek tez urardi.
Sinf eshigi ochilganda hamma kozlar birdn unga tikildj. Uning niqob taqqani barchani hayron qoldirgan edi. Odatda Namjoon shunday quvnoq ishonchli korinardi. Bugun esa....yuzini yarmini yashirgan kozlarida esa biroz charchoq va ichki kurash belgilari aks etardi.
---" Namjoon?"--- dedi sinfdoshlaridan biri
---" nimaga niqob qatding? Sogliging joyidami? "
Namjoon bir laxza jim turdi. Yuragida nimadir aytishni qaysi yolgon koproq ishonchli chiqishini òyladi. Song sekin bosh irģab javob berdi :
---" Shamollab qoldim . Tunda salqin edi shamollatgichni òchirishni unutibman.
Yigitning ovozidagi titroqni hech kim anglamasdi ammo u òzini tuta olmayotganini his qilayotgan edi. Òqituvchi hali kelmagan shuning uchun sinfda sovqin asta sekin davom etardi. Ammo Namjoon asta sekin orqa qatorlardan biriga borib joyiga òtirdi. Yon atrofdagi bolalar salomlashdi lekin u javob qaytarmadi.
Òtirgan zahoti boshi pastga egildi. Qòllarini stulning chetiga qoydi barmoqlari òzgina qaltirardi. Kòzlari esa yumilib xayoli òsha voqealarga -----hozirgina sodir bolgan yuragini toliq egallab olgan laxzalarga qaytdi.
U Latiyaning lablarini yoniq nigohlarini devorga suyab turgan holatini ogziga kirib chiqan tilini..... barchasi hayollarida qaytadan kòrdi. Lablariga bosilgan har bir ogriq kuchli yèngilmas bòsalarni his qildi.
Niqob ostida lablar qaltirab òz òzidan yengil namlandi. Nafasj chuqurlashdi. Òsha bòsalar.... òsha his tuyģular.....bu shunchaki òpish emasdi. Bu hukm edi. Bu egallash edi. Latiya òzini uni sòzsiz tobe qilgan edi.
Namjoon yuragani bosolmasdi. Uni daxshatli qilib qoygan narsa ----- bu lazzat edi. Endi 18ni qarshilagan yigit uchun sharmandalik ishonsizlik aybsizlik ---- hammasi lazzatga aralashib ketgan edi. Uni òpishgan lekin goyo jazolashgan edi. Unga mehr korsatishgan lekin hukm òqishgandi.
Nafasi ogirlashdi. Sinf eshigi ochildi.
Yuragi qattiq urdi. Chunki bu..... bu latiya edi. Namjoon kòzlarini ishqaladi. Shukurki ustoz boshqa edi. Namjoon koziga koringan sarob bolib chiqdi Latiya timsoli.
Namjoon ichida hali ham sal oldingi ehtirosli laxzalar bilan kurashayotgan bir paytda sinf eshigi yana ochildi. Ammo bu safar Latiya edi. U direktorini orqasida turardi. Latiya sokin va ishonchli qadamlar bilan yurib kirardi. Yelkalari tik nigohi qattiq kòzlarida sovuq joziba chaqnardi.
Sinfdagilar birdan jim bòlib qoldi. Hatto biroz qiziqish aralash hayrat ham sezildi.
Direktor yotalgandek qildi song ohangdor va rasmiy ovozda sòz boshladi :
---" òquvchilar sizlarga yangi azomizni tanishtirib òtmoqchiman. Bu ---- Latiya. Bugun boshlab maktabimizda adabiyot fanidan dars beradi. Ammo u odatiy òquvchi emas "
Sinfda pichir pichir boshlandi. Ayrimlar hayratda ayrimlar esa qiziqib Latiya tikildi.
---" u mahsus dastur asosida bizga kelgan. Darsdan tashqari vaqtlarda u sizlar birga òquvchi sifatida talim oladi. Demak sinfdoshlaringizdan biri hisoblanadi. Ammo kerakli vaqtda --- ustozingiz.
Sinf yana jim boldi. Latiya bir qadam oldinga chiqdi. Uning lablari sal jilmaydi lekin bu iliq tabbasum emasdi ----- balki hukmronlikni bildiruvchi sovuq tabassum.
---" salom "--- dedi Latiya ovozi muloyim ammo qattiyatga tòla edi
---" men bilan adabiyotda chuqur fikr yurutishni qalb ostidagi hislarni aniqlashni òrganasizlar. Sizlar bilan tengdoshman lekin iltimos dars paytida meni òqtuvchi sifatida qabul qiling. "
Namjoon esa orqa qatorda qotib qolgan edi. Yuragi qattiq urardi. Uning nigohi Latiyaning har bir harakatiga mixlangan edi. U Latiya faqat ehtirosli boshqaruvchan qiyofada eslardi ---- endi u rasmiy aqlli hukmron bir ustoz sifatida sinfda turardi.
Bu ikki obraz bir biriga toqnashgandek edi. Ammo aynan shu ziddiyat Namjooni ichkaridan titratardi.
Latiya koz yuguritib sinfdagilarga termildi. Va ohiri --- Namjoonga. Nigohlari bir laxzaga toqnashdi. U asta yengil bosh irģadi. Òsha jilmayishi ---- uni devorga suyagan lablarini egallovchi qizning jilmayishi edi.
Namjoon kòzlarini yashirish uchun pastga qaradi.
---" Hozirgi haftadan boshlab haftaning ayrim kunlari Latiya sizlarning adabiyot darslarini olib boradi. Bugungi dars ham aynan shundan boshlanadi. "
Sinfdagilar biroz qiziqib biroz ehtiyotkorlik bilan sekin sekin daftarlarni oldi. Latiya sinf oldiga bordi stulga òtirmadi. U taxtaga yaqinturib darslarni boshqatdan boshladi.
---" bugun biz ' Hissiyotlar tili' deb nomlangan qisqa esse yozamiz. Bu yozuvda sizlar yuragingizda hech kimga aytolmayotgan biroq ichingizda òtirib qolgan hislarni ifoda etasiz. Hech qanday cheklovlar yoq. Siz yolgizlik haqida yozishingiz mumkin. Ehtiros haqida ham....ogriq haqida ham "
Namjooning yuragi yana òynadi.
Bu dars..... bu sinf..... bu òyin ---- hammasi Latiyani maydoni edi.
Namjoon òzini darsga diqqat qilishga majbur qilmoqchi bòldi. Ammo yuragi hali ham sokinlashmayotgan edi. Labrida hanuz latiyaning izi bor edi. U asta ruchkasini oldi daftarning birinchi varoģini ochdi. Ammo qalam yurmayotgan edi
Kòz oldida yana òsha devor yoniga lahzalar kelardi. Latiyaning lablari.......uning qattiq nafas olishi òsha jilmayishi...... . U òsha bòsalardan hali ham toliq òziga kelmagan edi. Qanday qilib yozsin? Bu yurak bilanmi? Shu bosim ostida.
Latiya sinf oralab yurdi. Uning qadam tovushlari sinda eshtildi. U har bir òquvchining daftariga qarab ularga muloyim sòzlar aytardi. Ammo bu ovozlar Namjoonga faqar fon edi. Chunki u Latiyaning qadamlarini asta sekin unga yaqinlashyotganini his etayot edi.